Dindar insanlar daha mutlu

Dindar insanlar daha mutlu
TT

Dindar insanlar daha mutlu

Dindar insanlar daha mutlu

Dindarlar, inançsız insanlara göre daha az sigara içiyor ve daha az alkol kullanıyor.
The Independent'te yer alan yeni bir çalışmaya göre, dini bir topluluğa aktif olarak katılan ve dindar yaşayan insanlar daha mutlu olma eğilimi gösteriyor.
Tarafsız bir bilgi kuruluşu olan Pew Araştırma Merkezi tarafından yapılan araştırmada, Amerika Birleşik Devletleri, Meksika ve Avustralya dahil olmak üzere 20’den fazla sayıda ülkeye ait anket verileri analiz edildi.  Dindar olan ve dindar olmayan kişilerin yaşamları karşılaştırıldı.
Elde edilen sonuçlara göre, dini pratikleri uygulamayan veya bir topluluğa aktif olarak katılmayan yetişkinlere kıyasla, dini açıdan aktif insanlar genellikle daha mutlu ve ‘sivil katılım’ konusuna daha ilgili. Yani seçimlerde oy kullanma veya topluluk gruplarına katılma gibi faaliyetler yapma olasılıkları daha fazla.
Ayrıca araştırma dini cemaatlere dahil olmanın, daha sağlıklı yaşam tarzı seçimleriyle paralel olduğunu, dindarların inançsız insanlara göre daha az sigara içtiklerini ve alkol kullandıklarını ortaya koydu.
Bununla birlikte, araştırmalar dindar insanların “egzersiz sıklığı ve obezite oranları” açısından daha sağlıklı olmadığını ve genel sağlık durumlarının daha iyi olduğuna dair beyanda bulunmadıklarını ortaya koydu, bu sebeple dindar olmanın sağlığa faydaları diğer yaşam alanlarını kapsamıyor.
Din ve mutluluk arasındaki bağı anlamak için araştırmacılar, insanları “aktif dindarlar” ya da en azından ayda bir kez dini törenlere katılanlar, kendisini bir dine ait olarak tanımlayan fakat dini törenlere daha az katılan “pasif dindarlar” ve son olarak da kendilerini bir dinin üyesi olarak tanımlamayanları “dini bağı olmayanlar” şeklinde üç kategori altında sınıflandırdı.
Çalışmada çoğunlukla dinin, dini törenlere en fazla katılımı teşvik ettiği Hıristiyan çoğunluğa sahip ülkelerin anket verileri baz alındı. Ancak, bazı Afrika ve Asya ülkelerinden ve bölgelerinden gelen veriler de analiz edildi.
Araştırmacılar, ABD'deki aktif dindar yetişkinlerin üçte birinden fazlasının kendilerini çok mutlu olarak tanımladığını ve analiz edilen 12 ülkede, bir dinle bağı olmayan insanlara kıyasla, dini gruplar içinde aktif olan insanların, “istatistiksel açıdan ciddi oranda” daha mutlu olduğunu buldu. 
Genel olarak incelenen dokuz ülkede, dinle alakadar olan insanların, aktif olmayan dindar yetişkinlerle karşılaştırıldığında daha mutlu oldukları da ortaya çıktı.
Araştırma kapsamındaki ülkelerin hiçbiri, dini etkinliklere aktif olarak katılan insanların dindar olmayanlara kıyasla daha az mutlu olduğunu göstermedi. Ancak bazı ülkelerde dini bağlılık ve mutluluk arasındaki ilişkide çok az fark olduğu görüldü.
Araştırmacılara göre sonuçlar “çarpıcı” olsa da, “bu istatiksel rakamlar dini törenlere katılmanın doğrudan insanların yaşamını iyileştirmekten sorumlu olduğunu göstermiyor”.
Mutluluk ve din arasındaki bağlantıyı anlamak için daha fazla çalışma gerekiyor.
Yapılan ankette, pek çok dindar kişinin aynı zamanda diğer dini olmayan etkinliklere de gönüllü olarak katıldığı sonucu çıkmıştı.
Ancak yeni yapılacak araştırmalar bunun tam tersi olan şu sonucu da ortaya koyabilirler: Mutlu insanlar daha fazla dini etkinliklere katılıyorlar çünkü genel olarak mutsuz insanlara göre daha fazla sosyal etkinliğe katılma eğilimine sahipler.
Daha mutlu insanların dini etkinliklere katılma sebepleri, mutsuz insanlarla karşılaştırıldığında etkinliklere genel olarak daha fazla katılmasıyla bağlantılı olabilir.  
Dini etkinliklere katılan insanlar sırf kurdukları sosyal bağlantılardan dolayı da mutlu olmuş olabilirler.
2010'dan bu yana Pew Araştırma Merkezi’nin Dünya Değerler Araştırması Derneği ve Uluslararası Sosyal Araştırma Programı’nın yaptığı anketlerin baz alındığı bu çalışma, Ulusal İstatistik Ofisi'nin refah programına ilişkin önceki çalışması ile birlikte, mutluluk ve din arasındaki bağlantıyı inceleyen en son araştırma olma özelliğini taşıyor.  



