İsrail’den İran'ın nükleer bomba üretmeye yakın olduğu uyarısı

Reisi, Viyana’daki müzakerelere devam etmek için şartlarını belirliyor.

İran’daki Natanz Nükleer Tesisi. (EPA)
İran’daki Natanz Nükleer Tesisi. (EPA)
TT

İsrail’den İran'ın nükleer bomba üretmeye yakın olduğu uyarısı

İran’daki Natanz Nükleer Tesisi. (EPA)
İran’daki Natanz Nükleer Tesisi. (EPA)

İsrail, İran’ın yalnızca 10 hafta içerisinde nükleer bomba üretmek için yeterli malzemeleri elde edebileceğine yönelik uyarıda bulundu. İsrail Savunma Bakanı Benny Gantz bu hafta Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi’nde İran’ın nükleer stokuna yönelik uyarıda bulunarak dünya liderlerini gerekli önlemleri alma çağrısında bulundu. Gantz şu ifadeleri kullandı:
“İran, nükleer silah geliştirmek için uygun malzeme elde etmeye sadece 10 hafta uzakta. Harekete geçme vakti geldi, sözler yeterli değil. Diplomatik, ekonomik ve hatta askeri alanlarda harekete geçme zamanıdır.”
Gantz’ın bu uyarısı, İran’ın uranyumu yüzde 60 saflık düzeyine kadar zenginleştirmeye başlayacağını açıklamasından 4 ay sonra geldi. İran’ın bu adımı, nükleer silah elde etme yolunda gerekli yüzde 90 saflık seviyesine ulaşmak için önemli bir hamle oldu.
İran, uranyum stokunun saflığını artırmaya başlamadan önce Silah Kontrolü Derneği (Arms Control Association) analistleri, ‘çıkış süresinin’ -bir bomba için yeterli malzemeyi üretmek için gereken sürenin- 12 ay olduğu tahmininde bulunmuştu. Şimdi ise, Gantz, çıkış süresinin iki aydan biraz fazla bir zamana düştüğüne inanıyor. Ancak bu, İran’ın tam bir nükleer bomba elde etmekten 10 hafta kadar uzakta olduğu anlamına gelmiyor.
İran’ın nükleer silah üretebilmesi için, nükleer silah yapımında kullanılan malzemeleri reaktör çekirdeğinde bir araya getirmesi, bu içeriği bir füzenin başlığına yerleştirmesi, ardından da füzeyi fırlatmak ve tam olarak hedefe ulaşıp patlamasını sağlamak için gerekli teknolojiyi edinmesi gerekiyor.
İran’ın nükleer imkanları hakkında kesin olarak bilinenler son derece sınırlı olsa da rejimin bu teknolojinin büyük bir kısmına sahip olmadığı düşünülüyor. Bazı analistler, dış müdahale olmadan çalışabilecek güçte oldukları varsayılırsa, İran’ın çalışabilir bir savaş başlığı üretmesinin iki ila üç yıl alacağı görüşündeler.
Eski silah müfettişi David Albright, daha önce Tahran’ın süreci çok daha hızlı ilerletebileceğini belirtmişti. Ancak yine de rejimin çalışabilir bir nükleer bombaya sahip olmaktan yaklaşık iki yıl uzakta olduğuna inanıyor.
İran’ın Batı’ya nükleer silah fırlatmak için gerekli olan kıtalararası balistik füzelere sahip olduğu düşünülmüyor. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Enstitüsü tarafından hazırlanan ve nisan ayında yayınlanan, İran’ın füze stokuna yönelik bir analizde ülkenin sahip olduğu en büyük füzelerin menzilinin yaklaşık bin 200 mil olduğu tahmininde bulunuldu. Bu da İran’ın Ukrayna, Hindistan veya Etiyopya’ya kadar füze fırlatmasını mümkün kılıyor. Aynı zamanda bu durum, İran’ın füzelerinin İsrail’e kolaylıkla ulaşılabileceği ancak Batı Avrupa ve ABD’yi vurmayacağı anlamına geliyor.
