52 yıl boyunca firari olan banka soyguncusunun kızı: "Sıkıcı biriydi"

Sırra kadem bastıktan sonra evlendiği eşi ve çocukları geçmişe dair hiçbir şey bilmiyormuş

Conrad'ın soygununa ait belgeler, fotoğraflar ve hakkında çıkan arama kararları (AP)
Conrad'ın soygununa ait belgeler, fotoğraflar ve hakkında çıkan arama kararları (AP)
TT

52 yıl boyunca firari olan banka soyguncusunun kızı: "Sıkıcı biriydi"

Conrad'ın soygununa ait belgeler, fotoğraflar ve hakkında çıkan arama kararları (AP)
Conrad'ın soygununa ait belgeler, fotoğraflar ve hakkında çıkan arama kararları (AP)

ABD'de 54 yıl önce banka soyduktan sonra kayıplara karışan ve gerçek kimliği iki yıl önce öldüğünde ortaya çıkan Theodore John Conrad'ın kızı Ashley Randele, babası hakkında bilinmeyenleri anlattı.

Theodore John Conrad, Temmuz 1969'da Oregon'da veznedar olarak çalıştığı bankanın kasasını boşaltmıştı.

Kese kağıdına sakladığı 215 bin dolarla sırra kadem basan Conrad, o saatten sonra Thomas Randele adını kullanmaya başlamıştı. Bu paranın değeri, bugün 1,7 milyon doları buluyor.

Arkadaşları Conrad'ın, Steve McQueen'in zengin bir iş insanının eğlence için Boston'da bir banka soygununu örgütlediği 1968 tarihli The Thomas Crown Affair (Kibar Soyguncu) isimli filminden çok etkilendiğini söylemişti.

Soygundan sonraki 52 yıl boyunca Boston'da yaşayan Conrad'ın eşi ve çocukları hakkında hiçbir şey bilmiyordu.

Ta ki akciğer kanserine yakalanan Conrad, ölüm döşeğinde tüm gerçeği paylaşana kadar.

Conrad'ın ölümüne 6 hafta kala anlattıkları karşısında şoke olduğunu dile getiren Randele, Smoke Screen: My Fugitive Dad adlı podcast yayınında babasıyla son günlerini anlattı.

"Tüm hayatımı sorguladım"

Messenger'a verdiği röportajda, soygunu öğrendikten sonra "Hayatım boyunca tanıdığım bu kişi kim?" diye kendine soru sorduğunu belirten Ashley, şunları söyledi:

Şoke ediciydi ve bunu anlamam birkaç dakikamı aldı. En açık anlamıyla o tipik, şehrin dışında yaşayan, sıkıcı bir babaydı.

71 yaşında ölen babasının kendisine, "Buraya taşındığımda adımı değiştirmek zorunda kaldım ve polis muhtemelen hâlâ beni arıyordur" dediğini aktaran Randele, babasının kendisiyle dalga geçtiğini düşündü.

Randele, bir süre sonra babasının gerçek adını itiraf ettiğini belirterek onu Google'da arattığını ve gerçekle yüzleştiğini söyledi.

Olayı annesi Kathy'e anlattığında kadının şok olduğunu söyleyen Ashley, "10 dakika boyunca aralıksız 'Aman tanrım' deyip durdu" dedi.

Tom'un kimliği hakkında herhangi bir şey bilmeyen yakın arkadaşları da onun ağzından kerpetenle laf alındığını söyledi.

Arkadaşı Brad Anthony, "Kötü bir çocukluk geçirmiş olabileceğini ve bununla ilgili konuşmak istemediğini düşündüm" ifadelerini kullandı.

Independent Türkçe



Ölüme yakın deneyimlerde zaman neden yavaşlıyor?

Ölüme yakın deneyim yaşayan bazı kişiler, sanki zaman ortadan kalkmış gibi hissettiğini söylüyor (Unsplash)
Ölüme yakın deneyim yaşayan bazı kişiler, sanki zaman ortadan kalkmış gibi hissettiğini söylüyor (Unsplash)
TT

Ölüme yakın deneyimlerde zaman neden yavaşlıyor?

Ölüme yakın deneyim yaşayan bazı kişiler, sanki zaman ortadan kalkmış gibi hissettiğini söylüyor (Unsplash)
Ölüme yakın deneyim yaşayan bazı kişiler, sanki zaman ortadan kalkmış gibi hissettiğini söylüyor (Unsplash)

Ölümle burun buruna gelen kişiler, yaşadıkları deneyim sırasında zamanın durmuş veya yavaşlamış gibi geldiğini sıkça bildiriyor. 

Başından böyle bir olay geçmeyen kişilerin aklına film sahneleri gelecektir. Örneğin bir trafik kazasında hayatını kaybetmekten kıl payı kurtulan bir karakter etrafına bakarken, sahne daha yavaş akıyor. 

Ölüme yakın deneyimler üzerine çalışan psikiyatr Bruce Greyson'ın 1980-1990'larda yaptığı çalışmalarda, bu türden deneyimler yaşayan kişilerin yaklaşık yüzde 70'i "zamanın durduğunu veya anlamını yitirdiğini" bildirmişti. 

Peki bu travmatik olaylar neden böyle bir etki yaratıyor ve zamanın nasıl algılandığı hakkında neler söylüyor? 

