Mısır, Etiyopya’daki çatışmanın şiddetlenmesine rağmen ‘baraj müzakerelerini’ tamamlamaya hazır

Mısır, ‘su haklarını’ koruyan bağlayıcı bir anlaşmaya varmaya kararlı

Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanı ile İtalya’nın Kahire Büyükelçisi arasında yapılan görüşmede Etiyopya ile yaşanan baraj anlaşmazlığı ele alındı (Facebook)
Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanı ile İtalya’nın Kahire Büyükelçisi arasında yapılan görüşmede Etiyopya ile yaşanan baraj anlaşmazlığı ele alındı (Facebook)
TT

Mısır, Etiyopya’daki çatışmanın şiddetlenmesine rağmen ‘baraj müzakerelerini’ tamamlamaya hazır

Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanı ile İtalya’nın Kahire Büyükelçisi arasında yapılan görüşmede Etiyopya ile yaşanan baraj anlaşmazlığı ele alındı (Facebook)
Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanı ile İtalya’nın Kahire Büyükelçisi arasında yapılan görüşmede Etiyopya ile yaşanan baraj anlaşmazlığı ele alındı (Facebook)

Mısır, Afrika kıtasının en kalabalık ikinci ülkesi Etiyopya’yı parçalanmanın eşiğine getiren çatışmanın şiddetlenmesine rağmen  ‘Rönesans (Nahda) Barajı’ ile ilgili müzakereleri tamamlamak istediğini açıkladı. Kahire’den yapılan açıklamada, ‘Mısır’ın Nil Nehri’ndeki su haklarını koruyan bağlayıcı bir yasal anlaşmaya’ varılması konusundaki kararlılığı vurgulandı.
Mısır, Etiyopya ve Sudan arasında yapılan Rönesans Barajı ile ilgili müzakereler, üç ülkenin su kaynakları bakanlarının ‘müzakereleri tamamlamak için bir mekanizma’ üzerinde anlaşmaya varamamalarının ardından Kasım ayı başlarında durduruldu. Üç ülkenin, geçtiğimiz Temmuz ayından bu yana müzakerelere sponsorluk yapan Afrika Birliği'ne (AfB) müzakerelerin nasıl tamamlanabileceğine dair fikirlerini aktaracakları raporlar sunmaları kararlaştırıldı.
Öte yandan İtalya'nın Kahire Büyükelçisi Giampaolo Cantini ile bir araya gelen Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanı Muhammed Abdulati, Etiyopya’da Başbakan Abiy Ahmed hükümetinde kabine değişikliklerine neden olan Etiyopya'daki iç huzursuzluğun alevlenmesi nedeniyle müzakerelerin ‘ileri bir tarihe ertelenmesi’ olasılığı çerçevesinde ülkesinin Rönesans Barajı müzakerelerini tamamlamayı istediğini ‘açıkça’ ifade etti. Contini-Abdulati görüşmesinde İtalya ve Mısır’ın su kaynaklarına ilişkin ortak ilgi alanlarına giren bir dizi konu ele alındı.
Bakan Abdulati, ülkesinin su haklarını korumada ve Rönesans Barajı ile ilgili herkesin çıkarını gözeten ve gelişmekte olan tüm ülkelerin arzularını karşılayan adil bir yasal anlaşmaya varılması konusunda kararlı olduğunu vurguladı. Kahire ve Hartum, Etiyopya tarafından 2011 yılından bu yana Nil Nehri’nin ana kolu üzerinde inşa edilen Rönesans Barajı ile ilgili su haklarını koruyan ‘yasal olarak bağlayıcı’ bir anlaşmaya varılması ve her ne kadar Addis Ababa dolum çalışmalarının başladığını inkar etse de baraj faaliyete geçmeden önce anlaşmazlıkları çözmek için yasal bir mekanizma oluşturulması gerektiği konusunda ısrar ediyorlar.
