Son nefesini veren küresel sistem ve Nijer

Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
TT

Son nefesini veren küresel sistem ve Nijer

Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)
Nijer’deki Askeri Konsey destekçileri dün Niamey’de gösteri yaptı (AFP)

Ünlü bir atasözü şöyle diyor; “Millet değişirken başını koru”. Bu benzetme, günümüz dünyasındaki büyük dönüşümlerin onu tüm önlemleri almayı gerektiren bir dengesizlik durumuna soktuğu anlamına mı geliyor? Ve büyük dönüşümler gerçekleştiğinde, bir ülkenin ulusal güvenliği ne oluyor? Ülkeler, başlarını nasıl korumaya çalışıyor? Özellikle uluslararası bir merciinin yokluğunda gıda, su ve enerji güvenliği ne durumda?

Bu bağlamda ABD’li Siyaset Bilimci George Modelski, genel olarak küresel sistemdeki değişim modeli hakkında teoriler geliştirdi. Modelski’ye göre değişim her yüz yılda bir olur ve her biri 25 yıl olan dört aşamaya ayrılır. İlk 25 yılda, büyük bir savaşın ardından dünya yeni bir dünya düzeni üretir. Yüz yılın ikinci aşamasında, küresel sisteme hâkim olan kişi ortaya çıkar ve dünyayı olabildiğince kendi suretinde resmeder. Üçüncü aşamada, hegemonun meşruiyeti, yorgunluk, aşırı genişleme ve yeni rakiplerin ortaya çıkması gibi çeşitli nedenlerle aşınmaya başlar. Dördüncü aşamaya gelince bu, küresel kaosa bir dönüş veya en başa bir dönüştür.

Bugünün dünyası

Öyle görünüyor ki dünya, Modelski’nin bahsettiği üçüncü aşamaya benzer bir aşamadan geçiyor. Yani hegemonun meşruiyetinin aşınması ve dolayısıyla onun otoritesine ve hegemonyasına meydan okuyan diğer devletlerin yükselişi aşamasına tanık oluyoruz. Bu durumda Çin ve Rusya, ABD başta olmak üzere Batı’ya meydan okuyor.

Bugünün dünyası aşağıdakilerle karakterize edilir:

-Başta yeni NATO, AUKUS ve jeopolitik bir ittifak olarak sınıflandırılmasa da zamanla buna dönüşen QUAD olmak üzere jeopolitik blokların oluşumu başladı. Öte yandan Çin ile Rusya arasında Avrasya bloğu mevcut. Hindistan ise jeopolitik konumlanma hedefiyle dönüşümleri irdeleme ve farkındalık aşamasında.

-Küresel sistemdeki bu dalgalanma ışığında, başlıca bölge ülkeleri bundan en çok yararlananlar gibi görünüyor. Kim yeni bir dünya düzeni çizmek isterse, bu ülkelere kur yapmak da ister. Kim mevcut statüyü korumak isterse, bu ülkelerin onunla aynı çizgiye gelmesi de onun çıkarınadır. Çok kutuplu bir uluslararası sistemde bu ülkelerin seçenekleri, mevcut uluslararası ittifaklarla nasıl uyumlu hale gelip gelmeyecekleri konusunda genişliyor ve çoğalıyor.

Nijer modeli

Nijer’deki darbe, Sahel bölgesinde önemli bir dönüm noktası sayılmayabilir. Zira özellikle Mali ve Burkina Faso’da art arda gelen darbelerin ardından bu bölgede düşen domino taşlarından biridir. Bu noktada, bu bölgenin kara kıtayı kontrol etmek amacıyla büyük jeopolitik blokların mücadelesine girdiği söylenebilir.

