KKTC Cumhurbaşkanı Ersin Tatar Al Majalla’ya konuştu: Yalnız bırakılma ve dışlanma sorunu yaşıyoruz

“Uluslararası tanıma olmasa da bir devlet için gerekli bileşenlere sahibiz”

Majalla
Majalla
TT

KKTC Cumhurbaşkanı Ersin Tatar Al Majalla’ya konuştu: Yalnız bırakılma ve dışlanma sorunu yaşıyoruz

Majalla
Majalla

Ömer Önhon

16 Eylül’de Lefkoşa’nın Türk yakasındaki tarihî semtte yer alan Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’ndeki ofisinde Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) Cumhurbaşkanı Ersin Tatar ile bir araya geldim. 1939 yılında Birleşik Krallık’ın bölge valisinin karargâhı olarak inşa edilen bu külliye, daha sonra Kıbrıs Türk Yönetimi’nin kullanımına geçti. 1983 yılından sonra da Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin cumhurbaşkanlığı sarayı haline getirildi.

1960 yılında Lefkoşa’da doğan Ersin Tatar, 1982 yılında Cambridge Üniversitesi’nden mezun oldu. 2009 yılında aktif bir şekilde siyasete katıldı ve KKTC’deki merkez sağın ana siyasi partisi olan Ulusal Birlik Partisi saflarındaki yerini aldı. Tatar, girdiği ilk seçimlerde milletvekili olarak seçildi, ardından hükümette Maliye Bakanı olarak görev yaptı. 2018 yılında ise Ulusal Birlik Partisi’nin başkanı ve bir yıl sonra da başbakan oldu.

Ekim 2020’de cumhurbaşkanlığı için 11 adaydan biri olan Tatar, ikinci turda oyların yüzde 51.7’sini alarak seçimi kazandı ve böylece KKTC’nin beşinci cumhurbaşkanı oldu. KKTC’de cumhurbaşkanlığı görev süresi beş yıl.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı  röportaja göre Ersin Tatar, şu ifadeleri dile getirdi:

“KKTC, çeşitli cephelerde birçok zorlukla karşı karşıya. Biz bu zorluklarla yüzleşip gücümüz yettiğince üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Türkiye haricinde herhangi bir ülke tarafından uluslararası bir düzeyde tanınmıyoruz. Ancak bu tanınma meselesi dışında KKTC, bir devlet olmanın temel tüm şartlarını taşıyor. Dolayısıyla egemenliğimizden faydalanıyor ve bağımsız olarak yaşıyoruz. Kıbrıslı Rumlar, bize ve Türkiye’ye baskı yapmak için Avrupa Birliği (AB) üyeliklerini kullanıyor ve bunu istismar ediyorlar. İddialarına göre onlar, adanın tamamını temsil ediyor. Ama durum böyle değil; AB’de veya başka herhangi bir yerde Kıbrıslı Türkleri temsil etmiyorlar.”

“AB, 2004 yılında Kıbrıs’ın AB’ye katılmasına izin vermekle büyük bir hata yaptı. Zira böylece henüz çözüme kavuşturulmamış bölgesel bir anlaşmazlıkla uğraşan bir devletin üyeliğini tanıyarak nüfusun AB dışında kalan dörtte birini göz ardı etmiş oldu.”               

Ersin Tatar

Tatar, sorulan bir soruya cevap olarak da şu açıklamayı yaptı: “AB, 2004 yılında Kıbrıs’ın AB’ye katılmasına izin vererek büyük bir hata yaptı. Zira henüz çözülmemiş bir bölgesel anlaşmazlık yaşayan bir devletin üyeliğini tanımış ve nüfusunun AB dışında kalan dörtte birini göz ardı etmiş oldu. Böylece 2004 referandumunda BM Elçisi Kofi Annan’ın planını reddeden Kıbrıslı Rumlar ödüllendirilirken, planı onaylayan Kıbrıslı Türkler cezalandırıldı. Kıbrıslı Türkler, halen yalnızlaştırılma ve dışlanma sorunu yaşıyor.”

Eski İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw’un makalesine atıfta bulunan Ersin Tatar’a göre AB’deki bazı üst düzey yetkililer, görevlerinden ayrıldıktan sonra olsa da bu hatayı kamuoyu önünde itiraf ettiler.

KKTC Cumhurbaşkanı açıklamalarına şu ifadelerle devam etti:

“Kıbrıslı Rumlar, devletimizi ve toplumumuzu olumsuz yönde etkilemek için büyük çabalar sarf ediyor. Örneğin havalimanımızı sadece Türkiye’den gelen uçaklar kullanıyor. Mesela Kıbrıslı Türkler, sporu çok seviyor, ancak uluslararası spor turnuvalarına katılımdan ya da her türlü uluslararası temastan uzak tutuluyorlar. Türkiye haricinde herhangi bir ülkeyle serbestçe ve doğrudan ticaret yapamıyoruz ve kendi belgelerimizle yolculuk yapamıyoruz. Ancak bir şekilde bu sorunları idare ederek, yaşamaya devam ediyoruz.”

Kıbrıslı Rumların yaptıklarının siyasi ve ahlaki açıdan doğru olmadığını söyleyen Ersin Tatar, “Uluslararası toplumun onların hatalı eylemlerine ortak olmaması gerekir. Biz Kıbrıs meselesine bir çözüm bulmaya yönelik müzakerelere ve çabalara defalarca ortak olduk, ama müzakereler Kıbrıslı Rumların zihniyeti yüzünden hep başarısız oldu” ifadelerini kullandı.

Kıbrıs Cumhuriyeti’nin kurulmasına ilişkin 1960 Anlaşması da dahil olmak üzere kurucu belgeler, ‘Türkler ve Rumlar arasında eşitliği ve denk ortaklığı’ esas alıyor. Ersin Tatar’a göre ise gerçekte “Kıbrıslı Rumlar, Türkleri hiçbir zaman denk görmediler. Onlara göre adanın sahibi onlar ve Kıbrıslı Türkler de onlara ait. Bunca zamandır asıl sorun da buydu.”

Majalla
Majalla

Tatar, sorulan bir soruya cevaben de şu ifadeleri dile getirdi:

“Biz egemenliğimizden taviz vermeyeceğiz ve güvenliğimizden vazgeçmeyeceğiz. Türkiye’nin teminatı olmadan da hiçbir anlaşmayı tam ve kabul edilir görmeyeceğiz. KKTC, bir gerçeklik ve canlı bir yapı olarak egemenliğini ve halkının egemenlik haklarını kullanmaya devam edecektir.”

Ersin Tatar, BM’nin 1964 yılında 186 sayılı karar uyarınca Kıbrıs’ta bir barış gücü kurması sebebiyle, BM Genel Kurulu’nun 78’inci oturumuna katılmak üzere New York’a gitti. Bu barış gücünün mali masraflarını Kıbrıs Cumhuriyeti, yani Kıbrıslı Rumlar üstleniyor. Belki de bu yüzden BM gücü, Kıbrıslı Rumların görüşlerini ve politikalarını tamamen destekliyor. Ersin Tatar’ın ifadesiyle “Bu tutum, üzücü. Zira BM’nin objektif ve tarafsız olması gerekir. Bununla birlikte Kıbrıslı Rumların bizi yalnızlaştırmak için sarf ettiği tüm çabalara rağmen yabancıların KKTC’ye olan ilgisi artıyor. Topraklarımız verimli. Biz fırsatlar sunuyoruz. Birçok yabancı, gayrimenkul satın alıyor ve burada yaşamaya geliyor. Bu, KKTC’ye duyulan güvenin arttığını gösteriyor ki bizim de geleceğe olan umudumuzu artırıyor.”

“KKTC, İslam İşbirliği Teşkilatı’nda gözlemci statüsüne sahip ve üye ülkelerin birçoğunda temsilciliklerimiz var. Herkesle diyaloğumuzu artırmak ve iş birliğini geliştirmek istiyoruz.”  

Ersin Tatar’a Arap-İslam ülkeleriyle ilişki sorulduğunda ise yanıtı şu oldu:

“KKTC, İslam İşbirliği Teşkilatı’nda gözlemci statüsüne sahip ve üye ülkelerin birçoğunda da temsilciliklerimiz var. Biz herkesle diyaloğumuzu artırmak ve iş birliğini geliştirmek istiyoruz. Temel iş birliği alanları arasında ticaret ve turizmin yanı sıra kültürel alandaki iş birliği de yer alabilir.”

Halihazırda çeşitli Ortadoğu ülkelerinden çok sayıda öğrenci KKTC üniversitelerinde eğitim görüyor. Ersin Tatar ise bu bölgeden daha fazla öğrencinin Kıbrıs’taki eğitim kurumlarından istifade etmesini temenni ediyor.

