Diane Keaton, tartışmalara konu olan sinemacı Woody Allen'la yaptığı çalışmaları savundu ve işbirliklerinden "çok büyük gurur duyduğunu" söyledi.
Allen ve Keaton, Play it Again Sam (1972), Sleeper (1973), Love and Death (1975), Annie Hall (1977), Manhattan (1979), Radyo Günleri (Radio Days,1987) ve Manhattan Murder Mystery (1993) gibi birçok filmde birlikte rol almıştı.
Keaton, Annie Hall'deki rolüyle Akademi Ödülleri'nde En İyi Oyuncu Ödülü'ne layık görülmüştü.
Son yıllarda, üvey kızı Dylan Farrow tarafından Allen'a yöneltilen ve Allen'ın şiddetle reddettiği cinsel istismar iddiaları, eğlence sektöründeki pek çok ismin Allen'la arasına mesafe koymasına ve onunla çalışmayı bırakmasına yol açtı.
The Hollywood Reporter'a verdiği yeni bir röportajda Keaton'a, Woody Allen hakkındaki iddiaların ya da "diğer tartışmaların", "onunla birlikte yaptıkları işi gölgede bıraktığını" düşünüp düşünmediği soruldu.
Keaton "Hayır, hiç de değil," diye yanıtladı.
"Hayır. Gurur duyuyorum. Çok büyük gurur duyuyorum."
Tüm kariyerini düşünmesi ve hâlâ "aklından çıkmayan" bir film seçmesi istenen Keaton, Allen'la ilk ortak çalışması olan Play it Again, Sam'i seçti.
Keaton, "İlk Woody Allen filmi. İşte o" dedi.
"O filmdeydim, repliklerim vardı. Gerçekten çok şaşırmıştım."
Keaton'a Allen, Nancy Meyers ve Goldie Hawn gibi sanatçılarla uzun süre devam eden işbirliklerinin "ilk görüşte aşk" duygusundan kaynaklanıp kaynaklanmadığı da soruldu.
Oyuncu, "Hayır, bu kaygı" diye yanıt verdi.
"Endişeleniyorsun. Eğer yönetmen ya da birlikte rol aldığınız kişi muhteşem biriyse, endişelenirsiniz. "Bu bununla nasıl yarışacak...? Ben ... yapabilir miyim? Ben neyim...? Ah, Tanrım." Her şey kolaylaşana kadar biraz endişelenirsiniz. Eminim hemen hemen herkes böyle hissetmiştir. Goldie ve Bette'le [Midler] özellikle bir filmimiz [The First Wives Club] ilginçti. O filmde her zaman biraz endişeli ve kaygılı hissettiğimi hatırlıyorum."
