İran Devrim Muhafızları'nın yabancı terör örgütleri listesinden çıkarılması siyasi bir mesele

DMO Genel Komutanı Hüseyin Selami ile Kudüs Gücü Komutanı İsmail Kaani
DMO Genel Komutanı Hüseyin Selami ile Kudüs Gücü Komutanı İsmail Kaani
TT

İran Devrim Muhafızları'nın yabancı terör örgütleri listesinden çıkarılması siyasi bir mesele

DMO Genel Komutanı Hüseyin Selami ile Kudüs Gücü Komutanı İsmail Kaani
DMO Genel Komutanı Hüseyin Selami ile Kudüs Gücü Komutanı İsmail Kaani

Analistler, nükleer anlaşmayı canlandırmak amacıyla Avusturya’nın başkenti Viyana’da yapılan müzakerelerin tamamlanmasının önündeki son engellerden biri olan Tahran'ın İran Devrim Muhafızları Ordusu’nun (DMO) ABD’nin ‘yabancı terör listesinden’ (FTO) çıkarılması talebinin ‘temel bir meseleden ziyade siyasi bir mesele’ olduğunu düşünüyorlar.
Müzakereler geçtiğimiz ayın başlarında Rusya'nın son dakika talepleri nedeniyle sekteye uğramadan önce ABD ve İran, anlaşmayı yeniden canlandırmanın eşiğinde gibi görünüyorlardı. Şimdi ise Rusya’nın taleplerinin yerini Tahran’ın DMO'nun FTO’dan çıkarılması talebi aldı. Bu talebin yerine getirilmesi için Joe Biden yönetiminin, eski Başkan Donald Trump yönetimi tarafından Mayıs 2019’da alınan kararı tersine çevirecek bir adım atması gerekiyor.
Washington, bir yılı aşkın bir süredir nükleer anlaşmayı canlandırmak için İran ile aralıklı ve dolaylı müzakerelerde bulunuyor. Tahran, geçtiğimiz ayın sonlarında DMO’nun FTO’dan çıkarılmasını istedi. ABD’li kaynaklar, Biden yönetiminin, İran'ın DMO’nun faaliyetlerini engelleyeceğine dair bir taahhütte bulunması karşılığında bunu yapmayı düşündüğünü söylediler.
ABD'nin eski Ortadoğu müzakerecisi Dennis Ross'a göre Beyaz Saray, DMO’yu FTO’dan çıkarmanın ‘siyasi hassasiyetinin ve maliyetinin’ çok iyi farkında. Bazı Demokratların DMO'nun listeden çıkarılmasına karşı olduklarına dikkati çeken Ross, “Beyaz Saray'da siyasi tarafta bir tereddüt var” dedi.
 Washington Post gazetesinin Cuma günü aktardığı ABD yönetiminden üst düzey bir yetkilinin açıklamalarına göre Başbakan Biden’ın, DMO’yu listeden çıkarma gibi bir niyeti yok.
Reuters’a konuşan Biden yönetiminden üst düzey bir yetkili, “Açıktan pazarlık yapmayacağız. Halen bir takım boşluklar var” şeklinde konuştu. Kimliğinin açıklanmasını istemeyen yetkili, “Bu noktada, özellikle de bu konuda sorumluluk İran'a aittir” yorumunda bulundu.

