Egzersiz uzmanı geri geri yürümenin faydalarını açıkladı

"Geriye doğru yürümek basittir. Ancak bu kolay olduğu anlamına gelmez"

Geçen sene yapılan bir çalışma inme inen kişilerin günde 30 dakika yürüyerek ölüm riskini yüzde 54 azaltabileceğini göstermişti (Unsplash)
Geçen sene yapılan bir çalışma inme inen kişilerin günde 30 dakika yürüyerek ölüm riskini yüzde 54 azaltabileceğini göstermişti (Unsplash)
TT

Egzersiz uzmanı geri geri yürümenin faydalarını açıkladı

Geçen sene yapılan bir çalışma inme inen kişilerin günde 30 dakika yürüyerek ölüm riskini yüzde 54 azaltabileceğini göstermişti (Unsplash)
Geçen sene yapılan bir çalışma inme inen kişilerin günde 30 dakika yürüyerek ölüm riskini yüzde 54 azaltabileceğini göstermişti (Unsplash)

Klinik egzersiz fizyolojisi uzmanı Jack McNamara, geri geri yürümenin faydalarını anlattı. Birleşik Krallık'taki East London Üniversitesi'nde görev yapan akademisyen, yürüyüşün sağlığa pek çok faydası olduğunu hatırlatırken geriye doğru yürüyerek farklı yararlar sağlanabileceğini belirtti.
Yürümenin sanılandan daha karmaşık bir faaliyet olduğunu ifade eden McNamara dik durmanın görsel, denge ve propriyosepsiyon (uzuvların konumunu algılama) sistemler arasında koordinasyon gerektirdiğini kaydetti.
Bir insan geriye doğru yürüdüğünde, bu sistemlerin koordinasyonu zorlaşıyor. Artan zorluk düzeyi de faydaları beraberine getiriyor.
Egzersiz uzmanı, geriye doğru yürümenin dizinde kireçlenme olan kişilerin normal yürüyüşünü ve dengesini geliştirebileceğini vurguladı.
Geri geri yürümek, daha kısa ve sık adımlar atılmasına neden oluyor. Bu durum eklemler üzerindeki yükü azaltırken bacakların alt kısımlarındaki kasları güçlendiriyor.
Bu sayede plantar fasiitin neden olduğu ağrı da giderilebiliyor. Topuk ağrısının en yaygın nedenlerinden biri olan plantar fasiit, ayak tabanındaki dokunun iltihaplanmasıyla oluşuyor.
Geriye doğru yürürken meydana gelen duruş değişiklikleri, lomber omurgayı destekleyen kasları da çalıştırıyor. Böylece kronik bel ağrısı olanlara iyi geliyor.
McNamara geri geri yürümenin nörolojik rahatsızlardan mustarip kişilere veya felç geçiren hastalarda denge ve yürüme hızını iyileştirmek için kullanıldığını vurguladı.
Geriye doğru yürümek aynı zamanda normal yürüyüşten daha etkili bir kilo verme yöntemi olabilir. Egzersiz uzmanı, geri geri yürürken harcanan enerjinin ileri doğru yürümeye göre yaklaşık yüzde 40 fazla olduğunu belirtti.
McNamara geri yürümeye alışan kişilerin koşmaya başlayarak yararları daha artırabileceğini ifade etti.
Yeterli alanı olmadığı için koşamayanlar, ağırlık sürükleyerek kaslarını güçlendirebilir.

Nasıl öğrenebilirsiniz?
"Geriye doğru yürümek basittir. Ancak bu kolay olduğu anlamına gelmez" diyen McNamara, bazı tavsiyeler verdi. Geriye doğru yürürken düşmeye neden olabilecek engelleri görme ihtimali çok düşük. Bu nedenle engellerin olmadığı bir iç veya dış mekan bulunması gerekiyor.
McNamara, ayrıca kafanızı çevirip arkanıza bakma dürtüsüne direnilmesini tavsiye etti. Başınızı ve göğsünüzü düz tutmanız da gerekiyor. Geri geri yürümeye alışan kişilere koşu bandına da geçebilir.
Independent Türkçe, The Conversation



Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash
TT

Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash

Araştırmacılar, otizmin 4 alt tipini keşfederek bu genetik durumun altında yatan biyolojiyi anlamaya yönelik "dönüştürücü bir adım" attı.

Princeton Üniversitesi ve Simons Vakfı'ndan bilim insanları, otizm kohort çalışması SPARK'taki 5 bin çocuğun verilerini analiz ederek bireyleri özellik kombinasyonlarına göre gruplandırdı.

Araştırmacılar belirli özelliklerle ilgili genetik bağlantılar aramak yerine, sosyal etkileşimlerden tekrarlayan davranışlara ve gelişimsel kilometre taşlarına kadar 230'dan fazla özelliği her bir kişide değerlendirdi.

Bu analiz sayesinde otizmin farklı genetik varyasyon modellerine sahip 4 alt tipini tanımlamayı başardılar.

Flatiron Enstitüsü'nde yardımcı araştırmacı bilim insanı ve çalışmanın ortak başyazarı Natalie Sauerwald, "Otizmin tek bir biyolojik hikayesi değil, birden fazla farklı anlatısı olduğunu görüyoruz" diyor.

Bu, geçmişteki genetik çalışmaların neden genellikle yetersiz kaldığını açıklamaya katkı sağlıyor; aslında birbirine karışmış birden fazla farklı bulmacaya baktığımızı fark etmeden bir yapbozu çözmeye çalışıyorduk. Bireyleri ilk başta alt tiplere ayırana kadar resmin tamamını, genetik örüntüleri göremedik.

Bu 4 alt tip Sosyal ve Davranışsal Zorluklar, Gelişimsel Gecikmeyle Birlikte Karma OSB (Otizm Spektrum Bozukluğu), Orta Derecede Zorluklar ve Geniş Çaplı Etkilenme olarak belirlendi.

İlk tip, otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda gelişimsel kilometre taşlarına ulaşan fakat genellikle dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, anksiyete veya depresyon gibi eşlik eden sorunlar yaşayan çocukları kapsıyor.

İkinci tipte gelişimsel kilometre taşlarına ulaşmada gecikme görülürken eşlik eden rahatsızlıklara dair herhangi bir belirtiye rastlanmıyor.

Üçüncü tip olan Orta Derecede Zorluklar'da otizmle ilgili temel davranışlar olsa da diğer gruplar kadar güçlü değil. Otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda kilometre taşlarına ulaşıyor ve eşlik eden rahatsızlıklar görülmüyor.

4. tipte en uç ve geniş kapsamlı zorluklar yaşanıyor.

Katılımcıların yüzde 37'sinin yer aldığı birinci ve yüzde 34'ünün bulunduğu üçüncü tip en yaygın gruplar. Yüzde 19'unu içeren ikinci ve yüzde 10'unun olduğu 4. tiplerse en nadir olanlar. 

Bulgular, genetik farklılıkların "yüzeyde benzeyen klinik görünümlerin ardındaki farklı mekanizmalara işaret ettiğini" vurguluyor.

Örneğin hem Geniş Çaplı Etkilenme hem de Karma OSB gruplarındaki çocuklar gelişimsel gecikme ve zihinsel engellilik gibi bazı önemli özellikleri paylaşıyor. Ancak ilk grupta, ebeveynlerden geçmeyen de novo mutasyonların en yüksek oranı görülürken, ikinci grubun nadir kalıtsal genetik varyantları taşıma olasılığı daha fazla.

Bulgular otizmin sadece 4 alt tipi olduğu anlamına gelmiyor; en az 4 tane bulunduğunu ve bunların hem klinik seviyede hem de genom düzeyinde araştırmalar için anlamlı olduğunu gösteren veri odaklı bir çerçevenin keşfedilmesini sağlıyor.

Otizmle mücadele eden ailelerin, çocuklarının hangi otizm alt tipine sahip olduğunu bilmesi yeni bir netlik, kişiye özel bakım, destek ve topluluk imkanı sunabilir.

Independent Türkçe