ABD, İsrail ile Hamas arasındaki çatışma senaryolarını nasıl yönetiyor?

Gazze'de misilleme saldırılarını yönetmek, Hizbullah'ı caydırmak ve üçüncü bir intifadayı önlemek...

Görünüşe göre Biden yönetimi, İsrail'in Filistinli grupların saldırısına vereceği tepkinin geniş kapsamlı bir bölgesel savaşa dönüşmesini istemiyor (Reuters)
Görünüşe göre Biden yönetimi, İsrail'in Filistinli grupların saldırısına vereceği tepkinin geniş kapsamlı bir bölgesel savaşa dönüşmesini istemiyor (Reuters)
TT

ABD, İsrail ile Hamas arasındaki çatışma senaryolarını nasıl yönetiyor?

Görünüşe göre Biden yönetimi, İsrail'in Filistinli grupların saldırısına vereceği tepkinin geniş kapsamlı bir bölgesel savaşa dönüşmesini istemiyor (Reuters)
Görünüşe göre Biden yönetimi, İsrail'in Filistinli grupların saldırısına vereceği tepkinin geniş kapsamlı bir bölgesel savaşa dönüşmesini istemiyor (Reuters)

Tarık eş-Şami 

ABD, 'Gerald Ford' adlı en yeni, en büyük ve en iyi uçak gemisini ve dört muhrip, bir kruvazör ve diğer deniz araçlarını İsrail'i desteklemek için harekete geçirerek güç gösterisi yaptı.

Ancak, ABD Başkanı Joe Biden yönetiminin, İsrail'in Filistinli silahlı grupların saldırılarına verdiği yanıtın, geniş bir bölgesel savaşa dönüşmesini istemediği anlaşılıyor.

ABD, İsrail ve Hamas arasında olası bir çatışmanın senaryolarını nasıl yönetiyor?

Washington'daki analistler ve uzmanlar, çatışmanın nasıl sonuçlanabileceğini ne bekliyor?

Hizbullah'ı caydırmak

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu hükümetinin, Filistinli silahlı gruplara karşı resmi olarak savaş ilan etmesi ve ABD'nin, İsrail'i desteklemek için 'Gerald Ford' adlı uçak gemisinin vurucu gücünü Doğu Akdeniz'e göndermesi, çatışmanın tırmanmasına neden olabilir.

Ancak, ABD, çatışmanın sadece Gazze'de kalmasını ve başka bölgelere yayılmasını önlemeyi hedefliyor.

Bu nedenle, ABD'nin askeri güç gösterisi, Hizbullah'ı caydırmak için bir araç olarak görülüyor.

Hizbullah, İsrail'in Gazze'ye yönelik saldırılarına tepki olarak, Şeba Çiftlikleri'ni bombalamaya başladı.

Bu, Hizbullah'ın, Filistinli gruplara destek vermek ve çatışmaya girmek için hazır olduğunu göstermek için bir tehdit olarak yorumlanabilir.

Hizbullah, İsrail'in büyük şehirlerine fırlatabileceği 150 bin füzeye sahip.

Bu, Gazze'deki çatışmanın Lübnan'a da yayılabileceği ve daha geniş bir savaşa yol açabileceği anlamına geliyor.

Hizbullah ve onun hamiliğini yapan İran, İsrail ve Hamas arasındaki savaşın daha geniş ve daha yıkıcı bir bölgesel savaşa dönüşmesine yol açabilecek en büyük doğrudan tehdit.

Bu, Hamas için ideal sonuç. Bu nedenle, ABD, Doğu Akdeniz'e savaş gemileri gönderdi.

Bu, yalnızca izleme, dinleme ve iletişimi engelleme veya Hamas'ın daha fazla silah almasını önleme yeteneklerini geliştirmek için değil, aynı zamanda Washington'un gerektiğinde askeri müdahaleye hazır olduğu mesajını iletmek için de yapıldı.

İsrail ve Hizbullah arasındaki herhangi bir savaş hızla tırmanacak ve her iki tarafta da büyük kayıplara yol açacaktır.

Bölgeyi istila etmenin iki sorunu

Birçok gözlemci ve ABD'li medya kuruluşu, İsrail'in Gazze'ye yönelik savaş ilanını (Hamas ile önceki beş çatışma turunda gerçekleşmemiş bir durum), İsrail'in Gazze Şeridi'nin tam kontrolünü ele geçirmeyi ve Hamas yönetimini devirmeyi hedeflediği şeklinde yorumladı.

Ancak, Başkan Biden yönetimi, bu zor görevin sonuçları konusunda pek de emin görünmüyor.

Bu, ABD'nin eski İsrail Büyükelçisi, deneyimli diplomat Martin Indyk'in belirttiği üzere, iki sorunun hedefe ulaşmayı engelleyebileceği gerçeğinden kaynaklanıyor:

İlk sorun, İsrail'in Gazze Şeridi'nin nüfus yoğunluğunun yüksek olması (2,1 milyon nüfus, kilometrekareye 5 bin 500 kişi).

İsrail'in, gelişmiş Amerikan silahlarıyla Gazze'de sivil kayıplara yol açması durumunda, uluslararası toplumdan İsrail ve ABD aleyhine protestolar ve kınama gelecektir.

Bu da İsrail'e ateşkes için baskı yapılmasına neden olacak. Ancak, Ancak Atlantik Konseyi Scowcroft Güvenlik Girişimi Direktörü Jonathan Bannikov'a göre, İsrail'in, bazı hedeflerine ulaştığını görmeden ateşkesi kabul etmesi pek olası değil.

İkinci sorun ise, İsrail'in geniş çaplı bir savaşta başarılı olması durumunda, Gazze Şeridi'ni kontrol altına alacak olması.

Bu durumda İsrail, bu güçleri Gazze Şeridi'nden nasıl çıkaracağı, ne zaman çekileceği ve kimin çıkarı için çekileceği gibi zor sorulara cevap vermek zorunda kalacak.

Özellikle de İsrailliler, 2005 yılında zaten Gazze'den çekildikleri için, oraya geri dönmek istemiyor.

İmkânsız görev

Stratejik ve Uluslararası Araştırmalar Merkezi'nde (CSIS) çalışan araştırmacılar Daniel Byman ve Alexander Palmer, Hamas'ın Gazze Şeridi'nde sahip olduğu derin ekonomik, dini ve sosyal temeller nedeniyle, Gazze Şeridi'nin kontrolünü ele geçirme görevinin neredeyse imkansız olduğunu düşünüyor.

Ancak araştırmacılar, Foreign Policy dergisinde yayımlanan bir makalelerinde, İsrailli liderlerin başarı gösterme baskısı altında olduklarını ve bu nedenle Hamas'ın üst düzey liderlerini öldürme veya tutuklama, ayrıca İsrail'in saldırıya karşılık verdiğini gösteren açık ve derin işaretler verme gibi hedeflere odaklanacaklarını belirttiler.

Bu, Hamas'ın nihayetinde ağır bir darbe alacağını, ancak Gazze'deki sıradan sakinlerin bunun bedelini ağır bir şekilde ödeyeceğini gösteriyor.

Ayrıca, Washington, İsrail'in, son Filistin operasyonları sonrasında yıpranan itibarını geri kazanmaya çalışmasını istiyor, ancak bunu yaparken de bir miktar ölçülü davranmasını istiyor.

Bu, Biden yönetiminin, Arap ülkelerini İsrail ile normalleşmeye teşvik etmek için yürüttüğü hassas görüşmeleri sürdürebilmesi için gerekli.

Eski ABD Ulusal Güvenlik Konseyi Ortadoğu Direktörü Kirsten Fontenrose da aynı tavsiyede bulunuyor.

Fontenrose, İsrail'in, Hamas ve İran'a, bu tür anlaşmaları bozma fırsatı vermeden, askeri yanıtında ölçülü davranması gerektiğini söylüyor.

Ayrıca, İsrail'in, askeri operasyonlarında, saldırılara katılmayan çok sayıda Filistinlinin öldürülmesine neden olacak şekilde hareket etmesi halinde, diğer Arap ülkelerinin İsrail ile normalleşmeye istekli olmasının imkânsız hale geleceğini savunuyor.

