Husilere Sana'daki 500 tarihi yapıyı yıkma planını durdurma çağrısı yapıldı

Tarihi Sana şehrinde UNESCO’nun listesinde olan birçok yapı var. (EPA)
Tarihi Sana şehrinde UNESCO’nun listesinde olan birçok yapı var. (EPA)
TT

Husilere Sana'daki 500 tarihi yapıyı yıkma planını durdurma çağrısı yapıldı

Tarihi Sana şehrinde UNESCO’nun listesinde olan birçok yapı var. (EPA)
Tarihi Sana şehrinde UNESCO’nun listesinde olan birçok yapı var. (EPA)

Yemenli aydınlar ve aktivistler, Husi milislerin Sana’nın ‘eski şehir’ bölgesinde bulunan ve UNESCO Kültür Mirası listesinde yer alan 500 tarihi yapıyı yıkma planını durdurma çağrısında bulundu. Husiler, mezheplerine uygun bir türbe inşa etmek amacıyla şehirdeki en önemli zanaat çarşılarından dördünü yıkmayı planlıyor.
Husilerin yüzlerce ailenin geçim kaynaklarını hedef alan bu planlarının antik kent Sana’nın UNESCO Kültür Mirası Listesi'nden çıkarılmasına yol açacağından korktuklarını dile getiren Yemenli aydınlar, milislerin kaçırılan Yemen başkentinin demografik yapısını değiştirmeyi hedeflediği görüşünde. Onlarca Yemenli yazar, sanatçı ve aktivist tarafından imzalanan bir bildiride, Husi milislerin kadim Sana şehrindeki bir dizi ev ve pazarı mezheplerine uygun bir türbe inşa etmek amacıyla yıkma niyetine dikkat çekildi. Grubun liderlerinin yıllardır şehrin göbeğinde bulunan evleri ve dükkanları yıkmak istediklerine de değinildi.
Açıklamada, Husi liderlerine türbenin inşası fikrini uygulamaktan kaçınma çağrısında bulunuldu. Zira böyle bir gelişmenin insanların evleri ve ticaret yerlerinin zarar görmesine yol açacağını vurgulayan Yemenli aydınlar, Sana sakinleriyle dayanışma içerisinde olduklarını kaydettiler.
Konuyu yakından takip eden Yemenli kaynaklar, Husilerin toplamda 500 dükkanın yer aldığı el-Halaka, el-Mancara, el-Mahdada ve el-Mankala çarşılarını tamamıyla ortadan kaldırmayı amaçladığını doğruladı. İslam’ın ‘Altın Çağ’ olarak adlandırılan döneminde, Ali bin Ebu Talib'in burada durduğunu iddia eden Husiler, bu sebeple burada kubbe şeklinde bir bina inşa etmek istiyor. Bu planı Yemen'in topraklarına, tarihine ve mirasına karşı yeni bir Husi ihlali olarak nitelendiren Sana sakinleri, bu fikri şehri hedef alarak demografik yapısını değiştiren diğer hamleleri tamamlayıcı bir adım olarak görüyor. Zira Husi milisler daha önce ise devlete ait dükkan ve evlerin kiralarını ikiye katlamış, kamu malı veya evkaf olduğu bahanesiyle diğer yapılara ve şehri çevreleyen yüksek arazilere de el koymuştu.
Şarku’l Avsat’ın edindiği bilgilere göre bu hususta uyarıda bulunan Yemen Enformasyon Bakanı Muammer el-İryani, konuyla ilgili resmi açıklamasında, milislerin, dört kadim çarşıyı İran tarzına uygun bir şekilde türbeye dönüştürmek için inşaat planları hazırlamaya başladığını duyurdu. Husilerin şehrin 1981'den bu yana UNESCO Kültür Mirası listesinde, Temmuz 2015'ten bu yana ise Tehlike Altındaki Dünya Mirasları Listesi'nde yer aldığı gerçeğiyle ilgilenmediklerine de dikkat çekti.
