Son nefesini veren küresel sistem ve Nijer

Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
TT

Son nefesini veren küresel sistem ve Nijer

Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)

Ünlü bir atasözü şöyle diyor; “Millet değişirken başını koru”. Bu benzetme, günümüz dünyasındaki büyük dönüşümlerin onu tüm önlemleri almayı gerektiren bir dengesizlik durumuna soktuğu anlamına mı geliyor? Ve büyük dönüşümler gerçekleştiğinde, bir ülkenin ulusal güvenliği ne oluyor? Ülkeler, başlarını nasıl korumaya çalışıyor? Özellikle uluslararası bir merciinin yokluğunda gıda, su ve enerji güvenliği ne durumda?

Bu bağlamda ABD’li Siyaset Bilimci George Modelski, genel olarak küresel sistemdeki değişim modeli hakkında teoriler geliştirdi. Modelski’ye göre değişim her yüz yılda bir olur ve her biri 25 yıl olan dört aşamaya ayrılır. İlk 25 yılda, büyük bir savaşın ardından dünya yeni bir dünya düzeni üretir. Yüz yılın ikinci aşamasında, küresel sisteme hâkim olan kişi ortaya çıkar ve dünyayı olabildiğince kendi suretinde resmeder. Üçüncü aşamada, hegemonun meşruiyeti, yorgunluk, aşırı genişleme ve yeni rakiplerin ortaya çıkması gibi çeşitli nedenlerle aşınmaya başlar. Dördüncü aşamaya gelince bu, küresel kaosa bir dönüş veya en başa bir dönüştür.

Bugünün dünyası

Öyle görünüyor ki dünya, Modelski’nin bahsettiği üçüncü aşamaya benzer bir aşamadan geçiyor. Yani hegemonun meşruiyetinin aşınması ve dolayısıyla onun otoritesine ve hegemonyasına meydan okuyan diğer devletlerin yükselişi aşamasına tanık oluyoruz. Bu durumda Çin ve Rusya, ABD başta olmak üzere Batı’ya meydan okuyor.

Bugünün dünyası aşağıdakilerle karakterize edilir:

-Başta yeni NATO, AUKUS ve jeopolitik bir ittifak olarak sınıflandırılmasa da zamanla buna dönüşen QUAD olmak üzere jeopolitik blokların oluşumu başladı. Öte yandan Çin ile Rusya arasında Avrasya bloğu mevcut. Hindistan ise jeopolitik konumlanma hedefiyle dönüşümleri irdeleme ve farkındalık aşamasında.

-Küresel sistemdeki bu dalgalanma ışığında, başlıca bölge ülkeleri bundan en çok yararlananlar gibi görünüyor. Kim yeni bir dünya düzeni çizmek isterse, bu ülkelere kur yapmak da ister. Kim mevcut statüyü korumak isterse, bu ülkelerin onunla aynı çizgiye gelmesi de onun çıkarınadır. Çok kutuplu bir uluslararası sistemde bu ülkelerin seçenekleri, mevcut uluslararası ittifaklarla nasıl uyumlu hale gelip gelmeyecekleri konusunda genişliyor ve çoğalıyor.

Nijer modeli

Nijer’deki darbe, Sahel bölgesinde önemli bir dönüm noktası sayılmayabilir. Zira özellikle Mali ve Burkina Faso’da art arda gelen darbelerin ardından bu bölgede düşen domino taşlarından biridir. Bu noktada, bu bölgenin kara kıtayı kontrol etmek amacıyla büyük jeopolitik blokların mücadelesine girdiği söylenebilir.

Nijer, doğal kaynakları ne olursa olsun, coğrafi olarak bir odak noktası olduğu kadar, Kuzey ve Güney Afrika arasındaki bağlantı noktasıdır. Nijer düşerse bu, ABD’nin yanı sıra eski ve tarihi bir jeopolitik bloğun (Fransa) ülkeden çıkışı ve bu bölgeye yeni bir jeopolitik bloğun, yani Wagner üzerinden Rusya’nın girebileceği anlamına gelebilir. Wagner, Mali, Libya, Sudan, Orta Afrika ve Nijer’e çevreleyen diğer ülkelerde de mevcut.

Darbelere ilişkin savaş senaryoları

ECOWAS örgütünün Nijer’deki darbecilere karşı güç kullanabileceğini açıklamakta aceleci davrandığı söylenebilir. Peki ya darbeciler reddederse? ECOWAS askeri olarak tehdidi gerçekleştirmeye hazır mı? Diplomasi neden güç tehdidiyle örtüşmedi? Nijer’de güç kullanımına ilişkin uyarılar ne durumda?

Tarih, bize savaşların kâğıt üzerindeki bir şey ve gerçekte başka bir şey olduğunu öğretti. Ünlü Alman askeri lideri Helmuth von Moltke, en iyi savaş planlarının bile ilk kurşundan sonra gerçekleşmediğini söylememiş miydi? Bunun en önemli örneği Ukrayna savaşıdır.

