İran’da tutuklanan Fransız sendikacının sağlık durumu kritik   

İran tarafından gözaltına alınan Fransız kadının akrabaları, sağlığı konusunda endişeli

Göstericiler, geçen Ocak ayının sonunda Paris’te düzenlenen bir gösteri sırasında İran tarafından gözaltına alınan Benjamin Briere ve diğer Fransızların fotoğrafını taşıyor (AP)
Göstericiler, geçen Ocak ayının sonunda Paris’te düzenlenen bir gösteri sırasında İran tarafından gözaltına alınan Benjamin Briere ve diğer Fransızların fotoğrafını taşıyor (AP)
TT

İran’da tutuklanan Fransız sendikacının sağlık durumu kritik   

Göstericiler, geçen Ocak ayının sonunda Paris’te düzenlenen bir gösteri sırasında İran tarafından gözaltına alınan Benjamin Briere ve diğer Fransızların fotoğrafını taşıyor (AP)
Göstericiler, geçen Ocak ayının sonunda Paris’te düzenlenen bir gösteri sırasında İran tarafından gözaltına alınan Benjamin Briere ve diğer Fransızların fotoğrafını taşıyor (AP)

İran’da tutuklu bulunan Fransız öğretmen ve sendikacı Cecile Kohler’in yakın arkadaşları, Kohler’in sağlığıyla ilgili ciddi endişelerini dile getirdi ve bir yıl önce tutuklanmasının yıldönümü arifesinde derhal serbest bırakılmasını talep etti.

Destek Komitesi yaptığı açıklamada, “7 Mayıs Pazar günü, Cecile Kohler ve ortağı Jack Barry’nin İran’daki gezisi sırasında tutuklanmasının üzerinden bir yıl geçti” dedi.

Kohler’in arkadaşları tutuklanmasının üzerinden bir yıl geçmesine rağmen dava sürecinde bir ilerleme olmadığını belirtti ve bu keyfi tutuklamayı kınadı.

Şarku’l Avsat’ın AFP’den aktardığına göre komisyon, 38 yaşındaki Kohler’in bir yıl içinde ailesiyle yalnızca üç defa temas kurabildiğini bildirdi. Bunlardan sonuncusu 17 Nisan’da birkaç dakika süren ve sıkı gözetim altında gerçekleşen görüşmeydi.

Kohler’in akrabaları, her şeyden yoksun görünen ve dış dünyadan izole kalan genç kadının gözaltı koşulları hakkında bilgi edinmede büyük zorluklarla karşılaştıklarını vurguladı. Akrabalar, bu kötü şartlar altında sağlık durumları hakkında endişelerini dile getirdi. Ayrıca Tahran’ın koşulsuz olarak temel haklara saygı duymasını ve casuslukla suçlanan Kohler ve Barry’yi serbest bırakmasını talep etti.

14 Mayıs Pazar günü Paris’te Kohler’e destek için iki miting düzenlenecek. Resmi olarak, altı Fransız hala İran’da tutuklu bulunuyor.

Kohler ve Barry’e ek olarak, İrlanda kökenli Fransız vatandaşı Bernard Phelan’da 1 Ekim’den beri İran’da tutuklu.

35 yaşındaki Meclis Üyesi Louis Arnault, 28 Eylül’de görevden alındı. Kimliği açıklanmayan bir Fransız da tutuklandı.

Fransız Temyiz Mahkemesi, Mayıs 2020’de tutuklanan ve daha sonra casusluk suçundan sekiz yıl hapis cezasına çarptırılan 38 yaşındaki Briere’ye beraat ettirdi. Ancak serbest bırakılmadı ve hala tutuklu.

Haziran 2019’da tutuklanan ve ardından ulusal güvenliği ihlal ettiği gerekçesiyle 5 yıl hapis cezasına çarptırılan İran asıllı Fransız araştırmacı Fariba Adelkhah, 10 Şubat’ta serbest bırakıldı.

İran, son yıllarda çoğu casusluk suçlamasıyla karşı karşıya kalan onlarca çifte vatandaşı ve yabancıyı gözaltına aldı.  İnsan hakları aktivistleri, Devrim Muhafızları’nın emriyle gözaltına alınan masum rehineler olduklarını söylüyor. Onları batılı güçlerle pazarlık kozu olarak kullandıkları da söylenenler arasında. İnsan hakları örgütleri ve Paris dahil olmak üzere batılı ülkeler, çifte uyruklu kişilerin tutuklanmasını rehine diplomasisi politikası olarak nitelendiriyor.



İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
TT

İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)

Refik Huri

İran'ın tarihi geriye dönük olarak düzeltmenin imkânsız bir iş olduğunu kabul etmesi kolay değil. Coğrafyayla oynaması ve Ürdün Kralı İkinci Abdullah'ın Arap ve Sünni ayından Şii Hilali koparmak olarak adlandırdığı projeyi gerçekleştirmek umuduyla, Hegel'in tarihin kurnazlığı olarak adlandırdığı şeye karşı koymaya devam etmesi bir yanılsamadır. Hiçbir orta güç, bölgesel projesine hizmet etmek için savaşlara, kaosa ve istikrarsızlığa İran kadar bel bağlamamıştır. Donald Trump'ın Beyaz Saray'a dönmesinden önce bile, Mollaların yönettiği İslam Cumhuriyeti kadar fırtınanın ortasında duran bir bölgesel güç daha yoktur.

İran, onlarca yıl içinde İslami direniş adı altında silahlı mezhepçi örgütler kurarak en tehlikeli siyasi, askeri, güvenlik ve ideolojik yatırımı yaptı. Ardından bu örgütleri kendisini korumaya, İsrail ve en başta ABD olmak üzere Tahran'ın bütün düşmanlarına karşı vekaleten savaşmaya teşvik etti. Direniş ekseni ve arenalar birliği stratejisi aracılığıyla İsrail ile yaşanan çatışmada kendisini askeri bir aktör olarak dayattı. ABD'ye karşı olan ve onu Batı Asya’dan çıkarmak isteyen, ama bir anlaşma şansı varsa Washington’dan yana oynayan bir oyuncu, Arap sahnesinde bölgesel bir siyasi aktör olarak empoze etti. Çin, Rusya ve Kuzey Kore ile Richard Fontaine ve Andrea Kendall Taylor'ın kargaşa ekseni adını verdiği bir tür örtülü ittifaka da ulaşmış durumda. Kargaşa ekseni, ABD öncülüğündeki uluslararası sisteme karşı duruş ve çok kutuplu sisteme çağrıdır. Çoğulcu bir sistemin yokluğunda, kargaşa ekseninin kaos yaratmak için bir sistem projesine ihtiyacı yoktur.

Ancak İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi'nin İslam Cumhuriyeti'nin gücünün en önemli bileşeni olarak kabul ettiği direniş ekseninin nispeten düşük maliyeti, jeopolitik ve stratejik olarak maliyetli hale geldi. Zira öncelikle Hamas, İsrail'i sarsan Aksa Tufanı operasyonunun Filistin'i özgürleştirme dalgasının başlangıcı olacağını sandı. İkincisi, Hizbullah Güney Lübnan cephesi üzerinden Hamas'a destek savaşı başlatmaya karar verdi. Üçüncüsü, İran Suriye'de yayıldı. İlk önce Gazze’nin yapıları ve halkı bir imha savaşına maruz kaldı. Ardından Hizbullah ağır darbe aldı. Son olarak da Suriye'de Esed rejimi devrildi, böylece İran Suriye köprüsünü, Filistin kalesini, Arap derinliğini ve Lübnan arenasını kaybetti.

Esasında İran'ın bölgesel projesi, Velayet-i Fakih yönetimine giden yolda bir aşama olan Filistin'i kurtarma projesinden daha büyük ve her iki proje de şu anda çıkmaza girmiş durumda. Filistin'i kurtarma projesi sadece İsrail ve kıyamet silahlarına değil, ABD ve Avrupa duvarlarına tosladı ve Rusya ile Çin tarafından da kabul edilebilir bir proje değil. Ayrıca 22 Arap ülkesini temsil eden Arap Zirvesi, 2000'li yılların başındaki Beyrut Zirvesi'nden itibaren barışın stratejik bir tercih olduğunu teyit etti. İran'ın bölgesel projesi, ABD'yi askeri, güvenlik ve hatta ekonomik olarak Ortadoğu'dan çıkarmak gibi zorlu bir meydan okuma ile çatışıyor. Aynı zamanda kendi halkı, liderleri, ittifakları ve önemli stratejik konumu bulunan büyük ve güçlü bir Arap dünyasıyla da çatışıyor.

Filistin’i gerçekten kurtarmak isteği bir yana, kurtarma gücüne sahip olmayan Tahran, İsrail ile anlaşmazlık yoluyla da olsa iki devletli çözüm yoluna taş koymaya katkıda bulunuyor.  Binyamin Netanyahu hükümeti Filistin devletinin kurulmasını reddediyor ve Batı Şeria ile Gazze'yi ilhak etmeyi amaçlıyor. Mollalar rejimi, Batı Şeria ve Gazze'de kurulacak Filistin devleti projesini engellemede İsrail’in ağırlığına ek ağırlık katıyor. Nitekim İsrail, Filistin devletinin kurulmasının Filistin'de bir İran terör üssü kurma projesi olduğunu iddia etmeye başladı. Netanyahu’ya göre sorun, İran'ın Suriye'den çekilmesinden ve İsrail'in Suriye ordusundan kalan stratejik silahları imha eden hava saldırıları düzenlemesinden ve Tahran adına savaşan örgütlerin zayıflatılmasından sonra bile devam ediyor. Hiçbir şey onun bu tutumunu değiştirmiyor. Oysa Irak’ın nükleer reaktörünü yerle bir eden saldırıyı düzenleyen 69. Filo'ya komuta eden pilotun İngiliz dergisi The Economist’e verdiği röportajda da söylediği gibi İsrail için en büyük tehdit İran değil, Filistinlilerle geçinememek ve birlikte yaşayamamaktır. Çünkü İsrail'in karşı karşıya olduğu asıl zorluk, ‘askeri gücünü stratejik kazanımlara ve barışa dönüştürmektir’, aksi takdirde kan daha uzun yıllar akmaya devam edecektir.

Büyük açmaz ikilidir; İran'ın bölgesel projesi, kendi kapasitesinden, Batı ile çatışmasından ve İsrail ile vekiller üzerinden savaşmasından daha büyüktür. Keza İsrail'in bölgesel projesi, Tel Aviv'in ekonomik, askeri ve sosyal olarak taşıyabileceğinden daha büyüktür. Batı ve Doğu'nun İsrail'in aşırılığına ve Filistin devletinin kurulması fırsatının kaçırılmasına yönelik sabrını zorlamaktadır. General Şaron'un dediği gibi, Washington'un hizmetinde olan “yüzen bir uçak gemisi” konumundan çıkıp Amerikan korumasına ihtiyaç duyan İsrail'in yükünü ABD'nin ne kadar süre ve ne ölçüde taşıyacağı da bilinmemektedir. Buradaki ders, herkesin göreceği şekilde duvara asılı olan Amerikalı stratejik analist Anthony Cordesman'ın şu sözüdür: “Savaşlar riskleri ortadan kaldırmakla ilgili değil, riskleri yönetmekle ilgilidir.”

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.