Bakan Gantz, 1980’lerde rejim karşıtı olanları infaz etmedeki rolü nedeniyle ‘Tahran Kasabı’ adı ile bilinen İbrahim Reisi’nin İran Cumhurbaşkanı olarak yemin etmesinden sadece birkaç saat önce konuştu. Reisi, Batı’nın dostu değil. Büyük oranda rejim tarafından kontrol edilen seçimler sonucunda seçilmesi, İran’ın dış politikasının daha düşmanca olacağına yönelik bir işaret olarak görülüyor.
Reisi dün yaptığı açıklamada, ABD yaptırımlarının kaldırılması şartı ile 2015 yılında imzalanan nükleer anlaşmayı canlandırmak için müzakerelere devam etmeye hazır olduğunu söyledi. Reisi, Twitter’da yaptığı açıklamada “Yaptırımların kaldırılmasını sağlayacak her türlü diplomatik girişimi memnuniyetle karşılayacağız ve destekleyeceğiz” ifadelerini kullandı. Söz konusu anlaşma, İran’ın nükleer silah geliştirmesini önlemeyi amaçlıyordu. Ancak eski ABD Başkanı Donald Trump’ın 2018 yılında anlaşmadan çekilmesinden sonra anlaşma çöktü.
Tahran, anlaşmada yer verilen kısıtlamaları aşamalı olarak ihlal etti ve son zamanlarda uranyum zenginleştirme seviyesini silah yapımında kullanılan yakıtı üretmek için gerekli seviyeye yaklaşacak şekilde artırdı.
Bu yılın başlarında yapılan ve haftalarca süren görüşmelerde herhangi bir ilerleme kaydedilemedi. Perşembe günü anayasal yeminini eden Reisi, ülkesinin nükleer anlaşmazlığı çözmek konusu ile ilgilendiğini ve rasyonel bir diplomatik çizgiyi takip edeceğini vurguladı. Bununla birlikte ulusal çıkarları gerçekleştirmeye çalışacağını ve herhangi bir dış baskıyı görmezden geleceğini söyledi.
Nükleer anlaşmayı canlandırma çabaları, ABD’yi anlaşamaya geri dönmeye ve İran ekonomisini felce uğratan yaptırımları kaldırmaya ikna etmeye odaklandı. Aynı zamanda müzakereciler İran’ı anlaşmada yer verilen şartlara uymaya çağırdı. Müzakereler, haziran ayı ortalarında İran’da yapılan cumhurbaşkanlığı seçimleri ve hükümet değişikliği sebebiyle askıya alındı. Sonrasında da söz konusu müzakerelerin yeni bir ekiple devam etmesi kararlaştırıldı. Reisi’nin seçilmesi, aşırılık yanlısı bir cumhurbaşkanını meşru görme konusunda isteksiz olan Batılı hükümetler ile söz konusu anlaşmanın yeniden müzakere edilmesinin önünde büyük bir engel teşkil ediyor.
İngiliz gazetesi The Times, Trump’ın 2018 yılında İran ile nükleer anlaşmadan çekilme kararının, Tahran’a anlaşmanın uranyum zenginleştirme konusundaki tüm kısıtlamalarını zamanla terk etmesi için bahane verdiğini belirtti. İran şu an, az miktarda uranyumu, anlaşmada öngörülen yüzde 3,67’lik oranla değil, yüzde 63’e vatan bir oranda zenginleştirmek için çalışıyor. İran ayrıca anlaşmanın izin verdiğinden daha fazla miktarda ve daha gelişmiş santrifüjler çalıştırıyor. Bu durum uzmanların nükleer silahların yayılmasını önlenmesi konusunda endişelenmesine neden oluyor.
Tahran ise nükleer programının barışçıl olduğu ve enerji üretimini amaçladığı konusunda ısrar ediyor.
Uzun zamandır Dini Lider Ali Hamaney’in yolundan gelen Reisi, ABD ile iletişim kurma sözü verse de sert bir duruş da benimsiyor ve Biden yönetiminin İran’ın füze geliştirme çalışmalarını ve bölgesel milislere desteğini engellemeyi amaçlayan müzakereleri kabul etmiyor. Koronavirüs pandemisi nedeniyle belirli sayıda kişinin katıldığı, perşembe günü düzenlenen yemin töreninde Viyana’da yürütülen son nükleer müzakereleri koordinasyonunu üstlenen Avrupa Birliği yetkilisi Enrique Mora da dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanından liderler ve temsilciler de yer aldı.