İçeride kullanmak için
Şarku’l Avsat’ın Reuters’tan aktardığı habere göre, eski Başkan Trump, 2019 yılında DMO’yu FTO’ya eklediğinde, ‘başka bir ülkenin ordusunun bir parçasını terör örgütü ilan etmekle’ eleştirildi. Bu adım bazıları tarafından nükleer anlaşmayı canlandırmayı zorlaştıran zehirli oklar olarak görüldü.
DMO, İran ordusu için paralel bir güçtür. İran sınırları dışında istihbarat ve askeri operasyonlar yürüten bir kola ve İran Güvenlik Bakanlığı'na rakip bir istihbarat servisine sahiptir. Ayrıca İran ekonomisinde önemli bir yeri olan çok sayıda şirketi de ekonomik faaliyetler gösteriyor.
DMO’nun FTO’dan çıkarılmasını eleştiren ve bu fikre açık olanlar, bunu yapmanın çok az ekonomik etkisi olacağını, çünkü ABD’nin diğer yaptırımlarının yabancı aktörleri DMO ile iş yapmaktan vazgeçirmeye zorladığını söylüyorlar.
Kimliğinin açıklanmasını istemeyen ABD'li üst düzey bir yetkili, Biden yönetiminin değerlendirmesinin DMO’nun listeden çıkarılmasının İran ekonomisi üzerinde önemli bir etkisi olmayacağı yönünde olduğunu, bunun ise kısmen de olsa DMO’nun 11 Eylül 2001 saldırılarından sonra oluşturulan ‘özel olarak belirlenmiş küresel terörist varlık’ (SDGT) listesinde olmasından ötürü uygulanan yaptırımlardan kaynaklandığını aktardı.
Reuters, İranlı kaynaklara göre DMO’nun FTO’dan çıkarılması talebinin, iç politika ve İran'ın yeni Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin ekibinin, selefi Hasan Ruhani'den daha iyi bir anlaşma sağlayabileceklerini gösterme arzusu da dahil olmak üzere arkasında birçok nedene dayandığına işaret etti.
İranlı üst düzey bir diplomat, konuya ilişkin değerlendirmesinde, bunun genel olarak İran rejimi ve İranlı müzakereciler için bir itibar meselesi olduğunu söyledi. Müzakereleri yakından takip eden İranlı eski bir üst düzey yetkili ise yeni iktidar ekibinin, DMO’nun FTO’dan çıkarılması konusunda başından beri ısrarcı olduğunu ve yaptırımların kaldırılması halinde bunu büyük bir başarı olarak göreceğini belirtti. Bunun esasen içeride kullanılmak için istendiğini ifade eden eski yetkiliye göre bunun nedeni, 2015 yılında dönemin Cumhurbaşkanı Ruhani’nin dünya güçleri ile nükleer anlaşma imzalamasını eleştirenlerden oluşan mevcut Tahran yönetiminin, şimdi aynı anlaşmayı öylece yeniden canlandıramayacak olmasından kaynaklanıyor.
Reuters’ın haberine göre İranlı bir yetkili, Tahran'ın Kudüs Gücü FTO’da kalmaya devam ederken DMO'nun listeden çıkarılması fikrini tamamen reddedildiği söyledi.

Terörün önü açılıyor mu?
ABD'li yetkililer bu talebi kabul etmekte isteksiz olsalar da, Washington'daki asıl mesele aynı zamanda siyasi olması. Cumhuriyetçiler, DMO’nun FTO’dan çıkarılmasını, Biden yönetiminin terörizm konusunda gevşek davrandığının bir göstergesi olacağını iddia ediyorlar. ABD'li yetkililer ise bu suçlamayı reddediyorlar.
ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler Komitesi'nin önde gelen Cumhuriyetçi üyelerinden Michael McCaul geçtiğimiz hafta, DMO’yu, Amerikalıları tehdit eden bir ‘ölüm makinesi’ olarak niteledi ve Beyaz Saray'a siyasi bir maliyeti olacağını söyledi. McCaul, bu konunun Demokrat Parti'yi ikiye böleceğini de sözlerine ekledi.
Demokratlardan bazıları da  endişelerini dile getirdiler. Ancak ABD Kongresi’nin nükleer anlaşmanın yeniden canlanmasını engelleme şansı çok az. Temsilciler Meclisi’nin Demokrat Temsilcisi Josh Gottheimer, geçtiğimiz hafta yaptığı açıklamada, “Amerikalıların hayatıyla kumar oynayıp yabancı bir terör örgütünü listeden çıkaramayız” şeklinde konuştu.
DMO’nun listeden çıkarılması önerisini eleştirenler dahi DMO'yu FTO’dan çıkarmanın ekonomik etkisinin çok az olacağını biliyorlar.
Washington Yakın Doğu Politikaları Enstitüsü Terörle Mücadele ve İstihbarat Programı Direktörü Matthew Levitt, konuyla ilgili değerlendirmesinde, “DMO'nın yabancı terör örgütü olarak sınıflandırılması, ABD yönetimine, biri DMO ile iş yapan herhangi bir kişinin ya da kuruluşun ülkeye girişini reddetmesi, ikincisi DMO’ya bilerek maddi destek sağlayanlara yaptırımlar uygulanması olmak üzere yalnızca iki yetki veriyor” dedi.
İran'ın DMO'nun listeden çıkarılmasını, DMO’nun herhangi bir terörist faaliyette bulunmadığını teyit etmek için kullanacağını, aynı zamanda bunun olması halinde ABD yaptırımlarının güvenilirliğinin baltalanacağını söyleyen Levitt, “DMO, terör faaliyetlerini durdurduğuna dair kanıt bulunana kadar FTO’dan çıkarılmamalı” ifadelerini kullandı.



İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
TT

İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)

Refik Huri

Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin helikopter kazasında ölmesi, İran'ı kritik bir dönemde iki halef kriziyle karşı karşıya bıraktı; birincisi zamanından önce gelen cumhurbaşkanının halefi krizi. İkincisi,1979'da İslam Devrimi'nin fitilini ateşleyen İmam Humeyni’den çok daha uzun süre hüküm süren Dini Lider Ali Hamaney'in sağlık durumu sebebiyle zamanı yaklaşan halefini seçme krizi. Hamaney'in halefinin radikal bir din adamı olacağı kesin ve Reisi öne çıkan bir adaydı. Hem Dini Lider hem de Dini Lider’in istediği seçeneğe oy veren Uzmanlar Konseyi çevresinde önemli bir seçenekti. Reisi'nin halefi konusu ise görünürde Reisi, Ahmedinejad ve Hatemi gibi aşırı muhafazakâr veya Rafsancani ve Ruhani gibi reformcu ve ılımlı bir figür olacak din adamı ya da eski Devrim Muhafızları subayı seçeneklerine açık görünüyor.

Sistemin gerçek hesapları arasında hiçbir fark yok. Zira gerçek güç, “ilahi meşruiyete” sahip olan, kayıp ve beklenen “zamanın sahibinin” vekili olan Dini Liderin elinde. Herhangi bir dini rejim gibi, gittikçe daha da aşırılaşma yönünde ilerlemeye mahkûm bir rejimde, Dini Liderin aşırı muhafazakâr olması doğal. Teorik olarak “halk meşruiyetini” temsil eden cumhurbaşkanlığı makamı için muhafazakâr ya da ılımlı adayları seçen de odur. Seçimler, ister iç koşullar isterse dış ilişkilerin görünen yönü olsun, rejimin her aşamadaki ihtiyaçlarına bağlıdır. Dünyada İran’daki “reformcu akımın” başarısı üzerine oynanan bahisler bağlamında yapılan eski ve yeni tartışmalar ise bir nevi kendini kandırmadır. Dini Liderin iradesi olmadan hiçbir reformcu iktidara ulaşamaz. Cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi, Hasan Ruhani ve onlardan önce İmam Humeyni'nin ölümünden sonra arkadaşı Ali Hamaney'in Dini Lider konumuna gelmesinde önemli rol oynayan Haşimi Rafsancani'de olduğu gibi, iktidara gelip çizilen kırmızı çizgileri aşmaya çalışan herhangi bir reformcu figür izolasyona mahkumdur.

Hamaney, "bugün ülkenin asıl meselesinin ekonomi ve temel zayıf noktasının da ekonomik mesele" olduğunu düşünüyorsa, Reisi'nin halefi ekonomiye odaklanacak, insanları ekonomik durumdan ve uygulanan sosyal kısıtlamaların sertliğinden kaynaklanan toplumsal memnuniyetsizliklerini azaltmaya ikna edecek ılımlı bir şahsiyet olabilir. Ama bunun aksini düşünenler de var. Bunlara göre Reisi'nin Türkiye, Mısır, Suudi Arabistan, BAE, Katar ve diğerlerine açılma konusunda yaptıkları, ancak ılımlı bir cumhurbaşkanının aksine sorgulanmadan esneklik gösterebilecek katı görüşlü bir cumhurbaşkanı tarafından yapılabilirdi. Pratik olarak Hamaney'in elinde olan anahtar, adayları eleyen ve Reisi'nin aday gösterilmesi sırasında kazanacağı korkusuyla Ali Laricani’nin yarış dışı bırakılmasında olduğu gibi, seçilen adaya tehdit oluşturanların adaylığını önleyen Anayasa Koruma Konseyi'ne ödünç olarak veriliyor. Konsey, eski cumhurbaşkanı Ruhani’nin bile, uzun süredir üyesi olmasına rağmen Uzmanlar Konseyi'ne aday olmaya uygun olmadığına karar vermişti. Bunun nedeni, İmam Humeyni'nin en başından beri İslam Cumhuriyeti'nin en yüksek önceliklerini belirlemiş olmasıdır ve bunlardan en öne çıkanları iki tanedir. Birincisi, "İslam hükümeti velayet ile imanın ikizidir ve düzeni sağlamak bir görev borcudur." İkincisi ise "devrimi ihraç etmek, çünkü rejim kapalı bir ortamda kalırsa kesinlikle yenilgi ile yüzleşecektir." Arap ülkelerindeki Şii milis gruplara “yatırım” yapılması ve Filistin kartına sahip olunmaya çalışılması da bundandır. Bunun hiçbir bölgesel güçte daha önce görülmemiş pratik uygulaması ise Lübnan'da Hizbullah, Irak’ta Haşdi Şabi, özellikle de Hizbullah Tugayları, Seyyid el-Şuhada Tugayı, Kays el-Hazali hareketi, Suriye'de Afganlardan oluşan Fatimiyyun Tugayı ile Pakistanlılardan oluşan Zeynebiyyun Tugayı gibi silahlı mezhepçi ideolojik grupların kurulması, Yemen’de Ensarullah (Husiler), Gazze’de Hamas ve İslami Cihat’ın desteklenmesidir. İran'ın hiçbir şey yapmadan kazanmasını sağlayan da budur. Vekalet ile kazanıyor, vekalet ile savaşıyor ve vekalet ile anlaşıyor. Brookings Enstitüsü Başkan Yardımcısı ve Dış Politika Programı Direktörü Susan Maloney'nin söylediği gibi, Tahran'ın bölgede bahse girdiği şey bir kaos sistemidir. Maloney İran'ın stratejisini "güçlü düşmanlarına, özellikle de ABD'ye karşı avantaj elde etmenin ekonomik açıdan ucuz bir yolu olarak, asimetrik savaşa yatırım yapmak" olarak tanımlıyor. Sahne çok çelişkili ve Sovyetler Birliği'nde yaşanan ve onun çöküşüne yol açan duruma benziyor; içeride ekonomik zayıflık, dışarıda güçlü nüfuz ve büyük harcamaların yapıldığı askeri güç. Hamaney'in 2003'te İran penceresinden gördüğü kadarıyla bölgedeki sahne şöyleydi; “Washington yeni bir Ortadoğu yaratma konusunda tamamen başarısız oldu. Bölgenin jeopolitik haritasının köklü bir değişim içinde olduğu doğru ama bu ABD'nin değil, direniş cephesinin yararına bir değişim. Evet, Batı Asya'nın jeopolitik haritası değişti ama direnişin lehine olacak şekilde değişti.” Dahili sahneye gelince, zorlu ekonomik durumdan duyulan memnuniyetsizlik nedeniyle halk seçimlere katılma konusunda isteksiz. Kadınlara başörtüsünün dayatılmasına, sosyal davranışlar ve giyim üzerindeki kısıtlamaların sıkılaştırılmasına karşı gösteriler düzenleniyor. Son parlamento seçimlerine seçmenlerin ancak yüzde 41'i katıldı. Başkent Tahran'da bu oran yüzde 19'du.Türk analist Murat Yetkin, "İran rejimi uzun menzilli füzeler üretebiliyor ama Cumhurbaşkanı Reisi'nin uçağının yerini tam olarak belirleyemiyor" derken abartmıyordu. Aslında İran'ın uçağın düşüşüne ilişkin hikayesi hâlâ eksik. Dahası kazanın gerçek nedenleri, teknik neden veya sisten mi kaynaklandığı, yoksa sabotaj sonucu mu olduğu gibi sorular cevapsız kalacak kadar boşluklarla dolu. Resim net değil; cumhurbaşkanının uçağı düşerken kendisine eşlik eden iki uçak Tebriz'e dönüş yolculuğuna nasıl devam edebildi? Reisi'nin dini lider konumuna gelmesini engellemek için biri bir komplo mu kurdu? Cenaze törenlerinde Şiiliğin abartılı tezahürleri, soruları gülünç hale getirmeye yönelik bir çaba mıydı?

Totaliter rejimlerde gerçeği bilmek zordur. Ancak içeride baskı ve disipline, bölgede ise kaosa bel bağlayan İslami rejim, din adamları ve Devrim Muhafızları arasında karma bir rejim haline geldi. Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor.