Trump'ın “eski” sinirli halini ortaya çıkarmayı başaran “yeni” Harris

Yumuşak tonlu provokasyonlar ve siyasi zekâ

Fotoğraf: Al Majalla
Fotoğraf: Al Majalla
TT

Trump'ın “eski” sinirli halini ortaya çıkarmayı başaran “yeni” Harris

Fotoğraf: Al Majalla
Fotoğraf: Al Majalla

Akil Abbas
“Ben Joe Biden değilim. Donald Trump hiç değilim. Ülkeme yeni nesil bir liderlik anlayışı getirmek istiyorum.”
Demokratların başkan adayı Kamala Harris, Cumhuriyetçi Parti’den rakibi Donald Trump'la karşı karşıya geldiği münazaranın son dakikalarında yaptığı bu sakin ve kendinden emin açıklama ile başta münazara performansı olmak üzere, genel seçim stratejisini de özetlemiş oldu.
Buna karşın Biden'ın adını sık sık olumsuz bir bağlamda anan Trump “O Biden, ondan uzaklaşmaya çalışıyor. O Biden” gibi ifadelerle Harris’i Biden’la ilişkilendirmeye çalıştı.
Münazara sırasında genellikle Biden’dan bahsetmekten kaçınan Harris’in, bağımsız siyasi kişiliğini ondan uzakta, hatta bazen isim vermeden ona karşı ortaya koymaya çabalaması anlaşılabilirdi. Tartışmanın ilk bölümünde Trump onu Biden'ın kendi kişiliği olmayan siyasi astı olarak göstermeye çalıştığında, tartışmada ilk kez mevcut başkanın adını zikrederek sakince karşılık verdi. Eski Başkan Trump’a “Bu yarışta Joe Biden'a karşı yarışmıyorsunuz, Kamala Harris'e karşı yarışıyorsunuz” hatırlatmasında bulundu.
Harris, Biden’ın adını bir kez Trump'a Biden olmadığı yanıtını verirken, bir kez de ABD'nin Afganistan'dan çekilmesiyle ilgili kısa tartışma sırasında bir cümle içinde olumlu bağlamda olmak üzere iki kez andı. Moderatörün sorusuna verdiği yanıtta, Biden'ın çekilme kararını savunan Harris, “Size şunu söyleyeyim, Başkan Biden'ın Afganistan'dan çekilme kararına katılıyorum. Daha önce göreve gelen dört ABD Başkanı da aynı şeyi yapacaklarını söyledi ama Joe Biden bunu yaptı. Bu kararın bir sonucu olarak ABD’li vergi mükellefleri, bu sonu gelmeyen savaşı sürdürmek için ödediğimiz günlük 300 milyon doları artık ödemiyor” ifadelerini kullandı.
Büyük bir dikkatle takip edilen doksan dakikalık münazara boyunca Harris sakin ve kendinden emin bir imaj çizerken, Trump'ın, iki numarası olduğu ABD yönetimine ve “O bir Marksist. Herkes onun Marksist olduğunu biliyor. Babası ekonomi alanında uzmanlaşmış Marksist bir üniversite profesörü ve onu iyi eğitmiş” diyerek bizzat şahsına yönelttiği sert eleştirilere tebessüm ve şaşkınlık karışımı bir ifadeyle karşılık verdi.

Büyük bir dikkatle takip edilen doksan dakikalık münazara boyunca Harris sakin ve kendinden emin bir imaj çizerken, Trump'ın sert eleştirilere tebessüm ve şaşkınlık karışımı bir ifadeyle karşılık verdi.

