Rusya’daki derin devlet ve yarım kalmış bir darbe

Wagner’in isyanına yol açan sebepleri ve bu isyanın Rusya’nın geleceğine yansımalarını anlamaya dönük bir çaba…

Wagner lideri Yevgeniy Prigojin bir süre önce Bahmut’tan açıklamalarda bulunmuştu. (AFP)
Wagner lideri Yevgeniy Prigojin bir süre önce Bahmut’tan açıklamalarda bulunmuştu. (AFP)
TT

Rusya’daki derin devlet ve yarım kalmış bir darbe

Wagner lideri Yevgeniy Prigojin bir süre önce Bahmut’tan açıklamalarda bulunmuştu. (AFP)
Wagner lideri Yevgeniy Prigojin bir süre önce Bahmut’tan açıklamalarda bulunmuştu. (AFP)

Bir ülke stratejik bir hata yaptığında bunu düzeltmek için atılan herhangi bir adım genellikle zararı sınırlama çabası olur. Böyle bir hatanın sonuçlarının üstesinden gelmek, ulusal güvenlik kavramının temellerinin gözden geçirilmesini gerektiren uzun soluklu bir projedir.

Stratejik hatanın neden yapıldığı önemli değildir; tek bir etkenin ya da bir grup etkenin sonucu olabilir. Ancak esas olarak doğru olmayan istihbarat bilgilerinden kaynaklanan yanlış bilgilerin ya da bölgesel ve uluslararası sahnenin yanlış okunmasının bir sonucudur. Bununla birlikte bir ülkeye, ulusal güvenliği için kabul edilemez bir tehdit olarak gördüğü şeyle başa çıkmada daha az kötü bir seçenek olarak da dayatılabilir. Ukrayna’da Rusya’nın başına gelen de belki buydu.

Geçen hafta Rusya’da Wagner Grup’un isyanı, dünyayı şaşkına çevirdi. Rusya’nın bir süper güç olduğu ve orada olan herhangi bir şeyin bölgesel ve uluslararası yansımalara sebep olabileceği göz önüne alınınca bu, anlaşılır bir durum. Resmî bir konumu olmayan yarı askerî bir grubun orduya açıktan açığa meydan okuması, ciddi bir gelişmedir. Özellikle de tarih boyunca merkezî bir siyasi otoriteye sahip olan bir ülkede. Ama bu Rusya tarihinin, daha önce isyanlara tanık olmadığı anlamına gelmez. Nitekim Rusya, son iki yüz yılda buna benzer başarısız isyan girişimlerine sahne oldu.

Bu makale, Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik siyasetinin avantajlarını ve dezavantajlarını ele almıyor. Komşusuna karşı gerçekleştirdiği eylemlerin saiklerini haklı çıkarmak ve itibarsızlaştırmak gibi bir hedefi de yok. Bu sadece Wagner Grup’un isyanına yol açan sebepleri ve bu isyanın Rusya’nın geleceğine yansımalarını anlamaya dönük bir çaba.

Bir ülke stratejik bir hata yaptığında bunu düzeltmek için atılan herhangi bir adım genellikle zararı sınırlama çabası olur. Böyle bir hatanın sonuçlarının üstesinden gelmek, ulusal güvenlik kavramının temellerinin gözden geçirilmesini gerektiren uzun soluklu bir projedir

Hafta sonu tatilinde yaşanan olaylar, Rusya’daki istikrarsız duruma ilişkin beklentiler konusunda büyük bir coşkuya vesile oldu. Zira Wagner’in isyanı, Rusya devletindeki zayıflığa, dolayısıyla büyük bir güç olarak Rusya’nın yaklaşan çöküşüne dair ek bir teyit olarak tasvir edildi.  

dsfv
İsyancı hale gelen askerî Wagner Grup’un lideri Yevgeniy Prigojin. (Reuters)

Hiç şüphe yok ki Ukrayna’daki savaş, Rusya devletinin, özellikle görece zayıf bir komşusuna boyun eğdirilemeyen askerî açıdan zayıf noktalarını açığa çıkardı.

Bununla birlikte çıkarım yapmak için henüz çok erken. Bu nedenle duruma farklı açılardan bakmak için 23 Haziran Cuma-24 Haziran Cumartesi akşamları arasında birkaç saat içinde meydana gelen olaylara tersten bakışa dayalı alternatif yorum üzerine düşünmek faydalı olacaktır.

