İran: Viyana'daki tek engel ABD’nin siyasi karar almaması

Robert Malley, DMO’ya uygulanan yaptırımların devam ettiğini doğrularken Kemal Harazi, DMO’yu ‘milli ordu’ olarak tanımladı

Kemal Harazi ve Robert Malley, dün Doha Forumu'nda düzenlenen farklı oturumlara katıldılar (EPA)
Kemal Harazi ve Robert Malley, dün Doha Forumu'nda düzenlenen farklı oturumlara katıldılar (EPA)
TT

İran: Viyana'daki tek engel ABD’nin siyasi karar almaması

Kemal Harazi ve Robert Malley, dün Doha Forumu'nda düzenlenen farklı oturumlara katıldılar (EPA)
Kemal Harazi ve Robert Malley, dün Doha Forumu'nda düzenlenen farklı oturumlara katıldılar (EPA)

İran, Avusturya'nın başkenti Viyana’daki müzakerelerin Avrupa koordinatörü olan Avrupa Birliği (AB) Dış İlişkiler Servisi Genel Sekreter Yardımcısı ve Siyasi Direktörü Enrique Mora’ya Washington'ın siyasi karar almamasının, bir anlaşmaya varmanın önündeki ‘son engel’ olduğunu belirterek ABD'ye ‘gerçekçi olması’ çağrısında bulundu. Öte yandan ABD'nin İran Özel Temsilcisi Robert Malley, Viyana’da bir anlaşmaya varılabileceğine ilişkin şüphelerini dile getirdi. Malley, anlaşmanın İran Devrim Muhafızları Ordusu’nun (DMO) terör örgütleri listesinden çıkarılmasıyla ilgili olmadığını ve DMO'ya yaptırımların devam edeceğini vurguladı.
Viyana’daki müzakerelerin Avrupa koordinatörü Enrique Mora, dün Tahran'da, İran’ın baş müzakerecisi Ali Bakıri Kani ile yaptığı görüşmeden sonra İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan ile bir araya geldi.
DMO’ya yakın İran'ın yarı resmi haber ajansı Fars’a göre Abdullahiyan, Mora ile gerçekleştirdiği kısa bir görüşmede, şu an Viyana’daki müzakerelerde bir sonuca ulaşılmasının önündeki tek engelin ABD’nin siyasi bir karar almaması olduğunu söyledi. Abdullahiyan, “Başta ABD yönetimi olmak üzere diğer taraflar, geriye kalan sorunları çözmek için gerçekçi bir yaklaşım izlemeli” dedi.
Mora-Bakıri Kani görüşmesinde ise nükleer anlaşmayı canlandırmaya yönelik müzakerelerdeki son gelişmeler ve özellikle öne çıkan konular ele alındı. İran'ın yarı resmi haber ajansı ISNA, Mora'nın Bakıri Kani’ye diğer taraflarla yapılan son istişareler hakkında bilgi verdiğini aktardı. ISNA’nın haberine göre Bakıri Kani, Avrupalı ​​konuğuna Tahran'ın Viyana'da bir anlaşmaya varma konusundaki ‘kararlılığını’ bildirirken ancak ABD’nin gerçekçi bir vizyona sahip olması halinde bir anlaşmaya varılabileceğini söyledi.
Mora, Tahran’a ziyareti öncesinde Twitter hesabından yaptığı açıklamada, “Kapsamlı Ortak Eylem Planı (nükleer anlaşmanın resmi adı/KOEP) ile ilgili Viyana’da yapılan müzakerelerde geriye kalan boşlukları doldurmak için çalışıyoruz. Müzakereleri artık bitirmek zorundayız. Tehlikede olan çok fazla şey var” yazdı.
Mora'nın Tahran'a gelişinden önce, AB Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi ve Komisyon Başkan Yardımcısı Josep Borrell, Katar'ın başkenti Doha'da düzenlenen Doha Forumu'ndaki konuşmasında, İran ve dünya güçlerinin yaptırımların kaldırılması karşılığında Tahran'ın nükleer programını sona erdirmeyi amaçlayan bir anlaşma imzalamaya ‘çok yakın’ olduklarını açıkladı. Borrell, “Ne zaman ve nasıl olacağını söyleyemem, ama bir anlaşmaya varılması sadece birkaç gün meselesi” dedi.
İran ve halen 2015 yılında imzalanan nükleer anlaşmaya taraf olan Fransa, İngiltere, Rusya, Çin ve Almanya (P4+1 grubu), Viyana'da yaklaşık bir yıldır müzakereler gerçekleştiriyorlar. Eski ABD Başkanı Donald Trump’ın 2018 yılında, anlaşmanın ‘İran Devrim Muhafızları Ordusu’nun (DMO) bölgesel faaliyetlerini ve Tahran’ın balistik füze programını ele almadığı ve eksiklikleri olduğu eleştirilerinin ardından anlaşmadan çekilen ABD ise müzakerelere dolaylı olarak katılıyor.
AB, ABD’nin anlaşmadan geri çekildikten sonra İran’a yeniden uyguladığı yaptırımları kaldırıp yeniden anlaşmaya taraf olmasını, İran’ın ise ABD’nin bu adımına karşı ihlal ettiği nükleer anlaşmadaki taahhütlerine yeniden uymasını sağlayarak nükleer anlaşmayı canlandırmayı hedefleyen müzakerelerde koordinatör rolünü üstleniyor.

