Yeni araştırma, 200 yıllık soruyu aydınlatıyor: Beethoven'ı ne öldürdü?

Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü'nden araştırmacılar ünlü bestecinin saç tutamlarını inceledi

9 senfonisi, 5 piyano konçertosu, 32 piyano sonatı, 16 yaylı dörtlüsü ve hayatı boyunca yazdığı tek opera olan Fidelio, Beethoven'ın en çok bilinen eserlerinden (Wikimedia Commons)
9 senfonisi, 5 piyano konçertosu, 32 piyano sonatı, 16 yaylı dörtlüsü ve hayatı boyunca yazdığı tek opera olan Fidelio, Beethoven'ın en çok bilinen eserlerinden (Wikimedia Commons)
TT

Yeni araştırma, 200 yıllık soruyu aydınlatıyor: Beethoven'ı ne öldürdü?

9 senfonisi, 5 piyano konçertosu, 32 piyano sonatı, 16 yaylı dörtlüsü ve hayatı boyunca yazdığı tek opera olan Fidelio, Beethoven'ın en çok bilinen eserlerinden (Wikimedia Commons)
9 senfonisi, 5 piyano konçertosu, 32 piyano sonatı, 16 yaylı dörtlüsü ve hayatı boyunca yazdığı tek opera olan Fidelio, Beethoven'ın en çok bilinen eserlerinden (Wikimedia Commons)

Bilim insanları ünlü besteci Ludwig van Beethoven'ın yıllardır muhafaza edilen saç tutamlarını analiz ederek bestecinin genomunu ilk kez sıraladı.
Hakemli bilimsel dergi Current Biology'de yayımlanan araştırma, Alman bestecinin sağlığı ve soy geçmişine dair şaşırtıcı ayrıntılar ortaya çıkardı.
Başlıca bulguya göre Beethoven, karaciğer hastalıkları için kalıtsal genetik risk faktörlerine sahipti ve hepatit B'ye (karaciğer iltihabına neden olan bir virüs) yakalanmıştı.
Araştırmacılar, bestecinin alkol tüketimini de göz önünde bulundurarak, 56 yaşında erkenden ölmesinde tüm bu faktörlerin rol oynadığı sonucuna vardı.
Müzik tarihinin en önemli kişiliklerinden biri olan Beethoven, 1827'de hayatını kaybetmişti. Bestecinin o yıl 29 Mart'ta düzenlenen cenazesine on binlerce kişi katılmıştı.
Beethoven'ın ayrıca işitme kaybından da mustarip olduğu biliniyordu. İşitme yetisini kaybettiğinde piyanosuna bir rezonatör koymuş ve sonunda beste yapmaya devam etmek için titreşimleri kullanmaya başlamıştı. Müzikte sesin yutulmasını sağlayan, mekanikteki kitle-yay ilkesine uygun işlev gören araçlara rezonatör adı veriliyor.
Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü'nden, araştırmanın ortak yazarı Johannes Krause, "Birincil hedefimiz, Beethoven'ın 20'li yaşların ortalarında başlayan ve sonunda 1818'de sağır olmasına yol açan işitme kaybı gibi sağlık sorunlarına ışık tutmaktı" dedi.
Araştırmacılar, Beethoven'ın sağırlığının kesin nedenini belirleyemese de DNA'sından çok sayıda ipucu topladı.
Örneğin, bestecinin kurşun zehirlenmesi nedeniyle öldüğü iddiası yeni araştırmada tamamen çürütüldü. Bu iddiayı ortaya atan önceki analizlerin, aslında Beethoven'a ait olmayan bir saç örneği üzerinde yapıldığı ortaya çıktı.
Yeni çalışmanın arkasındaki araştırmacılar, bu analize yaklaşık 8 yıl önce başlamıştı. Kullandıkları örnekler, bestecinin başından ölümünden 7 yıl önce kesilmiş saç tutamlarını içeriyordu.
Beethoven'ın ölümüne neden olduğu iddia edilen faktörler arasında çölyak hastalığı (vücudun glutene karşı bağışıklık tepkisi üretmesi), laktoz intoleransı veya huzursuz bağırsak sendromu da vardı.
Ancak yeni genetik veriler, bu rahatsızlıkların bestecinin ölümüne neden olamayacağını ortaya koydu.
Beethoven'la ilgili en çok tartışılan konulardan biri de alkol alışkanlığıydı. Beethoven ve arkadaşlarının yazdığı mektuplar, bestecinin düzenli olarak alkol tükettiğini gösteriyordu. Ne kadar içtiğini söylemek zor olsa da,yakın bir arkadaşı bestecinin her gün öğle yemeğinde en az bir litre şarap içtiğini yazmıştı.
Çalışmanın baş yazarı Tristan James Alexander Begg, "Saçta özellikle EtG adı verilen bir biyobelirteç bulduk. Bu belirteç, kronik alkol sorunun metabolik bir işareti" dedi.
Begg yine de bu konuda daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulduğunu vurguluyor:
"Hepatit B muhtemelen gelecekteki araştırmalar için en umut verici damar. Beethoven'ın hayatının farklı dönemlerine ait saç tutamlarının bu tür analizlerden geçmesini şiddetle tavsiye ederim."
Krause da, "Beethoven'ı neyin öldürdüğünü kesin olarak söyleyemeyiz ama en azından artık önemli bir kalıtsal riskin ve hepatit B virüsü enfeksiyonunun varlığını doğrulayabiliriz" diyor:
"Ayrıca daha az olası genetik nedenleri de eleyebiliriz."
 
