Müslüman Kardeşler içinde Rehberlik Konseyi Başkan Vekilliği ile ilgili bölünme bir karışıklığın mı yoksa ateşkesin mi habercisi?

Kahire’de Müslüman Kardeşler üyelerinin çıkarıldığı mahkemeden bir kare, Temmuz 2018 (AFP)
Kahire’de Müslüman Kardeşler üyelerinin çıkarıldığı mahkemeden bir kare, Temmuz 2018 (AFP)
TT

Müslüman Kardeşler içinde Rehberlik Konseyi Başkan Vekilliği ile ilgili bölünme bir karışıklığın mı yoksa ateşkesin mi habercisi?

Kahire’de Müslüman Kardeşler üyelerinin çıkarıldığı mahkemeden bir kare, Temmuz 2018 (AFP)
Kahire’de Müslüman Kardeşler üyelerinin çıkarıldığı mahkemeden bir kare, Temmuz 2018 (AFP)

Mısır dışındaki Müslüman Kardeşler (İhvan-ı Müslimin) liderleri arasındaki son dönemde yaşanan gerginlik, Londra ve İstanbul cepheleri arasındaki Müslüman Kardeşler Rehberlik Konseyi Başkan Vekilliği nedeniyle dikkat çekici bir şekilde tırmandı. Bu durum, Müslüman Kardeşler içindeki bölünmenin örgüt içinde, özellikle Londra Cephesi içinde bir kafa karışıklığı mı, yoksa aylarca süren bölünmeden sonra derin bir nefes alınmasını sağlayacak bir ateşkes mi olduğu sorusunu akıllara getirdi.
Londra Cephesi, geçtiğimiz ay, Muhyiddin ez-Zait'i İbrahim Münir'in vefatından sonra bir Rehberlik Konseyi Başkan Vekili seçilene kadar geçici olarak bu görevi üstlendiğini duyurdu. Bu duyurudan saatler sonra, İstanbul Cephesi Mahmud Hüseyin'in Rehberlik Konseyi Başkan Vekili olarak atandığını açıkladı. İstanbul Cephesi’ne bağlı Genel Şura Meclisi, bu kararını, Müslüman Kardeşler iç tüzüğünde mücbir nedenler olması ve Rehber’in görevini yapmasının önünde bir takım engeller bulunması halinde, yerine birinci vekilinin, onun da bu görevi yerine getiremediği bir durumda Rehberlik Konseyi üyelerinden en yaşlısının bu görevi üstlenmesi gerektiği maddesine dayandırdı.
Radikal örgütler alanında uzman olan Mısırlı araştırmacı Ahmed Zağlul, Rehberlik Konseyi Başkan Vekilliğine getirilecek isim üzerinde henüz karar verilemediği için, Müslüman Kardeşler arasındaki ayrılığın özellikle Londra Cephesi içinde büyük bir kafa karışıklığı olduğu anlamına geldiğini söyledi. Zağlul, Şarku’l Avsat’a yaptığı değerlendirmede, “Şimdiye kadar Münir’in yerini alacak aday adayları hakkında kesin bir söz söylenmedi, çünkü İbrahim Münir geçtiğimiz yıllarda selefine uygun örgütsel ağırlığı olan bir liderlik bırakmadı” ifadelerini kullandı.
Salah Abdulhak, Hilmi el-Cezzar, Muhammed el-Buhayri, Mahmud el-İbyari ve Muhyiddin ez-Zait gibi Londra Cephesi içindeki gruplarla bağlantılı, seçim çemberi içinde göz ardı edilemeyecek ve Londra dışında ikamet eden liderlerin varlığına dikkati çeken Zağlul, Müslüman Kardeşler liderleri arasındaki anlaşmazlığın Münir'den sonra daha da arttığını ve anlaşmazlık uçurumunun daha önce Mısır'da tutuklu bulunan Mahmud İzzet’in tutuklanmasından sonra büyüdüğünü vurguladı.
Gözlemcilere göre Londra Cephesi, İstanbul Cephesi’nin attığı adımlar konusunda kafa karışıklığı yaşıyor. Bununla birlikte Münir'in ardından Londra Cephesi’nin liderliğini üstlenmesi beklenen isimler arasında Münir gibi karizmatik biri bulunmuyor. Münir’in yerine aday gösterilen isimler onun oynadığı rolleri oynamalarını engelleyen bir takım sorunlar yaşıyorlar.
İstanbul Cephesi’nden kısa bir süre önce yapılan bir açıklama, İhvan liderliğini seçme yetkisinin Müslüman Kardeşlerin Mısır’daki ve yurtdışındaki şubelerine ait olduğu ve dışarıdan hiç kimsenin İhvan’ın iç tüzüğüne aykırı olarak bir liderlik dayatma hakkının bulunmadığını belirtilmişti.  Açıklamada, Müslüman Kardeşlerin meşru liderlerini değiştirmek için sözde bir liderlik getirilmesine karşı olunduğu vurgulandı.
Londra ve İstanbul cepheleri arasındaki anlaşmazlık geçtiğimiz aylarda, merhum İbrahim Münir'in Türkiye'deki Teşkilat İşleri İdari Dairesi'ni feshetmesi ve İhvan İrşat Bürosu’nun yerine bir üst yapı kurmasıyla başladı. Bu anlaşmazlıkları, Londra Cephesi'nin yeni bir Şura Meclisi olarak kurulması ve İstanbul Şura Meclisi'nin altı üyesi ile Mahmud Hüseyin'in görevden alınması izledi.
Mısırlı uzman Zağlul, taraflar arasındaki anlaşmazlıklar nedeniyle merhum Münir'in yerine kimin geçeceği konusunda Londra Cephesi içindeki krizin devam edeceği ve ancak Londra Cephesi tarafından belirlenen sürenin sona ermesi ve yeni prosedürlerin açıklanmaması nedeniyle, Müslüman Kardeşler içindeki durum düzenlenene kadar geçici olarak tüm tarafların onayladığı bir isim üzerinde anlaşmaya varılması halinde çözülebileceği tahmininde bulundu.
Muhyiddin ez-Zait’in, merhum Münir'in yerini kalıcı olarak alacak bir ismin seçilmesi için verdiği süre sona erdi.
Zait, Münir'in ölümünden saatler sonra, 4 Kasım'da Katar merkezli Al Jazeera kanalına verdiği demeçte, Müslüman Kardeşler içinde geçici olarak idari görevler üstleneceğini söylemiş, Londra Cephesi'nin tüm yeni idari konuları bir aydan kısa bir süre içinde açıklayacağını da sözlerine eklemişti. Ancak Zait'in açıklamalarının üzerinden yaklaşık 45 gün geçmesine rağmen yeni herhangi bir adım atılmadı
Müslüman Kardeşler konusunda uzman bir kaynağa göre Zait'in Londra Cephesi’nin Rehberlik Konseyi Başkan Vekili seçmesi için verdiği sürenin sona ermesi, özellikle Londra Cephesi içinde merhum İbrahim Münir'in yerine kimin geçeceği konusunda bir bölünme yaşandığının duyulmasından sonra İstanbul Cephesi’ni harekete geçirdi.



Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
TT

Unutulmuş Ukrayna savaşı daha tehlikeli ve zor olandır

23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)
23 Kasım'da İstanbul'un Beyoğlu ilçesinde Rusya-Ukrayna savaşına karşı düzenlenen bir gösteri (AFP)

Refik Huri

Ukrayna savaşı, bazen unutulmuş bir savaş gibi görünse de Gazze ve Lübnan’daki savaştan ve İran'ın başını çektiği tüm “direniş ekseninden” çok daha tehlikelidir. Burada Ortadoğu için yeni bir sahne ya da büyüklerin onayladığı bir bölgesel güvenlik sistemine götürecek beklentiler olmaksızın çok fazla gürültü, slogan ve yıkım var. Gazze, savaş bitmeden sona erdi ve kimse onu yönetmeye hazır değil. Önceki “statüko”nun geri gelmesi yönündeki bahisler arasında, herhangi bir siyasi sempati olmaksızın ya da herhangi bir ülke İsrail ile ilişkilerinin gidişatında herhangi bir değişikliğe gitmeden Lübnan neredeyse tamamen yerle bir oldu. Ama Ukrayna'da oyun daha büyük.

Bu, kıtalararası balistik füzelerle ve Rusya'nın nükleer tehdidinin eşiğinde yürütülen bir savaş. Avrupa'yı kontrol etme ve yeni bir çok taraflı dünya düzeni kurma konusunda belirleyici bir savaş. Hayati bir jeopolitik ve stratejik konum ile bağlantıyı sağlama veya koparma savaşı. Zira Başkan Carter döneminde Ulusal Güvenlik Danışmanı olan Profesör Zbigniew Brzezinski'nin tekrarladığı gibi, “Ukrayna olmadan Rusya'nın imparatorluk olmaktan çıktığı” tarihsel bir gerçektir. Tıpkı Batı'nın, Moskova'nın bir imparatorluk olmasını engellemek için Ukrayna'yı Rusya'dan uzaklaştırmakta ısrar etmesi gibi, Başkan Putin de imparatorluğu kurmak için Ukrayna'yı geri almakta ısrar etti. Eski Almanya Şansölyesi Angela Merkel, başından beri bunu fark etmişti ve bunun nedenle anılarında Putin'i kızdırmamak için Ukrayna'nın NATO'ya katılımını ertelemeye çalıştığını söylüyor. Sovyetler Birliği ile Batı arasındaki Soğuk Savaş'ın sona ermesinden yıllar sonra, Rusya ile Batı arasında sıcak bir vekâlet savaşının yaşanması da bu nedenle kaçınılmaz.

ABD ile Çin arasında, Çin'in Tayvan'ı zorla ilhak etmeye karar vermesi durumunda daha da kızışabilecek soğuk savaşın kaçınılmazlığı da buradan kaynaklanıyor. Sahne her şeyi anlatıyor; ABD dünyanın zirvesinde endişeli ve gergin iken, Çin zirveye ulaştıktan sonra kendinden emin ve sakin. Rusya, korkutan ve korkan rolünde seferberlik halinde. NATO'nun kapısına kadar genişlemesinden korkuyor ve NATO'nun Ukrayna'yı kabul etmeyi düşünmesini engellemek için aceleyle savaşa girerek korkutuyor.

ABD, tüm uyarılara rağmen güçlünün yükselen güçten korkmasını simgeleyen “Thucydides” tuzağına düştü. Tarihçilere göre bu, Atina ile Sparta arasında yaşananların bir örneğidir. Güçlü Atina Sparta'nın artan gücünden korktuğu için kendisine savaş açmıştı. Ancak Çin, her ne kadar daha büyük, daha geniş bir tuzağa hazırlanıyor olsa da bu tuzağa düşmemeye çalışıyor.

Biden yönetimi Çin ile ilişkileri üç şekilde özetliyor: rekabet, husumet ve iş birliği. Trump yönetimi ise daha büyük bir şeyden söz ediyor. Başkan Şi Cinping iş birliği arzusunu kullanıyor ancak pratikte “dünyayı yeniden oluşturmak, Batı değerlerini uluslararası kurumlardan kovmak ve doları tahtından indirmek” istiyor. Stanford Üniversitesi'nden ve “Çin'e Göre Dünya” kitabı yazarının Elizabeth Economy’nin söylediğine göre, Şi ayrıca, “Kuşak ve Yol, küresel büyüme, küresel güvenlik ve küresel medeniyet” programlarını gerçekleştirmek için uluslararası uzlaşma çağrısında bulunuyor. Bu ise kısaca, sadece çok kutuplu bir sistemden ibaret olmayan yeni bir dünya düzenidir.

Ancak ABD'de ve tabii ki Avrupa'da, Çin ile anlaşmayı savunanlar da az değil. G7 ve G20 arasında ABD ve Çin’den oluşan “G2” fikrini öne sürenler var. Nitekim tarihçi Adam Tur, “Çin'in tarihsel yükselişine uyum” çağrısında bulundu. Siyaset bilimci Graham Allison, “Asya'daki Çin etkisinin” kabul edilmesi çağrısında bulundu. Ancak olumsuz dalga da artıyor. Tufts Üniversitesi'nde siyaset bilimi profesörü Michael Buckley, “hayati çıkarların çatıştığına ve iki ülkenin sistemlerinde bunun güçlü köklere sahip olduğuna, güç dengesinde büyük bir değişiklik olmadan düşmanlığın azaltılamayacağına, düşmanlığın iki tarafın birbirini yanlış anlamasından değil, birbirini iyi tanımasından kaynaklandığına” inanıyor. Dahası eski ulusal güvenlik danışman yardımcısı Matt Pottinger ve eski kongre üyesi Mike Gallagher Çin ile rekabeti yönetmeyi reddedip, Pekin ile çatışmacı bir söylem ve böylece “rekabeti kazanmayı” talep ediyorlar.

Şi’ye gelince Çin'in yükselişte, ABD'nin ise düşüşte olduğuna inanıyor. Çin Komünist Partisi'nin 2021 yılında yayınlanan “100 Yıllık Resmi Tarihçe”sinde şu ifadelere yer verildi: “Çin, dünya sahnesinde merkeze eskisinden daha yakın. Kendi doğuşuna hiçbir zaman bugün olduğundan daha yakın olmamıştı.”  Şi'nin istediği, Çin ile savaşın üzerinde çok fazla duman görmek isteyen ABD ile “dumansız bir savaş” kazanmaktır. Gerçek şu ki her zaman soğuk savaş zihniyetinden uzaklaşma çağrısında bulunan Çin, ABD’ye karşı bir soğuk savaş başlattı. Şarku’l Avsat’ın Independent Arabia'dan aktardığı analize göre ABD'ye karşı koymak ve dünyadaki Amerikan hegemonyasını zayıflatmak için Rusya ile “sınırsız ortaklık” kurmayı tercih etti. Her ne kadar Çin, Kuşak ve Yol çerçevesinde yüzden fazla ülke ile anlaşmalar imzalamış olsa da Pew Vakfı'nın 2023 yılında tüm kıtalardan 24 ülkede yaptığı kamuoyu yoklaması, katılımcıların yüzde 22'sinin Çin'i tercih ettiğini, yüzde 60'ının ise ABD'ye olumlu baktığını ortaya koydu.

Oyun ikili bir oyun değil, üçlü bir oyun; Çin ve Rusya, ABD'ye karşı. Sıcak arena Ukrayna savaşı nedeniyle Avrupa, Gazze ve Lübnan savaşları nedeniyle de Ortadoğu ise ekonomik ve jeopolitik rekabetin soğuk arenası, Küresel Güney olarak adlandırılan bölgedir. Ama bu, Hindistan, Güney Afrika, Brezilya ve Endonezya gibi rolleri olan büyük ülkeleri içerdiğinden coğrafi olarak tamamen güneyli değil. Aynı zamanda İran, Türkiye ve İsrail gibi rolleri olan bölge ülkelerini de içeriyor.

Hiç kimse bir soğuk savaşı tamamen kazanamaz. İlk soğuk savaş bile bir ölü ve bir yaralı ile sona erdi. Zafer coşkusu ve “tarihin sonu” konuşmalarının ardından yaşanan olayların da doğruladığı gibi, ölen Sovyetler Birliği, yaralı ise ABD’deydi.

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia'dan çevrilmiştir.