Suriye’de yeni anayasaya konut hakkının dahil edilmesi talep ediliyor

Suriye’de devam eden savaş büyük zorluklara neden oluyor.

Suriyeli mülteciler zorlu şartlar altında yaşıyor. (Reuters)
Suriyeli mülteciler zorlu şartlar altında yaşıyor. (Reuters)
TT

Suriye’de yeni anayasaya konut hakkının dahil edilmesi talep ediliyor

Suriyeli mülteciler zorlu şartlar altında yaşıyor. (Reuters)
Suriyeli mülteciler zorlu şartlar altında yaşıyor. (Reuters)

Suriye'de mülkiyet, arazi ve konut hakları konusunda düzenlenen bir konferansta Anayasa Komisyonu’na konut ve mülkiyet haklarını yeni Suriye anayasasının hak ve özgürlükler bölümüne dahil etme çağrısında bulunuldu.
The After Day (Ertesi Gün) platformu tarafından İstanbul'da düzenlenen ve dün sona eren iki günlük konferansa katılan Suriyeli hukuk uzmanları, geçiş dönemi adaleti perspektifinden mülkiyet, göçe zorlananların geri dönüşü, mülkiyet haklarının anayasal güvenceleri, yerinden edilenler ve mülklerine el konan veya imha edilenler için barınma ve tazminat konularının ele alınması gerektiğine dikkat çektiler.
Anayasa uzmanı ve Eski Yargı Abdulhamid Akil el-Avak konuya dair şu açıklamada bulundu:
“Suriyeli yasa koyucular, mülkiyet hakkını yasaların sınırları içinde kısıtladı ve birbirini takip eden anayasalar konut hakkını sağlamadı. Barınma hakkını, hak ve hürriyetler bölümünden ekonomik esaslar bölümüne aktarmış, ayni tazminat ödememiş, bu da garantilerin iptali sayılmıştır. Suriye anayasası ve kamulaştırma yasaları, devleti her zaman gerçek değerle orantılı olmayan değerini takdir eden parasal tazminat öngördüler.”
Diğer yandan İnsan Hakları Savunucusu Gani Bedevi, Anayasa Komisyonu’na yeni anayasada hukukun üstünlüğünü güçlendirmek için çalışma çağrısında bulundu. Barınma ve mülkiyet hakkının haklar veya ilkeler bölümünde yer alması konusunda komite üyeleri arasında bölünme olduğunu kaydeden Bedevi, yaşanan ihlaller, müsadere, yıkım ve zorla yerinden edilme nedeniyle bu hakkın, hak ve özgürlükler bölümünde yer alması gerektiğine dikkat çekti. Geçiş hükümetinin kurulması halinde ihlallerin ortadan kaldırılması, sürgün edilenlerin evlerine geri döndürülmesi ve devletin mevcut kaynakları dahilinde konut hakkını artıracak politikalar belirlenmesi konusunda ağır bir yük taşıyacağının altını çizdi.
Hukukçu Eymen Ebu Haşim de tazminat konusunu gündeme getirerek bu konuyla ilgili zorlukların bulunduğunu söyledi. Tazminat konusunda başarılı olunamayan Bosna Hersek modeline işaret eden Ebu Haşim, ‘Brighton Anlaşması’na dayalı olarak elde edilen başarının mültecilerin dönüşü, mülkün iadesi ve geri dönüş hakkının uygulanmasıyla birlikte konut alternatifleri için gönüllü seçeneklerin sağlanması alanında olduğuna dikkat çekti. Bunu Avrupa ülkelerinin Filistin veya şu an Ukrayna gibi meselelerle genellemelerinin istenmemesine ve gereken devasa finansal kaynakların yükünü taşımamak için tazminat fonunu etkinleştirmek istememelerine bağladı.
Ebu Haşim ayrıca mülkiyet belgeleriyle ilgili büyük bir sorun olduğuna ve Norveç Konseyi'nin yaptığı bir araştırmanın Suriyeli mültecilerin sadece yüzde 17'sinin mülkiyet belgesine sahip olduğunu ortaya koyduğuna dikkat çekti. Konunun, mülk konusunu stikrara kavuşturmak ve belgelemek için geçiş aşamasında bir Suriye otoritesinin kurulmasını gerektirdiğini kaydetti.
Geçiş dönemi adaletinin seçkinci bir mesele olarak görüldüğü konusunda uyarıda bulunan Eymen Ebu Haşim, sivil toplum kuruluşları arasındaki farklılıkların konuyu olumsuz etkilediğine dikkat çekti.
İki gün süren konferans, uzmanların geçiş dönemi adaleti perspektifinden mülkiyet ve barınma haklarını, mülkiyet ve barınma haklarının anayasal güvencelerini, mülkiyet ve barınma haklarını toplumsal cinsiyet perspektifinden tartışıldığı oturumlara tanıklık etti.
Organizatörlerine göre konferans, rejim ve Suriye krizine müdahale eden diğer taraflar tarafından yönetilen insan hakları ihlalcileri çemberi dışında, gayrimenkul mülkiyeti konusunda Suriye ulusal tartışması başlatmak için sivil toplum kuruluşları, hakimler, uzmanlar veya muhalif politikacılar gibi Suriyeli aktörler olsun, mülkiyet ve barınma hakları alanında çalışan uzmanların yanı sıra Anayasa Komitesi ve uluslararası temsilcilerini de hedef aldı.
Konferansa katılanlar, Suriye'de mülkiyet hakları ve konut alanında yapılan çabaların önemli sıkıntılar ve siyasi zorluklarla karşılaştığı konusunda görüş birliğine vardılar. Tüm tartışmalar; değişmesi gereken yasalar, durdurulması gereken önlemler, alınması gereken yeni önlemler ve anayasa değişikliği etrafında dönüyor. Tüm bu konular, özünde siyasi bir geçiş gerektiriyor.
Gayrimenkul ihlallerinin büyüklüğü ve bu ihlallerin zorla yerinden edilmeyle ilişkisinin kapamı geniş olduğundan izleme ve belgelemenin halen zor olduğuna dikkat çekildi. Katılımcılar bu nedenle sorunun boyutuyla ilgili olarak izleme ve analiz gerektiren başka bir zorluğa işaret ettiler. Devam eden ihlale ek olarak şu an savaşın durdurulması ise gündemde değil. Mülkün zorla alınması konusunda bir durgunluk söz konusu. Zira konuya dair Suriye rejimi, Suriye'nin kuzeybatısındaki askeri muhalefet grupları, ülkenin kuzeydoğusunda İdlib'deki Heyetu et-Tahriru’ş Şam (HTŞ) ve ‘Suriye Demokratik Güçleri’ de (SDG) dahil olmak üzere çeşitli taraflarca uygulanan dayatmalar halen sürüyor.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.