Siyah kadınların daha farklı depresyon semptomları gösterdiği ortaya çıktı

Araştırmacılar depresyon geçiren siyah kadınların, fiziksel semptomlar yaşadığını bildirmeye daha yatkın olduğunu buldu

Fotoğraf: (Pexels)
Fotoğraf: (Pexels)
TT

Siyah kadınların daha farklı depresyon semptomları gösterdiği ortaya çıktı

Fotoğraf: (Pexels)
Fotoğraf: (Pexels)

Siyah kadınların daha az belirgin depresyon semptomları gösterebileceği yeni bir çalışmada ortaya kondu.
Depresyon belirtileri herkeste farklı görünse de New York Üniversitesi (NYU) Rory Meyers Hemşirelik Okulu ve Columbia Üniversitesi Hemşirelik Fakültesindeki araştırmacıların yürüttüğü yeni bir çalışmada doktorların, siyah kadınlardaki depresyon semptomlarını gözden kaçırabildiği veya tedavi etmeyebildiği öne sürüldü.
13 Aralık'ta yayımlanan çalışmada 227 siyah kadındaki depresyon belirtileri analiz edildi. Veriler ilk olarak yüksek tansiyona katkıda bulunan genetik, psikolojik ve çevresel faktörleri anlamak için siyah anne ve çocukların incelendiği Psikolojik ve Genetik Faktörlerin Kan Basıncı Üzerindeki Kuşaklar Arası Etkisi (InterGEN) isimli çalışma kapsamında toplanmıştı.
Araştırmacılar depresyon geçiren siyah kadınların yorgunluk, uykusuzluk, sinirlilik ve libido azalması gibi fiziksel semptomların yanı sıra özeleştiri ve kendini suçlama semptomları gösterdiğini bildirme olasılığının daha yüksek olduğunu buldu.
Depresyonun yaygın semptomları arasında keyifsizlik, aktivitelere yönelik ilgi kaybı, iştah veya uykudaki değişiklikler, umutsuzluk veya değersizlik duyguları bulunduğu biliniyor. Öte yandan araştırmacılar, depresyon semptomları üzerine yürütülen çok sayıda çalışmanın "ağırlıklı olarak beyaz kişilerde" yapılmasının, BIPOC (siyah, yerli ve beyaz olmayan insanlar) veya diğer ırksal azınlık gruplarındaki depresyon belirtilerinin gözden kaçma ihtimalini artırdığını belirtiyor.
NYU Rory Meyers Hemşirelik Okulunda doktora sonrası araştırmacı olan çalışmanın baş yazarı Dr. Nicole Perez yaptığı açıklamada, "Bulgularımıza dayanarak, sağlık hizmeti sağlayıcılarının siyah kadınlardaki depresyon semptomlarını gözden kaçırmasının mümkün olduğunu ve bunun da yetersiz tanı ve tedaviye yol açtığını söyleyebiliriz" dedi.
Aslında ABD Hastalık Kontrol ve Korunma Merkezlerine göre (CDC) Siyah Amerikalılar ve genel olarak siyah kadınlar üzüntü, umutsuzluk ve değersizlik duygularını hissetmeye beyaz Amerikalılara kıyasla daha yatkın. Öte yandan ruh sağlığı desteğine ihtiyaç duyan üç siyah yetişkinden sadece biri gerçekten buna erişebiliyor. Bu muhtemelen düzgün sağlık sigortasına erişim, sosyo-ekonomik eşitsizlikler veya akıl hastalıklarına karşı olumsuz tutumlar ve damgalanma gibi sebeplerle ruh sağlığı tedavisine erişimde beyaz olmayan insanların karşılaştığı birçok engelden kaynaklanıyor.
Daha da kötüsü, Mental Health America'ya (Amerika Ruh Sağlığı) göre Amerikan Psikoloji Derneği üyelerindeki siyah oranının yüzde ikiden az olması, muhtemelen doktorlar ve hastalar arasında örtük önyargılara ve hatta tıpta ırkçılık örneklerine yol açabilir.
"Umudum, bu bulguların depresyonun kişiden kişiye nasıl farklı görünebileceğine dair gelişen diyaloğa katkıda bulunması" diyen Perez şöyle ekledi:
"Ve bu bulguların tarihsel olarak üzerine yetersiz çalışma yürütülmüş ve azınlık olan popülasyonlarda daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulduğuna dair farkındalığı artırmasını umuyorum. Böylece semptomları daha iyi tespit ederek gözden kaçırılan bakım ve sağlık eşitsizliklerini azaltabiliriz."



Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash
TT

Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash

Araştırmacılar, otizmin 4 alt tipini keşfederek bu genetik durumun altında yatan biyolojiyi anlamaya yönelik "dönüştürücü bir adım" attı.

Princeton Üniversitesi ve Simons Vakfı'ndan bilim insanları, otizm kohort çalışması SPARK'taki 5 bin çocuğun verilerini analiz ederek bireyleri özellik kombinasyonlarına göre gruplandırdı.

Araştırmacılar belirli özelliklerle ilgili genetik bağlantılar aramak yerine, sosyal etkileşimlerden tekrarlayan davranışlara ve gelişimsel kilometre taşlarına kadar 230'dan fazla özelliği her bir kişide değerlendirdi.

Bu analiz sayesinde otizmin farklı genetik varyasyon modellerine sahip 4 alt tipini tanımlamayı başardılar.

Flatiron Enstitüsü'nde yardımcı araştırmacı bilim insanı ve çalışmanın ortak başyazarı Natalie Sauerwald, "Otizmin tek bir biyolojik hikayesi değil, birden fazla farklı anlatısı olduğunu görüyoruz" diyor.

Bu, geçmişteki genetik çalışmaların neden genellikle yetersiz kaldığını açıklamaya katkı sağlıyor; aslında birbirine karışmış birden fazla farklı bulmacaya baktığımızı fark etmeden bir yapbozu çözmeye çalışıyorduk. Bireyleri ilk başta alt tiplere ayırana kadar resmin tamamını, genetik örüntüleri göremedik.

Bu 4 alt tip Sosyal ve Davranışsal Zorluklar, Gelişimsel Gecikmeyle Birlikte Karma OSB (Otizm Spektrum Bozukluğu), Orta Derecede Zorluklar ve Geniş Çaplı Etkilenme olarak belirlendi.

İlk tip, otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda gelişimsel kilometre taşlarına ulaşan fakat genellikle dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, anksiyete veya depresyon gibi eşlik eden sorunlar yaşayan çocukları kapsıyor.

İkinci tipte gelişimsel kilometre taşlarına ulaşmada gecikme görülürken eşlik eden rahatsızlıklara dair herhangi bir belirtiye rastlanmıyor.

Üçüncü tip olan Orta Derecede Zorluklar'da otizmle ilgili temel davranışlar olsa da diğer gruplar kadar güçlü değil. Otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda kilometre taşlarına ulaşıyor ve eşlik eden rahatsızlıklar görülmüyor.

4. tipte en uç ve geniş kapsamlı zorluklar yaşanıyor.

Katılımcıların yüzde 37'sinin yer aldığı birinci ve yüzde 34'ünün bulunduğu üçüncü tip en yaygın gruplar. Yüzde 19'unu içeren ikinci ve yüzde 10'unun olduğu 4. tiplerse en nadir olanlar. 

Bulgular, genetik farklılıkların "yüzeyde benzeyen klinik görünümlerin ardındaki farklı mekanizmalara işaret ettiğini" vurguluyor.

Örneğin hem Geniş Çaplı Etkilenme hem de Karma OSB gruplarındaki çocuklar gelişimsel gecikme ve zihinsel engellilik gibi bazı önemli özellikleri paylaşıyor. Ancak ilk grupta, ebeveynlerden geçmeyen de novo mutasyonların en yüksek oranı görülürken, ikinci grubun nadir kalıtsal genetik varyantları taşıma olasılığı daha fazla.

Bulgular otizmin sadece 4 alt tipi olduğu anlamına gelmiyor; en az 4 tane bulunduğunu ve bunların hem klinik seviyede hem de genom düzeyinde araştırmalar için anlamlı olduğunu gösteren veri odaklı bir çerçevenin keşfedilmesini sağlıyor.

Otizmle mücadele eden ailelerin, çocuklarının hangi otizm alt tipine sahip olduğunu bilmesi yeni bir netlik, kişiye özel bakım, destek ve topluluk imkanı sunabilir.

Independent Türkçe