Yaklaşık 10 yıldır aralıklı olarak devam eden müzakerelerin sonucunda Mısır'ın Nil Nehri’ndeki 55,5 milyar metreküplük payının etkilenmemesi için ortak bir anlaşmaya varılamadı. Öte yandan Etiyopya ordusu şuan, ülkenin kuzeyindeki Tigray bölgesinde isyancı güçlerle savaşıyor. Etiyopya Başbakanı Abiy Ahmed dün yaptığı açıklamada, ‘önümüzdeki günlerde askeri operasyonun son aşamasına’ gireceğini duyurdu. Ancak bu sıcak askeri gelişmelerin, çok fazla etnik kökenin bulunduğu Etiyopya'da büyük bir iç savaşın fitilini ateşlemesinden endişe ediliyor.
Öte yandan gözlemcilere göre bu askeri hareketlilik, baraj müzakerelerinin tamamlanmasını tehdit ediyor. Mısırlı siyasi analist Abdullah el-Sinavi, “Bu koşullar altında ne Rönesans Barajı ile ilgili bağlayıcı bir anlaşmaya varmak ne AfB’nin şuan buna arabuluculuk yapması ne de Etiyopya'daki olayların iç yüzü netleşene kadar Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ne (BMGK) gidilmesi mümkün değil” şeklinde konuştu.
Etiyopya’da yaşananlar, Nil Nehri havzasındaki ülkelerin su güvenliği de dahil olmak üzere Afrika kıtasının bölgesel güvenliğini tehdit ediyor. Kaleme aldığı ‘Etiyopya'nın Balkanlaşmasının etkileri’ başlıklı makalede uyarılarda bulunan Sinavi’ye göre Etiyopya'daki son gelişmeler, Mısır'ın su güvenliği kadar genel güvenliğine ve birliğine karşı bir kaosun da habercisi.
Öte yandan Bakan Abdulati, İtalyan büyükelçiyle, ‘Su Bilgisi’ başlığı altında İtalya tarafından Mısır'a hibe şeklinde sunulan su kaynaklarının sürdürülebilir yönetimini destekleme çerçevesinde Mısır ve Nil Nehri havzası ülkelerindeki su yönetiminden sorumlu kişilerin idari ve teknik kapasitelerini geliştirmeyi amaçlayan projedeki son gelişmeleri görüştü. Görüşmede, Ulusal Su Araştırma Merkezi ile koordineli olarak Avrupa Birliği (AB) tarafından desteklenen 6 milyon euro değerindeki projenin Feyyum ve Minye bölgelerinde sulama altyapısının yenilenmesi ve geliştirilmesi konusundaki başarısına değinildi.
Mısır Su Kaynakları ve Sulama Bakanlığından yapılan açıklamada Bakan Abdulati’nin, İtalyan büyükelçi ile yaptığı görüşmede, bakanlığın, su kaynakları ve sulama konusunda bölgesel eğitime yönelik altyapıyı modernize etmek ve tüm Afrika ülkelerinden kursiyerler kabul etmek için yaptığı çalışmaları anlattığı aktarıldı. Bununla birlikte açıklamada Bakanlığın, Ekim 2021'de düzenlenmesi planlanan 4. Kahire Su Haftası öncesinde Afrikalı kursiyerler için bir eğitim kursu düzenlemeye ve sonuçlarını Su Haftası boyunca yapılacak oturumlarda açıklanmaya hazırlandığı belirtildi.



İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
TT

İsrail saldırganlığı karşısında Suriye'nin seçenekleri

 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)
 İsrail'in Suriye'ye saldırıları (Arşiv-Suriye İnsan Hakları Gözlemevi)

Mecid Kayalı

Mevcut koşullar altında İsrail, Hamas ve Hizbullah'ın gücünü ve konumunu zayıflattıktan, Suriye rejimi çöktükten ve İran'ın Arap Maşrık (Levant) ülkelerindeki nüfuzunu sonlandırdıktan veya sınırlandırdıktan sonra, bölgede politik ve güvenlik açısından yeni bir stratejik gerçeklik dayatmaya çabalıyor. Hatta Aksa Tufanı’nın, ABD'nin sınırsız desteği de dahil ortaya çıkardığı sonuçlardan yararlanarak, bu bölgede bir tür kırılgan rejimler kurmak için müdahalelerde bile bulunuyor.