Herkese açık gerçekler

Birincisi; hiç kimse Wagner Grup’un faaliyetlerinin Rusya devletinin faaliyetleriyle sıkı bir şekilde örtüştüğünü iddia edemez. Nitekim Grup, Rusya liderliğinin ihtiyaç duyduğu, ancak doğrudan sorumluluğu üstlenemediği ya da buna istekli veya hazır olmadığı önemli vazifeleri yerine getirdi. Bu durum; Donbas bölgesi, Kırım, Suriye, Afrika ve son zamanlarda Ukrayna için geçerlidir.

İkincisi; Wagner Grup’un genel karakteri, St. Petersburg’daki günlerinden itibaren Devlet Başkanı Vladimir Putin’in yakın bir arkadaşı olan Yevgeniy Prigojin’in şahsında temsil ediliyordu. Örgütün yönetiminin, Prigojin’in sahip olmadığı profesyonel askerî tecrübeye sahip olanların uzmanlık alanı olduğu açıktı.

Üçüncüsü; Prigojin’e Rusya’nın çıkarlarına hizmet ettiği sürece eylemlerini gerçekleştirirken hem operasyonel hem de genel alanda büyük bir esneklik tanındı.

“Hiç kimse Wagner Grup’un faaliyetlerinin Rusya devletinin faaliyetleriyle sıkı bir şekilde örtüştüğünü iddia edemez. Nitekim Grup, Rusya liderliğinin ihtiyaç duyduğu, ancak doğrudan sorumluluğu üstlenemediği ya da buna istekli veya hazır olmadığı önemli vazifeleri yerine getirdi.”

Dördüncüsü; Ukrayna’daki savaş, Wagner Grup için bilhassa Rus ordusuyla ilişkisi bakımından bir dönüm noktası oldu.

Beşincisi; Rus ordusu Ukrayna’daki asıl planlarını gerçekleştiremeyince zararları kontrol altına almak için Wagner Grup çağırıldı. Bu süreçte kaçınılmaz olan oldu: Wagner ile Savunma Bakanı Şoygu ve Genelkurmay Başkanı Gerasimov temsilciliğindeki askerî kurum arasındaki ilişki kötüleşti. Nitekim Şoygu ile Gerasimov, Prigojin’in öfkesinden ve rahatsız edici sözlerinden en büyük payı alan iki isimdi.

Altıncısı; Wagner Grup’un Ukrayna’da oynadığı rolden ve özellikle Bahmut kentinin ele geçirilmesinden sonra Wagner güçleri ile komutanları Prigojin, güven ve cesaret duydu.   

Yedincisi; Prigojin’in siyasi eğilimlerinin Rusya’daki sağcı milliyetçilerle yakın çizgide olduğu herkesin malumu. Putin’e gerçek ve etkin muhalefet de liberallerden değil, milliyetçi sağdan geliyordu.

sx
Wagner Grup’un paralı savaşçıları, 24 Haziran 2023’te Rusya’nın güneyindeki Rostov şehrinde bir tankın üzerinde görüntülendi.  (Reuters)

Sekizincisi; görünüşe bakılırsa Prigojin, Putin ile ilişkisinin gücünü abartırken Rusya derin devletinin gücünü hafife aldı ve Putin’e kendisine dayatıldığı düşünülen kısıtlamaların üstesinden gelmede yardımcı olabileceğini zannetti.

Dokuzuncusu; Bahmut’taki operasyonun sona ermesi ve Rusya’ya geri çekilmesinden sonra Wagner Grup’un, Moskova’dan gelecek emirleri beklerken yapacağı pek bir şey yoktu. Bununla birlikte ordunun attığı ilk adım, Wagner Grup savaşçılarını orduya dahil etme girişimi oldu. Prigojin buna karşı çıktı; açıkça işaret ettiği üzere direnmeye de hazırdı.

Bu etkenlerin birkaç yıllık etkileşimi, cuma akşamı patlak veren isyanın inşasında başrol oynadı.

Görünüşe bakılırsa Prigojin, Putin ile ilişkisinin gücünü abartırken Rusya derin devletinin gücünü hafife aldı ve Putin’e kendisine dayatıldığı düşünülen kısıtlamaların üstesinden gelmede yardımcı olabileceğini zannetti.

İsyanın hızlı çöküşünün açıklaması

Öncelikle, Prigojin’in Rusya devleti tarafından kendisine verilen rolün sınırlarını aştığı artık açık. Ukrayna’da belirli bir süre yerine getirdiği vazifenin Bahmut’tan sonra artık kendisinden istenmediği de anlaşıldı. Esasında Bahmut savaşı, insani gücünü yıpratarak Wagner Grup’u bir şekilde zayıflattı ve kuvvetle muhtemel dağılmasına zemin hazırladı. Rusya ve Ukrayna’nın Bahmut’a çok fazla stratejik önem vermediğine dikkat çekmeliyiz. Bununla beraber savaş, her iki taraf için de önemli bir sembolik önem kazandı. Olanlar incelendiğinde Rus ordusunun çıkarlarına hizmet ettiği anlaşılır. Nitekim saflarını yeniden birleştirmesi ve Ukrayna’nın beklenen karşı saldırısına hazırlanması için ona imkân tanıdı. Bu esnada Wagner Grup da tasfiye sürecini kolaylaştıran yoğun baskılara maruz bırakıldı. Esasında Wagner güçleri Bahmut’u ancak Rus ordusunun müdahalesinden sonra ele geçirebildi. Rus ordusu, kanatlarını Ukrayna güçlerinin saldırılarından korumak üzere savaşa çok geç müdahale etti.

İkinci olarak; Rus askerî kurumu, Prigojin’in Wagner güçlerine liderlik etmesine bir süre izin verdikten sonra bu aleni kopuşun devam etmesine izin veremezdi. Wagner güçlerinde bazı değişikliklere ihtiyaç vardı ki bu, bu güçleri temsil eden genel karakterden, yan Prigojin’den kurtulmayı gerektiriyordu.

Üçüncü olarak; Prigojin’den kurtulmak yeterli değildi; onu tamamen itibarsızlaştırmak da lazımdı. Rostov-na-Donu’da yaşananlar, buna bir açıklama getirebilir. Nitekim Wagner güçlerinin şehri hiçbir direnişle karşılaşmadan ele geçirmesine izin verildi. Bu da Prigojin’in ordu ve hükümetteki sağcı çevrelerden yana büyük bir desteğe sahip olduğu inancını artırdı.

sdd
Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, 28 Haziran 2023’te Dağıstan’daki Narın Kala Kalesi’ni ziyaret etti. (AFP)

Dördüncü olarak, zırhlı bir birliği hava desteği olmadan beş yüz kilometreden fazla bir mesafeye taşıma kararı, kötü bir askerî taktikten de öte, düpedüz akılsızlıktı. Aslında Wagner güçleri, Rus Hava Kuvvetleri’nin bombalarının hedefiydi. Bu yüzden böyle bir eylemin tek mantıklı açıklaması, bunun halktaki sempatizanlardan ve derin devletteki çevrelerden destek almak için tasarlanmış siyasi bir tavırdan ibaret olmasıdır. Ancak bunun bir yanılgı olduğu çok geçmeden ortaya çıktı ve Başkan Putin, Wagner’in adımını hemen kınadı. Herhangi bir halk desteği olmadığı için Prigojin, alenen küçük düştü. Ona bir anlaşma teklif edildi; bu anlaşmayı reddedemezdi çünkü alternatif onun için çok daha kötüydü.

Beşinci olarak; isyan, Rusya’nın Ukrayna’daki askerî tutumunda ve taktiklerinde gözle görülür bir değişikliğe yol açmadı. The New York Times gazetesine göre Rus ordusu, cumartesi şafağından önce 50’den fazla füze ateşledi. Dolayısıyla Ukrayna’daki savaş, herhangi bir değişiklik yapılmadan devam edecek gibi görünüyor.

Altıncı olarak, Wagner’in yurtdışındaki operasyonlarının adı değişecek ve yeni bir liderlik altında devam edecek.

Zırhlı bir birliği hava desteği olmadan beş yüz kilometreden fazla bir mesafeye taşıma kararı, kötü bir askerî taktikten de öte düpedüz akılsızlıktı.

Derin devlet, Wagner’in isyanına neden izin verdi?

Kuvvetle muhtemel Putin, bu operasyonun çok daha kötü olacak diğer alternatifler arasında en az maliyetli olduğuna kanaat getirdi. İsyana izin vermek, sadece Rus ordusunda değil, genel olarak Rusya devletindeki zayıflığı gözler önüne serdi.

Halihazırda Putin ve derin devlet, oldukça rahatsız edici bu gelişmenin üstesinden gelebildi. Geleceğin neler getireceği ise önümüzdeki birkaç hafta içinde ortaya çıkacak. Putin, vaziyete tamamen hâkim olduğunu ispatlamak için iktidarını pekiştirmeye ihtiyaç duyacak ve bu, memurlarda ve yönetimde değişiklikler gerektirecek.

Gerçek bir ilgiyi hak eden mesele, Putin’in derin devletle, özellikle bu hadiseden daha güçlü çıkan orduyla ve ister çarlık ister komünist ister komünizm sonrası rejimde olsun, Rusya’nın her yerinde her zaman var olmuş derin devletten ayrı görünmeye çalışan milliyetçi sağla nasıl başa çıkacağıdır. Putin’in karşılaşacağı zorluk, derin devletin farklı bileşenleri arasındaki dengenin yeniden nasıl sağlanacağı olacaktır.

Wagner’in isyanının orta ve uzun vadeli sonuçları hakkında spekülasyonlar olacak. Rusya’ya karşı çıkanlar, büyük bir güç olarak Rusya’nın yok olacağına dair kendini gerçekleştiren kehanetlerini ispatlamak için Putin’in zırhındaki delikleri ortaya çıkarmak üzere hiçbir çabadan kaçmayacak. Rusya ile şahsi çıkarları olmayanlar da bu hadiseyi endişe verici, ancak Rusya’nın geleceği açısından sonuçsuz bir gelişme olarak görecekler. Kaçınılmaz olan bariz sonuç, bunun güçlü Rusya devletinin surunda açılan bir gediği temsil ettiğidir.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Majalla’dan çevrildi.

Aybüke Gülbeyaz

https://www.majalla.com/node/294566/%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B3%D8%A9/%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%85%D9%8A%D9%82%D8%A9-%D9%81%D9%8A-%D8%B1%D9%88%D8%B3%D9%8A%D8%A7-%D9%88%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D9%84%D9%85-%D9%8A%D9%83%D8%AA%D9%85%D9%84



Ankara-Bingazi yakınlaşması ittifaklar haritasını yeniden çiziyor

Çok sayıda Türk şirketi Libya'nın doğusunun yeniden inşasında yer almaya başladı (AFP)
Çok sayıda Türk şirketi Libya'nın doğusunun yeniden inşasında yer almaya başladı (AFP)
TT

Ankara-Bingazi yakınlaşması ittifaklar haritasını yeniden çiziyor

Çok sayıda Türk şirketi Libya'nın doğusunun yeniden inşasında yer almaya başladı (AFP)
Çok sayıda Türk şirketi Libya'nın doğusunun yeniden inşasında yer almaya başladı (AFP)

Zayed Hediyye

Türkiye ve Libya'nın doğusundaki siyasi ve askeri taraflar, tüm o sert anlaşmazlıkları, siyasi yabancılaşmaları ve askeri çatışmalarıyla ‘geçmişin sayfasını çevirmek’ başlığıyla ilişkilerinde yeni bir sayfa açtı. Son iki yılda iki taraf arasındaki ilişkiler düzeldi. Taraflar arasındaki ilişkiler, 2019-2020 yılları arasında Trablus Savaşı sırasında oldukça kötüydü.

Ankara ile Bingazi arasındaki ilişkilerde yaşanan bu radikal ve dikkat çekici değişim, Libya Ulusal Ordusu (LUO) lideri General Halife Hafter’in oğlu Korgeneral Saddam Hafter, Türkiye’ya bir ziyaret gerçekleştirdi. Bazı gözlemciler bu ziyareti iki taraf arasındaki siyasi uzlaşının tamamlandığının açık bir kanıtı olarak gördü. Gözlemcilere göre bu ziyaret, Libya'daki siyasi krizin geleceğine ilişkin soru işaretlerini artırırken Libya’daki çatışan taraflara yönelik uluslararası tutumlardaki değişimi yansıtıyor.

Askeri nitelikte bir görüşme

LUO Kara Kuvvetleri Komutanı Korgeneral Saddam Hafter'in Türkiye ziyareti, Ankara ile Libya'nın doğusundaki liderler arasındaki yakınlaşmanın başlamasından bu yana ilk kez tamamen askeri nitelikte gerçekleşti. Milli Savunma Bakanlığı'ndan yapılan açıklamada “Millî Savunma Bakanı Yaşar Güler, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Selçuk Bayraktaroğlu’nun davetlisi olarak Ankara’ya gelen Libya Ulusal Ordusu Kara Kuvvetleri Komutanı Korgeneral Saddam Halife Hafter ve beraberindeki heyeti, cuma günü kabul etti” denildi.

Bingazi'deki LUO Komutanlığına yakın Libyalı kaynaklar görüşmeye ilişkin çok az ayrıntı verirken, toplantıda iki ülke arasındaki iş birliğini arttırmanın yollarının ele alındığını ve ortak çıkarları ilgilendiren bazı bölgesel ve uluslararası konuların yanı sıra ortak çıkarlara hizmet etmek üzere ikili ilişkilerin geliştirilmesinin görüşüldüğünü belirttiler.

Yeni bir başlangıç

Türkiye geçtiğimiz yıl ve bu yılın başlarında Libya Temsliciler Meclisi ™ Başkanı Akile Salih ve LUO Komutanı Halife Hafter'in diğer oğlu Kalkınma Fonu Başkanı Bilkasım Hafter gibi Libya'nın doğusundaki önde gelen siyasi liderleri kabul etmişti. Ancak ilk kez Libya’nın doğusundan üst düzey bir askeri komutanı kabul ediyor.

Bu ziyaretler sonucunda Ankara ile Bingazi arasındaki ilişkiler başta ekonomik olmak üzere her düzeyde gelişti. Çok sayıda Türk şirketi, birkaç hafta önce açılan Bingazi Stadyumu'nun geliştirilmesi ve yenilenmesi gibi büyük projelerin yanı sıra konut ve altyapı alanlarındaki diğer projelerle Libya'nın doğusundaki yeniden inşa çalışmalarına katılmaya başladı.

Stratejik değişimler

Libyalı araştırmacı ve akademisyen Cemal eş-Şatşat, Saddam Hafter’in Ankara ziyaretini uluslararası arenada meydana gelen büyük stratejik değişimler bağlamında değerlendirdi. Trablus Savaşı sırasında Ulusal Mutabakat Hükümeti'nin (UMH) yanında yer alan Türkiye’nin şimdi önceki tutumundan ziyade tüm Libyalı taraflarla ilişki kurma konusunda daha esnek göründüğünü ifade eden Şatşat’a göre Türkiye, ittifaklarını yeniden değerlendirebilir.

Şatşat, değerlendirmesini şöyle sürdürdü:

“Bu ziyaret, siyasi bir çıkmaza ve iktidar için yarışan güçler arasındaki eşitsizliklere tanıklık eden ve askeri olanlar da dahil olmak üzere tüm tarafları siyasi bir çıkış arayışına iten Libya’daki durum için çok hassas bir zamanda gerçekleşti. Bu çerçevede Libya meselesindeki etkili rolünü, özellikle de Trablus'taki egemen karar üzerindeki etkisini göz ardı etmeden, bölgesel denklemde önemli bir rol oynamaya başlayan Türkiye ile Libya'nın doğusu arasındaki yakınlaşma dikkati çekiyor.”

Farklı olasılıklar

Libyalı gazeteci Mutaz el-Fituri ise bu ziyaretin, başkent Trablus'taki tarafların buna nasıl tepki vereceğine bağlı olarak Libya içinde olumlu ya da olumsuz yansımaları olabileceğini düşünüyor. Fituri'ye göre ziyaret, Libya içinde geniş çaplı bir tartışmaya da yol açabilir, çeşitli askeri ve siyasi güçler arasındaki gerilimin azaltılmasına katkıda bulunup kapsamlı bir çözüme götürecek yeni uzlaşıların bulunmasına da yardımcı olabilir.

Öte yandan bu hamlenin, Hafter ile Türkiye arasındaki yakınlaşmayı siyasi planlarına bir tehdit olarak gören Trablus'taki Ulusal Birlik Hükümeti'ne (UBH) sadık güçler arasında daha fazla bölünmeye kapıyı aralayabileceğini de söyleyen Fituri, “Bu ziyaret, ülkenin batısındaki Türkiye yanlısı güçler ile doğusundaki güçler arasında başka gerilimlere de sebep olabilir. Bu da siyasi ve güvenlik durumunun istikrarını sağlamak için gerçek önlemler alınmazsa çatışmayı yeniden alevlendirebilir” diye konuştu.