Nijer, doğal kaynakları ne olursa olsun, coğrafi olarak bir odak noktası olduğu kadar, Kuzey ve Güney Afrika arasındaki bağlantı noktasıdır. Nijer düşerse bu, ABD’nin yanı sıra eski ve tarihi bir jeopolitik bloğun (Fransa) ülkeden çıkışı ve bu bölgeye yeni bir jeopolitik bloğun, yani Wagner üzerinden Rusya’nın girebileceği anlamına gelebilir. Wagner, Mali, Libya, Sudan, Orta Afrika ve Nijer’e çevreleyen diğer ülkelerde de mevcut.

Darbelere ilişkin savaş senaryoları

ECOWAS örgütünün Nijer’deki darbecilere karşı güç kullanabileceğini açıklamakta aceleci davrandığı söylenebilir. Peki ya darbeciler reddederse? ECOWAS askeri olarak tehdidi gerçekleştirmeye hazır mı? Diplomasi neden güç tehdidiyle örtüşmedi? Nijer’de güç kullanımına ilişkin uyarılar ne durumda?

Tarih, bize savaşların kâğıt üzerindeki bir şey ve gerçekte başka bir şey olduğunu öğretti. Ünlü Alman askeri lideri Helmuth von Moltke, en iyi savaş planlarının bile ilk kurşundan sonra gerçekleşmediğini söylememiş miydi? Bunun en önemli örneği Ukrayna savaşıdır.

Bu durum, birkaç soruyu gündeme getiriyor; ECOWAS ordusu hazır mı? Omurgasını kim oluşturacak? Ya savaş uzarsa ve jeopolitik bloklar bir tarafı diğerine karşı desteklemek için müdahale ederse?

Doğal olarak Nijerya, askeri gücün ana ağırlığını oluşturuyor. Peki Nijer ve Nijerya (Hausa kabileleri) arasındaki örtüşen etnik boyut ne olacak? Peki ya lojistik? Buna kim destek verecek? Fransa mı yoksa Amerika mı? Fransa müdahale ederse bu darbecileri güçlendirir. Eğer müdahale etmezse lojistik ikilem ECOWAS güçleri tarafından daha da kötüleşecek mi?

Askeri güç kullanılması durumunda ABD kuvvetlerinin Nijer’e katkısı ne olacak?

Sorgulamayla mı lojistik olarak mı? Başkan Biden, Demokrat Parti’nin adayı olduğu yaklaşan başkanlık seçimleri ışığında Ukrayna’da meydana gelen küresel savaşın gölgesinde bir yan savaşa mı dahil olmak istiyor?



Gizli Irak Savaşı belgeleri: “Washington, Londra pahasına Bağdat’ta rejimi değiştirdi”

Tony Blair, Irak savaşı kararı nedeniyle kendi partisinden büyük tepki çekmişti (Reuters)
Tony Blair, Irak savaşı kararı nedeniyle kendi partisinden büyük tepki çekmişti (Reuters)
TT

Gizli Irak Savaşı belgeleri: “Washington, Londra pahasına Bağdat’ta rejimi değiştirdi”

Tony Blair, Irak savaşı kararı nedeniyle kendi partisinden büyük tepki çekmişti (Reuters)
Tony Blair, Irak savaşı kararı nedeniyle kendi partisinden büyük tepki çekmişti (Reuters)

Birleşik Krallık'ın (BK), ABD'ye Irak işgalinin Tony Blair'ın başbakanlığına mal olabileceği uyarısında bulunduğu belirtiliyor.

Londra'daki Ulusal Arşivler tarafından yayımlanan yeni belgelere göre Blair'ın dış politika danışmanı David Manning, dönemin ABD Ulusal Güvenlik Danışmanı Condoleezza Rice'la 2003'te yaptığı görüşmede şunları söyledi:  

ABD, Londra'da yönetimin değişmesi pahasına Bağdat'ta rejim değişikliğini desteklememelidir.

Guardian'ın haberinde Manning ve Rice arasındaki görüşmenin, Blair'in 31 Ocak 2003'te dönemin ABD Başkanı George W. Bush'u ziyaret etmesinden önce gerçekleştiği aktarılıyor.