Harris, Trump'a karşı münazarayı kazandığına dair ‘haklı bir Demokrat’ hissiyle tutarlı ve son derece odaklanmış bir şekilde konuştu. Münazarada kısaca tartışılan ekonomi, göç, dış politika gibi konular hakkındaki bilgisini gösterdi. Trump'ı provoke etmeyi ve anketlerin halkın rahatsızlığını teyit ettiği bir dil kullanmaya itmeyi başardı. Son sekiz yıldır başkanlık münazaralarını horoz dövüşüne dönüştüren, şahsı hedef alan saldırılar ve kamusal meselelerin kişiselleştirilmesi, halkın artık bıktığı meselelerden biri. Harris, münazara boyunca Cumhuriyetçi rakibinin etrafını geçmiş ve geçmişteki anlaşmazlıklarla ördü. Kapanış konuşmasında da bunu sürdüren Harris “Bu gece ülkemiz için çok farklı iki görüşü duydunuz. Biri geleceğe odaklanırken, diğeri geçmişe odaklanıyor. Bizi geriye götürmeye çalışıyor. Ancak biz geriye gitmeyeceğiz” dedi.
Münazara öncesinde Demokratlar arasında dile getirilmeyen ve biraz da endişeyle karışık bir beklenti vardı. Bu beklentiye Trump’ın çok sayıdaki Cumhuriyetçi destekçisi arasında Harris’in başkanlık münazarasındaki performansına dair henüz erken olan böbürlenme eşlik ediyordu. Zira Harris, birçok münazaraya katılan Trump’ın aksine, önemli bir seçim münazarası geçmişine sahip değil. Harris'in 2003 yılında Kaliforniya eyaletinde, San Francisco bölge savcılığını kazanmak için girdiği ilk seçim yarışından, 2007 yılında aynı pozisyonu kazanmasından, 2010 yılında Kaliforniya Başsavcılığı için aday olup kazanmasından ve 2014 yılında bunu bir kez daha tekrarlaması, bu bağlamdaki deneyimsizliğini gösteriyor. 
Harris'in siyasi açıdan ilk kez 2016 yılında Kaliforniya Senatosu'nda, Demokrat Partili rakibi Loretta Sanchez’e karşı yarıştı. Harris'in başından beri önde olduğu ve özellikle Başkan Barack Obama, Kaliforniya Valisi Jerry Brown ve Demokrat Parti'nin çoğunluğundan aldığı destek sayesinde kolay bir galibiyet elde ettiği, rekabet halinin az olduğu bir yarışta ona karşı televizyon ekranlarında bir münazara gerçekleştirdi. Ardından 2020 yılında dönemin ABD Başkanı Trump'ın yardımcısı Mike Pence'e karşı, Biden'ın başkan yardımcısı aday adayı olarak bir münazaraya katıldı. Bu münazara daha çok Harris'in kendi politikalarını ya da vizyonunu temsil etmediği, bunun yerine Biden'ın politikalarını ve kişiliğini tanıttığı ve savunduğu sıradan bir tartışmaydı.
Biden'ın geçtiğimiz temmuz ayında yarıştan çekilmesinden bu yana, halkın kendisine soru sorabileceği televizyon programlarına ya da town hall mitinglerine katılmaktan kaçınıp kendisine soru soramayan bir kitleye seçim kampanyası konuşmaları yapmayı tercih etmesi, doğrudan kameralar önünde tartışma ve soruları yanıtlama becerisine ilişkin endişeleri artırmıştı.

Münazara öncesi Demokratlar arasında, biraz da endişeyle karışık, dile getirilmeyen bir beklenti vardı.

Harris, münazaradaki başarılı görüntüsüyle bu şüpheleri ortadan kaldırdı. Trump'ın kolayca düştüğü ve tartışmanın büyük bölümünde içinden çıkamadığı kişiselleştirme tuzağına düşmeden, rakibinin eksikliklerini vurgulayarak, bunları siyasi ve kurumsal olarak etrafını sararak, saygınlığı ve rakibiyle onurlu bir şekilde yüzleşme becerisini birleştiren bir başkanlık tarzıyla hareket etti ve güçlü bir imaj çizdi.
Trump ise münazarada duyguları, suçlamaları ve kullandığı dilde sert ve doğrudan şahsa karşı hareket etmeye çalışan bir politikacı olarak göründü. Kendisini takip etmeyi zorlaştıran, sıkıcı hale getiren ve o bilindik; bir fikirden diğerine hızlı geçişleri olmadan makul düzeyde bir odaklanmayla disiplinli bir şekilde devam etti. 

Hjdjxj
Harris, Pennsylvania'nın Philadelphia şehrinde Ulusal Anayasa Merkezi'nde düzenlenen rakibi Trump ile münazara sırasında (AFP)