Boşlukların doldurulması
Öte yandan dün Doha Forumu’nun ikinci ve son gününde, nükleer anlaşmayı yeniden canlandırmayı amaçlayan müzakerelerde geriye kalan engeller konusunda ABD ile İran arasında büyük bir görüş ayrılığı olduğu ortaya çıktı. ABD'nin İran Özel Temsilcisi Robert Malley, Doha Forumu'nda yaptığı konuşmada, “Nükleer anlaşmaya varmaya yakın olduğumuza emin değilim. Birkaç ay önce biz de buna çok yakın olduğumuzu düşünüyorduk. Herhangi bir müzakere sürecinde, konuların uzun süre masada kalması, aradaki boşluğu kapatmanın ne kadar zor olduğunun işaretidir” ifadelerini kullandı.
Bu arada Malley, bu açıklamasından bir gün önce Doha Forumu'nun oturum aralarında Suudi Arabistan Dışişleri Bakanı Faysal bin Ferhan bin Abdullah Al Suud ile istişarede bulundu. ABD Dışişleri Bakanlığı’ndan yapılan açıklamada, ABD'nin İran Özel Temsilcisi’nin Washington’ın Körfez’deki ortaklarıyla yakın istişarelerde bulunduğu belirtildi.
Ancak Malley’in aksine İran'ın Dini Lideri Ali Hamaney'in Danışmanı ve İran Stratejik Dış İlişkiler Konseyi Başkanı Kemal Harazi, yakında bir anlaşma yapılabileceğini söyledi.
İran adına Doha Forumu'nda konuşan Harazi, şunları söyledi:
“Evet, (bir anlaşmaya varmak) an meselesi. Bu mesele ABD’nin siyasi iradesine bağlı. (Nükleer) anlaşmanın canlandırılması için ABD’nin DMO'yu yabancı terör örgütleri listesinden çıkarması önemli. DMO İran’ın milli ordusudur. Bir milli ordunun terör örgütü olarak sınıflandırılması kabul edilemez.”
Robert Malley, ABD merkezli haber ağı CNN'e verdiği röportajda, DMO’nun terör örgütü olarak sınıflandırılmasında bir değişiklik yapılıp yapılmayacağına dair bir soruya, “DMO meselesinin sonucunun dışında, bu konuya girmeyeceğim. ABD yasalarına göre DMO'ya yaptırımların devam edeceğini, görüşlerimizin ve düşüncelerimizin DMO’ya yönelik politikamızı değiştirmeyeceğini söyleyebilirim” yanıtını verdi.
Güvenlik çerçevesi
Katar Başbakan Yardımcısı ve Savunma İşlerinden Sorumlu Devlet Bakanı Halid Bin Muhammed el-Atiyye, dün ülkesinin bir süredir İran’ın nükleer programı dosyasında ‘mutlu sonu beklediğini’ söyledi.
 20. Doha Forumu'nun etkinlikleri sırasında konuşan Katarlı Bakan, “Nükleer anlaşma meyve verir ve olumlu bir sonuca ulaşırsa ikinci aşamaya geçmeliyiz. Katar'da bölgedeki ortaklarımızı bölgesel oyuncular arasında bir güvenlik çerçevesi formüle etmemiz gerektiği konusunda teşvik ediyoruz” ifadelerini kullandı.
İran’ın nükleer programı dosyasındaki herhangi bir gelişmenin bölgeyle ilgili diğer konulara da ‘olumlu’ yansımaları olacağını umduklarını ifade eden Atiyye, “Bunu uzun zamandır bekliyoruz. Neticede bölgedeki ülkeleri birbirinden ayıramayız. Birbirimizle bir arada yaşamak zorundayız. Bunun da en iyi yolu bu ülkeler arasında bir güvenlik çerçevesi anlaşmasının yapılmasıdır” şeklinde konuştu.