*Bu çeviri Şarku'l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden yapılmıştır.



Türkiye'nin Ortadoğu'daki bölgesel nüfuzunun yeniden şekillenmesinin boyutları

Suriye'nin Afrin ilçesinin dış mahallelerinde bir TSK tankı, 19 Ekim 2022 (AFP)
Suriye'nin Afrin ilçesinin dış mahallelerinde bir TSK tankı, 19 Ekim 2022 (AFP)
TT

Türkiye'nin Ortadoğu'daki bölgesel nüfuzunun yeniden şekillenmesinin boyutları

Suriye'nin Afrin ilçesinin dış mahallelerinde bir TSK tankı, 19 Ekim 2022 (AFP)
Suriye'nin Afrin ilçesinin dış mahallelerinde bir TSK tankı, 19 Ekim 2022 (AFP)

Emced Ferid et-Tayyib

Geçtiğimiz haftalarda Arap bölgesi, Ortadoğu ve Doğu Afrika tüm düzeylerde büyük dönüşümlere tanık oldu. Bu dönüşümlerin belki de en dikkat çekici olanı Suriye'de meydana gelen büyük değişimdi. Suriye'de Beşşar Esed rejimi düşerken 1963 yılından bu yana iktidarda olan Baas yönetimi sona erdi.

Türkiye bu değişimin arkasında sadece Suriye muhalefetini doğrudan destekleyerek önemli bir rol oynamakla kalmadı, uluslararası ve bölgesel ittifaklardan ve pozisyonlardan oluşan karmaşık bir ağın yönetimini de üstlendi. Bu değişimin önünü açmak ve sorunsuz bir şekilde kabul edilmesini sağlamak için İran ve Rusya’nın Suriye'deki nüfuzunu sınırlandırmaya çalıştı.

Türkiye, Suriye savaşı trajedisini sona erdirmedeki bu başarısının ardından kendisini sadece Ortadoğu'da değil, Kızıldeniz bölgesinde ve Afrika Boynuzu'nda da önemli ve etkili bir aktör ve bölgesel istikrar sağlayıcı bir güç olarak sunmaya hazırlandığı açıkça görülüyor. Türkiye aynı zamanda Somali ve Etiyopya arasında limanların kullanımı konusunda yaşanan ve neredeyse Afrika Boynuzu'nda yeni bir bölgesel savaşın fitilini ateşlemesine ramak kalan gerginliği ve anlaşmazlıkları da başarıyla dizginledi.

Şarku’l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığı habere göre Türkiye, 12 Aralık 2024 tarihinde imzalanan ve Etiyopya'nın Somali’nin egemen otoritesi altında Kızıldeniz'in uluslararası sularına güvenilir ve sürdürülebilir bir şekilde erişimini garanti eden Ankara Anlaşması'nı imzalamak üzere iki ülkeyi bir araya getirmeyi başardı ve Eritre'nin Etiyopya'dan bağımsızlığını kazanmasının ardından 1991 yılından bu yana deniz erişimi olmayan dünyanın en kalabalık ülkesi Etiyopya'nın en büyük endişelerinden ve taleplerinden birini ele aldı.

Ardından 13 Aralık'ta Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Sudan'da şiddetlenen savaşı durdurmaya yönelik doğrudan bir faktör olarak Sudan ile Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) arasında doğrudan müzakere kanalları açmak ve iki ülke arasındaki durumu yatıştırmak için cesur bir girişimde bulunduklarını açıkladı.

Kızıldeniz'in stratejik önemi

Tüm bu gelişmelerle arasında Kızıldeniz, sadece Türkiye'nin hamlelerini okurken, analiz ederken ve değerlendirirken değil, aynı zamanda çatışmalarla dolu bir bölgedeki siyasi ve ekonomik önemi açısından da dikkate alınması gereken merkezi bir konuma sahip.

Afrika ve Asya kıtaları arasında yer alan Kızıldeniz, bölgedeki siyasi çalkantıların ve rekabetlerin merkezi oldu. Bir deniz yolu olarak Kızıldeniz, dünya konteyner trafiğinin yaklaşık yüzde 30'una ev sahipli yapıyor. Küresel ticaretin yıllık yaklaşık yaklaşık 65,1 trilyon dolarlık kısmı Kızıldeniz üzerinden sağlanıyor. Bu hacim, günlük yaklaşık 2,6 milyon varil ham petrol ve rafine petrol ürününün Kızıldeniz'in en güneyindeki Bab’ul-Mendeb Boğazı, Suveyş Kanalı ve Mısır'da bulunan ve Kızıldeniz'i Akdeniz'e bağlayan günlük 5,2 milyon varil kapasiteli Sumed Boru Hattı üzerinden taşındığı küresel ticaretin yaklaşık yüzde 12 ila yüzde 15'ini de kapsıyor. Bahsi geçen güzergâhlar üzerinden yapılan doğalgaz ihracatı küresel sıvı doğalgaz (LNG) ticaretinin yaklaşık yüzde 8'ini oluşturuyor. Avrupa doğalgaz ithalat kaynaklarını çeşitlendirmeye, Rus boru hatlarına bağımlılığını azaltmaya ve Körfez ve Kuzey Afrika'dan sıvı doğalgaz ithalatını arttırmaya çalıştığından, Kızıldeniz ve Sumed Boru Hattı üzerinden ihraç edilen doğalgazın önemi Ukrayna savaşından sonra daha da arttı. Çünkü Avrupa doğalgaz ithalat kaynaklarını çeşitlendirmeye, Rusya’nın enerji kaynaklarına bağımlılığını azaltmaya ve Körfez ülkelerinden ve Kuzey Afrika'dan LNG ithalatını arttırmaya çalışıyor.

Kızıldeniz'de son dönemde yaşanan çatışmalar küresel seyrüsefer trafiğinde ve ticarette aksamalara yol açtı. Husilerin Kızıldeniz'deki saldırıları nakliyeleri geciktirirken sigorta ve nakliye maliyetlerini yükseltti. Bazı gemilerin Ümit Burnu'nun etrafından dolaşmak zorunda kalmasıyla nakliye süreleri ve masrafları önemli ölçüde arttı.

Bu rekabet, Sudan’daki mevcut savaşın patlak vermesine önemli ölçüde katkıda bulundu. Suriye'de Beşşar Esed rejiminin devrilmesiyle sonuçlanan son gelişmelerden sonra Rusya, Tartus'ta bulunan ve kendi sınırları dışında olan tek deniz üssünü kaybetti. Bu durumun Rusya'yı ya Sudan'ın Kızıldeniz kıyısında ya da Afrika kıyısındaki askeri varlığına ikmal hatları sağlamak için Libya'nın Akdeniz kıyısında bir askeri üs kurarak Ortadoğu'da bir deniz varlığı edinme çabalarını yoğunlaştırmaya itmesi bekleniyor. Tüm bu karmaşık dinamikler deniz ticaretindeki düşüşe katkıda bulunarak Süveyş Kanalı'nın gelirlerini olumsuz etkiliyor ve Mısır ekonomisine ciddi zarar veriyor.

Türkiye'nin bölgedeki hamlelerinin bu dinamiklerden bağımsız olmadığı bir gerçek. Avrupa ve genel olarak Batı ile huzursuz bir ilişkiye sahip olan Türkiye, 1952 yılından bu yana NATO üyesi. NATO bünyesinde en fazla askere sahip  ikinci ülke konumumda olan Türkiye’nin topraklarında NATO Müttefik Kara Komutanlığı yer alıyor.

Türkiye'nin İncirlik’teki ve Konya’daki hava üsleri Balkanlar, Sırbistan ve Kosova'dan Irak ve Afganistan'a kadar NATO'nun askeri operasyonlarının çoğunda ana askeri üsler olarak kullanıldı. Türkiye ayrıca 2012 yılından bu yana İran'a yaklaşık 500 km uzaklıkta bulunan ve NATO'nun füze savunma sisteminin önemli bir parçası olarak hizmet veren Kürecik radar istasyonuna da ev sahipliği yapıyor. Ancak, 1949 yılında Avrupa Konseyi'nin on kurucu üyesinden biri olan Türkiye, Avrupa Birliği’ne (AB) tam üye olmayı başaramadı. AB Genel İşler Konseyi'nin 2018 haziranındaki bir açıklamasına göre Türkiye’nin çetrefilli bir müzakere konusu olan AB'ye tam üyeliği 2005 yılında çıkmaza girdi.

cvdfgrt
Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, Rusya'da 2019 yılında düzenlenen Uluslararası Havacılık ve Uzay Fuarı'nın açılış töreninde dondurma yerken (AFP)

Türkiye’nin Ortadoğu’daki ve Afrika Boynuzu'ndaki nüfuzunun uzun ve köklü bir geçmişi var. Osmanlı İmparatorluğu'na kadar uzanan bu nüfuz, İkinci Dünya Savaşı, milli kurtuluş mücadeleleri ve dünyanın dört bir yanındaki geçiş güzergahlarının ve stratejik bölgelerin kontrolü için yaşanan rekabet sonucu zayıflamış olsa da her zaman dini ve kültürel faktörlerce desteklendi.

Dolayısıyla Türkiye'nin bölgedeki son hamlelerinin, Donald Trump'ın ABD başkanlık görevini devralacağı tarih yaklaşırken özellikle Batı’nın ve Avrupa'nın desteğiyle durumu yeniden düzenleme çabasına girmesi ihtimal dışı değil. Trump'ın Rusya ile yakınlaştığı biliniyor. Batı dünyası adına dünya polisi -jandarması- rolünü oynamak yerine küresel politikaları bölgesel oyunculara devretme niyetinde olduğu düşünülüyor.

Trump ve Putin arasındaki yakınlaşma çerçevesinde bu anlaşmalardan bazıları Ortadoğu, Doğu Afrika ve Kızıldeniz'de artan kaos nedeniyle büyük bir ekonomik sarsıntı yaşayan Avrupa'nın işine gelmeyebilir. Belki de Avrupa'yı, Eski Dünya kıtalarının bu çalkantılı bölgesinde önemli bir aktör olarak konumunu sağlamlaştırması için Türkiye'nin müttefikliğine destek vermeye iten de budur.

Türkiye'nin Sudan'a yönelmesi

Türkiye ilk kez Sudan örneğinde diplomatik inceliklerden ziyade çıkarlar temelinde müzakere için tüm kartları açıkça masaya koyduğu bir inisiyatif aldı. Türkiye bunu sadece siyasi konumunu sağlamlaştırmak için değil, aynı zamanda Sudan meselesi Kızıldeniz'deki eski emellerini canlandırdığı için de yapıyor. Sudan’ın eski Cumhurbaşkanı Ömer el-Beşir döneminde Rusya’nın yanı sıra Türkiye de Sudan’ın Kızıldeniz kıyılarında bir liman ya da deniz üssü edinmeye çalışmıştı.

Hatta Cumhurbaşkanı Erdoğan, Türkiye’den ilk kez cumhurbaşkanlığı düzeyinde Sudan'a yapılan bir ziyaret gerçekleştirdi. Türkiye'nin Sevakin Limanı’nın bir bölümünü geçici olarak kullanma hakkını elde ettiğini, böylece bölgeyi bir turizm beldesi ve Kızıldeniz üzerinden Mekke'ye giden hacılar için bir geçiş noktası olarak yeniden inşa edebileceğini açıkladı. Dönemin Sudan Dışişleri Bakanı İbrahim Gandur, Türkiye'nin Sudan'ın Kızıldeniz kıyısında (Sudan'ın Kızıldeniz bölgesinin başkenti ve ülkenin ana limanı olan Port Sudan'ın yaklaşık 60 kilometre güneyinde yer alan bir yarımada olan Sevakin’de) Osmanlı İmparatorluğu döneminden kalma harap haldeki bir limanı yeniden inşa edeceğini ve burada sivil ve askeri gemilerin bakımı için bir donanma tersanesi kuracağını duyurdu.

Türkiye'nin bu girişimi, Sudan’daki barış sürecini ileriye taşıyacak bir ivme noktası olabilir, ancak bunun için başta Cidde Müzakere Platformu olmak üzere diğer müzakere girişimleriyle bütünleşmesi gerekiyor. Sudan'daki barış için yürütülen çabaları ilerletmek amacıyla Manama'dan Cenevre'ye, Cibuti’den Moritanya'ya kadar birçok bölgesel girişim oldu. Fakat bu girişimler, uygulanması Sudan hükümetinin herhangi bir müzakereye girmesinin koşullarından biri haline gelen ön anlaşmalara varmayı başaran Cidde Müzakere Platformu’nun ne ötesine geçebildi ne de yerini alabildi. Uluslararası ve bölgesel tarafların bu girişimleri arasında tamamlayıcı roller aramak üzere koordinasyon sağlamaları -ki böyle bir koordinasyon şu an yok- Sudan'da uzayıp giden savaşın kısır döngüsünü kırmada başarının anahtarı olacağına şüphe yok.