Hamas'tan stratejik hata

Ancak aynı zamanda, Biden ve Netanyahu, Hamas'ın, İsrail kentlerine ve Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki yerleşim yerlerine düzenlediği ve onlarca kişiyi rehin aldığı sürpriz saldırısı nedeniyle, 'İsrail'in düşmanlarının' stratejik bir avantaj elde etmesini engellemenin yollarını ele aldı.

Bu, önceki çatışma turlarından farklı. Bu turlarda, genellikle İsrail'in misilleme saldırıları olur ve ardından arabulucuların müdahalesiyle geçici ateşkes sağlanırdı. Ancak bu rutin artık geçerli değil.

ABD Savunma Bakanlığı'nın Özel Operasyonlar ve Terörle Mücadeleden Sorumlu Eski Bakan Yardımcısı William Wechsler'e göre Hamas, beklenenden daha iddialı ve operasyonel olarak daha yetenekli olduğunu kanıtladı.

İsrail'in uğradığı kayıplar, ABD'nin 11 Eylül 2001'deki saldırılarında uğradığı kayıplardan daha büyüktü.

Bu nedenle, Biden yönetimi, İsrail'in askeri cevabının bu gerçeği yansıtmasını bekleyecek.

Bu, hava saldırılarının kara operasyonlarıyla destekleneceği anlamına geliyor.

Bu durumda, olası sonuç, Hamas'ın Gazze'deki büyük bir gerilemesi ve bazı İsrail kayıpları olacaktır.

11 Eylül saldırılarının, El Kaide için uzun vadeli bir stratejik hata olduğu kanıtlandığı gibi, Amerikalılar ve İsrailliler, 7 Ekim olaylarının da Hamas için benzer bir stratejik hata olduğunu kanıtlamak istiyor.

Üçüncü bir intifadanın önlenmesi

Hamas'ın, gelecek savaşta zafer elde etmesinin tek yolu, Batı Şeria'daki diğer Filistin gruplarının ve örgütlerinin, hareketin stratejik hedeflerini destekleyen kararlar alması.

Bu nedenle, ABD Dışişleri Bakanlığı, yoğun Arap ve uluslararası temasları yoluyla, Filistin Yönetimi liderliğini etkilemeye çalışıyor.

Filistin Yönetimi'nin, daha önce yaptığı gibi, Gazze halkına sözlü destek verirken, Batı Şeria'da paralel şiddet olayların patlak vermesini önlemek için ince bir çizgide yürüyüp yürüyemeyeceğini görmek istiyor.

Ancak, ABD'nin çabaları başarısız olursa veya Filistin Yönetimi liderliği bu sefer farklı bir yol seçerse, İsrail iki cephede savaşla karşı karşıya kalacak.

Batı Şeria'daki Filistinliler, daha az saldırı için ilham kaynağı olacak. Eski ABD diplomatı Richard LeBaron'un değerlendirmesine göre, üçüncü bir intifadanın koşulları zaten mevcut.

Bu durumda, Hamas, 2007'de Gazze'deki savaşını tamamlayarak temel hedefine ulaşacaktır.

Bu, Hamas'ın, şu anda 87 yaşında olan Filistin Yönetimi Başkanı Mahmud Abbas'ın ölümü durumunda, uygun ve belki de tek alternatif haline gelmesini sağlayacak.

Ayrıca, ABD yönetimi, Hamas'ın, 2021'de meydana gelen ve birçok gözlemciyi şaşırtan şiddet olaylarında olduğu gibi, İsrailli Arapları isyana teşvik edeceğinden korkuyor.

Eğer bu gerçekleşirse, İsrail toplumunun uzun vadeli varlığına vereceği zarar çok büyük olacaktır.

Bu sonucu önlemenin doğal yolu, İsrailli Arapların yaşam standartlarını iyileştirmek ve bunu herhangi bir İsrail hükümeti için stratejik öncelikler arasında ilk sıraya koymak.