Independent Türkçe, Gizmodo, CNN International



"Asya tek boynuzlu atı"nın genom haritası ilk kez çıkarıldı: Yok olmalarını engelleyebilir mi?

Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
TT

"Asya tek boynuzlu atı"nın genom haritası ilk kez çıkarıldı: Yok olmalarını engelleyebilir mi?

Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)

Son derece nadir rastlanan "Asya tek boynuzlu atı" saolanın ilk defa genom haritası çıkarıldı. Yeni çalışma nesli kritik tehlike altındaki türün yaşamasını sağlayabilir. 

İlk kez 1992'de tanımlanan saola (Pseudoryx nghetinhensis), en yakın zamanda keşfedilen büyük memeli türü. Vietnam ve Laos'un dağlık ormanlarında yaşayan bu sığır türü, boynuzlarının yanı sıra çok nadir görülmesi nedeniyle "Asya tek boynuzlu atı" diye biliniyor.

Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği'ne (IUCN) göre nesli kritik tehlike altındaki bu türün 100'den daha az üyesi kaldığı tahmin ediliyor. Üstelik en son 2013'te görülmesi, soyunun çoktan tükenmiş olabileceği ihtimalini de gündeme getiriyor. 

Uluslararası bir araştırma ekibi, avcıların evlerinden toplanan saola kalıntılarından alınan parçaları analiz ederek 26 saolanın tam genomunu çıkardı. Türünün ilk örneği olan bu çalışma, saolanın geçmişini anlama ve geleceğini güvence altına alma yolunda kritik bilgiler sundu. 

Bulguları hakemli dergi Cell'de 5 Mayıs Pazartesi günü yayımlanan çalışmaya göre saolalar 5 bin ila 20 bin yıl önce iki ayrı popülasyona ayrılmış. 

Makalenin başyazarı Genís Garcia Erill "Saolanın önemli genetik farklılıklara sahip iki popülasyona ayrıldığını görmek bizi epey şaşırttı" diyerek ekliyor: 

Bu daha önce hiç bilinmiyordu ve genetik veriler olmadan bilmemizin yolu yoktu. Bu önemli bir sonuç çünkü türün genetik varyasyonunun nasıl dağıldığını etkiliyor.

Bilim insanları ayrıca iki popülasyonun da Son Buzul Çağı'ndan itibaren azaldığını saptadı. Ekip, toplam saola nüfusunun 10 bin yıldır hiçbir zaman 5 binin üstüne çıkmadığını tahmin ediyor.

Bu durum, iki grubun da genetik çeşitliliğini kaybettiği anlamına geliyor. Ancak her biri genetik kodlarının farklı kısımlarını kaybetmiş. Araştırmacılara göre bu, nesillerinin tükenmesini önlemede kritik bir rol oynayabilir. 

Garcia Erill "Bir popülasyonda kaybolan genetik varyasyon diğerini tamamlıyor. Yani eğer bunları karıştırırsak, diğerindeki eksiklik giderilebilir" diye açıklıyor.

Bilim insanları saolaların hayatta kalması için esaret altında çiftleşmelerini sağlayacak bir program geliştirmeye çalışıyor. Yeni çalışmayı yürüten ekibin hesaplamalarına göre böyle bir program, tükenme riski karşısında en etkili çözümü sunuyor. 

Çalışmanın bir diğer yazarı Rasmus Heller şöyle diyor:

Gelecekteki bir popülasyonun temelini oluşturmak için en az bir düzine saolayı (ideal olarak her iki popülasyonun karışımı) bir araya getirebilirsek, modellerimiz türlerin uzun vadede hayatta kalma şansının yüksek olacağını gösteriyor.

En son 2013'te görülen bir türün 12 üyesini bulmak zorlu bir iş. Ancak araştırmacılar, yeni çalışmanın bu sorunu çözebileceğine inanıyor. Saolanın genetik haritasının çıkarılması, daha kapsamlı arama çalışmalarının önünü açabilir. 

Makalenin yazarlarından Minh Duc Le, "Birçok araştırmacı, suda ve hatta aynı habitatta yaşayan kan emiciler olan sülüklerde, saola DNA'sının izlerini bulmayı deneyip başaramadı" diyerek ekliyor:

Bu tekniklerin hepsi küçük DNA parçalarını tespit etmeye dayanıyor ama artık saola genomunun tamamını bildiğimize göre, bu parçaları bulmak için çok daha geniş bir el kitabımız var.

Independent Türkçe, Science Alert, Phys.org, Cell