Nükleer müzakereler Tahran’ın taviz kopartma taktiklerine takılıyor

Şarku’l Avsat’a konuşan Avrupalı kaynaklar: İran'a tavizler verdik, fırsatı değerlendirmeli

Geçtiğimiz hafta Endonezya'nın Bali şehrinde düzenlenen G-20 toplantısında Borrell'in yanında Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna bulunuyor (AFP)
Geçtiğimiz hafta Endonezya'nın Bali şehrinde düzenlenen G-20 toplantısında Borrell'in yanında Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna bulunuyor (AFP)
TT

Nükleer müzakereler Tahran’ın taviz kopartma taktiklerine takılıyor

Geçtiğimiz hafta Endonezya'nın Bali şehrinde düzenlenen G-20 toplantısında Borrell'in yanında Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna bulunuyor (AFP)
Geçtiğimiz hafta Endonezya'nın Bali şehrinde düzenlenen G-20 toplantısında Borrell'in yanında Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna bulunuyor (AFP)

İran ile ABD arasında Avrupa Birliği (AB) arabuluculuğuyla yürütülen dolaylı görüşmelerdeki son turun sona ermesiyle birlikte Washington, Londra, Paris, Berlin ve AB Özel Temsilcisi, Viyana'da elde edilenlerin 2015 yazında imzalanan nükleer anlaşmaya hızlı bir dönüşe imkan sağladığına ikna olmuştu.
Washington liderliğindeki Batılı devletler, uzun ve dolambaçlı müzakere oturumları sırasında, Tahran'ı üzerinde anlaşmaya varılan metnin kendi çıkarına olduğuna, bu nedenle kendisine sunulan fırsatı hala değerlendirmesi gerektiğine ikna etmek için çok fazla esneklik gösterdiklerini düşündü.
Paris'teki Avrupalı ​​diplomatik kaynaklar, Batılıların Tahran'a İran liderliğini çekincelerinden ve ortaya koyduğu ek taleplerden vazgeçmeye itecek ‘değerli bir hediye’ verdiğine inanıyor. Şarku'l Avsat'a konuşan kaynaklar, Batılıların Tahran'ın arzusuna uygun olarak, nükleer müzakereleri İran’ın balistik kabiliyeti ve Tahran’ın istikrarsızlaştırıcı bölgesel politikası hususları ile ilişkilendirme ısrarından vazgeçmeyi kabul ettiklerini ortaya koydu.
Aslında bu iki dosya, ABD Başkanı Joe Biden'ın İran nükleer dosyasına yaklaşımının önemli bir bölümünü oluşturuyor. Diğer yandan Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Donald Trump'a 2015 anlaşmasından çıkmaktan kaçınmasını teklif eden ilk kişiydi. Aynı zamanda anlaşmaya anlaşmanın zamanlaması ve söz konusu iki husus ile ilgili üç ek iliştirdi. Bu hususlardan ilki, İran'ın füze ve balistik programlarının daha kapsamlı hale gelerek yükümlülükleri aşmaya başlaması ve komşu ülkeler üzerinde bir baskı aracı olarak kullanılması şeklinde karşımıza çıkıyor. İran’ın Yemen, Irak, Suriye, Lübnan gibi diğer ülkelerin işlerine müdahale etme politikası ise ikinci hususu teşkil ediyor. Biden'ın Suudi Arabistan ziyaretinde Körfez ve Arap liderlerle yapılacak olan zirvede bu iki hususun tartışılacağına, ABD’nin nihai vizyonunu sunmak için bir fırsat sağlayacağına şüphe yok.
Bugün Viyana anlaşması taslağının imzalanmasını geciktiren veya engelleyen üç dosya mevcut: Tahran'ın ABD’nin anlaşmadan bir daha çekilmemesi veya bir daha yaptırım uygulamaması talebinde bulunduğu güvenceler, ABD terör örgütleri listesinde yer alan Devrim Muhafızları dosyası ve yaptırımlar dosyası. Avrupalı ​​siyasi kaynaklar, İran'ın da kabul edebileceği çözümlerin varlığına inanıyor. Ancak bunu reddeden İran, Doha’da gerçekleştiren dolaylı görüşmelerde dahi ‘katı’ tutumlarını koruyor.
Söz konusu kaynaklar, İran'ın bu katı tutumlarının ABD Başkanı’na zarar verdiği, onu siyasi olarak zayıflattığı, İran'ın çıkarlarına hizmet etmeyen ek tavizler vermesini engellediğini düşünüyor. Washington’un artık geri adım atamayacağını, İran'ın ek taleplerini karşılayamayacağını düşünen kaynaklar, iki tarafın da ‘iç siyasi durumları ışığında hareket ettiğini belirtiyor. Bu kaynaklar, Tahran'a yapılan teklifin ‘nihai’ olduğuna, bu teklifi değerlendirmesi gerektiğine inanıyor.
Batılılar İran’ın nükleer programının istikrarlı ilerleyişine bağlı olarak, anlaşmaya dönüş penceresinin sonsuza kadar açık kalmayacağı, herhangi bir gecikmenin anlaşmayı anlamsız hale getireceği düşüncesinde. Fransa Dışişleri Bakanı Catherine Colonna bu hafta yaptığı açıklamada, bu fırsat penceresinin kapanmasına sadece birkaç hafta kalmış olabileceğini duyurdu.
Avrupalı kaynaklar, söz konusu üç dosyada çözüme varılabileceği görüşünde. Ancak Devrim Muhafızları meselesinin parça parça çözüleceği, zirâ ABD tarafı için asıl sorun teşkil eden hususun, İran'ın yurtdışındaki kolu olan, Washington'un çeşitli terör operasyonlarından sorumlu tuttuğu Kudüs Gücü olduğu düşünülüyor. AB Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi Josep Borrell, daha önce İran ekonomisindeki rolü nedeniyle İran için önem arz eden Devrim Muhafızları’nın listeden çıkartılması konusunda bir çıkış yolu önermişti. Ancak Biden'ın İsrail'deki açıklamaları ardından bu çıkış yolu fırsatının geçtiği düşünülüyor. Söz konusu kaynaklar, Tahran'ın kapsamlı ve eksiksiz bir şekilde bir an önce kaldırılmasını istediği yaptırımlar konusunda çözüm önerilerinin sunulduğunu bildirdi. Batılılar güvenceler konusunda ise önümüzdeki sonbaharda yapılacak ara seçimler göz önüne alındığında, İran'ın bu istediğinin ABD Başkanı için siyasi açıdan mümkün olmadığına inanıyor. Nitekim Batılılar, Washington'un anlaşmada kalması veya tekrar çıkmasının Tahran'ın performansına ve yeni anlaşmanın içeriğine sıkı sıkıya bağlı kalma derecesine bağlı olacağı konusunda hemfikir.
Ancak böyle bir okuma, Biden'ın ABD’nin gidişatını en üst düzeyde belirleyecek Ortadoğu turu öncesinde geçerliydi. İran dosyasının büyük gelişmelerin eşiğinde olduğu oldukça açık. Bu kapsamda Reuters’ın haberine göre Brüksel'deki Avrupalı ​​bir kaynak, İran ile müzakerelerde sona yaklaşıldığını, ancak bir anlaşmaya varılacağının kesin olmadığını ifade etti. Söz konusu kaynak, şöyle ekledi:
“Müzakerelerde çok, çok ilerideyiz. Doha'da yakınlık üzerine görüşmelerde bulunduk. Hiçbir sonuç vermedi. Nedeni çok açık, zirâ masadaki her hususu müzakere ettik. Üzerinde hala anlaşmaya varılmamış olan bazı ayrıntılarda daha kesin olabiliriz. Tahran'dan bazı fikirleri ve Amerikalıların ne diyeceğini bekliyoruz... Sürecin sonu bu mu bilmiyorum, peki müzakerelerin sonu mu? Evet”



Bankalar, petrol ve izolasyon: Washington'un Bağdat'taki İran kilidini açma anahtarları

Görsel: Sarah Padavan
Görsel: Sarah Padavan
TT

Bankalar, petrol ve izolasyon: Washington'un Bağdat'taki İran kilidini açma anahtarları

Görsel: Sarah Padavan
Görsel: Sarah Padavan

Tarihin kritik bir anında, Tahran destekli Iraklı milisler yakın geçmişlerinden bir hayalet gibi göründüler. Bir yanda İran, diğer yanda ABD ve İsrail arasındaki son savaşta kenarda kaldılar. Çatışmadaki bu belirgin yoklukları yalnızca taktiksel bir karar değildi; İran'ın Irak içindeki nüfuz yapısındaki derin bir çatırdamayı, banka kasalarından Bağdat'taki siyasi ve güvenlik karar alma merkezlerine kadar uzanan ince ipler üzerinden uygulanan Amerikan baskısının artan etkinliğini yansıtıyordu.

200'den fazla İsrail savaş uçağı ve yaklaşık 300 balistik füze, İran içindeki hedeflerini vurmak için Irak semalarından geçti, ancak Iraklı milisler yine de müttefiklerini savunmak için karşılık vermediler. Buna karşılık küçük Yemenli Husi milis grubu, kimsenin beklemediği garip bir sahneyle gemilere saldırmaya ve İsrail'e füze fırlatmaya devam etti.

