Çin ve İtalya: Avrupalıların sorgulamalarının merkezindeki ortaklık

Çin Devlet Başkanı Şi Cinping ile İtalya Cumhurbaşkanı Sergio Mattarella Şeref Kıtasında (AFP)
Çin Devlet Başkanı Şi Cinping ile İtalya Cumhurbaşkanı Sergio Mattarella Şeref Kıtasında (AFP)
TT

Çin ve İtalya: Avrupalıların sorgulamalarının merkezindeki ortaklık

Çin Devlet Başkanı Şi Cinping ile İtalya Cumhurbaşkanı Sergio Mattarella Şeref Kıtasında (AFP)
Çin Devlet Başkanı Şi Cinping ile İtalya Cumhurbaşkanı Sergio Mattarella Şeref Kıtasında (AFP)

Çin Devlet Başkanı Şi Cinping, bu yıl ilk yurtdışı ziyaretini Avrupa Birliği’nde ekonomisi en iyi ülkeler sıralamasında 3. olan İtalya’ya gerçekleştirdi. Söz konusu ziyaret Avrupa Birliği’nden (AB) gelen büyük soru işaretleri eşliğinde gerçekleşirken ABD de bu ziyaretten rahatsız.
Dün iki ülke arasında imzalanan anlaşma muhtırası İtalya’nın Çin tarafından başlatılan ve son zamanlarda çok konuşulan “Kemer ve Yol Girişimi” projesine katılmasına ilişkin esasları belirliyor. Söz konusu girişim, Asya, Afrika ve Avrupa’da demiryolu ve karayolu inşa edilmesini içeriyor. Çin bu adımla dünya ekonomisini yönlendirmek isterken projenin kapsadığı bölgelerde kalkınma ve gelişimin sağlanmasını hedefliyor.
Avrupalılar ise görüntünün Çin tarafından çizildiği kadar tozpembe olmadığını, söz konusu projenin en çok kazananının Pekin olacağını ve Çin’in yatırım, sermaye ve altyapı projelerine ihtiyacı olan birçok ülkede yeni pazarlar kazanacağını söylüyor. İşte tam da burada ABD tarafından “Borç tuzağı” olarak isimlendirilen ve Güney Asya ile Afrika ülkelerinin düşebileceği durum kendini gösteriyor. ABD Çin’in söz konusu ülkelere borç karşılığında hayati önem taşıyan tesisler inşa edeceğini ve bunun sonucunda Güney Asya ve Afrika ülkelerinin kendisini faizleri ile birlikte ödemeleri gereken büyük bir borç yığını ortasında bulabileceklerini belirtiyor. Tüm bu gelişmeler sonucunda söz konusu ülkelerin Çin’in ekonomisi ve siyasetine bağlı bir hale geleceği ifade ediliyor. Öte yandan söz konusu projeye paralel olarak yaşanacak stratejik gelişmelerin henüz tam olarak belli olmadığı belirtiliyor. Gözlemciler -örnek olarak- Hindistan-Pakistan geriliminin eşi benzeri görülmemiş bir şekilde artabileceğini çünkü İslamabad’ın Çin tarafından başlatılan projeye destek verdiği, buna mukabil Yeni Delhi’nin ise söz konusu projeyi kendisini kuşatma planı olarak gördüğünü söylüyor. Yeni Delhi kendisini kuşatma girişimi olarak gördüğü bu proje karşısında Umman Körfezi’ne bakan Çabahar Limanı’nı kullanıyor.
Diğer taraftan İtalya’nın projeye katılan Asya ve Afrika ülkeleri ile kıyaslanması doğru değil. Çünkü İtalya yaklaşık 10 sene önce yaşanan küresel ekonomik krizin etkilerinden tam olarak kurtulamamış olsa da dünyanın en büyük ekonomisine sahip 7 ülkeden biri.
İki önemli bakış açısı
Burada ek bir mesele gündeme geliyor.  Roma’yı yöneten ittifak ( Beş Yıldız – Kuzey Ligi) İtalya ile Çin arasında imzalanan anlaşma muhtırasına iki farklı açıdan bakıyor:  Birincisi Beş Yıldız partisi açısından. AB’ye şüpheli bir şekilde yaklaşan ve siyasi politikasının büyük bir bölümü Avrupa bürokrasinin muhalif bir tutum sergilemeye dayanan Beş Yıldız partisi; Çin’in Trieste ve Cenova limanlarının genişletilmesine yönelik yatırımını AB’ye olan bağlılığı azaltan bir adım olarak görüyor. İkinci bakış açısı ise Kuzey Ligi’nin bakış açısı. Kuzey Ligi Çin’in projesine destek vermenin müttefikleri ABD’yi kızdıracağını düşünüyor.
AB’nin Çin projesine karşı çıktığı noktalardan biri de eşitlik konusu. Çin’in ülkelerinde yüz milyarlarca dolarlık yatırım yaptığı (Sadece İngiltere’de 80 milyar dolardan fazla) Avrupalılar Çin’in projesinin yerel pazarların Avrupa’dan gelen mal ve yatırımlara açık olacağı konusunda herhangi bir teminat içermediğini ve Avrupalıların Çin yatırımlarının artışından kazanacakları faizin belli olmadığını belirtiyor. Buna ek olarak Çin’in endüstri alanındaki sözleşmelerinin çoğunda teknolojinin Çin’e nakledileceğinin belirtildiği maddeler bulunuyor ki bu Pekin’in teknolojiyi ele geçirmeye ve uzun vadede Avrupa teknolojisine denk seviyede kendisine özel mal üretmeyi hedeflediği izlenimi veriyor.
Avrupalılar “Kemer ve Yol Girişimi” projesinin bazı noktalarının Çin Devlet Başkanı Şi Cinping’in ömrünün sonuna kadar ülkenin başında kalma ve meşruiyetini güçlendirme isteği ile bağlantılı olduğunu söylüyor. Cinping yerel desteği kendisi üzerinde toplayacak dev imparatorluk projeleri hayata geçirmekle bu hedefine ulaşmak istiyor.



