ABD’nin Bağdat Büyükelçisi, Iraklılara Gertrude Bell’i hatırlatıyor

Eylemleriyle rekor kırdı ve aşiret büyükleriyle iftar sofrasını paylaştı.

ABD Büyükelçisi’nin aşiret büyükleriyle Ramazan iftarını yaparken Twitter'da paylaştığı bir fotoğraf
ABD Büyükelçisi’nin aşiret büyükleriyle Ramazan iftarını yaparken Twitter'da paylaştığı bir fotoğraf
TT

ABD’nin Bağdat Büyükelçisi, Iraklılara Gertrude Bell’i hatırlatıyor

ABD Büyükelçisi’nin aşiret büyükleriyle Ramazan iftarını yaparken Twitter'da paylaştığı bir fotoğraf
ABD Büyükelçisi’nin aşiret büyükleriyle Ramazan iftarını yaparken Twitter'da paylaştığı bir fotoğraf

Üç Batılı kadın, 1921 yılında İngilizler tarafından kurulan Irak devletinin son yüz yılı boyunca Irak'ın modern tarihinde en önemli rolleri oynamaya mahkûm edildi. Bu kadınların ilki, o zamanlar özellikle özel bir ilişkisi olduğu Kral I. Faysal (1933'te öldü) döneminde Irak hükümetlerinin kurulmasındaki büyük rolü nedeniyle kralcı olarak tanımlanan Irak'taki İngiliz Büyükelçiliği'nin Doğu Sekreteri olan Gertrude Bell’di.
İkinci isim, eski Irak rejimi dönemindeki ABD Büyükelçisi April Glaspie. Zira onun Kuveyt'in işgalinden önce Saddam Hüseyin'le yaptığı son görüşme, ima amacıyla yaratıcı diplomatik muğlaklıkla lekelenmiş bir konumu Saddam'a bildirdikten sonra, işgale geçiş izniydi. Öyle ki söz konusu görüşme Saddam'ın kısa bir süre sonra yapacaklarına göz yummak olarak anlaşılmıştır.
Üçüncüsü ise, şu anki ABD Büyükelçisi Alina Romanowski. O yaşlı bir kadın, ancak her düzeyde canlılık ve sürekli aktivite ile karakterize ediliyor. Üç kadının farklı rolleriyle, her birini bu ülkenin tarihinde oynadığı rolün bağlamına yerleştirmek, farklı koşullara sahip farklı durumların ve kaderlerin bir görüntüsünü verebilir. Bell, modern Irak'ın inşasında ve kurumlarının tamamlanmasında belirleyici bir role sahipti. Çünkü o, elçilikte bir sekreterden daha fazlasıydı. Daha ziyade keskin bir kültürel, entelektüel ve doğu vizyonuna sahipti. Böylece Iraklı ve yabancı yazar, araştırmacı ve tarihçilerin çalışmalarında kalıcı bir kaynak haline geldi.
Glaspie'ye gelince, Saddam Hüseyin döneminde (Bağdat ile Washington arasındaki diplomatik ilişkiler 1983 yılında yeniden kuruldu) Irak ile ABD arasında zaten muğlak olan ilişkiyi yöneten koşullar nedeniyle, politikaların çizilmesinde ve kaderin belirlenmesinde rol oynadı. Saddam döneminde hiçbir Arap veya yabancı büyükelçinin Irak'ta serbestçe dolaşmasına izin verilmedi. Herhangi bir Iraklının, herhangi bir düzeyde, herhangi bir Arap veya yabancı büyükelçi veya büyükelçilik ile rejimin bilgisi olmadan herhangi bir düzeyde ilişki kurmasına izin verilmedi. Böyle bir durum olduğunda diplomat ölüm cezasına çarptırılırdı. Bununla birlikte, Glaspie'nin Saddam Hüseyin'le görüşmesi sırasında yaptığı açıklama, Saddam'ın -ABD'nin yeşil ışık yaktığını düşündüğü- işgal kararı vermesinden sonraki yıllar boyunca Irak'ın kaderini belirledi.
Romanowski ise işgal öncesi Irak muhalefetinin dostu Zalmay Halilzad liderliğinde 2003 yılında başlayan yirmi yıllık değişim sürecinde yaklaşık 10 büyükelçinin ardından Kuveyt'teki görevi sona erdikten sonra Irak'a büyükelçi olarak geldi. General Jay Garner, Paul Bremer ve diğerleri görevlerini net bir iz veya ayak izi bırakmadan geçirdiler. İran'ın Irak'taki büyükelçileri ile bir dizi çatışma yoluyla Irak hükümetlerinin kurulmasında kendilerine verilen roller dışında, bazı ABD büyükelçilerinden daha fazla kayırılan ve etkili olan İran büyükelçisi neredeyse her zaman galip geldi.
Ancak Romanowski tamamen farklı bir hikâye. Gür beyaz saçlı bu hanımefendi, özellikle Ekim 2019 ayaklanmasından sonra Iraklıların tercihlerine müdahale etmekle suçlanan geniş bir varlığa sahip Birleşmiş Milletler (BM) Irak Özel Temsilcisi Jeannine Hennis-Plasschaert dışında, turlarında ve kalıcı varlığında onunla rekabet etmiyor ve kendisi de tartışma konusu. Romanowski 'ye göre, üst düzey Iraklı yetkililerle yaptığı görüşmeler aracılığıyla bugünkü mekik hareketlerindeki en önemli değişken açıkça, Muhammed Şiya es-Sudani liderliğindeki mevcut hükümet olan Koordinasyon Çerçevesi güçlerinin oluşturulmasından sonra başladı.
Göreve başladığından bu yana Romanowski ile birkaç kez görüşen Sudani, henüz ABD’yi ziyaret etmemişken Arap ve Avrupa ülkelerine yaptığı sayısız ziyaretlerle ülkesi ve dünyanın çeşitli ülkeleri arasında dengeli ilişkiler kurmaya çalışıyor. Ancak Romanowski'nin hamleleri siyasi gözlemcilerin dikkatini çekti. Gerçek şu ki, mevcut hükümet İran'a yakın en büyük siyasi güç tarafından destekleniyor. Bununla birlikte, Romanowski'nin sonuncusu iki gün önce Irak'taki bazı üst düzey aşiret büyükleriyle bir Ramazan iftarı sofrasına katıldığı sırada yaptığı şey, Iraklıların hafızasını geçen yüzyılın yirmili yıllarının başlarına kadar götürdü. Miss Bell, aşiret büyükleri ​​ve sivil toplum açısından benzer roller oynuyordu. Ayrıca pazarlarda ve halk arasında dolaşırdı. Bu çeşitli çevrelerde şüphesiz geniş bir etkiye sahip olan İran Büyükelçisi de dahil olmak üzere diğer büyükelçiler tarafından yapılmıyordu.
Romanowski, bir konuşma yapmak için ayakta göründüğü iftar masasında aşiret büyükleriyle buluştuktan sonra Twitter hesabı üzerinden şunları ifade etti: “Kutsal Ramazan ayında, bu iftar yemeğini Iraklı aşiret büyükleriyle paylaştığım için minnettarım. Onların vizyonu daha güçlü, istikrarlı ve müreffeh bir Irak inşa etmek için önemli. İftar sofrasında diplomat arkadaşlarımla bulunmaktan da keyif aldım.”
İftardan sonra meydana gelen ironi, Romanowski ile tanışan aşiret büyüklerinin ardından yapılan yaygın eleştiriydi. Bazı eleştirmenlerin bakış açısına göre Romanowski’nin ‘İşgalci ABD’nin büyükelçisi’ olması ve başka bir bakış açısına göre aşiret şeyhlerinin Iraklı kadınlarla aynı konseyde dahi olmamalarına rağmen yabancı bir kadınla oturup yemeğe katılmaları da dahil olmak üzere eleştirinin birçok nedeni var. Konu bu noktada da kalmamış ve büyüklerinden birinin bu büyük ziyafeti düzenlediği aşiret, yapılan eylemin aşireti temsil etmediğini, kişisel olduğunu açıklamıştır. Gerekçelerle ilgili komik olan şey, ziyafet organizatörlerinden bazılarının bunun hükümetin Aşiret İşleri Danışmanı tarafından düzenlendiğini ve davetlilerin Avrupa Birliği (AB) ülkelerinin bir dizi büyükelçisi olduğunu açıklamasıydı. Ancak iftara davet edilmeyen Romanowski'nin varlığına şaşırdılar ve tüm ilgi odağını o çalmıştı.



Rusya, yeniden yapılanmanın başlamasıyla birlikte Suriye arenasına geri dönüyor

Şeybani, Moskova'da Lavrov ile görüşmesinde güçlü bir diplomatik beden dili sergiledi (AFP)
Şeybani, Moskova'da Lavrov ile görüşmesinde güçlü bir diplomatik beden dili sergiledi (AFP)
TT

Rusya, yeniden yapılanmanın başlamasıyla birlikte Suriye arenasına geri dönüyor

Şeybani, Moskova'da Lavrov ile görüşmesinde güçlü bir diplomatik beden dili sergiledi (AFP)
Şeybani, Moskova'da Lavrov ile görüşmesinde güçlü bir diplomatik beden dili sergiledi (AFP)

Mustafa Rüstem

Sonunda ilk kez, birbiri ile savaşan eller tokalaştı. Rusya'nın siyasi karar alma süreçlerinin mutfağı olan Moskova Dışişleri Bakanlığı'nın lüks salonundaki beyaz masanın etrafında, on yıldır birbirine hasım olan gözler buluştu. Bu, Suriye Dışişleri Bakanı Esad eş-Şeybani’nin, Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Mahir eş-Şara'nın da aralarında bulunduğu üst düzey bir heyetin eşlik ettiği ve Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov ile bir araya geldiği bu türden ilk ziyaretiydi.

Bu ziyaret, on yıllardır ittifak dilinin baskın olduğu iki ülke arasındaki diplomatik kartların yeniden karılması açısından son derece önemli görünüyor. İttifak, Beşşar Esed rejiminin devrilmesinin akabinde Moskova'ya kaçmasının ardından değişti. Ancak Kremlin’in kapıları, Esed iktidarını devirme hareketinin başlamasıyla birlikte katıldığı Suriyeli muhalif güçlerin saflarındaki siyasi ve askeri mücadelesinin başlangıcından bu yana, “Ebu Ayşe” lakaplı Bakan Şeybani'ye açıldı.

Yeni bir beyaz sayfa

Siyaset dünyasının en meşhur sözü olan “bugünün düşmanı yarının dostu olabilir” doğrudur. Mutlak anlamda ne düşmanlık ne de dostluk vardır. Ancak görüşmelerdeki beden dili söyleyeceğini söyledi ve Rus diplomasisinin, Cumhurbaşkanı Ahmed eş-Şara'yı 15 Ekim'de Moskova'da yapılması planlanan Rus-Arap zirvesine davet ederek de olsa, Suriye topraklarına ve Akdeniz'e erişimini koruma konusundaki “aceleci” tavrını özetledi.

 Rusya, Esed'in devrilmesinden bu yana Moskova'ya yaptığı ilk ziyarette Şeybani'yi ağırladı (AFP)Rusya, Esed'in devrilmesinden bu yana Moskova'ya yaptığı ilk ziyarette Şeybani'yi ağırladı (AFP)

Suriyeliler, Lavrov ve Şeybani arasındaki görüşmede genel bir diplomatik denklik tablosuna ulaşmadan önce, Esed Suriyesi döneminde alışılan itaatkarlıktan uzak olduklarını açıklayan bir beden dili benimsemeye çalıştılar. Suriye Dışişleri Bakanı, ülkesinin Moskova'nın Esed rejimiyle ekonomik, güvenlik ve askeri alanlarda imzaladığı tüm önceki anlaşmaları kapsamlı bir şekilde yeniden değerlendirmeye çalıştığını gizlemedi. Bu yeniden değerlendirme, iki ülke arasındaki ilişkilerin geleceğini şekillendirmeyi amaçlıyor.

Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov ise ülkesinin, Suriye halkının tercihlerine saygı duyduğunu ve Moskova'nın Şam'daki yeni yönetimle iş birliği yapma isteğini dile getirdi. Hatta yaptırımların kaldırılması çağrısında bulundu.

Şantaj mı yoksa oyunun kuralları mı?

GSM Merkezi Direktörü Dr. Asıf Melhem, The Independent Arabia'ya verdiği röportajda, “sözlü destek” sınırları içinde kalan Suriye'ye yönelik yaptırımların kaldırılması ve benzeri konularla ilgili özel görüşmelere rağmen, mevcut Suriye hükümetinin ABD ve Batılı ülkelere her zaman kesin olarak güvenmenin imkânsız olduğunu anladığını söyledi.

Melhem, iki yönetim arasındaki gergin tutumlarda gözle görülür bir değişim olduğunu ve Şam'ın Esed rejimine verdiği destek sebebiyle Moskova'ya şantaj yapmaya çalışırken, Rusların bir miktar esneklik gösterdiğini belirtiyor. Melhem, “Yeni hükümet, ‘sizin yardımınız olmasaydı Esed çoktan devrilmişti’ demek istedi ve bu nedenle Rus yönetiminden tazminat ödemesini ve Esed'i teslim etmesini talep etmeye başladı” diye devam etti.

Ciddi Suriyeli yetkililer, Suriye'deki askeri üslerin Rusya için acil bir ihtiyaç ve Moskova tarihinde bir dönüm noktası olduğuna inanıyor. Ama durum böyle değil. Rusya'nın ihtiyacı olduğu doğru, ancak beklendiği kadar acil ve kaçınılmaz değil.

Rus GSM Merkezi’nin Direktörü, siyasette her pozisyonun bir bedeli olduğuna inanıyor. Rusya, Suriye'deki üslerini elinde tutmakla ilgileniyor ve bunları korumanın yanı sıra, Esed iktidarından önce bile Suriye ile iyi olan ilişkilerini sürdürmek istiyor.

Haberler, Rus bombardımanı nedeniyle sivillerin zarar gördüğü olaylarda artış olduğunu ortaya koyuyor (AFP)Haberler, Rus bombardımanı nedeniyle sivillerin zarar gördüğü olaylarda artış olduğunu ortaya koyuyor (AFP)

Direktör şu açıklamada da bulundu: “Her halükarda, üsler Moskova için bir ölüm kalım meselesi değil. Örneğin Suriye kıyılarını ele alırsak, Ruslar açısından Akdeniz'e erişimin tek yolu Karadeniz, Cebelitarık Boğazı veya Süveyş Kanalı’dır. Bu koridorlar ise belirli anlaşmalara tabi. Bu nedenle, özellikle Rusya, herhangi bir bölgede yaşanabilecek beklenmedik gelişme korkusuyla askeri varlığını çeşitlendirmeye başladı. Sudan, Libya ve Eritre'de askeri üsler kurma girişiminde bulundu. Zira üslerinin bulunduğu ülkelerde bazı siyasi değişiklikler yaşanabileceğinin ve bu durumda üslerini korumanın zorlaşabileceğinin farkında.”

Ekim 2011'de Moskova, Güvenlik Konseyi'nin daimi üyesi olarak, eski Suriye devlet başkanı Beşşar Esed'in istifasını isteyen Batı destekli kararlara karşı veto yetkisini kullanmaya başladı. Bu veto, 8 Aralık 2024'e kadar süren Suriye savaşı boyunca tekraren devam etti. Eylül 2015’te de askeri müdahalede bulundu. O dönemde Rus güçleri, DEAŞ ve terör örgütü olarak tanımladığı el-Kaide'nin Suriye kolu Nusra Cephesi de dahil olmak üzere muhalif grupları hedef aldıklarını kabul ettiler.

Bununla birlikte haberler, özellikle Kuzey Suriye'de Rus bombardımanları sebebiyle sivillerin zarar gördüğü olaylarda artış olduğunu ortaya koydu. Bu durum, milyonlarca insanın Türkiye yakınlarındaki veya sınırındaki kamplara göç etmesine yol açtı. Bu arada, Ekim 2016'da Moskova, BM İnsan Hakları Konseyi'ndeki koltuğunu kaybetti.

Rusya-Suriye ilişkileri, Suriye'nin bağımsızlığını tanıyan ilk rejim olan eski Sovyetler Birliği dönemine kadar uzanıyor. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı analize göre iki ülke arasında kurulan diplomatik ilişkiler ve stratejik ittifak, Hafız Esed'in Suriye'de iktidara gelmesiyle (1970'ten 2000'e) zirveye ulaştı.

Ekonomik ilişkiler

Tüm bunların bir uzantısı olarak Moskova, Şam ile ilişkilerini korumaya çalışıyor. Son görüşme de yeni bir koordinasyon aşamasının başlangıcı sayıldı. Rusya yalnızca siyasi ve askeri düzeylerde değil, ayrıca Suriye'nin yeniden inşası ve istikrarının sağlanması konusunda da kapsamlı yardım sunma isteğini dile getirdi.

Gözlemciler, bu görüşmenin kanlı bir dönemin ardından açık oynamaya ve yeni bir sayfa açmaya yönelik daha geniş bir çabanın parçası olduğuna inanıyor. Bu adımlar, sivillerin ölümüne ve geniş bir bölgede köy ve kasabalarda hâlâ görülebilen yıkıma yol açan bombardımanlar sebebiyle Rusya'nın kendileriyle karanlık bir geçmişe sahip olduğunu düşünen Suriyelilerin kızgınlığına rağmen atılıyor. Rusya'nın yeniden inşaya katılması yakıp yıktıklarını telafi etmenin, diğer yandan da yatırım ve çok sayıda anlaşmanın değerlendirilmesi yoluyla sıcak sulara dönüşün bir yolu olabilir.

 Dr. Asıf Melhem ise, Suriye ile Rusya arasında fosfat, petrol, doğalgaz ve Tartus Limanı alanındaki yatırımlar için imzalanan sözleşmelerin rejimin devrilmesinden çok önce iptal edildiğini vurguluyor. Bu sözleşmeler kapsamında Suriyeli şirketler ile ortak olan Rus şirketlerinin, hisselerini ortaklarına devrettiklerinin, dolayısıyla ziyaretin, bu anlaşma ve sözleşmelerin yeniden değerlendirilmesi bağlamında yapıldığının altını çiziyor.

Buna ilave olarak Rusya, Güvenlik Konseyi'nin daimi üyesi ve uluslararası alanda önemli bir varlığa sahip. Dünyanın en büyük ikinci gücü. Melhem bunun önemli olduğuna inanıyor, zira bu sebeple Rusya’nın görüşleri dikkate alınıyor. Dolayısıyla Rusya ile ilişkiler sürdürülmeli, bu durum şüphesiz Suriye'ye fayda sağlayacaktır.

Öte yandan Şam, Rusya'nın Suriye'ye ihtiyacı olduğunu iddia ederek durumu abartmaya çalışıyor. Melhem’e göre bu doğru değil, çünkü Suriye'nin toplam yüzölçümü Moskova ve kırsalının yüzölçümünü aşmıyor ve Rusya, eğer zorunda kalırsa ve bölgede kalmasının bedelinin elde edeceği faydadan daha büyük olduğunu görürse, sonunda bu üslerden vazgeçebilir.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.