Dinozorların kuşlara evrimine ışık tutan yeni bir tür keşfedildi

Shri rapax adlı yeni türün holotipi (Historical Biology)
Shri rapax adlı yeni türün holotipi (Historical Biology)
TT

Dinozorların kuşlara evrimine ışık tutan yeni bir tür keşfedildi

Shri rapax adlı yeni türün holotipi (Historical Biology)
Shri rapax adlı yeni türün holotipi (Historical Biology)

Alışılmadık derecede büyük ve "kalın yapılı" pençe şeklinde ellere sahip kuş benzeri yeni bir dinozor türünün keşfi, kuşların evrimine yol açan ilk adaptasyonlara biraz daha ışık tutuyor.

Shri rapax adı verilen dinozor, küçük ila orta boy tüylü etoburları içeren ve dinozorlar arasında kuşların en yakın akrabaları kabul edilen dromaeosauridae adlı gruba ait.

Araştırmacılar yeni türü, 72 ila 75 milyon yıl öncesine tarihlenen ve muhtemelen 2000'lerde Moğolistan'da bulunan bir fosil aracılığıyla tanımladı.

Öte yandan bilim insanları örneğin tam olarak nereden çıkarıldığından emin değil. Fosil, 2010'dan önce yasadışı yolla elde edilmiş ve Japonya ve İngiltere'deki özel koleksiyonlarda tutulmasının ardından Fransa merkezli Eldonia şirketi tarafından satın alınmıştı.

Araştırmacılar "Örnekle ilişkili belgelere dayanarak bunu şimdilik Moğolistan'daki Ukhaa Tolgod'a atfediyoruz" diye yazıyor.

Bilim insanlarına göre örnek muhtemelen Moğolistan'ın Gobi Çölü'nde yer alan ve yaklaşık 71 ila 75 milyon yıl öncesine dayanan, özellikle dinozorlara ait zengin fosil kayıtlarıyla bilinen Djadokhta Formasyonu'ndan geliyor.

Araştırmacılar, "Geç Kretase döneminden kalma, Moğolistan'ın Djadokhta Formasyonu'nda özenle korunmuş bir velociraptorine dromaeosaurid tanımlıyor ve yeni türe Shri rapax adını veriyoruz" diye yazıyor.

Shri rapax'ın kendine özgü omurga ve pelvis hatlarının yanı sıra güçlü ellere sahip olduğu tespit edildi.

Çalışmaya göre Shri rapax "çok iri" başparmaklara ve diğer dromaeosauridlere kıyasla "orantısal olarak daha büyük" pençelere sahipti.

Ayrıca dinozorun kafatası adaptasyonları da güçlü bir ısırma becerisine sahip olduğuna işaret ediyor.

Bilim insanları hakemli dergi Historical Biology'de yayımlanan çalışmada şöyle diyor:

Shri rapax'ın en sıradışı özelliği, elinin alışılmadık derecede kalın yapılı oluşu.

Araştırmacılar dinozorun kendine özgü ellerinin, bitki yiyen dinozor grubu ceratopsianlar gibi daha büyük avları hedef almasını sağlayan adaptasyonlar olduğundan şüpheleniyor.

Bilim insanları çalışmada, "Ceratopsianlarla sık etkileşimlerin ve bu grubun yırtıcı karşıtı aktif savunma davranışlarının, Djadokhta'daki bazı velociraptorinlerde daha kalın yapılı ön kolların ve daha tıknaz ellerin evrimini teşvik etmiş olabileceğini düşünüyoruz" ifadelerini kullanıyor.

Eğer Shri rapax'ın, yakın akrabası Velociraptor mongoliensis'le aynı avlanma davranışını paylaştığını varsayarsak ellerinin daha güçlü yapısı, onu genellikle Velociraptor'un avladığından daha büyük ve daha kuvvetli avları hedef almaya uygun hale getiriyor.

Bulgular bu yeni türün, tarih öncesi Djadokhta kazı alanında yaşayan diğer kuş benzeri dinozorların tercih ettiğinden daha büyük omurgalıları yakalamaya adapte olduğuna işaret ediyor.

Bilim insanları bu büyük avlar arasında muhtemelen zırhlı dinozorların olgunlaşmamış bireylerinin de yer aldığını söylüyor.

Independent Türkçe



Mars'a ve diğer gezegenlere gönderilmek üzere minik bir uzay aracı tasarlandı

Fotoğraf: (Schafer ve ekip arkadaşları/Nature)
Fotoğraf: (Schafer ve ekip arkadaşları/Nature)
TT

Mars'a ve diğer gezegenlere gönderilmek üzere minik bir uzay aracı tasarlandı

Fotoğraf: (Schafer ve ekip arkadaşları/Nature)
Fotoğraf: (Schafer ve ekip arkadaşları/Nature)

Bilim insanları Dünya atmosferinin erişilmesi güç bölgelerini ve nihayetinde diğer gezegenleri incelemek için güneş enerjisiyle çalışan küçük uzay araçları fırlatmak istiyor.

Fikrin arkasındaki araştırmacılar, bu küçük cihazların havada süzülebildiğini ve taşıdığı algılama araçlarıyla hem iklimimizi izleyebileceğini hem de Mars'ı keşfedebileceğini söylüyor.

Geleneksel uzay araçlarının aksine atmosferde süzülmek için yakıt gerektirmiyorlar. Bunun yerine, 150 yıldır nesneleri havaya kaldırmak için kullanılan ve fotoforez diye bilinen süreçle ışıktan elde edilen enerjiyi kullanıyorlar.

Bu uzun geçmişe rağmen, fotoforezin pratik kullanımı gerçekten küçük nesnelerle veya çok güçlü yapay ışıkla sınırlıydı ve pratik cihazlar işe yaramıyordu. Ancak araştırmacılar delikli levhalardan, doğal güneş ışığını kullanarak havada kalabilen, 1 santimetre uzunluğunda bir uçan cihaz yaptıklarını düşünüyor.

Uçan yapı, küçük desteklerle birbirine tutturulmuş iki adet ince, delikli zardan yapıldı. Bunlarla küçük bir disk oluşturuluyor ve daha sonra bu disk havada kalabiliyor.

Bu araçlar Dünya atmosferinin üst katmanlarına kadar ulaştırılabilir. Biraz daha büyütülebilirlerse, atmosferi izlemek ve diğer bilimsel çalışmalar için kullanılmalarını sağlayacak antenler ve devreler taşıyabilirler.

Bilim insanları aynı tasarımın nihayetinde diğer gezegenlere de götürülebileceğini öne sürüyor. Örneğin halihazırda Mars'a uydu göndermek neredeyse imkansız derecede pahalı ancak bu küçük uzay aracıyla bunu yapmak araştırmacıların o gezegendeki koşulları izlemesine olanak tanıyabilir.

Penn Üniversitesi'nden Igor Bargatin yeni araştırmayla ilgili bir makalede, "Bu teknolojinin tam potansiyeli gerçekleştirilebilirse, bu türden bir sürü veya bir dizi fotoforetik uçan araç gelecek 10 yıl içinde mezosferin sıcaklığı, basıncı, kimyasal bileşimi ve rüzgar dinamikleri hakkında yüksek çözünürlüklü veriler toplayabilir" diye yazıyor.

Çalışma, hakemli dergi Nature'da yayımlanan "Photophoretic flight of perforated structures in near-space conditions" (Yakın uzay koşullarında delikli yapıların fotoforetik uçuşu) başlıklı makalede anlatılıyor.

Independent Türkçe