İsrail-İran çatışmaları: Tahran siyasi mahkumlara baskıyı artırdı

İsrail'in saldırısı sonucunda Evin Hapishanesi'nin bir kısmı çökmüştü (AP)
İsrail'in saldırısı sonucunda Evin Hapishanesi'nin bir kısmı çökmüştü (AP)
TT

İsrail-İran çatışmaları: Tahran siyasi mahkumlara baskıyı artırdı

İsrail'in saldırısı sonucunda Evin Hapishanesi'nin bir kısmı çökmüştü (AP)
İsrail'in saldırısı sonucunda Evin Hapishanesi'nin bir kısmı çökmüştü (AP)

İsrail'le 12 günlük çatışmanın ardından İran ülke içindeki baskıyı artırıyor.

Guardian'ın haberinde, 13 Haziran'da İsrail'in saldırısıyla başlayan ve İran'ın misillemesinin ardından 24 Haziran'da ABD'nin arabuluculuğunda ateşkes ilan edilen çatışmaların, İran'da "geniş çaplı bir iç baskı dalgasını" tetiklediği belirtiliyor.

İsrail'in 23 Haziran'da Evin Hapishanesi'ne düzenlediği saldırıda 71 kişinin hayatını kaybettiği anımsatılıyor. Hayatta kalan bazı mahkumların da daha kötü koşullardaki cezaevlerine nakledildiği yazılıyor.

Mahsa Emini protestolarına katıldığı gerekçesiyle hapse atılan aktivist Rıza Handan'ın, bombalamadan sonra daha kötü şartlardaki bir hapishaneye gönderildiği belirtiliyor. 60 yaşındaki aktivistin kızı şunları söylüyor:

Ne babamın ne de diğer mahkumların yatağı var, yerde uyumak zorunda kalıyorlar. Bir keresinde uyandığında battaniyesinin içinde 6 ya da 7 tahtakurusu bulmuştu.

Kadın mahkumların da yanlarına kişisel eşyalarını bile alamadan Karçak Hapishanesi'ne gönderildiği belirtiliyor. İdam cezasına çarptırılan Kürt yardım çalışanı Pakşan Azizi'den en az iki gündür haber alınamadığı aktarılıyor. Af Örgütü'ne göre Azizi, "barışçıl insani yardım ve insan hakları faaliyetleri" nedeniyle cezalandırıldı. Tahran yönetimiyse kendisini "devlete karşı silahlı isyanla" suçluyor.

Savaş sonrası İran genelinde bir güvenlik baskısı dalgası başlatıldığı da ifade ediliyor. Kolluk kuvvetlerinin kontrol noktaları oluşturduğu ve sosyal medya paylaşımları nedeniyle birçok kişinin tutuklandığı aktarılıyor.

İsrail-İran çatışmalarında Mossad'ın Tahran'da gizli bir drone üssü kurduğu ortaya çıkmıştı. Ayrıca istihbarat teşkilatına bağlı komandoların saldırıdan aylar önce başkente sızarak operasyon sırasında İran'ın hava savunma sistemlerini imha ettiği belirlenmişti. Mossad da casusların saldırılarda yer aldığını doğrulamıştı.

İran devlet medyasında geçen ay çıkan haberlerde, İsrail istihbaratı adına çalıştığı iddia edilen 700 kişinin yakalandığını duyurulmuştu. ABD merkezli İran İnsan Hakları Merkezi'nin (CHRI) verilerine göre 6 kişi casusluk iddiasıyla idam edildi. CHRI'dan Hadi Gayemi şu iddiaları paylaşıyor:

İranlı yetkililer, insanları hiçbir gerekçe göstermeden ve avukatlarına erişim hakkı vermeden gözaltına alıyor, ardından ‘ulusal güvenlik' suçlamalarıyla idam ederek halkı sindirmeye ve kontrolü yeniden kurmaya çalışıyor.

New York Times'ın analizinde de Evin Hapishanesi'nin "insan hakları ihlalleriyle" gündem olduğu hatırlatılıyor. Haberde, 12 günlük çatışmaların ardından Tahran yönetiminin tarihsel bir kavşakta olduğu yazılıyor. İran'ın ileride içerideki baskıyı artırmakla ülkenin dönüşümüne yönelik politikaları uygulamak arasında bocalayabileceği ifade ediliyor.

Independent Türkçe, Guardian, New York Times