Libya’da iç savaş bitse de mayınlar sivilleri tehdit ediyor

Libya’da art arda gelen hükümetler, bu meseleyi ihmal etmekle suçlanıyor.

Trablus’un güneyindeki Hadba Tarım Projesi bölgesinde bulunan bir mayın (Trablus merkezli Öfke Fırtınası Operasyon Birimi)
Trablus’un güneyindeki Hadba Tarım Projesi bölgesinde bulunan bir mayın (Trablus merkezli Öfke Fırtınası Operasyon Birimi)
TT

Libya’da iç savaş bitse de mayınlar sivilleri tehdit ediyor

Trablus’un güneyindeki Hadba Tarım Projesi bölgesinde bulunan bir mayın (Trablus merkezli Öfke Fırtınası Operasyon Birimi)
Trablus’un güneyindeki Hadba Tarım Projesi bölgesinde bulunan bir mayın (Trablus merkezli Öfke Fırtınası Operasyon Birimi)

Libya’da iç savaş bitmesinde rağmen saatli bomba niteliğindeki mayınlar, başkent Trablus’ta yaklaşık 14 ay boyunca askeri operasyona tanık olan ülkenin batısı başta olmak üzere vatandaşların canını yakmaya devam ediyor.
Libya’nın batısındaki güvenlik yetkilileri, geçen hafta başkentin güneybatısında bulunan Ayn Zara bölgesindeki evlerinin yakınında bir mayının infilak etmesi sonucu iki kardeşin hayatını kaybettiğini açıkladı.
Konuyla ilgili olarak Temsilciler Meclisi üyesi Caballah eş-Şeybani, “Birleşmiş Milletler’in (BM) ilgisine ve ülke genelindeki mayın ve savaş kalıntılarıyla kirlenmiş alanların temizlenmesi ve araştırılmasına yardım etmesine rağmen Libya’da yaşanan siyasi ve silahlı çatışmalar, çalkantılar ve krizler sonucunda 2011 yılından bu yana art arda gelen hükümetlerin birçoğu bu önemli dosyayı istemeden ihmal ettiler” değerlendirmesinde bulundu.
Şeybani, Şarku’l Avsat’a yaptığı açıklamada, çatışan güçlerin ilk etapta pozisyonlarını güvence altına almaya çalıştıklarını, ancak fonların mevcudiyetine rağmen Libyalıların mayınlar gibi mustarip oldukları herhangi bir hassas sorunu ele almadıklarını söyledi.
Gözlemciler, mayın sorununu İkinci Dünya Savaşı’na kadar uzanıyor olması nedeniyle ‘ağır bir miras’ olarak nitelendiriyor. Öyle ki Libya toprakları, askeri operasyonlar için önemli bir sahneydi ve BM, bu savaşın Libya’da bıraktığı mayın sayısını yaklaşık 3 milyon olarak tahmin ediyor.
Şeybani, mayın ve savaş kalıntılarının temizlenmesi konusunda yurtiçinde ve yurtdışında eğitim alan Libya’nın sivil ve askeri unsurlarının, Libya’nın yaşadığı kurumsal bölünme nedeniyle yeniden sınıflandırılması ve yeteneklerinin güçlendirilmesi gerektiğine dikkat çekti.
Şeybani, mayın kurbanlarına yardım etmekle ilgili derneklerin sınırlı kapasitelerinin desteklenmesi gerektiğini söylerken, “Bu meselenin, özellikle de zaman içerisinden birbirlerinden farklı vakitlerde yaşanan kazaların tehlikesi görmezden gelindiği için ciddi ve sürekli bir odaklanmaya ihtiyacı var” dedi.
Öte yandan Ulusal Komite, Bingazi, Sirte, Derne, Tavarga, Beni Velid ve Trablus’un güneybatısı gibi bazı şehir ve bölgelerde hala büyük düzeyde mayın bulunduğunu bildirdi. Komite, 2019’da savaşın başlamasıyla birlikte çatışmalar patlak verdiğinde vatandaşların yerlerinden edildikleri evlerine geri dönmelerinin önündeki en büyük engelin bu olduğunu belirtti.
Ulusal Birlik Hükümeti (UBH) İçişleri Bakanlığı Sözcüsü Tuğgeneral Abdulmunim el-Arabi, başkent Trablus’un eteklerinin, son zamanlarda savaşın bir sonucu olarak mayın ve patlayıcıların yayılmasından en çok etkilenen bölgeler arasında olduğunu söyledi. Şarku’l Avsat’a konuşan Arabi, “Genellikle ellerine geçen şeyle oynayan çocukların kurban düşmesi, çoğu aileyi bu tehlikeden haberdar etti ve ailelerin çoğunluğu, bu durumla oldukça olumlu bir şekilde ilgilendi. Aileler, uzman ekiplere sahip ve en yeni ekipmanlarla donatılmış olması sayesinde bu konuyla ilgilenecek yetkili makam olduğu için Bakanlığın Suç Soruşturma Kurumu’na hızlı şekilde başvuruda bulundu” dedi.
Arabi, haritaların bulunmadığını, bu nedenle tespit etme görevinin vatandaşların raporlarına ve alanların taranması ve genel temizlik açısından cihazın periyodik faaliyetlerine bağlı olduğunu dile getirdi.
Bakanlığın son bir yıldaki verilerine göre 23 adet 155 milimetrelik mermi, 9 adet roketatar ve 13 adet ‘C’ roketinin yanı sıra 62 havan mermisi ve 35 savaş kalıntısı toplandı.
Bakanlığın, Ortak Askeri Komite üyeliği aracılığıyla başkente giden tüm yolları ve Hayşa bölgesi ile Bin Cevad kasabasının birbirine bağlayan 400 kilometrelik yolu taradığı belirtildi.
Ulusal Ordu liderleri, daha önce 2020 ortalarında geri çekilmeye başladığında Trablus’taki patlayıcı ve mayınlardan sorumlu oldukları yönünde askerlere yöneltilen suçlamaları yalanlamıştı. Ordu, o dönemde ortaya koyulan suçlamaların ‘kötü niyetli ve ordunun imajını bozmaya yönelik’ olduğunu savunmuştu.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.