Onlarca yıldır milisler, İran'ın bölgedeki en önemli kollarından birini oluşturdu. Bu gruplar, 2003'ten sonra ABD'nin Irak işgali altında kuruldular ve finansman, eğitim ve danışmanlık yoluyla gelişerek bölgesel çatışmalarda ileri roller oynadılar. Suriye, Yemen ve Irak'taki çatışmalar, bu grupların Velayet-i Fakih’e mutlak sadakatlerini gösterdikleri ve “direniş ekseni"nin merkezi bir unsuru haline geldikleri arenalardı.

Ancak dönüm noktası, Hamas'ın 7 Ekim 2023'te İsrail'e düzenlediği saldırı sonrasında yaşandı. O dönemde, Hizbullah Tugayları ve Asaib Ehli’l Hak da dahil olmak üzere Iraklı milis gruplar, ABD'nin İsrail'in yanında savaşa girmesi halinde askeri müdahalede bulunacaklarını duyurdular. Washington'un fiilen dahil olmasıyla birlikte de bu milisler, insansız hava araçlarıyla Amerikan ve İsrail üslerini hedef almaya başladılar. Ancak, çok geçmeden liderlerini ve silah depolarını hedef alan yoğun ve ölümcül Amerikan saldırılarına maruz kaldılar ve bu da onların net bir şekilde gerilemelerine ve Mart 2024'te saldırılarını durdurmalarına neden oldu.

İran'ın bölgesel nüfuzundaki azalmaya rağmen, Irak'taki grupların etkisi “kolayca azalmayacak”, dahası önümüzdeki yıllarda etkili bir rolleri olmaya devam edecektir

Sessizlik konuşuyor

Son savaşta, tüm beklentilerin aksine, Iraklı milisler harekete geçmediler. Füze fırlatmadılar veya misilleme eylemleri düzenlemediler, bunun yerine kendilerini kelimelerden ibaret ateşli açıklamalarla sınırladılar. Bu geri adım, askeri güç eksikliğinin değil, başta akıllı Amerikan baskısının yoğunlaşması olmak üzere iç ve dış değişikliklerin dayattığı zorunlu bir yeniden konumlandırmanın sonucuydu.

Nitekim Temsilciler Meclisi Başkanvekili Muhsin el-Mendelavi, “İran nüfuzunun azalmasının Irak'a zarar vermeyeceğini” vurguladı. Bağdat’ın, İran ile tarihi ve coğrafi bağlarını korurken, bağımsız bir dış politika oluşturmayı ve İran yanlısı silahlı grupların gücünü sınırlamayı hedeflediğini belirtti. Ayrıca, gücün sadece devletin kontrolünde olmasının önemine dikkat çekti ve devlet dışı silahların ortadan kaldırılması için uzun vadeli bir adımın atılmasını beklediğini ifade etti.

Milislere sempati duyan bir analist olan Kazım el-Fartuşi ise “çocukların artık büyüdüğünü” ve İran yanlısı grupların artık yerel ağlara sahip olduğunu, artık Tahran'a körü körüne itaat etmek zorunda olmadıklarını belirtti. Öte yandan, siyaset bilimi profesörü Anmar el-Saray, İran'ın bölgesel nüfuzundaki azalmaya rağmen, Irak'taki milis grupların etkisinin “kolayca azalmayacağına”, dahası önümüzdeki yıllarda etkili bir rolleri olmaya devam edeceğine inanıyor.

İran, Irak içinde hâlâ nüfuz ağlarına sahip olsa da, askeri ve siyasi araçlarını kullanma gücü açık bir ivmeyle azalıyor.

Amerikan baskı araçları

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı analize göre Washington'un Irak'taki kara gücü küçük olsa da, yeni stratejisi etkili ve can yakıcı araçların bir karışımına dayanıyor. Bu araçlar, milis grupları finanse eden petrol kaçakçısı şebekeleri hedef alan mali yaptırımlar, silah satın almak için kullanılan banka havalelerine getirilen kısıtlamalar ve bu milislerin birinci kademe liderlerine yönelik can yakıcı nokta saldırılardır.

Baskılar askeri boyutla sınırlı kalmadı; Irak devletinin tüm kılcal damarlarına kadar uzandı. Nitekim 29 Haziran 2025'te, İran destekli Federal Mahkeme Başyargıcı Casim Muhammed Abbud, ulusal bir yargı komitesinin kararıyla emekliye ayrıldı. Bu eşi benzeri görülmemiş adım, İran'ın geçmişteki hegemonyası altında tamamen başarısız olurdu, ancak sessizce gerçekleşti ve bu İran'ın Irak devlet kurumları içindeki etkisinin zayıfladığının açık bir göstergesi.