Husi milislerinin daha önce de tarihi Nehreyn Camii'ni yıkarak yerle bir ettiğini, paha biçilmez malzemelerle inşa edilen, dünyanın en eski camilerinden biri olan bu yapıyı tahrif ettiğini hatırlattı. Sana şehrinin en önemli tarihi eserlerinden biri olan Nehreyn Camii’nin hicri birinci yüzyılda, bir sahabe tarafından yaptırıldığı biliniyor.
Husi milislerin arkeoloji ve miras alanlarını sistematik olarak hedef almasının Yemen'in kimliğini, kültürel ve tarihi mirasını yok etme, yerine İran’dan ithal edilen yabancı kimliği getirme planlarını temsil ettiğini vurgulayan İryani, Husilerin tüm uluslararası yasaları ve sözleşmeleri açık bir şekilde ihlal ettiklerini, radikal terörist uygulamaları yeniden ürettiklerini söyledi.
Uluslararası toplumu, Birleşmiş Milletler, UNESCO ve Arap Birliği Eğitim, Kültür ve Bilim Örgütü (ALECSO) liderliğindeki ilgili uluslararası kuruluşları, ayrıca özel ilim ve araştırma merkezlerini, kendi deyimiyle, Husilerin bu ‘tiksindirici suçlarını’ kınamaya çağıran Bakan İryani, Husi milislerin uluslararası koruma altındaki bu dünya mirasına karşı gerçekleştirmeyi planladıkları katliamı durdurmak için müdahale edilmesi gerektiğini vurguladı. Zira bu kadim bölgenin tüm insanlığa ait olduğunu, insanlık tarihi ve kimliğinin bir parçası sayıldığını kaydetti. 
Öncesinde ise Yemen'in Cevf ilinde darbecilerin kontrolü altındaki bölgede bulunan, kadim Naşan Krallığı’na ait arkeolojik sit alanında benzeri görülmemiş bir yağma ve tahrifat yaşandı. Milattan önce 7’nci ve 8’inci yüzyıllarda yaşayan, Saba Krallığı ile Main Krallığı'nın kontrolü altına giren Naşan Krallığı’nın bulunduğu bölgeye buldozerler sokuldu. Darbeci otorite, hazine arayışı içerisinde iki farklı tapınağı kazdı.
Kaynakların ifade ettiğine göre, arkeolojik alan Aster Zu Rasaf tanrısı ile Arneyda’ya ait iki farklı tapınağı içeriyor. Burada Antik Güney Arap alfabesi ve ez-Zebur alfabesinin kullanıldığı birçok önemli yazıtın bulunduğu, duvarlarda eşsiz levhalar ve sanat eserlerinin yanı sıra antik tanrı betimlemelerinin yer aldığı biliniyor.
Arkeolojik alana dair ilk tasvirler, seyyah Joseph Halevy ve rehberi Yemenli Yahudi tarihçi Hayyim Habşuş’un 1870 baharında 70 yılı aşkın süreyle yaptıkları yolculuklara dayanıyor. Mısırlı oyuncu Muhammed Tevfik 1945'te, Mısırlı arkeolog Ahmed Fahri ise 1947'de burayı ziyaret etmişti. Bölgede 1988’de bir arkeolojik kazı projesi başlatılmış ancak çalışma yalnızca bir yıl sürmüştü.



Naim Kasım ve Halil el-Hayya'nın konuşmaları arasında

Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım (Video konuşmasından)
Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım (Video konuşmasından)
TT

Naim Kasım ve Halil el-Hayya'nın konuşmaları arasında

Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım (Video konuşmasından)
Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım (Video konuşmasından)

Macid Kayali

Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım konuşmasını içinde bulunduğumuz kasım ayının 20’sinde yaptı. Ardından Halil el-Hayya'nın aynı ayın 21'indeki konuşması geldi. Halil Hayya, İsrail'in Siyasi Büro'nun eski başkanlarına (İsmail Heniyye ve Yahya Sinvar) zaman ve içerik açısından birbirine yakın dönemlerde düzenlediği suikastların ardından Hamas liderleri arasında en önde gelen konuma yerleşti.