Ana engel
Eski ABD Başkanı Donald Trump’ın 2018 yılında nükleer anlaşmadan tek taraflı olarak çekilmesi, Tahran’ın bundan bir yıl sonra nükleer anlaşmadaki taahhütlerini kademeli olarak ihlal etmeye başlamasına neden oldu. Nükleer anlaşmayı canlandırmak için zaman zaman ara verilen müzakerelere başlandı. Viyana’daki müzakereler son olarak bu ayın başlarında Rusya’nın anlaşmanın taraflarından biri olarak İran’la iş yapabileceğine dair yazılı garanti talep etmesi üzerine bozuldu.
DMO, 1979 İran Devrimi’nden sonra kurulan İran ordusuna paralel bir ideolojik oluşumdur.  Şah rejimine karşı silaha sarılan bir milis ittifakının çekirdeğini oluşturur. Devrimden 40 yıl sonra, DMO'nun İran Güvenlik Bakanlığı'na bağlı bir yapı olmasından ötürü rolü sadece orduya paralel bir yapı olmakla sınırlı değil. Devletin ekonomik faaliyetlerine paralel olarak bir imparatorluk oluşturan, petrol ve sanayi alanından baraj ve yol yapımına ve ilaç üretimine kadar faaliyet gösteren büyük şirketler grubuna sahiptir.  Bu şirketlerin çoğu şeffaf bir finansal sisteme tabi olmamakla birlikte devlete vergi de ödemiyor.
DMO'nun yurtdışı kolu olan Kudüs Gücü, 2007 yılında terör örgütü olarak sınıflandırılmıştı. Trump yönetimi, 2017 yılında ABD'nin Hasımlarıyla Yaptırımlar Yoluyla Mücadele Yasası (CAATSA) kapsamında yaptırım uygulanan DMO’yu Nisan 2019'da yabancı terör örgütleri listesine ekledi. Kudüs Gücü ise Ortadoğu'da çok uluslu milislere para ve silah desteği veriyor.



İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
TT

İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)

Refik Huri

Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin helikopter kazasında ölmesi, İran'ı kritik bir dönemde iki halef kriziyle karşı karşıya bıraktı; birincisi zamanından önce gelen cumhurbaşkanının halefi krizi. İkincisi,1979'da İslam Devrimi'nin fitilini ateşleyen İmam Humeyni’den çok daha uzun süre hüküm süren Dini Lider Ali Hamaney'in sağlık durumu sebebiyle zamanı yaklaşan halefini seçme krizi. Hamaney'in halefinin radikal bir din adamı olacağı kesin ve Reisi öne çıkan bir adaydı. Hem Dini Lider hem de Dini Lider’in istediği seçeneğe oy veren Uzmanlar Konseyi çevresinde önemli bir seçenekti. Reisi'nin halefi konusu ise görünürde Reisi, Ahmedinejad ve Hatemi gibi aşırı muhafazakâr veya Rafsancani ve Ruhani gibi reformcu ve ılımlı bir figür olacak din adamı ya da eski Devrim Muhafızları subayı seçeneklerine açık görünüyor.

Sistemin gerçek hesapları arasında hiçbir fark yok. Zira gerçek güç, “ilahi meşruiyete” sahip olan, kayıp ve beklenen “zamanın sahibinin” vekili olan Dini Liderin elinde. Herhangi bir dini rejim gibi, gittikçe daha da aşırılaşma yönünde ilerlemeye mahkûm bir rejimde, Dini Liderin aşırı muhafazakâr olması doğal. Teorik olarak “halk meşruiyetini” temsil eden cumhurbaşkanlığı makamı için muhafazakâr ya da ılımlı adayları seçen de odur. Seçimler, ister iç koşullar isterse dış ilişkilerin görünen yönü olsun, rejimin her aşamadaki ihtiyaçlarına bağlıdır. Dünyada İran’daki “reformcu akımın” başarısı üzerine oynanan bahisler bağlamında yapılan eski ve yeni tartışmalar ise bir nevi kendini kandırmadır. Dini Liderin iradesi olmadan hiçbir reformcu iktidara ulaşamaz. Cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi, Hasan Ruhani ve onlardan önce İmam Humeyni'nin ölümünden sonra arkadaşı Ali Hamaney'in Dini Lider konumuna gelmesinde önemli rol oynayan Haşimi Rafsancani'de olduğu gibi, iktidara gelip çizilen kırmızı çizgileri aşmaya çalışan herhangi bir reformcu figür izolasyona mahkumdur.

