Eşi, Bruce Willis'in hastalığıyla ilgili konuştu: "Umudumuzu asla kaybetmeyeceğiz"

"Mideye atılan yumruk gibi hissettiriyor"

Willis, doğum günü ve Noel kutlamalarında, eski eşi Demi Moore ve kızlarıyla bir araya geliyor (Instagram)
Willis, doğum günü ve Noel kutlamalarında, eski eşi Demi Moore ve kızlarıyla bir araya geliyor (Instagram)
TT

Eşi, Bruce Willis'in hastalığıyla ilgili konuştu: "Umudumuzu asla kaybetmeyeceğiz"

Willis, doğum günü ve Noel kutlamalarında, eski eşi Demi Moore ve kızlarıyla bir araya geliyor (Instagram)
Willis, doğum günü ve Noel kutlamalarında, eski eşi Demi Moore ve kızlarıyla bir araya geliyor (Instagram)

Bruce Willis'in eşi Emma Heming Willis, kendisinin ve aktörün ailesinin geri kalanının, bilim insanlarının demansı keşfedeceklerine ve tedavi edeceklerine dair "umutlarını asla kaybetmeyeceklerini" söyledi.

68 yaşındaki aktörün, hafıza kaybı da dahil olmak üzere Alzheimer'a benzer belirtilere sahip olabilen dejeneratif bir durum olan frontotemporal demans hastası olduğu açıklanmıştı.

Hollywood yıldızıyla 2009'dan beri evli olan Heming, hafta sonu Instagram'da bir gönderi paylaştı. 44 yaşındaki Heming, paylaşımında hastalığa yönelik potansiyel bir tedavi için yapılan tıbbi denemenin durdurulmasından duyduğu hayal kırıklığını dile getirdi. 

Heming şunları yazdı: 

Dün Wave Life Sciences'ın frontotemporal demans (FTD) ve amiyotrofik lateral sklerozu (ALS) tedavi edebilecek klinik çalışmalarını sonlandırdığını okudum. Bize burada yardımcı olabileceklerinden emin değilim, gerçekten önemli değil, ama yine de mideye atılan yumruk gibi hissettiriyor.

Sözlerine "Ama her zaman iyi yanlarına bakmak zorundayım, çabalıyorlar" diye devam eden Heming, çalışmalara katılan kuruluşlara teşekkür etti.

Heming, sözlerini "Lütfen bu ivmeyi devam ettirin, öğrendikleriniz/bulduklarınız üzerine inşa edin ve bu sevgi dolu toplumdan vazgeçmeyin" diyerek tamamladı.

Ailemiz inancını korumaya devam edecek ve umudunu asla kaybetmeyecek.

Zor Ölüm (Die Hard) serisinin yıldızı, geçen yıl konuşma kaybı, yazma ve anlamada zorluğa neden olabilen hastalık nedeniyle oyunculuğu bıraktığını açıklamıştı. 

Willis'in en büyük kızı Rumer Willis'in Instagram hesabında paylaşılan bir açıklamada, durumun "bilişsel yeteneklerini etkilediği" açıklanmıştı.

Bruce Willis'in eski eşi Demi Moore'dan 34 yaşındaki Rumer, 31 yaşındaki Scout ve 29 yaşındaki Tallulah olmak üzere üç kızı bulunuyor.

Bruce Willis'in en küçük kızı Tallulah, önceki gün Vogue için yazdığı makalede, babasının frontotemporal demans (FTD) teşhisini kabullenmekte zorlandığını açıklamıştı. 

"Uzun zamandır bir şeylerin yanlış gittiğini biliyordum" diye yazan Tallulah, babasının kendisine karşı ilgisinin azaldığını sandığını ifade etti.

Annesi için yeterince güzel ve babası için de yeterince ilginç olmadığını düşündüğünü yazan Tallulah, Willis'in hastalığını bir arkadaşının düğününde idrak ettiğini anlattı:

Birden, düğünümde babamın benim hakkımda konuştuğu o anı asla yaşayamayacağımı fark ettim. Yıkıcıydı. Yemek masasından kalktım, dışarı çıktım ve çalılıkların arasında ağladım.