Son 20 yılda “direniş ve karşı koyma” ekseninin ön saflarında yer alan, “örümcek ipliğinden daha zayıf” ve çöküşün eşiğinde olduğu varsayılan bir devlet olan İsrail'in varlığına meydan okuyan bu iki hareket, Hamas'ın 7 Ekim 2023'teki Aksa Tufanı saldırısının ve Hizbullah’ın Gazze’ye destek cephesini açmasının ardından, İsrail saldırılarının merkezinde oldular. Gerek Aksa Tufanı gerek destek cephesi, arenalar birliği ile karşılıklı ordular ve füzeler fırlatma fikrine dayanıyordu.

Ancak yaklaşık 14 ay sonra ortaya çıkan sonuç, Filistinliler ve Lübnanlılar için yeni, korkunç bir Nekbe’yi (felaketi) açığa çıkardı. İsrail'in hayali “angajman kurallarını” umursamadığı, “uzun süreli bir savaş" yürütebileceği, yüksek insani ve ekonomik maliyetlere katlanabilecek kapasitede olduğu, Aksa Tufanı günündeki yenilgisini ve askeri, istihbari ve insani kayıplarını, Filistinlilerin durumunu, Lübnan ve belki de Suriye ve Irak'ın durumunu değiştirmeye çalışacak bir fırsata dönüştürebileceği ve İran'ı dizginleyebileceği görüldü.

Sonuç olarak, Gazze’ye yönelik abluka kalkacağına kendisi harabeye döndü ve acımasız bir askeri işgale maruz kaldı. Yaklaşık 2 milyon Filistinli, asgari yaşam standartlarından yoksun, hapishane benzeri izole alanlarda yaşıyor. Bu durum artık Güney Lübnan'ı, Beyrut'un güney banliyösünü ve Bekaa Vadisi'ndeki bazı bölgeleri de kapsıyor. İsrail zayıflamak yerine kurulduğu günden bu yana her zamankinden daha güçlü hale geldi. Bu mücadele aynı zamanda İsraillileri birleştirdi ve İsrail'in ABD ile ilişkilerini eskisinden daha da güçlendirdi.

Sorun şu ki, Hamas ve Hizbullah'ın geri kalan liderleri tüm bunları henüz idrak etmiş değiller. Halen bir tür inat ve gerçeklerin, güç dengesinin, Filistinlilerin ve Lübnanlıların koşullarındaki korkunç kötüleşmenin inkarı içindeler. Hatta daha önceki gerçekçi olmayan tezlerden veya yanılsamalardan geri adım atılmasına rağmen, İsrail saldırıları sonucunda Hizbullah ve Hamas’ın zayıfladığını bile inkar ediyorlar.

Başlangıçta her iki tarafın da savaş başlatma veya direnişi sürdürme çağrılarının ardından (Bkz. Muhammed ed-Dayf'in 7 Ekim 2023'teki konuşması ve Nasrallah'ın suikastından birkaç gün öncesine kadar yaptığı konuşmalar), şimdi yaptıkları ateşkes ve çatışmaların durdurulması talebi bunu temsil ediyor. Kasım ve Hayya yukarıda bahsettiğimiz konuşmalarında bu konuda ve savaşın sürdürülmesinde ısrar edenin İsrail olduğunu varsaymakta hemfikirlerdi.