Örneğin, moderatörün Trump’a başkanlık yaptığı sırada Çin ve diğer ülkelere getirdiği yüksek gümrük vergilerinin, fiyatların yükselmesine ve enflasyonun artmasına neden olmasıyla ilgili sorusuna, Biden yönetiminin bu vergileri uygulamaya devam ettiği argümanıyla yanıt vermesi akıllıcaydı. Trump, soruya verdiği cevapta “Başkanlık döneminde Çin'in bize ve diğer ülkelere yüz milyarlarca dolar ödediği tek başkan olduğumu iddia ediyorum ve biliyorsunuz eğer bu tarifelerden hoşlanmıyorsa, yönetiminin bu tarifeleri derhal durdurmaya karar vermesi gerekirdi, ancak bu tarifeler yönetimlerinde üç buçuk yıl geçtikten sonra hala orada duruyor. Milyarlarca dolar, yüz milyarlarca dolar alıyoruz” ifadelerini kullandı.
Harris, Trump'ın başkanlığı döneminde getirdiği gümrük vergilerinin çoğunu Biden yönetiminin sürdürdüğüne dair geçerli argümanına yanıt vermekten kaçınarak onu ‘ticaret savaşları’ yürütmekle suçlamadı. 
Ancak Trump’ın bu disiplini, özellikle Harris'in yumuşak ve dolaylı provokasyonları, sanki yanında değilmiş gibi ona üçüncü şahıs olarak hitap etmedeki ısrarı ve çok sayıda suçtan hüküm giymiş olduğunu sürekli olarak hatırlatması karşısında uzun sürmedi. Sonunda, bu disiplinli halini tamamen terk etmiş gibi görünüyordu ve her zamanki konuşma tarzına geri döndü. Birbiriyle alakasız çeşitli fikirler arasında gidip gelen kısa cümleler kurdu ve yeniden başkan seçilmemesi halinde ABD’yi en kötüsünün beklediğine dair sık sık uyardı. Şarku'l Avsat’ın Al Majalla’dan aktardığına göre dolayısıyla, güçlü bir lider olarak sadece kişisel sertliğinin özellikle dış politikada işleri hallettiği ve içeride kendisine düşmanlar kazandırdığı (görevden ayrıldıktan sonra yönetim tarzını eleştiren yetkilileri kovması gibi) yönündeki inandırıcılığı ve temeli olmayan iddialarını yine sıraladı. 
Örneğin, rehinelerin iade edilmesini sağlamak ve Gazze'de sivillerin öldürülmesine bir son vermek için İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ve Hamas'la müzakere edip etmeyeceği sorulduğunda verdiği cevap bağlamından kopuktu ve ABD’nin büyük ilgi ve endişesine konu olan bu savaşla ilgili değil, kendisi ve kendi ifadesiyle olağanüstü yetenekleriyle ilgili olan Ukrayna savaşını da içeriyordu. Trump, “Ben başkan olsaydım bu savaş asla başlamazdı. Rusya savaşı asla başlatmazdı. Putin'i çok iyi tanıyorum, dört yıl boyunca bu savaş tehdidinde de bulunmazdı. Ukrayna'ya girip milyonları öldürmezdi” şeklinde konuştu.
Trump, Harris'in İsrail ile ilişkileri konusunda ise “(O) İsrail'den nefret ediyor. Netanyahu çok önemli bir konuşma yapmak üzere Kongre'ye geldiğinde onunla görüşmedi” sözlerini sarf etti.
Trump, seçimi kazanması halinde Gazze’deki savaşı sona erdireceğini vurguladı. Ancak savaşı sona erdirme planına ilişkin bir yanıt vermedi.
“Trump'ın münazaradaki performansının giderek kötüleşmesi, göçün sözde tehlikelerine ilişkin birbirinden kopuk ifadelerinde daha da belirgin bir hal aldı.
Trump'ın münazara performansının giderek kötüleşmesi, Haiti'den gelen kaçak göçmenlerle ilgili olarak X platformunda paylaşılan, ancak gerçek olmadığı kanıtlanan söylentileri kullanarak, göçün sözde tehlikeleri hakkındaki ifadelerinde daha da belirgin bir hal aldı. Trump, “Pek çok küçük kasaba bu konuda konuşmak istemiyor, çünkü bundan utanıyorlar. Springfield'da köpekleri yiyorlar. Sınırdan geçen insanlar, orada yaşayan insanların kedilerini yiyorlar. Bunlar ülkemizde yaşanıyor. Bu utanç verici” ifadelerini kullandı. Harris ise Trump'a göçmenlerle ilgili ırkçı sözlerini söylerken, hafif bir tebessümle baktı.
Münazaranın büyük bir bölümünde, özellikle de son bölümde, seçim kampanyası ekibinin kullanmaması konusunda uyardığı dile geri dönen Trump, yorgun ve asık bir yüzle giderek daha bitkin görünürken, Harris gülümsüyor ve enerjik görünüyordu. Bu uzun münazara, Harris’in seçim kampanyası ekibinin oluşturmak için çok çalıştığı ve münazara sırasında vurgulamayı başardığı ‘eskinin gitmesi ve yerine yeninin gelmesi gerektiği’ ayrımına itibar kazandırdı.
Harris'in stratejisinin başarılı ya da başarısız olup olmadığı sorusunun yanıtı, elli günden biraz daha uzun bir süre sonra, 5 Kasım'da verilecek.
* Bu analiz Şarku'l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.



Trump ya da şanslı Lazarus

Güçlü bir şahin rolü oynamasına rağmen, aslında en yakın danışmanları tarafından kendisine verilen Obama'nın reçetelerini uygulamaya yaklaşıyor (AFP)
Güçlü bir şahin rolü oynamasına rağmen, aslında en yakın danışmanları tarafından kendisine verilen Obama'nın reçetelerini uygulamaya yaklaşıyor (AFP)
TT

Trump ya da şanslı Lazarus

Güçlü bir şahin rolü oynamasına rağmen, aslında en yakın danışmanları tarafından kendisine verilen Obama'nın reçetelerini uygulamaya yaklaşıyor (AFP)
Güçlü bir şahin rolü oynamasına rağmen, aslında en yakın danışmanları tarafından kendisine verilen Obama'nın reçetelerini uygulamaya yaklaşıyor (AFP)

Refik Huri

ABD'de başlangıçtan beri süregelen bir gelenek vardır, görev süresinin son gününe kadar tek bir başkan vardır. Seçilen başkan geleneğe saygı duyar ve Kasım 2024'teki zaferinden 20 Ocak'ta göreve gelmesine kadarki süreyi, yönetimini, önceliklerini ve görev süresinin ilk 100 gününde neler yapacağını düzenleyerek geçirir.

Ancak Başkan Donald Trump acele ediyor, iktidarı ele geçirmeden önce onu kullanmak istiyor. ABD ve dünyada onun görevine başlamasını bekleyenler de, kendilerini neyin beklediğini bilmek için acele ediyorlar. Trump şanslı bir adam, 2016'da başkan Barack Obama ve politikalarına karşı beyazların başlattığı protesto dalgasıyla ilk başkanlığını kazandı. Başkan Joe Biden'ın politikalarına karşı başlatılan protesto kampanyasının ardından da 2024'te ikinci kez seçildi. Şansı katıldığı iki seçimde de bir kadına karşı yarışmasıyla zirveye çıktı. İlk seferinde Hillary Clinton, ikinci seferinde ise Kamala Harris’e karşı yarıştı. Kesin olan bir şey var ki, o da Amerikan toplumunun henüz Beyaz Saray'da bir kadının başkanlık mührüne sahip olmasına hazır olmadığı. Nitekim Obama'nın iki dönemlik başarısının arkasındaki Demokrat stratejist David Axelrod, Time dergisine verdiği demeçte, “Trump’a karşı siyah bir kadının yarışması, yutulması zor güçlü bir ilaçtır” demişti.

Trump'ın tercihlerine gelince bir sürpriz yok. Birinci dönemden birikmiş politikalarının yanı sıra Heritage Kuruluşu’nun 2025 Projesi ve ABD’yi Yenileme Merkezi projesi var. Trump’ın öncelikleri çatışma için bir davet niteliğinde. Sadece Çin değil, aynı zamanda Avrupalı müttefikleri için de gümrük vergilerinin artırılması, Çin'in geniş çaplı bir tepkisine yol açacaktır. The Economist'ten Patrick Foulis'a göre Trump'ın “izolasyonist ve korumacı eğilimi ABD’nin ittifaklarını tahrip edecek.” Edward Carr'ın görüşüne göre ise Avrupa, “Rusya'ya Ukrayna'da üstünlük sağlayabilecek değişken bir başkanın yönetimi altında 1930'lardan beri görülmemiş zorluklarla, NATO’nun ABD'nin korumasına olan güveni sarsacak şekilde daha agresif bir şekilde test edilmesiyle karşı karşıya kalacak.” Her ne kadar Obama bir yılda 400 bin göçmeni, Eisenhower da 1954'te 1 milyon kişiyi sınır dışı etmiş olsa bile, milyonlarca göçmenin hızla sınır dışı edilmesinin de sonuçları olacaktır. Ek olarak Trump her yerde savaşları sona erdireceğinde ısrar ediyor.

Güçlü bir şahin rolü oynamasına rağmen, aslında Obama'nın en yakın danışmanı Ben Rhodes'un kendisine verdiği reçeteleri uygulamaya yaklaşıyor. ABD'nin “Uzak Doğu, Avrupa ve Ortadoğu'daki üç alanda güç oluşturması” çağrısında bulunan 2024 tarihli bir RAND Corporation raporuna yanıt olarak, Ben Rhodes, maksimalist hedefler peşinde koşmaktan ve “Rusya'nın Ukrayna ile savaşına karışmaktan, İran ile çatışmaktan ve Çin-Tayvan çatışmasına” bulaşmaktan kaçınılması gerektiği konusunda uyarmış ve “Bunlar ABD'nin doğrudan askeri müdahalesi için uygun alanlar değil, çünkü Rusya'nın tamamen yenilmesi, İran rejiminin değişmesi ve Tayvan'ın bağımsızlığına bahis oynamanın riskleri arasında bir halk desteği veya yasal yükümlülükler yoktur” demişti.

Ortadoğu'ya gelince, Trump'ın fikirlerinin koşullara, olgulara, bölgedeki çatışmaların karmaşıklığına ve savaşları sona erdirmenin zorluğuna göre değişebileceği görülüyor. İlk dönemde damadı Jared Kushner'in Ortadoğu'da serbestçe çalışmasını sağlamıştı. Kushner, bölgede Netanyahu'nun ve ABD’nin yararına hareket etti. Bunun için öncelikle Arap ülkelerini Filistin devleti için müzakerelere yönelik hiçbir adım atmadan İsrail ile İbrahim Anlaşmaları imzalamaya teşvik etti. İkincisi, Trump'ın açıkladığı ve Filistinlilere birkaç kırıntı sunan, İsrail’e ise toprağın büyük bir kısmını veren ve tanıyan, ekonomik bir anlaşmadan ibaret olduğu için ölü doğan “Yüzyılın Anlaşması”nı sundu.

İkinci dönemde Ortadoğu işlerinden sorumlu kıdemli danışmanı ise Trump'ın Lübnan asıllı damadının babası Massad Boulos olacak. Kendisi hâlâ istişarelerde bulunuyor ve Arap-İsrail ihtilafını çözmek için nasıl bir plan önerdiği bilinmiyor. Ama Trump'ın Ulusal Güvenlik Danışmanı Mike Waltz'un İran'a daha fazla baskı yapılmasından, İran'ın bölgesel oyundan çıkarılmasından ve böylece onu, Esed rejiminin devrilmesi, Tahran'ın Suriye coğrafyasından çekilmesi, Gazze ve Lübnan'ın bazı kesimlerinin harap olması, Hamas ve Hizbullah'ın zayıflamasıyla ciddi yara alan bölgesel projesinden soyutlamaktan bahsettiğini herkes biliyor. Esasen İsrail ile yaşanan ihtilafta her türlü çözümü reddeden ve Filistin'i özgürleştirme sloganını öne süren İran, yokluğunun veya nüfuzunun zayıflamasının bir uzlaşıya varılmasını kolaylaştırmasına olanak tanımayacaktır.

Trump'ın Körfez ülkeleriyle ilişkilerinin iyi olduğu bir sır değil ancak The Economist, ikinci dönemde ABD ile Çin arasındaki ticaret savaşının Körfez'e de yansıyacağını tahmin ediyor. Körfez ülkelerinin Çin ile teknolojik alanda ilişkilerini genişlettiğini bilen Trump, Körfez ülkelerinin istemediği ve çıkarına olmayan bir şey yapabilir. Körfez'i zor bir tercihle karşı karşıya bırakabilir; teknolojik iş birliğinde ABD ya da Çin’i seçmek.

Ama Trump’ın şanslı olduğunu tekrarlayalım, çünkü bütün güç onun elinde; Beyaz Saray, Senato ve Temsilciler Meclisi. Cleveland (1822) ve şimdi Trump (2024) dışında hiçbir başkan seçim kaybettikten sonra ikinci dönem yeniden seçilerek Beyaz Saray'a dönmedi. Tarihçiler buna “Lazarus Mucizesi” adını veriyorlar; Lazarus mezarından mucizevi bir şekilde dirilen ölü bir adamdır. Avrupa'da başkanların ve başbakanların birkaç kez göreve gelmesi sıkça görülen bir durumken, ABD'de bu enderdir. Uluslararası Para Fonu (IMF) Başkanı Kristalina Georgieva’ya göre ise küresel ekonomi gelecekteki şoklara hazır değil.

*Bu makale Şarku’l Avsat  tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.