Siyasi düzeyde İsrail, yalnızca zayıf ve dağılmış Arap sistemine karşı değil, aynı zamanda diğer iki bölge ülkesine, yani Türkiye ve İran'a karşı da bölgede daha güçlü bir bölgesel devlet veya baskın bir devlet olarak kendini dayatmaya çalışıyor. İsrail'in Türkiye ile sorunu, Türkiye'nin yeni Suriye'deki siyasi, ekonomik ve askeri ağırlığının azaltılmasıyla ilgili ise İran ile sorunu, İran'ın nükleer ve füze programlarını çökertme ve kendisini sınırları içine hapsetmekte ısrar etmesinden kaynaklanıyor. Filistinlilere gelince, İsrail onları siyasi denklemden silmeye, bağımsız bir Filistin varlığını engellemeye ve nehirden denize kadar üzerlerindeki hakimiyetini sağlamlaştırmaya çalışıyor.

Güvenlik açısından İsrail, yalnızca ordusunun prestijini yeniden kazanmasını sağlamayı veya yakın çevresinde herhangi bir askeri gücün belirmesini engellemek için önleyici savaşlara girişmeyi amaçlamıyor. Aynı zamanda Suriye ve Lübnan'da, kendine hayati bir alan yaratmaya çalışıyor. Gazze ve Batı Şeria'da oluşturulacak tampon bölgelerle birlikte, bu alan Suriye’de Dera, Kuneytra ve Suveyda illeri, Lübnan'da, Litani Nehri'nin kuzeyindeki Evveli Nehri sınırlarına kadar olan bölge dahil olmak üzere 60 kilometre derinlikte. Adı geçen iki ülkeye zaman zaman düzenlediği askeri saldırıların açıklaması da budur. Bu saldırılarla sanki hem devlet hem de milis güçler düzeyinde kendisi ile çatışmada askeri seçeneğin sonunu hazırlıyor.

Ancak İsrail, radikal hükümetinin savaşı sürdürme, Suriye, Lübnan, Gazze ve Batı Şeria’yı silahsızlandırma veya silahları sınırlandırma talebi konusundaki ısrarından da anlaşılacağı üzere, ayrıca Suriye ve Lübnan'daki mezhepsel ayrışmalara yatırım yaparak, komşu rejimlerin yapılarını değiştirmek için mevcut Arap, bölgesel ve uluslararası koşulları kullanmayı amaçlıyor. Böylece mezhepçi/Yahudi devleti karakterini genelleştirmeye çalışıyor. Zira Arap Maşrık ülkelerinin de kendisine benzemesi, onu Arap coğrafyasında bir Yahudi devleti olarak istisnai durumundan kurtaracaktır. Azınlıkları korumak ile övünmesinin anlamı da belki budur.

İsrail, tarih boyunca jeopolitik önemi nedeniyle, şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklanıyor. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden yaşıyor ve Esed rejiminin bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor.

Bu bakış açısının İsrail'de aşırı milliyetçi ve dinci sağın ideolojik cephaneliğinin her zaman bir parçası olduğu biliniyor. Bu, bazılarının inandığı gibi Suriye'yi sadece coğrafi olarak değil, aynı zamanda ve en önemlisi toplumsal düzeyde de bölmeyi amaçlıyor.

Tarih boyunca sahip olduğu jeopolitik önem nedeniyle, İsrail'in şu aşamada Suriye'ye diğer ülkelerden daha fazla odaklandığı aşikâr. Çünkü zorlu bir geçiş sürecinden geçiyor ve Esed rejiminin geride bıraktığı ağır mirasın yükünü her düzeyde taşıyor. Yani bu dönem, İsrail'in Suriye'yi devlet ve halk olarak zayıflatması, gelecekte de siyasi, ekonomik ve sosyal güç elde etme kabiliyetini sınırlaması için en uygun dönemdir.