Müdahaleyi teşvik 

ABD, çatışmanın şiddeti azaldığında, Suudi Arabistan, Mısır, Ürdün ve İsrail ile 'İbrahim Anlaşmaları' imzalayan Birleşik Arap Emirlikleri ve Bahreyn gibi Arap ülkelerinin müdahalesini yeniden talep edebileceğini umuyor.

Bu ülkelerin, durumu yatıştırmak ve ateşkes sağlamak için çaba göstermesini istiyor.

Çünkü çatışmanın süresi uzarsa, ABD'nin İsrail ile ilişkilerini sürdürmesi daha da zorlaşacaktır.

Eski ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı ve eski Başkan Barack Obama'nın Ortadoğu Özel Temsilcisi Martin Indyk'e göre, İsraillilerin de yeni gerçeklikle yüzleşmesi gerekiyor.

1973'te, İsraillilerin yenilmez olduğuna ve Ortadoğu'nun süper gücü olduğuna inanmasına neden olan kibir idi.

Aynı kibir, son yıllarda da İsrailliler arasında kendini gösterdi. Birçok insan İsraillilere, Filistinlilerle olan durumun sürdürülemez olduğunu söylese de onlar sorunun kontrol altında olduğuna inanıyorlardı.

Şimdi, 1973'te olduğu gibi, tüm varsayımları yerle bir oldu.

Bu nedenle, Biden yönetimi, nihayetinde İsraillileri, Filistinlilerle ciddi bir barış sürecine girmeleri ve acı bir ders almaları gerektiğine ikna edebilmeyi hedefliyor.

Independent Arabia - Independent Türkçe



İsrail'in Filistin'e yönelik planlarına ciddi şekilde karşı çıkmak

Filistin davasını tamamen ortadan kaldırmak, İsrail'in ateşkesin ikinci aşamasını uygulamaktan vazgeçmesinin ardındaki gerçek ve temel amaçtır (AFP)
Filistin davasını tamamen ortadan kaldırmak, İsrail'in ateşkesin ikinci aşamasını uygulamaktan vazgeçmesinin ardındaki gerçek ve temel amaçtır (AFP)
TT

İsrail'in Filistin'e yönelik planlarına ciddi şekilde karşı çıkmak

Filistin davasını tamamen ortadan kaldırmak, İsrail'in ateşkesin ikinci aşamasını uygulamaktan vazgeçmesinin ardındaki gerçek ve temel amaçtır (AFP)
Filistin davasını tamamen ortadan kaldırmak, İsrail'in ateşkesin ikinci aşamasını uygulamaktan vazgeçmesinin ardındaki gerçek ve temel amaçtır (AFP)

Nebil Fehmi

Geçtiğimiz günlerde büyük bir uluslararası toplantıya ilk gününde düzenlenen önemli bir genel oturumun ana konuşmacısı olarak katıldım. Diğer konuşmacı Irak ve Afganistan'da önemli bir rol oynamış, tanınmış ve önemli eski bir Amerikan askeri figürdü. Kendisi İsrail'in Hamas'ı ortadan kaldırma hedefine ulaşmak için sağlam askeri planlar benimsememesi karşısında duyduğu şaşkınlığı ve eleştirisini dile getirdi. Açıkça Philadelphia Koridoru dahil olmak üzere İsrail'in daha fazla bölgeyi kontrol etmesi çağrısında bulundu.

Konuşmacıyla meselenin askeri yönlerini tartışmadım, bunun yerine askeri operasyonun siyasi bir hedefe ulaşmak için bir araç olduğunu, tam tersi yani siyasi hedefin askeri operasyonun bir aracı olmadığını kendisine ilettim. Ayrıca ABD'nin Irak ve Afganistan'daki deneyiminin umulduğu gibi başarılı olmadığını da belirttim. Filistinliler arasındaki büyük can kayıplarını, İsrail hükümetinin aşırılıkçı pozisyonlarını, açıklamalarını ve askeri planlarını göz ardı ederek, Hamas'ın ortadan kaldırılmasına odaklanmasına şaşırdığımı ifade ettim. Zira bu planlar İsrail’in gerçek amacının Filistin davasını tamamen ortadan kaldırmak, Filistinlilere baskı yapmak için onları Gazze Şeridi'nin belirli bölgelerinde toplamak, hem orada hem de Batı Şeria'da yerleşim birimlerini genişletmek dahil olmak üzere çeşitli yollarla zorla göç ettirmek olduğunu yansıtıyor.

