Tahran: Anlaşmaya varılması yaptırımların kaldırılmasına bağlı

Lavrov: Anlaşma sağlanabilmesi için önümüzde uzun bir yol var.

Viyana’daki nükleer müzakereler Coburg Palais Oteli’nde gerçekleştiriliyor.  (Reuters)
Viyana’daki nükleer müzakereler Coburg Palais Oteli’nde gerçekleştiriliyor. (Reuters)
TT

Tahran: Anlaşmaya varılması yaptırımların kaldırılmasına bağlı

Viyana’daki nükleer müzakereler Coburg Palais Oteli’nde gerçekleştiriliyor.  (Reuters)
Viyana’daki nükleer müzakereler Coburg Palais Oteli’nde gerçekleştiriliyor. (Reuters)

Avusturya’nın başkenti Viyana, İran'ın nükleer programıyla ilgili müzakerelerin 8’inci turuna ev sahipliği yapıyor. On günlük bir aranın ardından Coburg Palais Otelde salı günü yeniden başlayan görüşmelerde, uzman heyetler ve ülke temsilcileri ayrı ayrı bir araya geldi. Avrupa Birliği Siyasi Direktörü Enrique Mora, İranlı Başmüzakereci Ali Bakıri ile ikili görüşme gerçekleştirdi. Mora daha sonra Avrupalı temsilcilerin katılımıyla ABD heyeti ile bir toplantı düzenledi. Rusya temsilcisi Büyükelçi Mihail Ulyanov, Başmüzakereci Ali Bakıri ile verimli ve önemli bir görüşme yaptıklarını söyledi  ancak ayrıntı vermedi.
Katılımcı tarafların dışişleri bakanları, müzakerelerin seyrine dair farklı görüşler beyan etti.
İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan, anlaşmaya varılabilmesinin Batı taraflarının yaptırımları kaldırma yönündeki ‘iradesine’ bağlı olduğunu söyledi. Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov ise 2015 nükleer anlaşmasını yeniden canlandırma konusunda henüz kat edilecek uzun bir yol olduğunu belirtti. Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock ise müzakerelerde ‘kritik’ olan son aşamaya girildiğini bildirdi.   
Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, İngiliz mevkidaşı Liz Truss ile Moskova’daki görüşmesinin ardından düzenlediği ortak basın toplantısında, Rusya ve İngiltere'nin ‘nükleer anlaşmayı canlandırmak için mevcut fırsatları uygulamak için kat edilmesi gereken uzun bir yol’ olduğu hususunda ortak kanaate sahip olduklarını kaydetti.
Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock, Kudüs'te yaptığı açıklamada, Viyana müzakerelerinin ‘kritik olan son aşamaya’ girdiğini ve nükleer anlaşmanın canlandırılmasının bölgeyi daha güvenli hale getireceğini belirtti.  
Baerbock, İsrailli mevkidaşı Yair Lapid ile düzenlediği ortak basın toplantısında şunları söyledi:
“İsrail'in çekincelerine rağmen 2015 nükleer anlaşmasının tam ve eksiksiz bir şekilde canlandırılmasının bölgeyi daha güvenli hale getireceğine inanıyorum. Aksi takdirde bu görüşmeleri yapmazdık. Müzakerelerde kritik olan son aşamaya girildi. İran’ın müzakere masasında taviz vermeye hazır olması ve ‘abartılı’ taleplerde bulunmaması gerekir.”  
Yair Lapid ise Alman mevkidaşına, nükleer müzakerelerin seyrine dair İsrail’in tutumunu aktardığını belirttiği açıklamasında şu ifadeleri kullandı:
“Nükleer güce sahip bir İran sadece İsrail’i değil, tüm dünyayı tehlikeye atacaktır. İran, Yemen’den Buenos Aries’e kadar terörün kaynağıdır. Muhtemel bir anlaşmada İran’ın bölgesel saldırganlığı da dikkate alınmalıdır.”  

'Batı bir sınavla karşı karşıya’ 
Diğer yandan İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi ve Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan, Tahran’da yabancı ülkelerin büyükelçileri ve misyon temsilcileriyle bir araya geldiler. Reisi ve Abdullahiyan toplantıda, müzakerelerin Batılı katılımcılarına yönelik mesajlar verdi.  
Cumhurbaşkanı Reisi şu açıklamada bulundu:
“Herkes İran’ın ‘nükleer anlaşmayı’ terk etmediğini ve bütün yükümlülüklerini yerine getirdiğini biliyor. İran’ın mevcut müzakerelere üst düzey donanımlı bir heyetle iştirak etmesi, diplomasiye olan inancımızı ve ciddiyetimizi gösteriyor. Anlaşmadan biz değil, verdikleri sözlere rağmen Amerikalılar çekildi ve Avrupa ülkeleri de bu duruma sessiz kaldı. Avrupa’nın konumu ve imajı, İran hükümetinin ve halkının nezdinde tarihi bir sınavla karşı karşıyadır. Tüm propaganda çabasına rağmen mevcut ABD yönetiminin politikasının, önceki idarenin yaklaşımından şu ana kadar önemli ölçüde farklı olmadığını gördük.”  
Reisi açıklamasının devamında İran’ın nükleer faaliyetlerinin tamamen barışçıl olduğunu vurguladı:
“Atom Enerjisi Ajansı, İran’ın nükleer faaliyetlerinin barışçıl olduğunu defalarca ikrar etti. Rehber Ali Hamaney’in fetvaları açıktır. Bizim inancımızda ve felsefemizde nükleer silah kullanımı caiz değildir. Hiroşima ve Nagasaki’deki toplu ölümler bu silahların sakıncasını gösteriyor. Askeri planlarımızda ve savunma anlayışımızda bu tür silahların yeri bulunmuyor.”  
Dışişleri Bakanı Abdullahiyan da ABD ve Batılı tarafların Viyana’daki müzakerelerde büyük bir sınavla karşı karşıya olduğunu belirttiği açıklamasında şunları söyledi:
“Müzakere tarafları, uluslararası topluma gerçekçi bir yaklaşım sergilediklerini göstermeliler. Görüşmelerde anlaşmaya varılabilmesi için yaptırımların kaldırılması ve tüm tarafların anlaşmadaki yükümlülüklerini tam ve eksiksiz olarak yerine getirme iradesi göstermesi gerekiyor.” 
Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi, Japonya Başbakanı Fumio Kişida ile yaptığı telefon görüşmesinde şu ifadeleri kullandı:
“ABD’nin bir önceki yönetimin başarısız yaklaşımını benimsemesi, müzakerelerin kayda değer ölçüde ilerletilmesinin önündeki en büyük engeldir. Nükleer anlaşmadan bağımsız olarak Japonya ile ilişkilerimizi geliştirmeyi önemsiyoruz.”  
İran resmi haber ajansı İRNA’da yayınlanan analizde, nükleer müzakerelerde ‘siyasi karar’ alınması aşamasına gelindiği belirtilerek Batı tarafının ‘suçu İran’a atma’ taktiği uyguladıkları vurgulandı.  
Batılı tarafların anlaşmayı zorunluluk değil de bir lütufmuş gibi değerlendirdiğine dikkat çekilen analizde  şu ifadeler kullanıldı:
“Batılıların kendilerinin haklı olduğuna olan inancı müzakere ortamını zehirliyor. İran heyeti nihai bir anlaşmaya varmak için kararlı ancak batılılar müzakereleri ilerletecek somut adımlar atacak kadar ciddi görünmüyorlar. 2015’teki müzakerelerin aksine, ciddi bir güven eksikliği kendini hissettiriyor. Batılı taraflar müzakerelerin başladığı tarihten itibaren İran’ın taleplerine karşılık vermiş değil. Buna rağmen son günlerde İran’a bir dizi seçenek teklif edildiği yönünde açıklamalar yapıyorlar.”   



İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
TT

İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)

Refik Huri

İran'ın tarihi geriye dönük olarak düzeltmenin imkânsız bir iş olduğunu kabul etmesi kolay değil. Coğrafyayla oynaması ve Ürdün Kralı İkinci Abdullah'ın Arap ve Sünni ayından Şii Hilali koparmak olarak adlandırdığı projeyi gerçekleştirmek umuduyla, Hegel'in tarihin kurnazlığı olarak adlandırdığı şeye karşı koymaya devam etmesi bir yanılsamadır. Hiçbir orta güç, bölgesel projesine hizmet etmek için savaşlara, kaosa ve istikrarsızlığa İran kadar bel bağlamamıştır. Donald Trump'ın Beyaz Saray'a dönmesinden önce bile, Mollaların yönettiği İslam Cumhuriyeti kadar fırtınanın ortasında duran bir bölgesel güç daha yoktur.

İran, onlarca yıl içinde İslami direniş adı altında silahlı mezhepçi örgütler kurarak en tehlikeli siyasi, askeri, güvenlik ve ideolojik yatırımı yaptı. Ardından bu örgütleri kendisini korumaya, İsrail ve en başta ABD olmak üzere Tahran'ın bütün düşmanlarına karşı vekaleten savaşmaya teşvik etti. Direniş ekseni ve arenalar birliği stratejisi aracılığıyla İsrail ile yaşanan çatışmada kendisini askeri bir aktör olarak dayattı. ABD'ye karşı olan ve onu Batı Asya’dan çıkarmak isteyen, ama bir anlaşma şansı varsa Washington’dan yana oynayan bir oyuncu, Arap sahnesinde bölgesel bir siyasi aktör olarak empoze etti. Çin, Rusya ve Kuzey Kore ile Richard Fontaine ve Andrea Kendall Taylor'ın kargaşa ekseni adını verdiği bir tür örtülü ittifaka da ulaşmış durumda. Kargaşa ekseni, ABD öncülüğündeki uluslararası sisteme karşı duruş ve çok kutuplu sisteme çağrıdır. Çoğulcu bir sistemin yokluğunda, kargaşa ekseninin kaos yaratmak için bir sistem projesine ihtiyacı yoktur.

Ancak İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi'nin İslam Cumhuriyeti'nin gücünün en önemli bileşeni olarak kabul ettiği direniş ekseninin nispeten düşük maliyeti, jeopolitik ve stratejik olarak maliyetli hale geldi. Zira öncelikle Hamas, İsrail'i sarsan Aksa Tufanı operasyonunun Filistin'i özgürleştirme dalgasının başlangıcı olacağını sandı. İkincisi, Hizbullah Güney Lübnan cephesi üzerinden Hamas'a destek savaşı başlatmaya karar verdi. Üçüncüsü, İran Suriye'de yayıldı. İlk önce Gazze’nin yapıları ve halkı bir imha savaşına maruz kaldı. Ardından Hizbullah ağır darbe aldı. Son olarak da Suriye'de Esed rejimi devrildi, böylece İran Suriye köprüsünü, Filistin kalesini, Arap derinliğini ve Lübnan arenasını kaybetti.

Esasında İran'ın bölgesel projesi, Velayet-i Fakih yönetimine giden yolda bir aşama olan Filistin'i kurtarma projesinden daha büyük ve her iki proje de şu anda çıkmaza girmiş durumda. Filistin'i kurtarma projesi sadece İsrail ve kıyamet silahlarına değil, ABD ve Avrupa duvarlarına tosladı ve Rusya ile Çin tarafından da kabul edilebilir bir proje değil. Ayrıca 22 Arap ülkesini temsil eden Arap Zirvesi, 2000'li yılların başındaki Beyrut Zirvesi'nden itibaren barışın stratejik bir tercih olduğunu teyit etti. İran'ın bölgesel projesi, ABD'yi askeri, güvenlik ve hatta ekonomik olarak Ortadoğu'dan çıkarmak gibi zorlu bir meydan okuma ile çatışıyor. Aynı zamanda kendi halkı, liderleri, ittifakları ve önemli stratejik konumu bulunan büyük ve güçlü bir Arap dünyasıyla da çatışıyor.

Filistin’i gerçekten kurtarmak isteği bir yana, kurtarma gücüne sahip olmayan Tahran, İsrail ile anlaşmazlık yoluyla da olsa iki devletli çözüm yoluna taş koymaya katkıda bulunuyor.  Binyamin Netanyahu hükümeti Filistin devletinin kurulmasını reddediyor ve Batı Şeria ile Gazze'yi ilhak etmeyi amaçlıyor. Mollalar rejimi, Batı Şeria ve Gazze'de kurulacak Filistin devleti projesini engellemede İsrail’in ağırlığına ek ağırlık katıyor. Nitekim İsrail, Filistin devletinin kurulmasının Filistin'de bir İran terör üssü kurma projesi olduğunu iddia etmeye başladı. Netanyahu’ya göre sorun, İran'ın Suriye'den çekilmesinden ve İsrail'in Suriye ordusundan kalan stratejik silahları imha eden hava saldırıları düzenlemesinden ve Tahran adına savaşan örgütlerin zayıflatılmasından sonra bile devam ediyor. Hiçbir şey onun bu tutumunu değiştirmiyor. Oysa Irak’ın nükleer reaktörünü yerle bir eden saldırıyı düzenleyen 69. Filo'ya komuta eden pilotun İngiliz dergisi The Economist’e verdiği röportajda da söylediği gibi İsrail için en büyük tehdit İran değil, Filistinlilerle geçinememek ve birlikte yaşayamamaktır. Çünkü İsrail'in karşı karşıya olduğu asıl zorluk, ‘askeri gücünü stratejik kazanımlara ve barışa dönüştürmektir’, aksi takdirde kan daha uzun yıllar akmaya devam edecektir.

Büyük açmaz ikilidir; İran'ın bölgesel projesi, kendi kapasitesinden, Batı ile çatışmasından ve İsrail ile vekiller üzerinden savaşmasından daha büyüktür. Keza İsrail'in bölgesel projesi, Tel Aviv'in ekonomik, askeri ve sosyal olarak taşıyabileceğinden daha büyüktür. Batı ve Doğu'nun İsrail'in aşırılığına ve Filistin devletinin kurulması fırsatının kaçırılmasına yönelik sabrını zorlamaktadır. General Şaron'un dediği gibi, Washington'un hizmetinde olan “yüzen bir uçak gemisi” konumundan çıkıp Amerikan korumasına ihtiyaç duyan İsrail'in yükünü ABD'nin ne kadar süre ve ne ölçüde taşıyacağı da bilinmemektedir. Buradaki ders, herkesin göreceği şekilde duvara asılı olan Amerikalı stratejik analist Anthony Cordesman'ın şu sözüdür: “Savaşlar riskleri ortadan kaldırmakla ilgili değil, riskleri yönetmekle ilgilidir.”

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.