Libya’da insan hakları ihlalleri: Gazeteciler ve aktivistler kaçırılıyor

Libya’da pek çok hukukçu, aktivist ve gazeteci gizlice gözaltına alındı ya da ‘yalan itiraflarda bulunmaya’ zorlandıktan sonra itibarları zedelendi

Libya Adalet Bakanı, geçen hafta Trablus’ta Başsavcı Sadık es-Sur ile görüşmede bulundu (Libya Ulusal Birlik Hükümeti)
Libya Adalet Bakanı, geçen hafta Trablus’ta Başsavcı Sadık es-Sur ile görüşmede bulundu (Libya Ulusal Birlik Hükümeti)
TT

Libya’da insan hakları ihlalleri: Gazeteciler ve aktivistler kaçırılıyor

Libya Adalet Bakanı, geçen hafta Trablus’ta Başsavcı Sadık es-Sur ile görüşmede bulundu (Libya Ulusal Birlik Hükümeti)
Libya Adalet Bakanı, geçen hafta Trablus’ta Başsavcı Sadık es-Sur ile görüşmede bulundu (Libya Ulusal Birlik Hükümeti)

Geçen Şubat ayı ortalarında Libya’nın başkenti Trablus’ta silahlı bir grup, gizli bir merkezde yaklaşık altı yıl süren zorla alıkoyma ve taciz eylemlerinin ardından eski Şehit ve Kayıp Ailelerini Barındırma Bakanı olan siyasi aktivist Dr. Muhammed er-Racili Guma’yı serbest bıraktı. Eski Başbakan Ali Zeydan hükümetinde görev yapan Guma’nın durumu, yıllarını hapishanede geçiren onlarca trajik hikâyeden sadece biri.
Resmi olmayan raporlar ve yerel ve Arap insan hakları dernekleri, daha önce siyasi aktivistlere ve insan hakları savunucularına karşı işlenen yaygın ihlalleri belgelerken, bu aktivistlerin ya gizli bir gözaltına merkezinde tutulduğunu ya da ‘gerçek dışı’ olduğuna inanılan itiraflar yapmaya zorlanarak itibarlarının zedelendiğini belirtmişti.
Geçen hafta sonu beş Libyalı insan hakları örgütü, sosyal medya organlarında bazı güvenlik birimleri tarafından insan hakları savunucularına karşı yürütülen ve en az yedi aktivistin keyfi olarak tutuklanmasıyla sonuçlanan ‘sistematik bir kampanya ve provokasyonlara’ değindi.
Libya Suç İzleme Örgütü, 28 Mart’ta Şarku’l Avsat’a alıkonulanların tutuldukları yerlerin henüz bilinmediğini söylerken, söz konusu beş insan hakları örgütü de güvenlik birimlerini Libya ceza hukukunun usul kuralları çerçevesinde ağır ihlallerde bulunmakla suçladı.
İnsan Hakları Savunucuları Merkezi ve Libya Suç İzleme Örgütü de dahil insan hakları örgütleri, “Bu suçları kınayan 15 Libyalı insan hakları örgütü var” diyerek, ancak güvenlik nedeniyle isimlerini açıklamaktan korktuklarını dile getirdi. Bu gerçekler karşısında Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliği (OHCHR), sivil topluma yönelik baskının derinleşmesi nedeniyle endişe duyduğunu ifade etti. OHCHR ayrıca, yetkilileri insan hakları savunucularına karşı yürütülen kampanyayı durdurmaya ve keyfi olarak gözaltına alınan herkesi serbest bırakmaya çağırdı.
Kan kanseri (lösemi) hastası olan Guma’nın ailesi, 8 Haziran 2016’da kaçırılması sonrasında Dr. Muhammed er-Racili Guma’nın Caydırıcılık Güçleri tarafından nerede tutulduğu hakkında bilgi alamadı. Libya’da zorla alıkoyma, yasalarla tutarlı değil ve ‘siyasi hesaplar’ amacıyla gerçekleştiriliyor. Aynı örgütler, geçen Aralık ayında bir aktivistin daha güvenlik birimleri tarafından tutuklandığını belgelerken, Facebook’ta sözde itiraflarının bir videosunu yayınladı. Söz konusu örgütler, Şubat ayı ortasında ise güvenlik birimlerinden birinin ‘Clubhouse’ uygulamasında bir insan hakları sorunu tartışmasına dahil olmaları sonrasında üç aktivisti tutukladığını söyledi. Aktivistlerden birinin, tutuklanmalarından bir hafta sonra söz konusu güvenlik biriminin Facebook ve Twitter sayfasında ‘itiraf’ videosu yayınlandı.
Aynı birimler, 25 Şubat’ta bir eğitim çalıştayına katılmak üzere Mitiga Uluslararası Havalimanı’nda bulunduğu sırada (mültecilerin durumlarıyla ilgilenen uluslararası bir örgüt için çalışan) genç bir aktivisti de tutukladı. 8 Mart’ta ise güvenlik birimi, tutuklu aktivistin bir videosunu yayınladı. Videoda, aktivistin sivil toplumdaki faaliyetleri ve yerel ve uluslararası örgütlere mensup bir dizi aktivistle olan ilişkileri hakkında ‘itirafları’ yer alıyordu. Aynı şekilde güvenlik birimi, ayrıca bu ayın 9’unda altıncı bir eylemciyi daha tutukladı.
Örgütler, yedi aktivistin tutuklanmasını, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nde ve Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’de öngörülen ‘temel haklara karşı’ keyfi bir gözaltı olarak nitelendirerek, aktivistlerin derhal serbest bırakılmaları ve kendilerine yönelik karalama kampanyasının durdurulması çağrısında bulundu.
Örgütler, sosyal medya sitelerinin geçen yıldan beri ‘insan hakları savunucularını, özellikle kadınları hedef alan bir arenaya dönüştüğünü’ söyledi. Devrimden sonra birbirlerini takip eden hükümetlerden herhangi birinin siyasi iradesinin bulunmaması nedeniyle sivil toplumun, örgütlenme ve sivil çalışma özgürlüğünü kısıtlayan yasal engellerden mustarip olduğunu dile getirdi. İnsan Hakları Savunucusu Merkezi tarafından yapılan yasal bir araştırmada, “İnsan hakları savunucuları ifade, örgütlenme ve barışçıl toplanma özgürlüğünden yararlanmalıdır. Ancak Libya mevzuatları, bu tür özgürlüklerin kullanılması için en ufak bir koruma sağlamamaktadır. Ülkede insan hakları savunucularına yönelik ihlallerin sayısını artıran bir eylem olarak, bu özgürlüklerin kullanılmasını engellemek için keyfi kısıtlamalar getiriliyor” ifadelerine yer verildi.
Öte yandan Libya Suç İzleme Örgütü, 19- 20 Mart tarihleri arasında Sirte şehrinde altı medya çalışanı ve blog yazarının kaçırıldığını bildirdi. Örgüt, failin Ulusal Ordu Genel Komutanlığı’na bağlı silahlı bir grup olduğunu açıklarken, Genel Komutanlık ise bu iddiayı yalanladı.
Aynı şekilde Libya Ulusal İnsan Hakları Komitesi ise Sirte’deki güvenlik ve askeri yetkililere ‘kaçırılan ve zorla gözaltına alınan tüm kişilerin akıbetleri hakkında bilgi verme’ ve ‘onları derhal ve koşulsuz olarak serbest bırakma’ çağrısında bulundu.



Hizbullah savaşçılarını Lübnan ordusuna entegre etme fikri gerçeklerle çarpışıyor

21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
TT

Hizbullah savaşçılarını Lübnan ordusuna entegre etme fikri gerçeklerle çarpışıyor

21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)
21 Mayıs 2023 tarihinde Lübnan'ın Aramta kasabasında bir askeri tatbikata katılan Hizbullah savaşçıları (Reuters)

Lübnan Cumhurbaşkanı Joseph Avn'ın Hizbullah savaşçılarının, 1990 iç savaşından sonra olduğu gibi Lübnan ordusuna entegre edilmesi önerisi siyasi çevrelerde ve uzmanlar arasında tartışma konusu oldu.

Ordunun çeşitli sebeplerle bu savaşçıları bünyesine katamaması nedeniyle öneri henüz yaygın kabul görmezken, uzmanlar bu meselenin doğuracağı sonuçlar konusunda uyarıda bulundu. Bunun ‘silahlarını devlete teslim etmesi karşılığında Hizbullah için bir teselli ödülü’ olduğunu belirten uzmanlar, ‘dini emir alan ve ideolojik inanca sahip olan unsurların orduda yer alamayacağını’ vurguladı.

Cumhurbaşkanı Avn basına verdiği demeçte, “Ordu içinde Hizbullah savaşçılarından oluşan bağımsız bir birim oluşturmak mümkün değil. Ancak 1990'ların başında Lübnan'daki iç savaşın sonunda çeşitli taraflarla olduğu gibi üyeleri orduya katılabilir ve kurslara tabi tutulabilir” ifadelerini kullandı.

Bu öneriyi yorumlayan Güçlü Cumhuriyet Bloğu Milletvekili Giyas Yazbek, ordunun ‘Hizbullah'ın dış uzantılarla ordusunu oluşturduğunu iddia ettiği 100 bin savaşçıyı absorbe edemeyeceğini’ söyledi. Şarku’l Avsat'a konuşan Yazbek, “Hizbullah'ın 25 bin savaşçısı olsa bile, şu anda subaylarının ve üyelerinin maaşlarını dış yardımlarla güvence altına almaya çalışan askeri kuruma bunları dahil etmek imkânsız” dedi.

Yazbek, ‘ordunun cumhurbaşkanı ve hükümetle birlikte geliştirdiği ulusal güvenlik stratejisinin henüz Lübnan'ın ordu ve güvenlik güçlerinin sayısına olan ihtiyacını belirlemediğini’ vurguladı. Yazbek, “Sınırlarımızı çizdiğimizde, savaşın nedenlerini ortadan kaldırdığımızda ve Lübnan'da siyasi bir çözüme doğru ilerlediğimizde, ordunun mevcut subay ve personel sayısı yeterli olacak ve artacaktır” şeklinde konuştu.

Hizbullah savaşçılarının durumu

Askeri uzman Halid Hamade'ye göre, ‘Taif Anlaşması'ndan sonra silahlı milislerin dağıtılmasında olduğu gibi bugün de Hizbullah savaşçılarının orduya alınması önerisi, Cumhurbaşkanı'nın Hizbullah'ı silahlarını devlete teslim etmeye ikna etme çabaları bağlamında Hizbullah için bir teselli ödülüdür.’

Hamade, ‘Hizbullah savaşçılarının orduya entegre edilmesinin, özellikle ateşkes anlaşmasının imzalanmasının ardından yaşanan gelişmelerden sonra, birçok engelle karşı karşıya olduğunu’ savundu.

fvdgh
Hizbullah Genel Sekreteri Haşim Safiyuddin'in 24 Şubat 2025 tarihinde Lübnan'ın güneyindeki Deyr Kanun en-Nahr kasabasında düzenlenen cenaze töreni sırasında Hizbullah üyeleri (Reuters)

“İç savaşın sona ermesinin ardından Lübnan devletinin yüzlerce milisi orduya ve güvenlik güçlerine katmayı başardığı doğrudur, ancak Hizbullah'ın durumuyla karşılaştırma yapmak artık mümkün değildir” diyen Hamade, Şarku’l Avsat'a yaptığı açıklamada şunları söyledi: “Ulusal Mutabakat Belgesi imzalandığında milis liderleri belgeyi tanıdı, milislerin feshedildiğini duyurdu, silahlarını gönüllü olarak devlete teslim etti ve siyasi sürecin bir parçası oldu. Hizbullah ise ateşkes anlaşmasını tanımıyor ve silahlarını teslim etmeyi kabul etmiyor. Dolayısıyla siyasi sürecin bir parçası haline geldiğini ve artık askeri bir kanadı olmadığını kabul etmeden milislerini orduya dahil etmekten bahsetmek bağlamdan kopuktur.”

Hizbullah'ın ideolojisi

Yazbek'e göre Hizbullah'ın ideolojisi, savaşçılarının orduya entegrasyonunun önündeki en büyük engel. Yazbek, “Hizbullah, Lübnan'ı İran'ın uzantısı olan coğrafi bir nokta olarak görüyor. Hizbullah Genel Sekreteri Naim Kasım'ın silahları teslim etmeyeceğini ve silahların devletin elinde olmasıyla ilgili konuşmalarla ilgilenmediğini açıklamasının da gösterdiği gibi bu doktrin halen varlığını sürdürüyor” ifadelerini kullandı.

ukıo
24 Şubat 2025 tarihinde düzenlenen cenaze töreninde eski Hizbullah Genel Sekreteri Haşim Safiyuddin'in tabutunu taşıyan Hizbullah savaşçıları (AP)

‘Lübnan iç savaşı sırasında milisleri olan ve devlet şemsiyesi altına giren liderlerin Lübnanlı liderler olduğunu, kararlarının Lübnanlıların kararı olduğunu’ hatırlatan Hamade, “Hizbullah ise organik olarak bölgesel bir otoriteye bağlıdır ve hem Lübnan içinde hem de dışında tehlikeli askeri ve güvenlik rolleri oynamıştır” dedi. Hizbullah'ın ‘Tahran'dan ayrıldığını, yerel bir siyasi bileşen olmayı kabul ettiğini ve askeri kolunu feshettiğini açıklamadığına, böylece savaşçılarının ordu içinde absorbe edilmesi konusunun tartışılabileceğine’ dikkat çeken Hamade sözlerini şöyle sürdürdü: “Veliyyül Fakih tarafından verilen ve uygulanması gereken meşru yetki çerçevesinde faaliyet gösteren askeri bir grup ile anayasal makamlar tarafından demokratik mekanizmalar çerçevesinde alınan siyasi bir karar çerçevesinde faaliyet gösteren başka bir grubu uzlaştırmak nasıl mümkün olabilir? İster sivil idarelerde ister güvenlik kurumlarında milislerin devlete entegre edilmesi deneyimi tekrarlanabilecek kadar başarılı oldu mu?”

Ordu disiplini

Bazılarının iddia ettiği gibi iç savaş sürecindeki milislerin orduya alınmadığını belirten Yazbek, ‘güvenlik ve askeri kurumlara alınanların Lübnan'ı yöneten Suriye rejimine yakın olduğunu, ülkenin egemenliği için savaşan ve Suriye işgaline karşı çıkanların ise kovalandığını, hapsedildiğini ve birçoğunun Lübnan'ı terk etmek zorunda kaldığını’ vurguladı. Yazbek ayrıca, ‘ordu personeli tarafından uygulanan disiplinin Hizbullah savaşçıları için geçerli olmadığını, çünkü milislerin orduyla, ordunun da onlarla uyumlu olmadığını’ belirtti.

Hamade, “Hizbullah savaşçılarının Lübnan ordusuna ve diğer devlet kurumlarına dahil edilmesinin artıları ve eksileri ne olursa olsun, doğru yol Hizbullah'ın silahlarını devlete teslim etmesiyle başlamalı. Hizbullah üyeleri Lübnan toplumundan izole edilmiş bir grup değildir ve topluma entegre edilmelidir. Ancak Hizbullah’ın silahlarını teslim etmesi için bir tür ayartma olarak özümsenmeleri konusunu gündeme getirmekte acele etmek hedefe ulaşılmasını sağlamayacaktır. Gerekli olan, Hizbullah’ın öncelikle devleti, silahların yalnızca devletin elinde olmasını, savaş ve barış kararının devletin elinde olduğunu ve bu konuda meydana gelebilecek herhangi bir düzenlemenin başlangıcı olarak uluslararası kararları uygulama ihtiyacını tanımasıdır” dedi.