Independent Türkçe, Insider, CNN



Araştırmacılar sinekleri kokain bağımlısı yapmak için genetiklerini değiştirdi

Meyve sinekleri normalde kokainin tadını sevmiyor (Unsplash)
Meyve sinekleri normalde kokainin tadını sevmiyor (Unsplash)
TT

Araştırmacılar sinekleri kokain bağımlısı yapmak için genetiklerini değiştirdi

Meyve sinekleri normalde kokainin tadını sevmiyor (Unsplash)
Meyve sinekleri normalde kokainin tadını sevmiyor (Unsplash)

Bilim insanları meyve sineklerinin genetiğini değiştirerek kokaini sevmelerini sağladı. Çalışmanın insanlardaki kokain bağımlılığını daha iyi anlama ve tedavi etmeye katkı sunması bekleniyor. 

Meyve sinekleri ve insanlar birbirlerine sanılandan daha fazla benziyor. Örneğin bu iki türde çeşitli hastalıklardan sorumlu genlerin yaklaşık yüzde 75'inin aynı olması, bilim insanlarının ilgisini çekiyor. Sinekler üzerindeki genetik incelemeler, bu hastalıkların daha iyi anlaşılmasına katkı sağlıyor.

Bu rahatsızlıklardan biri de kokain gibi maddelere karşı gelişen bağımlılıklar. Utah Üniversitesi'nden Dr. Adrian Rothenfluh, "Son yıllarda, sinekler ve insanların birçok açıdan sandığımızdan daha fazla birbirine benzediği ortaya çıktı" diyerek ekliyor: 

Örneğin sineklerin alkole verdiği tepkiyi düzenleyen genlerin, insanlardaki alkol bağımlılığında da rol oynadığını birçok kez gösterdik. Bu durumun kokain bağımlılığıyla bağlantılı genler için de geçerli olacağını ve bunların sineklerdeki etki mekanizmasını inceleyebileceğimizi düşünüyoruz.

Ancak sineklerin kokaini sevmemesi bu çalışmaların önünde engel teşkil ediyordu. Meyve sineklerinin bacaklarındaki tat reseptörleri, böceğin bir şeyi yemeden önce zararlı olup olmadığını algılamasını sağlıyor. 

Dr. Rothenfluh ve ekip arkadaşları yeni çalışmalarında kokainin acı tadı nedeniyle bu reseptörlere yakalandığını ve sineklerin maddeden bu yüzden uzak durduğunu doğruladı. Araştırmacılar daha sonra sineklerin genetiğini değiştirerek bu reseptörleri devre dışı bıraktı.

Bulguları hakemli dergi Journal of Neuroscience'ta 2 Haziran Pazartesi günü yayımlanan çalışmada genetiği değiştirilmiş sineklerin kokaini sevdiği gözlemlendi. Düşük seviyede kokain içeren şekerli su verilen sinekler 16 saat içinde bu içeceği tercih etmeye başladı.

Dr. Rothenfluh, "Düşük dozlarda, tıpkı insanlar gibi koşuşturmaya başlıyorlar" diyor: 

Çok yüksek dozlardaysa yine insanlar gibi hareket edemez hale geliyorlar.

Bilim insanları genetiğiyle oynanmış sinekleri üretmeyi artık öğrendiği için çalışmalarını daha kolay ve hızlı yürütmeyi umuyor. Meyve sineklerinin hızlı yaşam döngüsü ve nispeten basit genetik yapıları, üzerlerinde insanlara kıyasla daha kolay deney yapılmasına imkan tanıyor. 

Makalenin yazarlarından Travis Philyaw "Daha karmaşık organizmalarda ortaya çıkması zor olan riskli genleri tespit ederek bu bilgileri memeliler üzerinde çalışan araştırmacılara aktarabiliriz" diyor.

Ekip bu sayede insanlardaki kokain bağımlılığına yönelik yeni tedaviler geliştirmeyi umuyor. Dr. Rothenfluh şu ifadeleri kullanıyor:

Kokain tercihinin mekanizmalarını gerçekten anlamaya başlayabiliriz ve mekanizmayı ne kadar iyi anlarsak, o mekanizmaya etki edebilecek bir tedavi bulma şansımız o kadar artar.

Independent Türkçe, Popular Science, IFLScience, Journal of Neuroscience