İnsanlar zamanı nasıl algılıyor?

Liverpool John Moores Üniversitesi'nde zaman psikolojisi üzerine çalışan Dr. Ruth Ogden, yıllar önce geçirdiği bir trafik kazasından sonra bu alana ilgi duymaya başlamış. 

Psikoloji hocası, Conversation için kaleme aldığı yazıda, başka bir araçla çarpıştıktan sonra adeta zaman durmuş gibi hissettiğini anlatıyor.  

15 yıl boyunca ölüme yakın deneyimlerde neden zamanın yavaşladığı ve zamanın nasıl algılandığı üzerine araştırmalar yürüten Dr. Ruth Ogden ulaştığı sonuçları şöyle açıklıyor:

Biz saniyeleri ve dakikaları mükemmel bir doğrulukla kaydeden saatler gibi değiliz. Bundan ziyade beynimiz, zamanı çevremizdeki dünyaya duyarlı bir şekilde algılamaya ayarlanmış gibi görünüyor.

Dr. Ogden, beynin duygusal ve fizyolojik uyarılmayı düzenleyen bazı bölgelerinin, aynı zamanda zamanın işlenmesinde de rol oynadığını ekliyor. 

Bu nedenle duygular yoğunlaştığı sırada beynin zaman algısı da etkileniyor. Örneğin keyifli vakit geçirirken zaman uçup gidiyor ve sıkıcı ortamlarda geçmek bilmiyor. 

Ölüme yaklaşınca zaman neden yavaşlıyor?

Ölüme yakın deneyimlerde zamanın neden yavaşladığı kesin olarak bilinmiyor. Bilim insanları bunun altında savaş ya da kaç tepkisinin yattığını düşünüyor. Evrimsel süreçte hayatta kalma içgüdüsü olarak gelişen bu tepki, tehdit anında ortaya çıkıyor.

Tehlike karşısında beyin daha hızlı çalıştığı için ölüme yakın deneyim yaşayan kişiler çevrelerinin daha yavaş hareket ettiğini görüyor. 

Psikoloji ve Ruh Sağlığı Sınır Alanları Enstitüsü'nden araştırmacı Marc Wittmann bu durumu şöyle açıklıyor:

Organizma çevresel uyaranları normalden daha hızlı işleyerek kişinin daha kolay tepki vermesini sağlıyor. Daha hızlı algılamak, düşünmek ve hareket etmek hayatta kalmak için avantaj demek.

Yaşlandıkça zaman daha mı hızlı akıyor?

Herkes ölüme yakın bir deneyim yaşamayabilir fakat birçok kişi yaşı ilerledikçe zamanın akıp gittiğinden yakınıyor. 

Geçmişe bakınca çocukken vakit daha yavaş akıyormuş gibi gelirken, yetişkinlikle beraber sanki göz açıp kapayıncaya kadar yıllar geçiyor.

Bilim insanları bu durumun birkaç nedeni olduğunu söylüyor. Örneğin çocukken bir yıl, yaşanan sürenin daha büyük bir kısmına tekabül ediyor. Nörolog Santosh Kesari "10 yaşındaki bir çocuk için bir yıl, hayatının yüzde 10'u. 60 yaşındaki biri için ise hayatının yüzde ikisinden daha azı" diyor. 

Ayrıca çocukken sürekli yeni şeylerle karşılaşmak, hafızada daha kalıcı etkiler bırakıyor. Kesari şu ifadeleri kullanıyor:

Zamanı unutulmaz olaylarla ölçüyoruz ve yaşlandıkça hatırlanmaya değecek daha az yeni şey yaşanıyor. Bu da çocukluğun daha uzun sürmüş gibi görünmesine yol açıyor.

Bilim insanın burada bahsettiği, zamanın o an içinde nasıl algılandığından ziyade, nasıl hatırlandığı. 

Yine de bazı çalışmalarda çocukken zamanın akışının daha yavaş algılandığı bulunmuştu. Nörobilimci Patricia Costello, çocukların gelişim aşamasında olduğunu belirterek "Sinirsel iletimleri yetişkinlere kıyasla fiziksel olarak daha yavaş. Bu da zamanın geçişini algılama biçimlerini etkiliyor" diyor:

Yetişkinliğe ulaşınca zaman devrelerimiz kablolamayı tamamlıyor ve zamanın geçişini doğru bir şekilde nasıl kodlayacağımızı deneyimlerimizle öğreniyoruz.

Yaşlanınca zamanın daha hızlı akıyormuş gibi gelmesi, büyük ölçüde yeni deneyimlerin azlığıyla ilişkilendiriliyor. Costello bu histen kurtulmak isteyenlere hayatlarına yenilik katmasını öneriyor.

Bilim insanı "Her şeyin çok hızlı geçip gittiği, kendi hayatımızı kaçırdığımız hissini nasıl durdurabiliriz? İş dönüp dolaşıp yeni şeyler öğrenmeye geliyor" diyerek ekliyor: 

Yeni bir beceri öğreniyor musunuz? Farklı bir şeyler pişiriyor musunuz? Mümkün olduğunca hayatınıza yenilik katmak, anıların öne çıkmasını sağlayacak ve bir bakıma zamanı uzatacaktır.

Independent Türkçe, Conversation, Psychology Today, NBC News