Kahraman mı yoksa talihsiz mi… Zarif için yolun sonu göründü mü?

İran Dışişleri Bakanı Cevad Zarif (Twitter)
İran Dışişleri Bakanı Cevad Zarif (Twitter)
TT

Kahraman mı yoksa talihsiz mi… Zarif için yolun sonu göründü mü?

İran Dışişleri Bakanı Cevad Zarif (Twitter)
İran Dışişleri Bakanı Cevad Zarif (Twitter)

Kahraman mı yoksa talihsiz mi? Bu soruya cevap verebilmek için Tahran siyaset çevrelerinde tartışmalı İslam Cumhuriyeti’nin Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif’e yönelik yaklaşımlara göz atmak gerekir.
Washington, Zarif’i cezalandırma ve aynı zamanda gelecekteki herhangi bir müzakereden uzak tutulması anlamına da gelen kararını, onun sadece dışişleri bakanlığında rolünü yerine getiren bir temsilci olmasına dayandırıyor. Ayrıca Trump yönetiminin, daha önceki başkanların İran rejiminin doğasını anlamama hatasını tekrarlamaya hiç niyeti yok. Bu rejimde resmi hükümet, karanlıkta iş yapan bir “derin devletin” görünürdeki yüzünden ibarettir.
ABD’li bazı analistler, Trump’ın, Başkan Obama döneminde Demokrat Partisi’yle yakın ilişkiler kurmasından ötürü Zarif’e hiçbir şekilde güvenmediğini düşünüyorlar. Bu bakış açısına göre Zarif, başkanlık mirasının en önemli unsurlardan biri olan sözde nükleer anlaşmanın hazırlanmasında Obama’ya yardımcı oldu.
Ancak nükleer anlaşmanın imzalanmasıyla sonuçlanan müzakereler, Zarif’in bu göreve gelmesinden iki yıl önce eski İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad’ın girişimi ve İran Rehberi Ali Hamaney’in onayıyla başlamıştı.
Bununla birlikte hâlihazırda ve nükleer anlaşmanın çökmesinin ardından Hamaney, suçu Cumhurbaşkanı Hasan Ruhani’ye ve Zarif’in kilit isim olarak öne çıktığı ekibine attı.  Fakat Ruhani, perşembe günü yaptığı konuşmada ‘nükleer anlaşma destanının’ başarısız olmasından dolaylı yollardan Hamaney’i sorumlu tuttu.
Ruhani, bu konuşmada, ABD ve 5+1 grubundaki diğer ülkelerle müzakere için “en üstün Rehber’den tam yetki talep ettiğini” iddia etti. Ancak Hamaney söz konusu talebi, “bu ağır sorumluluğun” Ruhani’ye fazla geleceğinde ısrar ederek reddetti.
Hamaney, Zarif’in “bir hikmeti” olduğuna güvenmedi. Bu nedenledir ki İran’ın Ortadoğu’ya dönük politikalarını hiçbir zaman Dışişleri Bakanlığı’nın eline bırakmadı. Sözgelimi Hamaney, Ürdün, Irak, Suriye, Lübnan ile Körfez İşbirliği Teşkilatı ülkeleri Yemen ve Filistin topraklarında İslam Cumhuriyeti çıkarlarını güçlendirmek için Kudüs Gücü Komutanı Kasım Süleymani’yi işe koştu.
Nitekim Kasım Süleymani’den sonra gelen ikinci isim Tuğgeneral İsmail Kaan da, “öncü savunma hatları” diye tanımladığı söz konusu Ortadoğu ülkelerinde diplomat ve siyasilerle muamele edilmeyeceğini ifade etmişti.
Hamaney aynı şekilde Türkiye ve Pakistan ile ilişkilerde İran Genelkurmay Başkanı Tümgeneral Muhammed Bakıri'yi sahaya sürerek bir kez daha Dışişleri Bakanlığı’nı ve onun şahsında Zarif’i uzaklaştırmış oluyordu. Hamaney, Rusya, Orta Asya, Afganistan ve Hindistan ile ilişkilerde de kıdemli danışmanı Ali Ekber Velayeti’yle iş görüyor.
Böylece Avrupa Birliği ve ABD ile ilişkiler resmi hükümete yani Ruhani ile Zarif’e bırakıldı.
Avrupa ile ilişkilerde çıkmaz sokağa girilmesi ve Obama ile samimi yakınlık sona erince Zarif’e dışişleri bakanı sıfatıyla başarısızlıktan başka bir şey kalmadı. Ancak az sayıda kişi Zarif’in, gerçek yetkiden yoksun bırakılması ve Trump yönetiminin Obama ile onun yönetimiyle bağlantılı herkese beslediği patolojik nefret yüzünden bu başarısızlıktaki payının en azından kısmi olduğu görüşünde.
Hatta öyle ki ABD’nin Zarif’i cezalandıracağı yönündeki haberler üzerine onu eleştirenler dahi gizlenmesini talep ettiler. Eski Milletvekili Huccetul İslam Hamid Rızai, Ahmedinejad döneminde Zarif’in ABD'de yaşamak için ülkeden ayrılmak istediğini hatta bunun için ABD'nin Ankara Büyükelçiliği'nden talepte bulunduğunu iddia etti. Rızai, Zarif’in pasaportuna el konulması ve ekibinde yabancı uyruklu casuslar aldığı iddiasıyla ilgili hakkında soruşturma açılması çağrısında bulundu.
Eski Ulusal Yüksek Güvenlik Konseyi Sekreteri Said Celili, geçen hafta Hemedan’da yaptığı konuşmada, Zarif’in cezalandırılmasının Washington’un İran’a yönelik baskı uygulama aracından başka bir şey ifade etmediğini ve bunun Tahran ile iletişim kanallarını kapatmak anlamına gelmediğini söyledi.
İran'ın resmi radyo ve televizyon kanallarında yer alaan ünlü bir isim, Zarif için “Batı dünyasının en çok desteğini alan ve İslam Cumhuriyeti tarihinin en çok küfre giren kişi” ifadelerini kullandı. Aynı isim, konuşmasının devamında, Zarif’in “maruz kaldığı bütün aşağılanmayı baştan aşağı hak ettiğini” savundu.
Ruhani’ye bağlı olan İran’ın resmi haber ajansı IRNA, önceki gün yayınladığı başyazısında, bir grubun ABD’nin İran’a karşı savaş açmasını istediğini, Tahran’daki başka bir grubun da barışçıl diplomasi yollarının tümünü kapatmak için çabaladığına dikkat çekiyordu. Analizde, Zarif’in iki grubun da kurbanı olduğu ifade ediliyordu.
Zarif’in Cumhuriyetçi Senatör Rand Paul ve Demokrat Senatör Dianne Feinstein kısmen gizli olan en az iki toplantısının açığa çıkması onun halen ABD’deki birçok kişiyi kendisini sempatiyle dinlemesini sağlayabilecek durumda olduğunu gösteriyor. Cumhuriyetçi Senatör Rand Paul’un, Zarif’i Beyaz Saray’a davet ettiği yönündeki haberler henüz doğrulanmadı. Ancak söylentiden ibaret olması yalanlanmasını gerektirmez.
Bununla beraber Tahran’da en belirgin tahmin, Hamaney ile Trump yönetimi arasında olabilecek muhtemel bir diyalogda Zarif’in rol almayacağı yönünde. Hamaney’in, yeni bir isim olan ve Washington ile Londra konusunda güçlü bir sicile sahip eski Dışişleri Bakanı Kemaleddin Harazi’yi görevlendirmeye hazırlandığı söyleniyor.
İster kahraman ister talihsiz olsun, Washington’un “kiralık kaleci” diye nitelediği Zarif, yolun sonuna geldi.



Reisi'nin yokluğunun ardından İran

Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
TT

Reisi'nin yokluğunun ardından İran

Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)

Velid Fares

İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin, Dışişleri Bakanı ile birlikte helikopter kazasında hayatını kaybettiğini duyuran açıklamanın mürekkebi kurumadan, ölümünden kimin sorumlu olduğuna dair anlatılar başladı. Helikopterin zorunlu inişi gerçekten teknik nedenlerden mi kaynaklanıyordu, yoksa birisi motora sabotaj mı yapmıştı?

Haberlerin çoğu, teknik bir arızanın bir felakete dönüşen bu zorunlu inişe yol açtığı sonucuna varıyor. Ancak pek çok soru hâlâ soruluyor ve bunlar arasında şunlar da var; bu helikopter nasıl düştü, Cumhurbaşkanına eşlik eden iki helikopterden ikisi de neden zorunlu iniş alanına bakmadan yolculuklarına devam ettiler? Bazıları, kötü hava koşullarına rağmen kışın bile bu koridorun sürekli uçak ve helikopterler tarafından kullanıldığını söylüyorlar. Dolayısıyla ya bu olay benzersiz ya da olayların seyrini bu yöne iten yıkıcı bir el var.

Nihai raporların sonuçları ne olursa olsun, bu durum, İran rejimi içindeki kanatlar arasındaki güç tartışması çerçevesine giriyor. Bu kanatların ilki ölen Cumhurbaşkanı’nın devlet başkanı konumundayken başını çektiği kanattır. Kaynaklara göre Reisi, başkanlığını yaptığı devlet kurumlarının daha yetkili olması için çalışıyordu. Diğer kanat ise Dini Lider'in kanadı ve yüksek Humeyni otoritesi onun elinde. Yeni cumhurbaşkanlığı seçiminin tarihi yaklaşırken kanatlar arasındaki mücadele yoğunlaşmıştı ve Hamaney'in ölümüyle yerine geçecek yeni ismin bulunması için çalışmalar yapılıyordu. Bilgiler, Humeyni Otoritesinin başındaki ismin, yerine oğlu Mücteba Hamaney'i önerdiğini söylüyor. Ancak diğer kaynaklar, Reisi'nin Veliyyi Fakih’in halefi olmaya hazırlandığını, bunun da iki kanat arasında çatışmaya yol açtığını söylüyorlar.

Anlaşmazlık konularından biri de 2014'ten bu yana Batı'dan, özellikle de ABD'den aktarılan ve on milyarlarca dolar olduğu tahmin edilen paranın kontrolü. Bu büyük meblağlar doğal olarak hükümet, bürokrasi, güvenlik kurumları, bankalar ve sahayı kontrol eden milisler arasında büyük çatışmalara yol açıyor. Cumhurbaşkanlığı ve Genel Rehberlik makamları arasındaki çatışma, bir yandan rejimin gücünü güvence altına alan bu fonlar üzerindeki kontrolün niteliği, diğer yandan da rejimin dört Arap ülkesinde ve Filistin topraklarındaki Humeynici ve müttefik milislerle olan organik bağıyla ilgili derin farklılıkların bir sonucu olabilir.

Peki, Reisi’nin sahneden ayrılmasından sonra şimdi ne olacak?

En yakın ihtimal, kurumlardaki ve devletteki destekçilerinin zayıflatılması ve yerine Rehber’i çevreleyen dar çevrenin parçası olacak, yeni bir cumhurbaşkanının getirilmesidir. Böylece cumhurbaşkanlığı makamı yakın gelecekte Dini Lider’in halefi için hazırlanmış olacak. Bu durumda, İran'daki bu dramatik değişimlerin iç, bölgesel ve uluslararası arenadaki sonuçları nelerdir?

İran içinde, yoğun halk tepkisinden ve Tahran ile diğer şehirlerde gerçekleşen kutlamalardan, Reisi'nin ölümünün, muhalefetin bir bütün olarak rejimin varlığını reddetmesi, bir otorite boşluğu veya en azından otoritenin kanatları arasında bir çekişme olduğu temelinde otoriteye karşı yeniden protesto çağrısı yapması için yeni bir kapı açabilir. Bu elbette rejimi, uluslararası kamuoyunu sahayı kesin olarak kontrol ettiğine ikna etmek için büyük bir baskıda bulunmaya itecektir.

Bölgesel düzeyde bazı hükümetler, Tahran’daki yeni hükümet ve yönetim ile ilişkilere hazırlık olarak Hamaney'in otoritesini yeniden tanıdı. Bunların arasında devletlerin içişlerine karışmama anlaşması imzalayan ülkelerin yanı sıra, durumu izleyen ve yeni rejimin istikrarlı bir yönde gelişimini görene kadar harekete geçmeyecek Arap Körfez ülkeleri de var.

Uluslararası düzeyde, bazı Avrupa hükümetlerinin, İran liderliğine Avrupa, AB ve Tahran arasındaki mevcut anlaşmalara saygı duyulacağı konusunda güvence vermek amacıyla, Dini Lider’e sempatilerini ifade etmekte hızlı davrandıklarını gördük. Bu, İran'da en yüksek ve derin Avrupa çıkarlarına sahip olanlar için normaldir ve şu ana kadar rejimi değiştirmeye çalışan tüm İran muhalefetlerinden daha güçlüdür.

ABD'ye gelince, Dışişleri Bakanlığı, İran hükümetinin koşullarındaki değişikliğe rağmen kendisi ile diplomatik ilişkiler kurmadan, İran yönetimine sakin bir dille başsağlığı diledi. Çünkü yönetim Kongre'de her iki partiden de cumhurbaşkanı kim olursa olsun bu rejimle ilişki kurmak istemeyen bir çoğunluğun bulunduğunu çok iyi biliyor. Başkanlık seçimi kampanyası sırasında muhalefetin yönetime yönelik eleştirilerini yoğunlaştırdığı ve muhalefetin ABD yönetimini, terörist olarak gördüğü bir rejimi tanımaktan sorumlu tuttuğu biliniyor.

Dolayısıyla Biden yönetimi İran rejimini diplomatik olarak tanırken, popülist Cumhuriyetçi tabandan duyduğu korku nedeni ile kendisi ile ilişki kurmama ilkesini sürdürecek. Çünkü Cumhuriyetçiler önemli eyaletlerde çoğunluğu elde etmiş gibi görünüyor, bu da seçim sonuçlarını etkileyebilir.

Bunun gelecekteki en önemli sonuçları ne olacak?

İran rejiminin, önümüzdeki Kasım ayındaki ABD seçimleri öncesi Ortadoğu'da bir tür güç gösterisine hazırlık amacıyla kendi kurumlarını etrafında toplaması, onları koruması ve geliştirmeye çalışması mantıklı. Bu da demek oluyor ki, yaz başından kasım ortasına kadar Biden yönetiminin ya da diğerlerinin seçimler nedeniyle Ortadoğu'daki herhangi büyük hareketlenmeye karşılık veremeyeceği hassas bir dönem yaşanacak. Tahran bunu anladı ve eğer isterse aynı aşamayı bölgedeki bazı hedeflerini hayata geçirmek için de kullanmaya hazırlanıyor.

Reisi'den sonra İran, iktidarın Humeyni’nin deyimi ile "Allah ile savaşan" muhalefete bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırma yoluna gidecek. Ancak İsrail-İran çatışması çerçevesindeki yeni durum, bir yanda İsrail ve bölgesel müttefikleri, diğer yanda İran rejimi arasında tansiyonu yükseltmeyi, aynı zamanda rejim içinde yeni halk ayaklanmalarının başlamasını kolaylaştıracak bir iç bölünmenin yaşanmasını ümit eden İran muhalefetinin işine yarayabilir.

Fakat ABD'nin tutumu değişmediği sürece, mevcut aşamada bu rejimi değiştirmek zor olsa da seçim tarihi yaklaştıkça değişim fırsatları doğabilir. Her halükârda, Humeyni rejiminin temel direklerinden biri ve 1980'lerdeki binlerce idamın sorumlusu olan birinin yokluğu, İran'daki kurban aileleri için umut verici bir haber, rejime reform veya değişim yönünde baskı yapmak için motive edici bir faktördür.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.