İsrail'in Suriye'ye yönelik müdahale ve saldırılarını, öncelikle terörist ve cihatçı etkinin artması korkusuyla örtbas ettiğini belirtmekte fayda var. İkinci gerekçesi, İsrail'e karşı düşmanlık beslediğini varsaydığı, sanki bu konuda İran'ın yerini alabilecekmiş gibi algıladığı Türkiye'nin nüfuzunun artmasını engellemek. Üçüncüsü, yeni Suriye rejiminin, İsrail'e karşı savaşmayacağına dair İsrail'i rahatlatacak ölçüde kesin işaretler vermemesi. Dördüncüsü, bölgedeki yeni denklemler ve gelişmeler doğrultusunda Suriye'yi İsrail ile normalleşme dalgasına çekmek.

Suriye'nin İsrail'in bu pusuları ve müdahaleleri karşısındaki sorunu, bitkin ve güçsüz olması ve onu parçalanmaya sürükleyen etkenlerin varlığıdır. İsrail ile hegemonya mücadelesi veren bölgesel güçlerin ortadan kalkması veya zayıflamasıdır. İran, tüm milis güçlerinin başına gelenlerden sonra artık kendi bekasıyla ilgileniyor. Siyasi ve ekonomik baskı altında olduğu gibi, nükleer ve füze programlarının belini kıracak olası bir saldırı tehdidiyle de karşı karşıya.

Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti bir kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir

Türkiye’ye gelince, Suriye liderliğini kucaklamasına veya desteklemesine rağmen, ABD'nin desteklediği İsrail politikalarına karşı fazla bir şey yapması mümkün değil. Türkiye, NATO'nun önemli bir üyesi ve Suriye'ye olan ilgisi büyük ölçüde, hemen yanı başında bağımsız bir Kürt oluşumunun kurulmasını engellemekle sınırlı. Söylemi ne olursa olsun Suriye'deki rolünü sadece yumuşak güç, ekonomik imkânlar, altyapı ve hatta güvenlik güçlerinin eğitimi ile sınırlıyor.

Bu durum karşısında Suriye'nin seçenekleri sınırlı ve kısıtlı görünüyor; yorgun, bitkin ve parçalanmış, siyasi, ekonomik ve sosyal olarak acilen toparlanmaya ihtiyaç duyan bir Suriye gerçeğinde askeri seçeneği önermek pervasızlıktır. Şarku'l Avsat'ın al Majalla'dan aktardığı analize göre buna ilave olarak, Suriye ordusunun kapasitesinin ve altyapısının tahrip edilmesinden ve İsrail’in uzun elinin İran'a kadar bütün Ortadoğu'ya uzanabildiği ortaya çıktıktan sonra, savaşacak gücü ve kapasitesi de yok.

Dolayısıyla Suriye için mümkün olan ve en güvenli seçenek, onu iki yönden güçlendirmektir: Birincisi, devleti kurumlar ve hukuk devleti olarak inşa etmek, ikincisi de Suriyeliler her anlamda bir halk olsun diye vatandaşlığa dayalı bir toplum tesis etmektir. Kastettiğimiz, Suriye'de coğrafi bölünmüşlüğü reddedip, merkezi bir devlete yönelmekten bahsetmekle yetinmenin mümkün veya yeterli olmadığıdır. Çünkü böyle bir devlet ne bir güç göstergesidir ne de birlik göstergesidir, önemli olan halkın birliğidir. Bu da ancak etnik, mezhepsel ve siyasal ayrımlardan uzak, özgür ve eşit yurttaşlardan oluşan bir devletin kurulmasıyla gerçekleşebilir. İsrail devletinin kuruluşundan bu yana ihmal edilen veya bastırılan, İsrail'e karşı en etkili silah da budur.

İkinci boyut, Suriye'nin uluslararası, bölgesel ve Arap dünyasıyla ilişkilerinin güçlendirilmesini, dünyaya ve gerçekliğe karşılık vermesini ve uyum sağlamasını gerektiriyor. Çünkü böyle bir uyum, İsrail'in öne sürdüğü argümanları elinden alacaktır.

Burada Suriye'nin şu anda bir geçiş sürecinde olduğunu, Suriye'nin ve halkının geleceğinin, bu süreci sağlam ve doğru temeller üzerinde geçirmesinin belirleyeceğini kastediyoruz.

*Bu analiz Şarku'l Avsat tarafınadan Londra merkezli al Majalla dergisinden çevrilmiştir.