Ekstrem iklim olaylarının, felaketzedelerin beyinlerinde uzun vadeli etkiler bıraktığı ortaya kondu

Bilim insanları, 2018 Kaliforniya orman yangınına maruz kalan kişilerin "kayda değer bilişsel eksiklikler" gösterdiğini belirtiyor

AFP
AFP
TT

Ekstrem iklim olaylarının, felaketzedelerin beyinlerinde uzun vadeli etkiler bıraktığı ortaya kondu

AFP
AFP

İklim krizinin bilişsel işleyişi nasıl etkilediği hakkında daha fazla bilgi veren yeni bir araştırmaya göre, orman yangınları gibi ekstrem hava olaylarını atlatanların maruz kaldığı psikolojik travma, felaketzedelerin beyinleri üzerinde uzun vadeli etkilere yol açabilir.
Artan sayıda çalışma ve uluslararası hükümet raporları bütünü, küresel iklim ısındıkça orman yangınları gibi ekstrem hava olaylarının giderek daha yaygın hale geldiği uyarısını yapıyor.
Örneğin, ABD'nin batısındaki yıllık orman yangını alanı yaklaşık 30 yılda yüzde bin kadar arttı ve Kaliforniya'da artık belirli bir yıllık yangın mevsimi var.
Araştırmalar ayrıca 2018'de Kaliforniya'da gerçekleşen ölümcül orman yangınından etkilenen topluluklarda anksiyete ve depresyon belirtilerinin de yaygın olduğunu ortaya koydu.
Geçen hafta PLOS Climate akademik dergisinde yayımlanan yeni araştırma, iklim kriziyle ilgili psikolojik travma semptomlarının bazılarının uzun vadede kişilerin hafızasını, öğrenmesini, düşünmesini ve akıl yürütmesini etkileyip etkilemediğini değerlendirdi.
Bilişsel etkileri bu şekilde incelemek, akıl sağlığı semptomlarının bazılarının arkasındaki mekanizmaları ortaya çıkardı. Fakat iklim değişikliğinden etkilenen kişilerin beyninin çalışma şeklindeki değişiklikleri anlamada hâlâ önemli boşluklar var.
The Independent'ın haberine göre, aralarında San Diego Kaliforniya Üniversitesi'nden de isimler olan bilim insanları, katılımcıların dikkat ve çalışma belleği, yani kişinin kısa süre boyunca zihinde bilgi tutma yeteneği de dahil bir dizi bilişsel işleyiş becerisini değerlendirdi.
Ayrıca, deneklerin dürtüsel tepki vermeme (veya tepki inhibisyonu) ve dikkat dağıtıcıları görmezden gelmek adına müdahale işleme becerilerini test ettiler.
Elektroensefalografiden (EEG) elde edilen beyin dalgası kayıtları kullanılarak, katılımcıların bilişsel görevler gerçekleştirdiği sıradaki beyin fonksiyonları da analiz edildi.
Çalışmaya katılanlar, 2018 orman yangınına doğrudan maruz kalanlar, felakete dolaylı maruz kalan bireyler ve maruz kalmayan bir kontrol grubu olmak üzere üç denek grubunu içeriyordu.
Bilim insanları, yangına doğrudan ve dolaylı olarak maruz kalan grupların, dikkat dağıtıcılarla kontrol grubundan daha isabetsiz şekilde baş ettiğini saptadı.
Ayrıca orman yangınına maruz kalan kişilerin, dikkat dağıtıcılarla baş ederken beyinlerinin ön loblarında daha fazla faaliyet gerçekleştiği bulundu.
Bilim insanları çalışmada "Yangına maruz kalan bireyler, özellikle müdahale işleme görevinde önemli bilişsel eksiklikler gösterdi" ifadelerini kullandı.
Çalışmalar ön lob aktivitesinin bilişsel çabanın bir işareti olduğunu, yani yangına maruz kalan kişilerin dikkat dağıtıcıları işlemede daha fazla zorluk çekebileceğini ve bunu daha fazla çaba sarf ederek telafi ettiklerini gösterdi.
Araştırmacılar, "Bildiğimiz kadarıyla bu, yakın zamanlı iklim travmasının bilişsel ve altta yatan sinirsel etkilerini inceleyen ilk çalışma" açıklamasını yaptı.
Çalışmanın bazı sınırlamalarına atıfta bulunan bilim insanları, araştırmada gözlemlenen grup farklılıklarının, travmatik orman yangını olayından önce de mevcut olabileceğini belirtti.
Bununla birlikte araştırmacılar, bulguların orman yangınının neden olduğu iklim travmasının kronik etkilerinin ilk kanıtlarını sağladığına hâlâ inanıyor.
Araştırmacılar makalede, "Gezegen ısındıkça, giderek daha fazla birey ekstrem iklim olaylarına maruz kalıyor, bu nedenle yeni baş etme mekanizmalarının çeşitli perspektiflerden araştırılması gerekiyor" sonucuna vardı.



"Asya tek boynuzlu atı"nın genom haritası ilk kez çıkarıldı: Yok olmalarını engelleyebilir mi?

Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
TT

"Asya tek boynuzlu atı"nın genom haritası ilk kez çıkarıldı: Yok olmalarını engelleyebilir mi?

Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)
Laos'ta 1999'da kameralara yakalanan saolanın en iyi tahminlere göre 100'den az üyesi kaldı (Ban Vangban Village/Wildlife Conservation Society)

Son derece nadir rastlanan "Asya tek boynuzlu atı" saolanın ilk defa genom haritası çıkarıldı. Yeni çalışma nesli kritik tehlike altındaki türün yaşamasını sağlayabilir. 

İlk kez 1992'de tanımlanan saola (Pseudoryx nghetinhensis), en yakın zamanda keşfedilen büyük memeli türü. Vietnam ve Laos'un dağlık ormanlarında yaşayan bu sığır türü, boynuzlarının yanı sıra çok nadir görülmesi nedeniyle "Asya tek boynuzlu atı" diye biliniyor.

Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği'ne (IUCN) göre nesli kritik tehlike altındaki bu türün 100'den daha az üyesi kaldığı tahmin ediliyor. Üstelik en son 2013'te görülmesi, soyunun çoktan tükenmiş olabileceği ihtimalini de gündeme getiriyor. 

Uluslararası bir araştırma ekibi, avcıların evlerinden toplanan saola kalıntılarından alınan parçaları analiz ederek 26 saolanın tam genomunu çıkardı. Türünün ilk örneği olan bu çalışma, saolanın geçmişini anlama ve geleceğini güvence altına alma yolunda kritik bilgiler sundu. 

Bulguları hakemli dergi Cell'de 5 Mayıs Pazartesi günü yayımlanan çalışmaya göre saolalar 5 bin ila 20 bin yıl önce iki ayrı popülasyona ayrılmış. 

Makalenin başyazarı Genís Garcia Erill "Saolanın önemli genetik farklılıklara sahip iki popülasyona ayrıldığını görmek bizi epey şaşırttı" diyerek ekliyor: 

Bu daha önce hiç bilinmiyordu ve genetik veriler olmadan bilmemizin yolu yoktu. Bu önemli bir sonuç çünkü türün genetik varyasyonunun nasıl dağıldığını etkiliyor.

Bilim insanları ayrıca iki popülasyonun da Son Buzul Çağı'ndan itibaren azaldığını saptadı. Ekip, toplam saola nüfusunun 10 bin yıldır hiçbir zaman 5 binin üstüne çıkmadığını tahmin ediyor.

Bu durum, iki grubun da genetik çeşitliliğini kaybettiği anlamına geliyor. Ancak her biri genetik kodlarının farklı kısımlarını kaybetmiş. Araştırmacılara göre bu, nesillerinin tükenmesini önlemede kritik bir rol oynayabilir. 

Garcia Erill "Bir popülasyonda kaybolan genetik varyasyon diğerini tamamlıyor. Yani eğer bunları karıştırırsak, diğerindeki eksiklik giderilebilir" diye açıklıyor.

Bilim insanları saolaların hayatta kalması için esaret altında çiftleşmelerini sağlayacak bir program geliştirmeye çalışıyor. Yeni çalışmayı yürüten ekibin hesaplamalarına göre böyle bir program, tükenme riski karşısında en etkili çözümü sunuyor. 

Çalışmanın bir diğer yazarı Rasmus Heller şöyle diyor:

Gelecekteki bir popülasyonun temelini oluşturmak için en az bir düzine saolayı (ideal olarak her iki popülasyonun karışımı) bir araya getirebilirsek, modellerimiz türlerin uzun vadede hayatta kalma şansının yüksek olacağını gösteriyor.

En son 2013'te görülen bir türün 12 üyesini bulmak zorlu bir iş. Ancak araştırmacılar, yeni çalışmanın bu sorunu çözebileceğine inanıyor. Saolanın genetik haritasının çıkarılması, daha kapsamlı arama çalışmalarının önünü açabilir. 

Makalenin yazarlarından Minh Duc Le, "Birçok araştırmacı, suda ve hatta aynı habitatta yaşayan kan emiciler olan sülüklerde, saola DNA'sının izlerini bulmayı deneyip başaramadı" diyerek ekliyor:

Bu tekniklerin hepsi küçük DNA parçalarını tespit etmeye dayanıyor ama artık saola genomunun tamamını bildiğimize göre, bu parçaları bulmak için çok daha geniş bir el kitabımız var.

Independent Türkçe, Science Alert, Phys.org, Cell