عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
Son Haberler
DÜNYA

Kuzey Kore, uydu keşif operasyonlarına başladı

Kuzey Kore lideri Kim Jong-un (sağda), Ulusal Havacılık Teknolojisi İdaresi yetkilileriyle konuşurken ülkenin yeni askeri casus uydusunun görüntülerini inceliyor (DPA)
Kuzey Kore lideri Kim Jong-un (sağda), Ulusal Havacılık Teknolojisi İdaresi yetkilileriyle konuşurken ülkenin yeni askeri casus uydusunun görüntülerini inceliyor (DPA)
TT
TT

Kuzey Kore, uydu keşif operasyonlarına başladı

Kuzey Kore lideri Kim Jong-un (sağda), Ulusal Havacılık Teknolojisi İdaresi yetkilileriyle konuşurken ülkenin yeni askeri casus uydusunun görüntülerini inceliyor (DPA)
Kuzey Kore lideri Kim Jong-un (sağda), Ulusal Havacılık Teknolojisi İdaresi yetkilileriyle konuşurken ülkenin yeni askeri casus uydusunun görüntülerini inceliyor (DPA)

Kuzey Kore, geçen ay ABD ve müttefiklerinin yeni yaptırımlarına yol açan ilk askeri casus uydusunu fırlattıktan sonra bugün uydu keşif operasyonlarına başladı.

Şarku’l Avsat’ın Kuzey Kore resmi haber ajansı KCNA’dan aktardığına göre, Ulusal Havacılık ve Uzay Teknolojileri İdaresi’nin (NATA) Genel Kontrol Merkezi’nde yer alan yeni Uydu Operasyon Ofisi görevini yerine getirmeye başladığı, elde edilen bilgileri ordudaki keşif bürosuna ve diğer büyük ofislere rapor edileceği ifade edildi.

Kuzey Kore, Beyaz Saray, Pentagon, ABD askeri üslerinin ve Güney Kore’deki ‘hedeflenen bölgelerin’ fotoğraflarını çekip iletecek ilk askeri casus uydusunu 21 Kasım’da başarıyla fırlattığını duyurdu.

Bu hamle bölgesel gerilime yol açtı ve ABD, Avustralya, Japonya ve Güney Kore’nin Kuzey Kore’ye yeni yaptırımlar uygulamasına yol açtı.

sdcferg
Güney Kore, 1 Aralık’ta ABD merkezli uzay şirketi SpaceX tarafından üretilen Falcon 9 adlı roketin taşıdığı casus uydusunu fırlattı

Pyongyang henüz uydu görüntüsü yayınlamadı.

Bu durum, analistler ve yabancı hükümetlerin yeni uydunun yetenekleri konusunda kafalarını karıştıracak.

KCNA tarafından bugün yayınlanan ayrı bir makalede, ismi açıklanmayan bir Kuzey Kore askeri yorumcusu, Güney Kore’nin casus uydu fırlatmasını, bunu diğer ülkelerin de yaptığını söyleyip gerekçelendirdiğinin altını çizerek, Seul’un iki taraf arasındaki askeri güven artırıcı anlaşmanın çökmesinin sorumlu olduğunu öne sürdü.

Makalede ayrıca, Güney Kore’nin ilk askeri keşif uydusunu bu ay fırlatmasının kendisiyle çeliştiğini kanıtladığı belirtildi.

Seul, Pyongyang’ın casus uydu fırlatmasını protesto etmek amacıyla, aralarında 2018 yılında varılan askeri anlaşmanın bir kısmını askıya aldıktan sonra, Kuzey Kore, geçen ay Güney Kore sınırına daha güçlü silahlı kuvvetler ve yeni silahlar konuşlandıracağını açıklamıştı.

Öte yandan, Güney Kore Genelkurmay Başkanlığı, Genelkurmay Başkanı Kim Myung-soo’nun hazırlıkların durumunu değerlendirmek için Kuzey Kore sınırına yakın ön birimleri ziyaret ettiğini bildirdi.

Güney Kore, ülkenin ilk yerli askeri casus uydusunu, SpaceX’e ait Falcon-9 roketi ile ABD’nin Kaliforniya eyaletindeki Vandenberg Uzay Kuvvetleri Üssü’nden Cuma günü fırlatıldığı duyurdu.

Güney Kore, Kore Yarımadası’nı günün 24 saati izleme hedefini hızlandırmak amacıyla, 2025 yılına kadar toplam beş casus uyduyu fırlatmak için SpaceX ile sözleşme imzaladı.

Daha fazlasını oku

 
 
DÜNYA

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
TT
TT

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)

Refik Huri

Suriye'nin birliğine ve toprak bütünlüğüne saygı gösterilmesi yönündeki resmi Arap ve uluslararası çağrıların yanında, Suriye'nin bölünmesi yönünde seslerin yükselmesi şaşırtıcı değil. İlginç olan, bölünmeyi savunanların üç temel hususu göz ardı etmeleridir. Birincisi, Suriye'nin 2011 yılından bu yana bölgesel veya uluslararası bir gücün ya da her ikisinin kontrolünde olan kısımlara bölünmüş olduğudur. İkincisi, rejimin yıkılmasından sonraki doğal eğilim, bölünmeden birleşmeye doğru gitmektir; bölünmeyi resmen veya zorla kökleştirmek değildir. Üçüncüsü, Suriye haritası bölge haritasından izole bir harita değildir, dolayısıyla aktörler ister yerel ister bölgesel veya küresel olsunlar, bu haritayla oynamak, diğer haritalarla oynamaya kapalı bir süreç değildir.

Lübnan ve ardından Irak'tan öğrendiğimiz ders Sykes-Picot haritalarının, yüz yıldan fazla bir süredir milliyetçi birleştirme çabalarının ve mezhepçi bölme çabalarının başarısına direndiğidir. Ne ülkeler arasındaki birlik girişimleri başarılı oldu ne de bölünmeler gerçekleşti. Sir Mark Sykes ve François Georges-Picot'nun bölge hakkındaki bilgisizliklerine, İngiliz ve Fransız stratejik tercihler, iki manda ülkesi arasındaki petrol ve diğer hususlarla ilgili rekabet nedeniyle heterojen grupları kapsayan sınırlar çizmekte keyfi davrandıklarına dair hikayelere rağmen, bölge ülkelerinin haritaları iç içe geçmiş ve birbiriyle bağlantılıdır.

Diğer bir deyişle Suriye'de haritanın değişmesi, Lübnan, Irak, Filistin, Türkiye ve İran'daki haritaların da değişmesi anlamına geliyor. Bu da bir tür ayırma ve bir tür ilhak demektir. Zayıf ülkelerden toprak almak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen güçlü ülkelere eklemektir. Burada Osmanlı İmparatorluğu'nun özellikle Halep ve Musul'u ilhak etme hayallerine, Velayeti Fakih’in “Gizli İmam'ın zuhuru ve devletinin kurulması” için her şeyi ilhak etme ve dünyayı yönetme hayalleri, Suriye'deki Golan Tepeleri, Hermon Dağı'nın zirvesi, su kaynakları, Batı Şeria ve tabii Gazze’yi kapsayan ve hatta Güney Lübnan'da Evveli Nehri'ne kadar uzanan “Büyük İsrail” hayalleri ekleniyor.

Ayırma ve ilhak denkleminin gerçekten başarılı olması durumunda bölgede nasıl bir tablonun ortaya çıkacağını bilmeyen yoktur. Topraklarını kaybeden ülkeler ile kendilerine ait olmayan toprakları ilhak eden ülkeler arasında bir barış, kalkınma ve iş birliği tablosu olmayacağı kesindir. Aksine çatışmalara ve savaşlara sahne olacaktır. Dahası sadece İsrail ile toprağı kurtarmak için bir yüz yıl daha sürecek askeri çatışma yaşanmayacak, aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu ile Pers İmparatorluğu arasındaki yüzyıllar süren çatışmalara da geri dönülecektir. Bu ikisi arasındaki çatışma ise sadece nüfuz için değildir.

Bölgesel oyunun, ister şiddetli çatışma bağlamında isterse her bir bölgesel gücün kendine özgü alanlarda nüfuzunu artırma ve böylece yeni bir bölgesel güvenlik sistemi düzenleme anlayışı bağlamında olsun, Türkiye, İran ve İsrail ile sınırlı olduğu düşünülemez. Uluslararası oyun daha büyük. Fransız siyaset bilimci Bertrand Badie'nin “ittifakların giderek ortadan kalktığı ve mevcut gerçekliğe damga vuran bir aşırı akışkanlığın hâkim olduğu, böylece korunan müttefik veya vekilin asıl güç karşısında bir tür bağımsız hareket etme marjına sahip olduğu bir döneme giriş” olarak adlandırdığı bir dönemde, fırsat verilen devlet dışı güçler olgusunun rolü açıktır.

Rusya Ukrayna savaşıyla meşgulse de Suriye'deki Hmeymim Hava Üssü ve Tartus Deniz Üssü'nün korunması için de aktif olarak çalışıyor. Ukrayna savaşında bile Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in yürüttüğü savaş Ukrayna'dan çok daha büyük bir savaştır. Şarku'l Avsat'ın  Indepenedent Arabia'dan aktardığı analize göre Soğuk Savaş sonrasında Batı'nın Rusya'ya karşı haddini aşma durumunu “düzeltmek” ve Moskova'nın büyük bir gücün odak noktası olduğunu kanıtlamak için yapılan bir savaştır.

Mara Karlin'in “Topyekûn Savaş” ile ilgili bir makalesinde söylediği gibi, ABD “Kızıldeniz'in güvenliğini sağlamada başarısız olduysa ve Hint ile Pasifik Okyanuslarını güvence altına alma gücü ile ilgili soru karşısında durduysa” da Ortadoğu ve Uzakdoğu’da büyük oyunu oynamaya kararlı. Çin, ABD tarafından korunan Tayvan'ı geri almakla çok ilgilense ve 130 ülkenin katıldığı “Kuşak ve Yol” projesi konusunda çok rahat olsa da kendisine nüfuz alanları aramaya zorlayan devasa bir deniz ve hava kuvveti inşa ediyor. Ortadoğu ise sadece ticaretten ibaret değil.

Ayırma ve ilhak konuşmaları ile ilgili olarak George Washington Üniversitesi'nde siyaset bilimi ve uluslararası sorunlar profesörü Mark Lynch, “Ortadoğu'nun sonu”ndan bahsediyor. Neden? Çünkü ona göre “eski bir harita yeni bir gerçekliği çarpıtıyor.” Ortadoğu artık Amerikan üniversitelerinin ve ABD Dışişleri Bakanlığı'nın haritalarındaki gibi Arap dünyası, İsrail, Türkiye ve İran’dan ibaret değil. ABD Merkez Komutanlığı haritasına göre artık Afganistan, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Kenya, Pakistan ve Somali'yi de kapsıyor. Edgar Morin'in dediği gibi “Hayatın tümü belirsizlik denizinde yüzmektir.”

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.