5 bin yıl önce Avrasya'da yayılan vebanın arkasından koyunlar çıktı

Avrasya bozkırında bulunan 4 bin yıllık koyun kemiklerinde veba tespit edildi (Björn Reichhardt)
Avrasya bozkırında bulunan 4 bin yıllık koyun kemiklerinde veba tespit edildi (Björn Reichhardt)
TT

5 bin yıl önce Avrasya'da yayılan vebanın arkasından koyunlar çıktı

Avrasya bozkırında bulunan 4 bin yıllık koyun kemiklerinde veba tespit edildi (Björn Reichhardt)
Avrasya bozkırında bulunan 4 bin yıllık koyun kemiklerinde veba tespit edildi (Björn Reichhardt)

Tunç Çağı'nda Avrasya'da yaşanan veba salgının yayılmasında koyunların kritik bir rol oynamış olabileceği tespit edildi. 

İnsanlara bulaşan pek çok hastalık hayvansal kökenli. Hayvanlarda bulunan patojenler bir noktada insanlara geçerek onlar arasında yayılıyor. 

Tarihteki en ölümcül zoonotik hastalıklardan biri olan veba da sıçanların üzerinde yaşayan pireler yoluyla insanlara bulaşarak milyonlarca kişinin hayatını kaybetmesine yol açtı. 

Diğer yandan 14. yüzyıldaki Kara Ölüm diye bilinen salgından sorumlu patojen, yaklaşık 5 bin yıl önce yayılmaya başlayan patojenden genetik olarak farklı. İnsanlar arasında yayılan bu Yersinia pestis türünün yaklaşık 2 bin yıl önce ortadan kaybolduğu düşünülüyor.

Ancak uzmanlar bu patojenin insanlara nasıl sıçradığını bilmiyordu. Bilim insanları hayvanlardaki hastalıkların geçmişte insanlara nasıl bulaştığını öğrenerek gelecekte yaşanabilecek bu tür olaylara karşı hazırlıklı olabilir.

Aralarında Harvard Üniversitesi'nden isimlerin de yer aldığı bir araştırma ekibi, Tunç Çağı'ndaki Yersinia pestis'in kökenini saptamak için bugünkü Rusya'da bulunan Arkaim arkeolojik kazı alanındaki hayvanlarının kemiklerini ve dişlerini inceledi.

Araştırmacılar 4 bin yıllık bir koyunda, o dönemde insanlara bulaştığı bilinen Y. pestis türünü tespit etti.

Bilim insanları koyundan alınan Y. pestis genomunu diğer eski ve modern genomlarla karşılaştırdı. Koyundan alınan örnek, aynı zamanlarda yakın bir bölgede yaşayan bir insana bulaşan patojenin genomuna çok benziyordu. 

Bulguları hakemli dergi Cell'de dün (11 Ağustos) yayımlanan makalenin ortak yazarı Dr. Christina Warinner şöyle diyor:

Bir koyuna ait olduğunu bilmeseydik, herkes bunun başka bir insan enfeksiyonu olduğunu varsayardı; neredeyse ayırt edilemezler.

Ekip, patojenin henüz bilinmeyen bir yaban hayvanından koyunlara ve oradan da insanlara sıçradığını tahmin ediyor. Öte yandan hastalığın insanlardan koyunlara bulaşmış olması da muhtemel. 

Sözkonusu patojen, diğer veba salgınlarından farklı olarak pireler aracılığıyla bulaşmasını sağlayacak genetik materyalden yoksun. Araştırmacılar bu nedenle başka bir kaynaktan yayılmış olması gerektiğini söylüyor. 

Max Planck Enstitüsü'nden makalenin bir diğer yazarı Dr. Felix Key "Elimizdeki bulgular eski koyun ve insan enfeksiyonlarının, hâlâ bilinmeyen bir kaynaktan muhtemelen münferit olaylarla yayıldığını gösteriyor" diyerek ekliyor:

Sıradaki adım, o kaynağı bulmak.

Araştırmacılar o dönemde bölgede yaşayan Sintaşta-Petrovka halkının sığır, koyun ve at yetiştiriciliğiyle ilgilendiğine de dikkat çekiyor.

Çalışmanın yazarlarından Dr. Taylor Hermes "Bu erken dönem çoban topluluklarının tahıl depoları, fareleri ve pireleri çekmezdi ve daha önce Sintaşta bireylerinde Y. pestis enfeksiyonları bulunmuştu" diyerek soruyor: 

Kayıp halka çiftlik hayvanları olabilir mi?

Bu toplulukların kullandığı hayvanların yabandaki canlılarla temasa geçmesi hastalığın yayılmasını sağlamış olabilir.

Bilim insanları bunu ve patojenin kısa sürede nasıl geniş bir alana yayıldığını anlamak için çalışmalarına devam etmeyi planlıyor.

Independent Türkçe, Popular Science, Cosmos Magazine, Cell