Hemfikir oldukları bir diğer nokta koşullar öne sürmekti. Kasım'a göre müzakereler iki çatı altında sürüyor; tam bir ateşkes, Lübnan'ın egemenliğinin korunması ve İsrail'in Lübnan'ın egemenliğini ihlal etmesine, Lübnan'a girip istediği gibi öldürmesine izin verilmemesi. Hayya ise şunu vurguladı: Gazze Şeridi'ndeki savaş durmadan ve yerinden edilenler geri dönmeden takas anlaşması olmayacak. Burada fikrimiz şu; bu tezler tamamen doğru, geçerli ve meşru, ancak savaş öncesinde ne Hizbullah ne de Hamas bu tezlere göre hareket etmiyordu. Hayya'nın istediği Aksa Tufanı öncesi Gazze'nin artık mevcut olmadığı ve aynı durumun Lübnan'daki bazı bölgeler için de geçerli olduğu unutulmamalı.

Kendine güvenen her siyasi hareket veya ulusal kurtuluş hareketi başarısızlığını, yenilgisini veya acizliğini itiraf edebilir. Buna karşılık inat ve inkar, bu hareketin halkının çıkarlarına yabancı olduğunu gösterir

İki taraf ayrıca arenalar birliğinin geçerliliğini yitirdiği konusunda da birleştiler. Zira İran kendisini çatışmanın dışında tuttu, Suriye rejimi ilgilenmedi, Hizbullah, değişen koşullar ve gerçekler nedeniyle Gazze'den desteğini çekti. Buna rağmen en büyük felaket, Hayya'nın sanki başka bir kıtada yaşıyormuş gibi “Müslüman Arap milletini sahip olduğu güç ve imkanlar” ile “düşmanı savaşı durdurmaya zorlayamamakla” suçlamasıydı. Sanki güç denklemlerinde hiçbir şey değişmemiş ya da İsrail ordusuyla yaşanan çatışmalar veya zaman zaman orayı burayı bombalamalar, İsrail'in bu soykırım savaşında Filistinlilere ve Lübnanlılara yaptıklarını ve bunun sonucunda ortaya çıkan korkunç trajedileri dengeliyormuş gibi söylenen sözler, bu iki konuşmanın gerçeklikten kopuk olduğuna dikkat çekiyor. Nitekim Kasım şöyle diyor: İsrail bizi yenemez ve kendi koşullarını bize dayatamaz. Söz, karadaki çatışmalar, füze ve İHA saldırıları ile savaş meydanınındır. Uzun süre devam edecek gücümüz var. Uzun bir savaşa hazırlandık. Şu anda müzakere ediyoruz ancak ateş altında olduğumuz için değil çünkü İsrail de ateş altında.”

Bu kopukluk, Hizbullah ve Hamas’ın savaş öncesi dönemdeki slogan ve konuşmalarını da kapsadı. Kasım'ın şu sözleri de bunu gösteriyor gibi: “Cumhurbaşkanının Meclis aracılığıyla anayasaya uygun şekilde seçilmesine etkin katkımızı sunacağız. Siyasi adımlarımız (Taif) çatısı altında olacaktır. İnşa etmek ve korumak için siyasi alanda da var olacağız.”

Hayya ise, Hamas’ın Gazze Şeridi'ni yönetmek için bir komite kurulmasını kabul ettiğinden bahsetti. Oysa savaştan önce Gazze’nin yönetiminde müttefik olsa bile kendisine herhangi bir tarafın ortak olmasını kabul etmiyordu. Hayya şunu da söylüyor: “İç ulusal uzlaşmaya varılmasına katkıda bulunabilecek hiçbir fırsatı göz ardı etmiyoruz ve sorumluluk sahibi olarak bunun için çalışıyoruz.”

Elbette kendine güvenen her siyasi veya ulusal kurtuluş hareketi başarısızlığını, yenilgisini veya acizliğini itiraf edebilir. Buna karşılık inat ve inkar, bu hareketin kendi halkının çıkarlarına yabancı olduğunu ya da sadece bir otorite olarak varlığını sürdürmeyi önemsediğini gösterir. Bu, sözler ve eylemler, sloganlar ve olasılıklar, hayal ve gerçeklik arasında büyük bir farkın olduğu, kamu yararının veya halkın çıkarının, özel çıkar veya otoritenin yararı lehine yok sayıldığı Arap siyasi yaşamında yaygındır.

Örneğin altmışlı ve yetmişli yılların terminolojisine göre “milliyetçi” ve “ilerici” rejimler ile birlikte, Filistin'in kurtuluşu, Filistin davasının merkeziliği, Arap birliğinin, özgürlüğün ve sosyalizmin sağlanması gibi “büyük” olarak tanımlanan davaların zor olduğu sonucuna varmıştık. O dönemde geçim sorunları ve vatandaşların hakları meseleleri önemsiz meselelermiş gibiydi. Öte yandan Haziran 1967 savaşında İsrail daha da genişledi ve Ekim 1973 savaşı düzenli ordular arasındaki son Arap-İsrail savaşı oldu. Ardından Mısır'ın 1979'da İsrail ile Camp David Anlaşması'nı imzalaması ve bununla normalleşme yolunun açılması ile birlikte Arap-İsrail çatışmasının bitişine tanık olduk. Araplar arasında ekonomik entegrasyon düzeyinde de olsa birlik meselesine gelince, Suriye, Mısır ve Irak'taki rejimler arasında yaşanan yabancılaşma ve husumet nedeniyle çöktü. Bu arada vatandaşlık kavramının eksikliği ve devletin gelişmemiş olması nedeniyle özgürlük ve sosyalizm fikirlerinin kaderi de daha iyi olmadı.

İsrail, Filistin ulusal hareketinin içini boşaltmak ve onu bir ulusal kurtuluş hareketinden bir otoriteye ve ardından iki otoriteye dönüştürmek için kullandığı stratejilerde başarılı olmuş gibi görünüyor. Bu başarı Filistin ulusal hareketinin kaybetmesine ve fedakarlıkların boşa gitmesine yol açtı.

Sonuç olarak Arap dünyasındaki tüm siyasi hareketler bu acı kaderden kurtulamadı. Milliyetçi, solcu ve İslamcı eğilimleri ile tümü, başarısızlık, acizlik, eksiklik ve kırılganlıkta korkunç bir noktaya ulaştılar. Herhangi birinin başarıları yerine, toplumlarından izole olduklarının ve kaybolduklarının gözlemlendiği bir kerteye vardılar.

Filistin örneğinde bile İsrail, Filistin ulusal hareketinin içini boşaltmak ve onu bir ulusal kurtuluş hareketinden bir otoriteye ve ardından iki otoriteye dönüştürmek için kullandığı stratejilerde başarılı olmuş gibi görünüyor. Bu başarı Filistin ulusal hareketinin kaybetmesine ve fedakarlıkların boşa gitmesine, halkı, toprağı ve davayı özdeşleştiren birleştirici bir ulusal vizyonun, yatırım yapılabilecek mümkün, sürdürülebilir ve uygulanabilir bir mücadele stratejisinin eksikliğine yol açtı.

Elbette tüm bu söylediklerimiz işgal olduğu sürece direnişin meşruluğunun teyit edilmesini de içeriyor ve İsrail sömürgecidir, yerleşimcidir, ırkçıdır, saldırgandır. Ancak güç dengesini, iç ve dış siyasi verileri anlamaya, fedakarlıkları siyasi başarılar için kullanma imkanına, birikime ve kademe kademe zafere ulaşmaya dayalı direniş yaklaşımı ile karşılıklı ordular şeklinde savaşma, ölümcül darbe indirme arasında büyük bir fark vardır. Zira son ikisi İsrail'in üstün olduğu, Filistinlileri yok etmek için bütünüyle kontrolsüz hareket ettiği alandır. Bu felaketin önlenmesi için kaçınılması gereken de bu ikisiydi.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.