Irak işgalinden iki ay önce gerçekleşen bu görüşme sırasında Washington, Irak işgaline yönelik Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nden (BMGK) ikinci bir karar çıkarılması için harekete geçip geçmemeye henüz karar vermemişti. Blair'ın hedefinin, Bush'u ikinci BMGK kararı için ikna etmek olduğu belirtiliyor.

BMGK, 8 Kasım 2002'de düzenlenen oturumda 1441 sayılı kararı kabul etmişti. Bu karar, Saddam Hüseyin yönetiminin silahsızlanma yükümlülüklerini yerine getirmesi için son uyarı niteliğini taşıyordu. Ancak herhangi bir askeri müdahale yetkisi verilmemişti.

BMGK'da veto hakkına sahip Fransa ve Rusya, Irak işgaline yetki verecek olası bir ikinci kararı reddedeceklerini bildirmişti. Haberde, Washington'ın "Fransa ve Rusya'nın isteksizliği nedeniyle gün geçtikçe sabırsızlandığı" yazılıyor.

Blair'ın, BK Parlamentosu ve kamuoyundaki savaş karşıtı seslere karşı işgali meşru kılmak için ikinci kararda ısrarcı davrandığı, ABD'yi diplomatik kanalları açık tutması için ikna etmeye çalıştığı aktarılıyor.

Manning'in 29 Ocak 2003'te Blair'e gönderdiği gizli notta şu ifadeler yer alıyor:

İkinci BMGK kararı, iç siyaset bağlamında sizin için politik bir gereklilik. Bu olmadan askeri harekat için kabine ve Parlamento'dan destek alamazsınız. Rice, böyle bir şey yapmayı denerseniz görevden alınabileceğinizi anlamalı.

Manning, aynı notta Rice'la konuşmasına dair, "Ona, Bush'un kumar oynamayı göze alabileceğini söyledim. İkinci BMGK kararını Bush da istiyordu ama bir açıdan bu onun için o kadar da önemli değildi. Zaten Kongre'den onay almıştı" ifadelerini kullanıyor.

Ancak Bush'ın, Blair'ın ziyaretinden kısa süre önce yaptığı Ulusa Sesleniş konuşmasının, Londra yönetimine manevra yapacak alan bırakmadığı aktarılıyor.

Buna ek olarak BK Savunma Bakanlığı'nın, Bush'la görüşmesinden önce Blair'a şu notu ilettiği belirtiliyor:

Saddam'ın iktidarının zayıflaması ciddi bir iç savaşa yol açabilir.

Bush yönetimi, Irak'ın kitle imha silahlarına sahip olduğunu ve BMGK kararını ihlal ettiğini öne sürmüş fakat buna yönelik kanıt bulunamamıştı. ABD Senatosu İstihbarat Komitesi, 2004'te Irak'ta kitle imha silahları iddialarının yanlış olduğunu kabul etmişti. Irak'ta kurulan bir komisyon da 2005'te yayımladığı raporda ülkede kitle imha silahı olmadığı sonucuna varmıştı.

Bush, Kongre'nin onayladığı Askeri Güç Kullanma Yetkisi'yle (AUMF) 20 Mart 2003'te Irak işgalini başlatmıştı.

İşçi Partili Blair'ın öncülüğünde Parlamento'da düzenlenen oylamada 149'a karşı 412 oyla ülkenin savaşa katılmasına karar vermişti. Ancak karşı oyların 139'unun İşçi Partili parlamenterlerden gelmesi dikkat çekmişti.

BK'de Gordon Brown yönetiminin başlattığı ve 2016'da yayımlanan Chilcot Raporu'nda, Blair'ın Parlamento'ya eksik ve yanıltıcı bilgi verdiği ve Savunma Bakanlığı'nın "iç savaş" uyarılarını görmezden geldiği ortaya konmuştu.

Independent Türkçe, Guardian, Financial Times