Hamaney, "bugün ülkenin asıl meselesinin ekonomi ve temel zayıf noktasının da ekonomik mesele" olduğunu düşünüyorsa, Reisi'nin halefi ekonomiye odaklanacak, insanları ekonomik durumdan ve uygulanan sosyal kısıtlamaların sertliğinden kaynaklanan toplumsal memnuniyetsizliklerini azaltmaya ikna edecek ılımlı bir şahsiyet olabilir. Ama bunun aksini düşünenler de var. Bunlara göre Reisi'nin Türkiye, Mısır, Suudi Arabistan, BAE, Katar ve diğerlerine açılma konusunda yaptıkları, ancak ılımlı bir cumhurbaşkanının aksine sorgulanmadan esneklik gösterebilecek katı görüşlü bir cumhurbaşkanı tarafından yapılabilirdi. Pratik olarak Hamaney'in elinde olan anahtar, adayları eleyen ve Reisi'nin aday gösterilmesi sırasında kazanacağı korkusuyla Ali Laricani’nin yarış dışı bırakılmasında olduğu gibi, seçilen adaya tehdit oluşturanların adaylığını önleyen Anayasa Koruma Konseyi'ne ödünç olarak veriliyor. Konsey, eski cumhurbaşkanı Ruhani’nin bile, uzun süredir üyesi olmasına rağmen Uzmanlar Konseyi'ne aday olmaya uygun olmadığına karar vermişti. Bunun nedeni, İmam Humeyni'nin en başından beri İslam Cumhuriyeti'nin en yüksek önceliklerini belirlemiş olmasıdır ve bunlardan en öne çıkanları iki tanedir. Birincisi, "İslam hükümeti velayet ile imanın ikizidir ve düzeni sağlamak bir görev borcudur." İkincisi ise "devrimi ihraç etmek, çünkü rejim kapalı bir ortamda kalırsa kesinlikle yenilgi ile yüzleşecektir." Arap ülkelerindeki Şii milis gruplara “yatırım” yapılması ve Filistin kartına sahip olunmaya çalışılması da bundandır. Bunun hiçbir bölgesel güçte daha önce görülmemiş pratik uygulaması ise Lübnan'da Hizbullah, Irak’ta Haşdi Şabi, özellikle de Hizbullah Tugayları, Seyyid el-Şuhada Tugayı, Kays el-Hazali hareketi, Suriye'de Afganlardan oluşan Fatimiyyun Tugayı ile Pakistanlılardan oluşan Zeynebiyyun Tugayı gibi silahlı mezhepçi ideolojik grupların kurulması, Yemen’de Ensarullah (Husiler), Gazze’de Hamas ve İslami Cihat’ın desteklenmesidir. İran'ın hiçbir şey yapmadan kazanmasını sağlayan da budur. Vekalet ile kazanıyor, vekalet ile savaşıyor ve vekalet ile anlaşıyor. Brookings Enstitüsü Başkan Yardımcısı ve Dış Politika Programı Direktörü Susan Maloney'nin söylediği gibi, Tahran'ın bölgede bahse girdiği şey bir kaos sistemidir. Maloney İran'ın stratejisini "güçlü düşmanlarına, özellikle de ABD'ye karşı avantaj elde etmenin ekonomik açıdan ucuz bir yolu olarak, asimetrik savaşa yatırım yapmak" olarak tanımlıyor. Sahne çok çelişkili ve Sovyetler Birliği'nde yaşanan ve onun çöküşüne yol açan duruma benziyor; içeride ekonomik zayıflık, dışarıda güçlü nüfuz ve büyük harcamaların yapıldığı askeri güç. Hamaney'in 2003'te İran penceresinden gördüğü kadarıyla bölgedeki sahne şöyleydi; “Washington yeni bir Ortadoğu yaratma konusunda tamamen başarısız oldu. Bölgenin jeopolitik haritasının köklü bir değişim içinde olduğu doğru ama bu ABD'nin değil, direniş cephesinin yararına bir değişim. Evet, Batı Asya'nın jeopolitik haritası değişti ama direnişin lehine olacak şekilde değişti.” Dahili sahneye gelince, zorlu ekonomik durumdan duyulan memnuniyetsizlik nedeniyle halk seçimlere katılma konusunda isteksiz. Kadınlara başörtüsünün dayatılmasına, sosyal davranışlar ve giyim üzerindeki kısıtlamaların sıkılaştırılmasına karşı gösteriler düzenleniyor. Son parlamento seçimlerine seçmenlerin ancak yüzde 41'i katıldı. Başkent Tahran'da bu oran yüzde 19'du.Türk analist Murat Yetkin, "İran rejimi uzun menzilli füzeler üretebiliyor ama Cumhurbaşkanı Reisi'nin uçağının yerini tam olarak belirleyemiyor" derken abartmıyordu. Aslında İran'ın uçağın düşüşüne ilişkin hikayesi hâlâ eksik. Dahası kazanın gerçek nedenleri, teknik neden veya sisten mi kaynaklandığı, yoksa sabotaj sonucu mu olduğu gibi sorular cevapsız kalacak kadar boşluklarla dolu. Resim net değil; cumhurbaşkanının uçağı düşerken kendisine eşlik eden iki uçak Tebriz'e dönüş yolculuğuna nasıl devam edebildi? Reisi'nin dini lider konumuna gelmesini engellemek için biri bir komplo mu kurdu? Cenaze törenlerinde Şiiliğin abartılı tezahürleri, soruları gülünç hale getirmeye yönelik bir çaba mıydı?

Totaliter rejimlerde gerçeği bilmek zordur. Ancak içeride baskı ve disipline, bölgede ise kaosa bel bağlayan İslami rejim, din adamları ve Devrim Muhafızları arasında karma bir rejim haline geldi. Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor.