Cezayir-Fransa ilişkileri Sahel’i nasıl etkileyecek?

Cezayir hava sahasını Fransa’ya açtı. Paris ile Cezayir arasında Mali'de neler oluyor?

Fotoğraf (Reuters_Arşiv)
Fotoğraf (Reuters_Arşiv)
TT

Cezayir-Fransa ilişkileri Sahel’i nasıl etkileyecek?

Fotoğraf (Reuters_Arşiv)
Fotoğraf (Reuters_Arşiv)

Ali Yahya
Cezayir hava sahasını tekrar Fransa savaş uçaklarına açtı.  Öteyandan Fransa askeri güçlerinin Mali’den çekildiği açıkladı. Bu iki gelişme Fransa-Cezayir ilişkilerinin Sahel bölgesine etkilerini yeniden gündeme taşıdı.

Sakinliğin gölgesinde beklenen bir adım
Cezayir ile Fransa arasındaki ilişkiler, son zamanlardaki durgunluk ve gerginliğin ardından normalleşmeye başladı. Beklenen bir adımda, Fransa Genelkurmay Başkanlığı, geçtiğimiz Ekim ayından bu yana ilk kez bir Fransız askeri uçağının yerel makamların onayıyla Cezayir hava sahasından geçtiğini duyurdu. AFP’nin haberine göre Genelkurmay Başkanlığı tarafından yapılan açıklamada, “Talep, bir askeri uçağın yabancı hava sahasından geçtiği her sefer olduğu gibi, Fransız Büyükelçiliğinden geçti. Cezayir makamları bunun mümkün olduğunu bize bildirdi” ifadelerine başvuruldu. Ancak Airbus A330 MRTT tipi uçağın ne taşımakta olduğu belirtilmedi. Bu gelişme, gelecekte kaydedilecek hava trafiğine işaret ediyor.
Cezayir tarafının bu gelişmenin ardında yatan nedenlerden bahsettiği bir yanıt vermemesi ise gözlemcileri Cezayir'in bu ‘sessizliğinin’, olup bitenlerin nihai resmi bir karar olmadığına üstü kapalı işaret ettiğini düşündürdü. Nitekim Fransız askeri uçaklarının Cezayir hava sahasından geçişini yasaklayan kararın hala yürürlükte olduğu biliniyor. Dolayısıyla gözlemciler, olağanüstü veya acil bir durumla bağlantılı koşullu bir gelişme yaşandığını öne sürüyor. Yine de bu husus iki ülke arasında son dönemde hararetli ilişkiler kaydedilirken durumun yakın zamanda eski haline dönüşüne engel teşkil etmiyor.

Sahel Fransa’nın Afganistanı mı oluyor?
Cezayir yetkilendirme makamları, söz konusu gelişmeyi Sahel bölgesinde olup bitenlere bağladı. Paris ve Avrupalı ​​ortakları, dokuz yıldır terörist gruplara karşı savaş verdikleri Mali'den askeri olarak çekildiklerini resmen açıklamıştı.
Fransa Silahlı Kuvvetleri Genelkurmay Başkanı General Thierry Burkhard ile Cezayir Genelkurmay Başkanı General Said Şangariha arasındaki telefon konuşması, Cezayir'in bu konudaki konumunu açıklayabilir. İkili, başta terör tehdidi olmak üzere Sahel ve Sahra bölgelerindeki güvenlik hususları ve iki ordu arasındaki işbirliğinin geliştirilmesi üzerine durmuştu.
Fransızlar, Cezayir'in Malililerin bölgedeki Fransız askeri varlığına karşı ayaklanmasında Rusya'nın çıkarına parmağı olduğunu düşünürken Cezayirliler ise bu iddiaları reddediyor. Ancak Afrika’daki meselelere Afrika içerisinde bir çözüm bulunulmasını savunan Cezayir, buradaki her türlü yabancı müdahaleyi reddediyor. Aynı zamanda isyancı grupların silahsızlandırılmasını, ademi merkeziyetçiliğin benimsenmesini ve ülkenin kuzeyindeki kalkınmanın desteklenmesini öngören 2015 tarihli Cezayir Anlaşması’nın uygulanması yoluyla siyasi bir gidişata başvurulması çağrısında bulunuyor.
Cezayir Cumhurbaşkanı Abdulmecid Tebbun, Mali’deki durumun yoksulluk ve kalkınma meselesi olduğunu belirtmiş, Cezayir ordusunun bataklığa asla batmayacağını söylemişti. Aynı zamanda Fransa’nın Afganistanı’nın Paris ve Cezayir arasında sık sık kaydedilen, Barkhane Operasyonu uçaklarının Cezayir semalarında uçuşunun yasaklanmasıyla daha da kötüleşen yanlış anlaşılmalara konu teşkil ettiği düşüncesini dile getirdi. 

Fransa’nın taktiksel geri çekilmesi
Modern ve çağdaş tarih profesörü Rabah Lunisi, konu hakkındaki açıklamalarında şu ifadelere başvurdu:
“Fransa’nın Mali’den taktiksel geri çekilmesi göz önüne alındığında Cezayir'de bu uçakların geçiş yasağının kaldırılması yönünde bir karar olduğundan emin olmak gerekiyor. Gerçekçi olmalıyız. Zirâ genel söylem ile gerçeklik arasında çok büyük bir fark var. Fransa'nın geri çekilme talebi yalnızca halkı tatmin etmek içindi. Diğer yandan Mali'nin komşuları başta olmak üzere Sahel ile Sahra bölgesindeki tüm rejimler bu adıma karşı. Zirâ Fransa'nın geri çekilmesi, terörist grupların hareketliliğine özgürlük tanınacağı anlamına geliyor. Bu da Cezayir'in stratejik güvenliğini tehdit edecek. Oldukça zayıf bir ordusu olduğu düşünülen Mali'den Fransız ve Batılı güçlerin çekilmesi, terör örgütleriyle mücadele yükünü Cezayir'in omuzlarına yüklüyor. Nitekim bu grupların hedeflerinden biri de Cezayir Sahrası.”

İki ülke arasındaki çıkarlar daha derin
Bir diğer yakın tarih uzmanı Prof. Dr. Osman Munadi ise şöyle söylüyor:
“Cezayir'in hava sahasını Fransız uçaklarına kapatma kararı, askeri boyuttaki stratejik meselelerle ilgili değil, tepkisel olarak verilmiş koşullu ve geçici bir karardı. Önceki duruma dönülmesinin ise üç nedeni var. Öncelikle Fransa Dışişleri Bakanı Jean-Yves Le Drian'ın ziyareti ve Cezayir'in Paris Büyükelçisi'nin göreve yeniden başlaması ardından Cezayir-Fransız ilişkileri ısınmaya başlamıştı. İkinci açıdan ise Cezayir hükümeti pragmatizm peşinde; zirâ Fransız uçaklarının Cezayir semalarından geçişi Cezayir için askeri veya siyasi hiçbir tehlike teşkil etmiyor. Son olarak Mali hükümetinin Paris ile diplomatik ilişkileri aniden kesmiş, Fransız hükümetinin Mali'deki kuvvetlerini geri çekme kararı almıştı. Bu da Cezayir hava sahasından artık daha az Fransız uçağının geçeceği anlamına geliyor. İki ülke arasındaki çıkarlar, Fransız uçaklarının geçişinin engellenmesinden daha derin. İlişkileri bu olayın yabancılaşmaya neden olmayacağı derecede güçlü. Cezayir devletinin haysiyeti ve egemenliğine dokunulmadığı sürece işbirliği gerilim ve yabancılaşmadan iyidir. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia’dan aktardığı habere göre bölgenin gelecekteki durumunda ise pek bir değişiklik olmayacak. Zirâ Mali'deki iktidar bloğu, en azından yerel medyaya bakıldığında halktan önemli bir destek alıyor. Mali'deki Rus etkisinin genişlemesi konusundaki vaziyet ise hala belirsiz.”



AB’nin “iki devletli çözüm” yol haritası büyük engellerle karşı karşıya

AB Dışişleri Yüksek Temsilcisi Josep Borrell ve Filistin Dışişleri Bakanı Riyad el Maliki (EPA)
AB Dışişleri Yüksek Temsilcisi Josep Borrell ve Filistin Dışişleri Bakanı Riyad el Maliki (EPA)
TT

AB’nin “iki devletli çözüm” yol haritası büyük engellerle karşı karşıya

AB Dışişleri Yüksek Temsilcisi Josep Borrell ve Filistin Dışişleri Bakanı Riyad el Maliki (EPA)
AB Dışişleri Yüksek Temsilcisi Josep Borrell ve Filistin Dışişleri Bakanı Riyad el Maliki (EPA)

Avrupa Birliği (AB), Gazze Savaşı'nın üzerinden 109 gün geçmesine rağmen, üyeleri arasında derinleşen anlaşmazlıklar ve kendi içinde her biri büyük ölçüde bağımsız bir çizgiyi takip eden üç bloğun oluşması nedeniyle ateşkes çağrısı yapan tek bir toplu bildiri yayınlamayı başaramadı.

Ancak Pazartesi günü geçekleştirilen Dışişleri Bakanları toplantısında Suudi Arabistan, Mısır ve Ürdün Dışişleri Bakanları ile Arap Birliği Genel Sekreteri’nin yanı sıra Filistin ve İsrail ve AB Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi Josep Borrell tarafından Gazze savaşındaki gelişmeleri “ertesi gün” olarak adlandırılan gün konusunda bir paradoks görüldü. Buradaki ironi, Avrupalıların bölünmelerine rağmen AB, Mısır, Ürdün, Suudi Arabistan ve Arap Birliği'nin düzenlediği "barışa hazırlık konferansı düzenlenmesi" çağrısına dayanan bir plan üzerinde anlaşması oldu. Filistinli ve İsrailli tarafların yokluğunda düzenlenebilecek konferansa ABD ve Birleşmiş Milletler (BM) de davet edildi. Amaç, “iki devletli çözümü” sahada gerçeğe dönüştürmek.

Avrupa planı, "barış için yol haritası" olarak adlandırılabilir. AB Ortadoğu Barış Süreci Özel Temsilcisi Sven Koopmans tarafından hazırlanan plan, Pazartesi günkü toplantıdan önce AB’nin 27 üyesine dağıtıldı. Hollanda, Danimarka ve Baltık Denizi ülkelerinin yanı sıra Almanya, Avusturya ve Çek Cumhuriyeti ağırlıklı olmak üzere AB içinde İsrail'e en yakın grubun buna karşı çıkmadı.

Onayın ana sinyali, bugüne kadar sadece diplomatik ve siyasi olarak değil, özellikle Alman ordusunun sahip olduğu en son silah ve teknolojileri sağlayarak kesinlikle İsrail'in yanında olmayı taahhüt eden Almanya'dan geldi. Berlin'in yaptığı son şey, Uluslararası Adalet Divanı önünde İsrail'e verdiği desteği teyit etmek ve İsrail'in Gazze'de “soykırım” yapmadığını tekrar tekrar iddia etmek oldu.

Paris'teki siyasi kaynaklar, Avrupalıların, yönelimleri ne olursa olsun, "Bugün Gazze savaşının İsrail'in sorunlarını çözmeyeceği ve bu başarılsa bile Hamas'ın ortadan kaldırılacağı kanaatine vardıklarını" ancak Hamas’ın yerini başka nesillerin alacağını ve bunun son olmayacağını söylüyor. Bu kaynaklar, Avrupalıların bugün İsrail'i kendisinden daha doğrusu onun yetkililerinden kurtarmaları gerektiğini düşündüklerini ve bunu başarmanın yolunun da İsrail'den geçtiğini aktarıyor.

srftbn
Netanyahu 18 Ocak'ta Tel Aviv'de basına konuşuyor (DPA)

Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock yaptığı açıklamada, “Böyle bir çözüm duymak istemediklerini söyleyenler başka bir alternatif de sunmadı” diyerek, barışın bölgenin tüm sakinlerini kapsamadığı sürece sağlanamayacağını ifade etti. Borrell, "Akıllarında başka hangi çözümler var? Tüm Filistinlilerin ayrılmasını sağlamak mı? Ya da hepsini öldürmek mi? Amacın, Hamas'ı ortadan kaldırmak olduğunu söylemek tek taraflı. Çünkü bu, Hamas'ın ne zaman yeterince zayıf olduğuna karar vermenin İsrail'e bağlı olacağı anlamına geliyor. Bu şekilde çalışmaya devam edemeyiz” dedi.

Gerçek şu ki, Avrupalıların ortaya attığı şey yeni bir şey değil, çünkü “barışın belirleyicileri” yıllardır biliniyor ve iki devletli çözüm, John Kirby'nin başarısız olduğu 2014'ten bu yana tartışılmıyor. Eski ABD Başkanı Barack Obama’nın danışmanı olan Kirby, İsraillileri Batı Şeria'daki yerleşim hızını azaltmaya ikna edemedi. Ancak bugün yeni olan şey, AB’nin farklılıklarını ve bölünmelerini bir kenara bırakmayı başarması.

AB’nin 7 Ekim'den bu yana sağladığı sınırsız desteğe rağmen AB’nin yayınladığı her açıklamaya İsrail’de büyük şüpheyle bakılıyor. Bunun son kanıtı, Fransız gazetesi Le Monde'un, İsrail Dışişleri Bakanı Israel Katz'ın Avrupa Birliği dışişleri bakanlarıyla yaptığı toplantıda aktardığı haber. Haberde Katz, İsrail’in tek müttefiki olduğunu bunun da ABD olduğunu ifade etti. Bu da Tel Aviv’in Brüksel’in değil yalnızca Washington’un planını kabul edeceği anlamına geliyor. Katz planı tartışmayı reddetti ve bunun yerine iki video kaset yayınladı. Birincisi İsrail'in Gazze Şeridi'ne liman olarak istediği yapay adayı, diğeri ise İsrail'i Hindistan'a bağlayan tren hattının güzergahını gösteriyor.

sdcevr
ABD Başkanı Joe Biden, 19 Ocak'ta ABD belediye başkanlarının toplantısı vesilesiyle Beyaz Saray’da konuşuyor (Reuters)

Avrupa Birliği'nin aradığı çözümün, İsrail'i tüm uluslararası forumlarda savunan, ona silah, teçhizat ve her türlü desteği sağlayan ABD tarafından benimsenmeden gün ışığına çıkamayacağına dair köklü bir kanaat var. Dolayısıyla onları etkileyebilecek ve bu tür bir çözümü kabul etmeye itebilecek olan taraf da AB. Geçtiğimiz hafta ABD Başkanı Joe Biden ile İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu arasında geçtiğimiz Pazar günü gerçekleşen son telefon görüşmesi, Netanyahu'nun reddettiği iki devletli çözüm konusunda aralarındaki derin anlaşmazlığı kamuoyuna ortaya çıkardı.

Pek çok analist, Netanyahu'nun cesaretini ve Biden'ı kızdırma isteğini iki devletli çözümü reddetmesini iki ana faktörle tekrarlayarak açıklıyor: Bunlardan biri, aşırı sağla olan siyasi ittifaka esir olması, iki devletli çözüme açılması durumunda bu ittifakın sürekli çökmesi ve Knesset'te sahip olduğu küçük çoğunluğu kaybetmesi tehdidi, ikinci ise Biden, başkanlık mücadelesinde İsrail'i desteklemek için Yahudi seslerine ve ABD'de İsrail adına çalışan dernek ve kuruluşların etkisine yöneldi. Ayrıca, Biden  İsrail Avrupalıların, Arapların ve dünya ülkeleri ve halklarının ezici çoğunluğunun istediği barışçıl çözümü kabul etmesi için İsrail'e ciddi baskı uygulayabilecek bir konumda.

Netanyahu iki devletli çözüme her zaman karşı çıktı ve bunu yalnızca bir kez ve gönülsüzce kabul etti. Burada, Avrupa'nın Washington'un tutumunun değişeceği yönündeki iddiası muhtemelen kaybedilecek ve eski Başkan Donald Trump'ın önümüzdeki Kasım ayında başkanlığı kazanması durumunda boşa çıkacak.

Soru şu, Avrupalıların elinde ne var? İsrail'in planlarına uymayı reddederek onlarla yüzleşmesi durumunda ellerindeki baskı araçlarına başvurmaya hazırlar mı? Bu soruları cevaplamak zor. Ancak bunun tersine, Tel Aviv'in geleneksel olarak Brüksel'de sahip olduğu siyasi ilişkiler ve diplomatik desteğe paralel olarak İsrail'in Birlik ile yakın ekonomik, ticari, bilimsel ve yatırım ilişkilerinin olduğu ve bu nedenle Avrupalıların İsrail üzerinde ciddi baskı kartlarının olduğu doğrulanabilir. Ancak İsrail'le daha önceki birleşme deneyimlerinden yararlanmak cesaret verici değil ve dolayısıyla buna güvenmek de garanti değil.