Bu durum, birkaç soruyu gündeme getiriyor; ECOWAS ordusu hazır mı? Omurgasını kim oluşturacak? Ya savaş uzarsa ve jeopolitik bloklar bir tarafı diğerine karşı desteklemek için müdahale ederse?

Doğal olarak Nijerya, askeri gücün ana ağırlığını oluşturuyor. Peki Nijer ve Nijerya (Hausa kabileleri) arasındaki örtüşen etnik boyut ne olacak? Peki ya lojistik? Buna kim destek verecek? Fransa mı yoksa Amerika mı? Fransa müdahale ederse bu darbecileri güçlendirir. Eğer müdahale etmezse lojistik ikilem ECOWAS güçleri tarafından daha da kötüleşecek mi?

Askeri güç kullanılması durumunda ABD kuvvetlerinin Nijer’e katkısı ne olacak?

Sorgulamayla mı lojistik olarak mı? Başkan Biden, Demokrat Parti’nin adayı olduğu yaklaşan başkanlık seçimleri ışığında Ukrayna’da meydana gelen küresel savaşın gölgesinde bir yan savaşa mı dahil olmak istiyor?



Lübnan: Cumhuriyetin sancıları

Beyrut'un bombalanması sonrası yükselen dumanlar (AFP)
Beyrut'un bombalanması sonrası yükselen dumanlar (AFP)
TT

Lübnan: Cumhuriyetin sancıları

Beyrut'un bombalanması sonrası yükselen dumanlar (AFP)
Beyrut'un bombalanması sonrası yükselen dumanlar (AFP)

İbrahim Hamidi

ABD ve Fransa'nın sponsorluğunda İsrail ile Hizbullah arasında imzalanan ateşkes anlaşmasının metnine göre Lübnan bir dönüm noktasının eşiğinde. Bu doğum sancıları cumhuriyetin kanının tazelenmesine mi, yoksa yeni üçüncü ya da dördüncü bir cumhuriyetin doğuşuna mı yol açacak?

Bu, el-Mecelle'nin Aralık ayı sayısının kapak haberi ve ateşkesten senaryolar, ordunun rolü, Hizbullah yenilgisinden sonra Şiilerin geleceği, mültecilerin geri dönüşü ve toplum mühendisliğine kadar konuyu her yönüyle ele alıyoruz.

Lübnan, 60 günlük ateşkes, Hizbullah ile İsrail'in güneyden çekilmesi, boşluğu Lübnan ordusu ile BM’ye bağlı UNIFIL güçlerinin doldurması, her iki taraftan da yerinden edilenlerin geri dönmesi, Meclis'in cumhurbaşkanını seçmek için toplanması, başbakanın atanması, hükümetin kurulması ve yeniden imar ile karşı karşıya bulunuyor.

Aylarca süren müzakereler ve bir yılı aşkın süredir Gazze için sürdürülen “destek savaşı”nın ardından gelen anlaşma uygulanırsa, ülke, cumhuriyetin temellerine dönüşe ya da yeni bir doğuşa tanık olacak. Lübnan Cumhuriyeti, şu anda bildiğimiz mezhepçi kotaların öncesinde, Fransız Mandası döneminde doğmuştu. İlk anayasa hazırlanıp 1926 yılında Katolik hukukçu Şarl Debbas cumhurbaşkanı seçildiğinde doğdu. O dönemde başbakanlık da Maruni Hıristiyanların elindeydi.

Bazıları, Birinci Cumhuriyet'in 1926'da doğduğuna ve 1943'te cumhurbaşkanı seçilen Şeyh Bişara el-Huri’ye kadar bir dizi Hıristiyan cumhurbaşkanı tarafından yönetildiğine inanıyor. Huri Sünni olan başbakanı Riyad el-Sulh ile ittifak kurdu ve ikisi birlikte, cumhurbaşkanlığını Marunilere, başbakanlığı Sünnilere ve meclis başkanlığını Şiilere tahsis eden sözlü bir ulusal uzlaşının temelini attılar. Saib Selam'ın anılarında, 1943'te Sabri Hamada’nın Şii olduğu için değil, en yaşlı milletvekili olduğu için yasama organının başına getirildiğini söylediğine de dikkat çekelim.

Bu nedenle pek çok kişi Birinci Cumhuriyet'in ulusal sözleşme ile doğduğuna inanıyor ve kendisi 21 Kasım 1943'teki bağımsızlık ilanına da tanıklık etti. Birinci Cumhuriyetin 1926 Anayasası ile değil de 1943 yılında doğduğunu düşünürsek, bu cumhuriyet 1975 yılında iç savaşın başlamasıyla mı yıkıldı yoksa savaşın sonuna ve 1989'daki İkinci Cumhuriyet'in başlangıcı olan Taif Konferansı’na kadar mı devam etti?

Birinci cumhuriyet 1943'ten 1975'e, ikincisi 1975'ten 1989'a ve üçüncüsü o zamandan bu yana mı?

Adı ne olursa olsun, mevcut cumhuriyetin belki de en belirgin özelliği, Taif Anlaşması’nın Hıristiyan cumhurbaşkanı pahasına Sünni başbakanı güçlendirmesiydi. Başbakan Refik Hariri'nin 2005'te suikasta kurban gitmesiyle sona eren Suriye varlığını kabul etmesiydi. Temmuz 2006 savaşı ve Hizbullah’ın İran'ın nüfuzunu genişletmek için ülke içinde ve bölgesel olarak artan rolü ile sonuçlanmasıydı.

Hizbullah ve İran'ın baskın rolünün gerilemesi ve muhaliflerinin beklentileri karşısında Lübnan yeni bir doğuşla mı karşı karşıya?

Zafer sloganları bir yana, Hizbullah'ın büyük bir yenilgiye uğradığı tartışılamaz. Zira Lübnan süreci Gazze sürecinden ayrıldı. İsrail, aralarında Hasan Nasrallah'ın da bulunduğu askeri ve sembolik liderlerini öldürdü, iletişim ve liderlik yapısını dağıttı. 1701 sayılı kararın uygulanmasını, Litani Nehri'nin arkasına çekilmeyi, dahası belki de bir İsrail tampon bölgesinin oluşturulmasını, silah tedarikinin kesilmesini ve füze üretiminin engellenmesini kabul etmek zorunda kaldı. Bunlara bir de Hizbullah’ın kuluçka ortamının ödediği muazzam insani ve ekonomik bedel ekleniyor.

Hizbullah ve İran'ın baskın rolünün gerilemesi ve muhaliflerinin beklentileri karşısında Lübnan yeni bir doğuşla mı karşı karşıya? Netanyahu, (bu sayımızda ona da özel bir dosya ayırdığımız) ABD başkanı seçilen Trump ile olan ilişkisinden ve Beyaz Saray'ın başına geçmeden önce “savaşları bitirmesi” için ona verdiği “armağan”dan destek alarak şunlarda ısrar ediyor; Hizbullah'ın kendisini yeniden silahlandırmamasını veya askeri yapısını yeniden inşa etmemesini garanti altına almak için Lübnan'da bir gözetim mekanizması kurulması, en büyük düşman olan İran'ın denetim ve “maksimum baskı” altında tutulması. Odağını özellikle Gazze Şeridi'ne kaydıran İsrail, Lübnan’da herhangi bir ihlal ile başa çıkılmaması durumunda Lübnan'a müdahale etme olanağına sahip olmak istiyor. Tel Aviv bu “haktan” vazgeçmezken, Hizbullah ve Lübnan da bunu kabul edemez.

Milisler ve rejimler bir noktada buluşmaktadır, o da dışarıda yenildikleri zaman içeride zafer aramaları, uzaktaki bir düşman tarafından yaralandıklarında ise yakın komşularından intikam almalarıdır

Burada şu sorular ortaya çıkıyor; bu durum Lübnan'da siyasi olarak nasıl ifade bulacak? Eski siyasi sözleşmenin yeniden canlandırılmasında veya yenisinin formüle edilmesinde bölgesel ve uluslararası güçlerin rolü nedir? Mısır Devlet Başkanı Cemal Abdunnasır'ın Haziran 1967 savaşından sonra çıkıp “yenilgiyi” kabul etmesi gibi, Hizbullah'ın yeni Genel Sekreteri Naim Kasım da neden çıkıp yenilgiyi kabul etmekte gecikti? Neden Hizbullah ve İran'a sadık olanlar yaşananları bir “zafer” veya “direniş” olarak değerlendirmekte ısrar ediyor?

Herhangi bir savaşın insani ve ekonomik maliyeti konusunda devlet ile milislerin farklı davrandıkları doğru, ancak devletler ile örgütlerin zaman ve tarihle ilişkilerinde farklı oldukları da doğrudur. En tehlikelisi ise milislerin ve rejimlerin bir noktada buluşmasıdır, o da dışarıda yenildikleri zaman içeride zafer aramaları, uzaktaki bir düşman tarafından yaralandıklarında ise yakın komşularından intikam almalarıdır.

Kapak konusu olan Lübnan dosyası ve Başkan Donald Trump'ın seçilmesi ve bunun Ortadoğu ve dünyadaki yansımalarına ilişkin özel dosyaya ek olarak, Aralık sayısında siyaset, ekonomi, bilim ve kültür üzerine yazılar, analizler ve röportajlar da yer alıyor.

*Bu makale Şarku'l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.