Reisi'nin yokluğunun ardından İran

Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
TT

Reisi'nin yokluğunun ardından İran

Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)
Reisi'nin ardından İran, iktidarın muhalefete "Allah ile savaştığı" temelinde bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırmaya yönelecek (AFP)

Velid Fares

İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin, Dışişleri Bakanı ile birlikte helikopter kazasında hayatını kaybettiğini duyuran açıklamanın mürekkebi kurumadan, ölümünden kimin sorumlu olduğuna dair anlatılar başladı. Helikopterin zorunlu inişi gerçekten teknik nedenlerden mi kaynaklanıyordu, yoksa birisi motora sabotaj mı yapmıştı?

Haberlerin çoğu, teknik bir arızanın bir felakete dönüşen bu zorunlu inişe yol açtığı sonucuna varıyor. Ancak pek çok soru hâlâ soruluyor ve bunlar arasında şunlar da var; bu helikopter nasıl düştü, Cumhurbaşkanına eşlik eden iki helikopterden ikisi de neden zorunlu iniş alanına bakmadan yolculuklarına devam ettiler? Bazıları, kötü hava koşullarına rağmen kışın bile bu koridorun sürekli uçak ve helikopterler tarafından kullanıldığını söylüyorlar. Dolayısıyla ya bu olay benzersiz ya da olayların seyrini bu yöne iten yıkıcı bir el var.

Nihai raporların sonuçları ne olursa olsun, bu durum, İran rejimi içindeki kanatlar arasındaki güç tartışması çerçevesine giriyor. Bu kanatların ilki ölen Cumhurbaşkanı’nın devlet başkanı konumundayken başını çektiği kanattır. Kaynaklara göre Reisi, başkanlığını yaptığı devlet kurumlarının daha yetkili olması için çalışıyordu. Diğer kanat ise Dini Lider'in kanadı ve yüksek Humeyni otoritesi onun elinde. Yeni cumhurbaşkanlığı seçiminin tarihi yaklaşırken kanatlar arasındaki mücadele yoğunlaşmıştı ve Hamaney'in ölümüyle yerine geçecek yeni ismin bulunması için çalışmalar yapılıyordu. Bilgiler, Humeyni Otoritesinin başındaki ismin, yerine oğlu Mücteba Hamaney'i önerdiğini söylüyor. Ancak diğer kaynaklar, Reisi'nin Veliyyi Fakih’in halefi olmaya hazırlandığını, bunun da iki kanat arasında çatışmaya yol açtığını söylüyorlar.

Anlaşmazlık konularından biri de 2014'ten bu yana Batı'dan, özellikle de ABD'den aktarılan ve on milyarlarca dolar olduğu tahmin edilen paranın kontrolü. Bu büyük meblağlar doğal olarak hükümet, bürokrasi, güvenlik kurumları, bankalar ve sahayı kontrol eden milisler arasında büyük çatışmalara yol açıyor. Cumhurbaşkanlığı ve Genel Rehberlik makamları arasındaki çatışma, bir yandan rejimin gücünü güvence altına alan bu fonlar üzerindeki kontrolün niteliği, diğer yandan da rejimin dört Arap ülkesinde ve Filistin topraklarındaki Humeynici ve müttefik milislerle olan organik bağıyla ilgili derin farklılıkların bir sonucu olabilir.

Peki, Reisi’nin sahneden ayrılmasından sonra şimdi ne olacak?

En yakın ihtimal, kurumlardaki ve devletteki destekçilerinin zayıflatılması ve yerine Rehber’i çevreleyen dar çevrenin parçası olacak, yeni bir cumhurbaşkanının getirilmesidir. Böylece cumhurbaşkanlığı makamı yakın gelecekte Dini Lider’in halefi için hazırlanmış olacak. Bu durumda, İran'daki bu dramatik değişimlerin iç, bölgesel ve uluslararası arenadaki sonuçları nelerdir?

İran içinde, yoğun halk tepkisinden ve Tahran ile diğer şehirlerde gerçekleşen kutlamalardan, Reisi'nin ölümünün, muhalefetin bir bütün olarak rejimin varlığını reddetmesi, bir otorite boşluğu veya en azından otoritenin kanatları arasında bir çekişme olduğu temelinde otoriteye karşı yeniden protesto çağrısı yapması için yeni bir kapı açabilir. Bu elbette rejimi, uluslararası kamuoyunu sahayı kesin olarak kontrol ettiğine ikna etmek için büyük bir baskıda bulunmaya itecektir.