Nitekim İsrail Dışişleri Bakanı yakın zamanda ülkesinin bir Filistin devleti kurulması fikrini prensip olarak tamamen reddettiğini açıkça beyan etmekten çekinmedi. İsrailli Bakan Ben-Gvir, Gazze'deki durumun çözümünün müzakereler değil kan dökmek olduğunu deklare ederek, ABD Özel Temsilcisi Witkoff'un çabalarını eleştirdi. Fransa Cumhurbaşkanı’na Fransa Filistin devletini tanımak istiyorsa, kendi topraklarında ona bir yer ayırsın dediğinde de ne yazık ki, ABD'nin İsrail büyükelçisi onu desteklemişti.

Filistin davasının tamamen ortadan kaldırılması, aylar önce Mısır, Katar ve Amerikan çabalarıyla ulaşılan ateşkesin ikinci aşamasını uygulamaktan İsrail'in geri çekilmesinin ardındaki gerçek ve temel hedeftir. Savaşın bu hedef yönünde devam etmesi, Başbakan Netanyahu için hükümet koalisyonu içindeki aşırı sağcı eğilimin devamını da sağlayacak güvenli limandır.

Uluslararası kamuoyunun İsrail'e karşı derin bir öfke duyduğu ve insanlık dışı politikalarını ve uygulamalarını reddettiği bir sır değil. Filistinlileri yerinden etmeye yönelik Amerikan önerisi ve İsrail'in çabaları geniş çaplı bir küresel öfke uyandırdı. Batı Şeria’da işgal altındaki Filistin topraklarında 750 bin İsrailli olduğu için iki devletli çözüm çağrısının pratiğe geçirilmesinin zor olduğuna işaret edildiği bir zamanda, iki milyon Filistinliyi topraklarından zorla göç ettirmenin mantığı, uygunluğu ve gerçekçiliği yaygın bir şekilde kınanıyor.

Tüm bunların ortasında, Filistinliler arasında açlığın yayıldığını ve derinleştiğini, Filistinli kurbanların sayısının arttığını ve çoğaldığını, İsrail'in ise buna tamamen kayıtsız kaldığını görüyoruz. Acil soru şu; uluslararası toplumun güvenlik ve emniyet için çabalayan, hakka bağlı kalan, haksızlığı reddeden devletler olarak hepimizin insanlığımızı ve güvenilirliğimizi kaybetmemize neden olan bu acı gerçekle başa çıkıp değiştirmesi için ne gerekiyor? Bu soru ısrarla soruluyor ve tekrarlanıyor, işleri ilerletecek, acıları hafifletecek, tüm halklar, bölge ve dünya için güvenlik ve istikrar sağlayacak şekilde çatışmayı çözüm ve uzlaşı yoluna sokacak önlemlere ulaşılmaya çalışılıyor. Savaşı ve dökülen kanı durduracak belirli ve somut önlemlere ulaşılmak isteniyor, zira koşullar artık sadece kınama ve suçlama ile yetinmeye olanak tanımıyor.

İki paralel süreçte net ve belirli önlemler almazsak durumun değişmeyeceğini, aksine daha da kötüleşeceğini söylemek abartı olmaz. Birincisi, Filistin halkının hayallerinin anlaşıldığını ve desteklendiğini hissetmesi için 1967 sınırlarına dayanan, işgal altındaki topraklarda bir Filistin devletinin daha geniş bir şekilde tanınması. Böylelikle İsrail arenası kibirle diretmesinin ve şiddete başvurmasının ters bir etki ve iki devletli çözüm için daha geniş bir siyasi destek yarattığını hissedebilir.