Ekonomik gerekçeler

Yazar ve araştırmacı es-Senusi Beskri'ye göre Türkiye, Libya'daki önceliklerini özellikle ekonomik nedenlerle yeniden düzenlemeye başladı. Libya'daki çatışmaların ve bölgesel kutuplaşmanın sona ermesi ya da yavaşlamasının Türkiye'nin çıkarına olduğunu belirten Beskri, böylece Türk şirketlerinin Libya'ya olan borçlarının ödenmemiş dosyalarının kapatılması, onlarcasının Libya'daki projelerde çalışmak üzere Libya’ya geri dönmesi ve ticari alışverişin artması anlamına geldiğini ve bunun da Türkiye'nin lehine olacağına şüphe olmadığını ifade etti.

Ankara’nın Libya'daki çatışmayı kendi lehine çevirmek isteyen uluslararası ve bölgesel bir güce karşı Libya'daki çatışmaya müdahale ettiğini söyleyen Beskri, “Türkiye, UBH ile imzaladığı güvenlik ve askeri anlaşmayla Libya topraklarında yasal olarak bulunma fırsatı elde etti. Bu varlığıyla Türkiye, Libya krizinde ve oradan da Doğu Akdeniz'deki gaz ve petrol kaynaklarıyla ilgili bölgesel çatışmalarda önemli bir taraf haline geldi” şeklinde konuştu.

Gerçekçi yaklaşım

Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı habere göre UBH'nin Ekonomik İşlerden Sorumlu eski Devlet Bakanı Selame İbrahim el-Guveyl LUO Kara Kuvvetleri Komutanı Korgeneral Saddam Hafter'in Ankara ziyaretin ‘Libya ve bölgesel jeopolitik düzeydeki temel değişimleri yansıttığını’ söyledi.

Guveyl, sosyal medya hesaplarından yaptığı siyasi analizde bu hamlenin son derece sembolik olduğunu belirterek, “Ziyaret, geçici ya da keyfi çözümlere değil, ortak stratejik çıkarlar temelinde bölgesel uzlaşı inşa etmeye dayalı yeni bir aşamaya işaret ediyor. Bölgesel ve uluslararası güçler devleti yeniden örgütlemeye ve özellikle askeri ve sivil düzeyde etkin kurumlar inşa etmenin yanında kalkınma ve yatırımları hızlandırmak için durumu hazırlama becerisine sahip olanları desteklemeye çalışırken Libya kaosun esiri olmaya devam edemez” ifadelerini kullandı.

Guveyl, analizinde şunları söyledi:

“LUO, Ortadoğu ve Akdeniz'de meydana gelen dönüşümler ve artan jeopolitik ve ekonomik baskılar nedeniyle ittifaklar haritasının yeniden çizilmesi çerçevesinde ülkenin istikrarının ve en güçlü olanın hayatta kalmasının ve kurumları yeniden düzenleme vizyonuna ve yeteneğine sahip olanların hayatta kalmasını sağlar.”

Diğer taraflara verilen mesajlar

Buna karşın Libyalı gazeteci Muhammed Hareke, Saddam Hafter'in Ankara ziyaretinin sonuçlarını farklı bir şekilde değerlendirdi. Hareke’ye göre bu ziyaret, Libya krizi konusunda bölünmüş olan büyük uluslararası güçlere, diplomasilerini Libya'daki saha ve ekonomik gelişmelerle orantılı bir şekilde yeniden yönlendirmede Türkiye örneğini takip etmeleri yönünde bir mesaj niteliğinde.

Hareke, bu ziyaretin, siyasi çözüme yönelik gerçek bir adım olarak görülmesi halinde diğer ülkeleri Libya'ya yönelik tutumlarını yeniden değerlendirmeye teşvik edebileceğini ve Libyalı taraflara aralarındaki anlaşmazlıkların üstesinden gelmeleri ve sürdürülebilir bir çözüm için bir çerçeve oluşturmaları yönünde baskı yapabileceğini söyledi.

Ziyaretin aynı zamanda Türkiye'nin Libyalı taraflara yönelik tutumundaki bir değişimi de yansıtabileceğini vurgulayan Hareke, “Ancak bu, Türkiye'nin Trablus'taki UBH’yi desteklemekten tamamen vazgeçip Hafter'in yanında yer aldığı anlamına gelmiyor. Daha ziyade Libya'daki nüfuzunu çok boyutlu bir çerçevede genişletme çabası olabilir” değerlendirmesinde bulundu.