Bölgesel düzeyde bazı hükümetler, Tahran’daki yeni hükümet ve yönetim ile ilişkilere hazırlık olarak Hamaney'in otoritesini yeniden tanıdı. Bunların arasında devletlerin içişlerine karışmama anlaşması imzalayan ülkelerin yanı sıra, durumu izleyen ve yeni rejimin istikrarlı bir yönde gelişimini görene kadar harekete geçmeyecek Arap Körfez ülkeleri de var.

Uluslararası düzeyde, bazı Avrupa hükümetlerinin, İran liderliğine Avrupa, AB ve Tahran arasındaki mevcut anlaşmalara saygı duyulacağı konusunda güvence vermek amacıyla, Dini Lider’e sempatilerini ifade etmekte hızlı davrandıklarını gördük. Bu, İran'da en yüksek ve derin Avrupa çıkarlarına sahip olanlar için normaldir ve şu ana kadar rejimi değiştirmeye çalışan tüm İran muhalefetlerinden daha güçlüdür.

ABD'ye gelince, Dışişleri Bakanlığı, İran hükümetinin koşullarındaki değişikliğe rağmen kendisi ile diplomatik ilişkiler kurmadan, İran yönetimine sakin bir dille başsağlığı diledi. Çünkü yönetim Kongre'de her iki partiden de cumhurbaşkanı kim olursa olsun bu rejimle ilişki kurmak istemeyen bir çoğunluğun bulunduğunu çok iyi biliyor. Başkanlık seçimi kampanyası sırasında muhalefetin yönetime yönelik eleştirilerini yoğunlaştırdığı ve muhalefetin ABD yönetimini, terörist olarak gördüğü bir rejimi tanımaktan sorumlu tuttuğu biliniyor.

Dolayısıyla Biden yönetimi İran rejimini diplomatik olarak tanırken, popülist Cumhuriyetçi tabandan duyduğu korku nedeni ile kendisi ile ilişki kurmama ilkesini sürdürecek. Çünkü Cumhuriyetçiler önemli eyaletlerde çoğunluğu elde etmiş gibi görünüyor, bu da seçim sonuçlarını etkileyebilir.

Bunun gelecekteki en önemli sonuçları ne olacak?

İran rejiminin, önümüzdeki Kasım ayındaki ABD seçimleri öncesi Ortadoğu'da bir tür güç gösterisine hazırlık amacıyla kendi kurumlarını etrafında toplaması, onları koruması ve geliştirmeye çalışması mantıklı. Bu da demek oluyor ki, yaz başından kasım ortasına kadar Biden yönetiminin ya da diğerlerinin seçimler nedeniyle Ortadoğu'daki herhangi büyük hareketlenmeye karşılık veremeyeceği hassas bir dönem yaşanacak. Tahran bunu anladı ve eğer isterse aynı aşamayı bölgedeki bazı hedeflerini hayata geçirmek için de kullanmaya hazırlanıyor.

Reisi'den sonra İran, iktidarın Humeyni’nin deyimi ile "Allah ile savaşan" muhalefete bir darbe indirmesini sağlamak için Humeyni ideolojisini yoğunlaştırma yoluna gidecek. Ancak İsrail-İran çatışması çerçevesindeki yeni durum, bir yanda İsrail ve bölgesel müttefikleri, diğer yanda İran rejimi arasında tansiyonu yükseltmeyi, aynı zamanda rejim içinde yeni halk ayaklanmalarının başlamasını kolaylaştıracak bir iç bölünmenin yaşanmasını ümit eden İran muhalefetinin işine yarayabilir.

Fakat ABD'nin tutumu değişmediği sürece, mevcut aşamada bu rejimi değiştirmek zor olsa da seçim tarihi yaklaştıkça değişim fırsatları doğabilir. Her halükârda, Humeyni rejiminin temel direklerinden biri ve 1980'lerdeki binlerce idamın sorumlusu olan birinin yokluğu, İran'daki kurban aileleri için umut verici bir haber, rejime reform veya değişim yönünde baskı yapmak için motive edici bir faktördür.

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.