 Eşit derecede önemli, hatta daha önemli olan diğer süreç, hem kişisel hem de kurumsal olarak genel uluslararası ve insani hukuku ihlal edenlerden hesap sormak için bir dizi önlem üzerinde anlaşmaktır. Yani insanlığa karşı suçlar için cezalandırıcı önlemler uygulanmalı, lider ve kurumlar bu önlemleri almanın sorumluluğunu yüklenmeli. Buna, ateşkesi reddetmeye ve zorla göç ettirmede diretmeye, soykırım uygulamaya devam ettiği sürece İsrail’e silah ihracatını ve onunla iş birliği anlaşmalarını durdurmak da dahil. Bunun için uygun mekanizmalar sunan birçok ulusal ve uluslararası yasa bulunuyor. Buradaki amaç, İsrail toplumunun bir bütün olarak uluslararası toplum tarafından kabul edilemez ve yasak olan politikalara ve uygulamalara devam etmenin sonuçları olduğunu hissetmesini sağlamaktır. Aynı durum, Batı Şeria veya Golan Tepeleri'ni ilhak etme gibi İsrail ihlalleri için de geçerli olmalıdır.

İçinde bulunduğumuz Haziran ayı içinde New York'ta iki devletli çözüm hedefini uygulama yolları ile ilgili Suudi Arabistan ve Fransa tarafından koordine edilen bir konferans düzenlenecek. Konferans için kapsamlı hazırlıklar devam ediyor ve çeşitli alanlarda uzman komiteler, hazırlıkları tamamlamak, prosedürler ve düzenlemeler üzerinde anlaşmak için toplanıyor. Bu, kendi başına, Gazze'deki suçlara ve iki devletli çözüme yönelik çabalara daha fazla siyasi ivme kazandırma fırsatı sunan iyi bir adım.

Konferansın öncesinde ve sonrasında Filistin devletinin daha fazla tanınmasına yönelik bir dizi adım atılması gerektiğine inanıyorum, çünkü çatışmanın barışçıl çözümüne destek, yalnızca ulusal, bölgesel ve uluslararası düzeylerde meşru Filistin haklarına yönelik açık bir desteğin toplanmasıyla elde edilebilir.

Konferans ayrıca, İsraillileri ihlallerinden sorumlu tutmak için bir dizi önlem ve tavsiye yayınlamalı ki eylemlerinin hesapsız kalmayacağı, uluslararası toplumun uluslararası normlara aykırı ihlaller karşısında eli kolu bağlı kalmayacağı yönünde net ve kararlı bir mesaj verilsin.

Ülkeler uygun pozisyonlar alır ve konferansta destekleyici kararlar, hesap sormaya dönük icraatlar açıklanırsa, İsrail'in Filistin davasını ortadan kaldırmaya yönelik mevcut politikalarının başarısızlıkla sonuçlanacağının, insanlık dışı güvenlik uygulamalarının kendisi için sonuçlarının kötü olacağının farkına varacağına inanıyorum. Bu görüş kanıtlanırsa, üç yıl içinde uygulanacak Mısır-Arap önerisine uygun olarak Gazze'deki durumu içeren kapsamlı bir plan önerilebilir. Buna ek olarak, beş ila sekiz yıl içinde 1967 sınırlarına dayalı bir Filistin devleti kurulması için bir yol haritası belirlenebilir. O zaman ve işgalin sona ermesi, başkalarının topraklarını işgal etmeyen devletler arasında bölgesel bir güvenlik kurumu ve sistemi kurulmasıyla İsrail ile Arap devletleri arasında normal ilişkiler kurulabileceği vurgulanabilir. Bu, anlaşmanın bölgesel ve BM Güvenlik Konseyi de dahil olmak üzere uluslararası olarak onaylanması, böylece hedefler konusunda önceden ve kapsamlı bir taahhütte bulunulması, ayrıntıların ve prosedürlerin müzakereye bırakılmaması anlamına geliyor

Mazlum halka destek olmadan, uluslararası ve insani hukukun bütün kurallarını ihlal eden  insanlık dışı işgalci devletten hesap sormadan, siyaset arenasını etkileme ve değiştirme fırsatı olmadığını bir kez daha vurguluyorum.

Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.