Siyasi araştırmacı Hamza Mustafa, İran yanlısı milislerin son çatışma sırasındaki sessizliğinin güç dengesinde bir değişimi yansıttığı ve belki de Tahran'ın gerilimi azaltma sinyali verdiği değerlendirmesinde bulundu. Hükümetin “kriz yönetiminin tüm iplerini elinde tuttuğunu kanıtladığını” ve kendisini uzak tutma politikasını benimsediğini, bunun da  kriz yönetimi için eşi benzeri görülmemiş bir alan sağladığını belirtti.

Irak halkının ruh halinin değişmesi

Irak'ı saran siyasi ve mezhepsel bölünmelere rağmen, birçok Iraklı tek bir temel talepte birleşiyor; Irak'ın, İran'ın uluslararası rakipleriyle hesaplaşacağı bir arenaya dönüştürülmesini reddetmek. Bu eğilim artık yalnızca popüler bir görüş değil; giderek daha dengeli dış politikalara ve bağımsız ulusal egemenliğe yönelen Bağdat'taki karar vericilerin yönelimlerine de yansıyor.

İran, Irak içinde hâlâ nüfuz ağlarına sahip olsa da, askeri ve siyasi araçlarını harekete geçirme kabiliyeti açıkça azalıyor. Washington'un milis grupların hareketini kısıtlamadaki başarısıyla birlikte, bir sonraki aşamada, özellikle petrol sektörü ile yönetimde İran nüfuzunun kalan kısmını zayıflatmaya yönelik Amerikan çabalarının daha da artması muhtemel.

Amerikan varlığının meşruiyet kaynağı, ABD'nin resmen varlığını sürdürmesine ve askeri ve istihbarat faaliyetlerini meşrulaştırmasına olanak tanıyan uluslararası koalisyondur

Latif el-Mahdavi ise “İran desteğinin yokluğunun, Irak'taki müttefiklerinin siyasi ve güvenlik nüfuzunun azalmasına yol açacağını, çünkü bunların Tahran'ın eseri olduğunu” düşünüyor. Ancak, bu olasılığın İran nüfuzunun tamamen sona ermesi anlamına gelmediğini, aksine mekanizmalarında niteliksel bir değişim anlamına geldiğini de sözlerine ekliyor.

Bugün tanık olduğumuz yalnızca “geçici bir sakinlik” değil, belki de Bağdat ve Tahran arasındaki ilişkinin yeniden tanımlandığı ve etki sınırlarının Irak'ın yüksek çıkarlarıyla uyumlu bir şekilde silahlar, egemenlik ve parayla çizildiği yeni bir dönemin başlangıcıdır.

ABD'nin etki araçları

Dolar, bankalar ve para transferleri:

En büyük silah, petrol satış gelirlerinin dolar cinsinden yatırıldığı New York Federal Rezerv Bankası'dır. Washington, Bağdat'a para transferini geciktirme veya engelleme yetkisine sahip ve bu da ona hükümet üzerinde güçlü bir baskı aracı sağlamaktadır

ABD Yabancı Hesaplar Vergi Uyum Yasası (FATCA)

Uluslararası finansal transferleri kontrol eden ve dolarla bağlantılı Irak bankalarının faaliyetlerini etkileyen bir yasadır.

SWIFT aracılığıyla para transferlerini kontrol etme silahı

ABD, dolar transferlerini izleyerek İran bağlantılı milislere fon akışının önlenmesine yardımcı olmuştur.

İran ile iş birliği yapan bankaların yasaklanması

Washington, 2023-2024 yıllarında 14 Irak bankasına, İran ve Suriye'ye dolar kaçakçılığı yapmakla suçlayarak kısıtlamalar getirmiştir.

Askeri silahlar: Silahlar ve üsler

Ayn el-Esed Hava Üssü (Anbar), ABD kuvvetleri için bir operasyon ve kalıcı bir mevcudiyet merkezidir. ABD tarafından İran yanlısı grupların hareketlerini izlemek için kullanılmaktadır.

ABD üslerinde konuşlandırılmış ve İran veya milislerinden gelebilecek herhangi bir tehdide karşı caydırıcılık görevi gören hava savunma sistemleri (Patriot/THAAD) bulunmaktadır.

Milislere karşı nokta saldırılar

Washington, Tahran tarafından desteklenen Şii grupların önde gelen liderlerini hedef alan birkaç hassas hava saldırısı (2020-2021-2023-2024) gerçekleştirmiştir.

Irak, Amerikalıları sınır dışı edebilir mi?

ABD varlığının meşruiyet kaynağı, ABD'nin resmen varlığını sürdürmesine ve askeri ve istihbarat faaliyetlerini meşrulaştırmasına olanak tanıyan uluslararası koalisyondur.