İran: Ahvaz'daki protestolar Tahran'a sıçradı

Uzmanlar, hükümetin barajların inşasıyla ilgili gerekçelerini redderken, İran Parlamentosu’ndan nehirlerin yönünün değiştirilmesi projesinin durdurulması talep edildi.

İranlılar dün Tahran'ın merkezinde sloganlar attılar
İranlılar dün Tahran'ın merkezinde sloganlar attılar
TT

İran: Ahvaz'daki protestolar Tahran'a sıçradı

İranlılar dün Tahran'ın merkezinde sloganlar attılar
İranlılar dün Tahran'ın merkezinde sloganlar attılar

İran'ın güneybatısındaki Arap şehirlerinde düzenlenen barışçıl protestoların aşırı güç kullanımı ve protestoculara yönelik tutuklama kampanyaları nedeniyle azalmasının ardından protesto hareketleri başta başkent Tahran olmak üzere diğer İran şehirlerine yayıldı. Bununla birlikte, egemen düzenin aygıtları tarafından öne sürülen gerekçelere karşılık, “nehirlerin yönü çöl bölgelerine kaydırıldı” ve “Devrim Muhafızları’nın nehir kolları üzerinde barajlar inşa etmedeki rolü” şeklindeki ifadeler siyasi tepkilere ve uzmanların tutumlarına yansıdı.
Petrol ve gaz kaynakları bakımından zengin Ahvaz bölgesinde, nehir ve bataklıkların kasten kurutulmasına, ayrımcılığa ve Arap halkına karşı zorla yerinden edilme politikasının uygulanmasına karşılık 13 gün önce patlak veren protestolar İran geneline yayılarak rejime karşı siyasi bir karakter kazandı.
Yerel haberlere göre, Irak sınırındaki güney eyaletinde tansiyon yükseldi. Ayrıca internet hizmetinin kesintiye uğraması, çeşitli bölgelerdeki olaylarla ilgili bilgi akışının azalmasına neden oldu. Geçen haftanın başında protestoların şiddetlenmesiyle birlikte özel kuvvetlerin Arap şehirlerine yayılan protestolara şiddet kullanarak müdahale etmesi sonucu protestolar kanlı protestolara dönüştü.
Uluslararası Af Örgütü, ölü sayısının en az 8’e yükseldiğini bildirirken, İran İnsan Hakları Aktivistleri Ajansı (HRANA) Ahvaz'ın içinde ve diğer bölgelerde 10 kişinin öldürüldüğünü belirtti.
İran’da başlayan protestoların 12. gününde başkent Tahran'ın batısındaki Kerec kenti, İranlıların "Hameney'e ölüm" sloganı attığı bir protesto yürüyüşüne tanık oldu. Ayrıca şehirde internet kesintileri olduğu bildirildi. Söz konusu protesto yürüyüşü, Ahvaz’daki hareketliliği destekleyen protestoların Tebriz’e ve ardından başkent Tahran'a yayılmasından sonra gerçekleşti. Sosyal medyada paylaşılan videolarda, çok sayıda Arap'ın da yaşadığı Kerec sokaklarında toplanan kalabalığın ‘Kerec’den Huzistan'a Birlik Birlik’, ‘Diktatöre ölüm’ ve ‘İranlı ölür ancak zilleti kabul etmez’ sloganları atıldığı görüldü.
İran Devrim Muhafızları’na bağlı Tasnim haber ajansının, İran Su Şirketi İcra Direktörü Hamid Rıza Canbaz'dan aktardığı habere göre Canbaz, 300 İran şehrinin su gerilimi yaşanan bölgelerde olduğunu belirterek, yetkililerin tankerlerle 8 bin köye su taşıdığını kaydetti. Canbaz açıklamasında, “Son 52 yılın en kurak ve en sıcak yılına tanık oluyoruz” dedi.
Çevre ve su alanından uzmanlar, ‘su mafyalarına’ dikkat çekerek, yönetimdeki tarafları krizin pusulasını değiştirmeye çalışmakla ve yüksek sıcaklık, düşük yağış, kuraklık ve pirinç ekimi gibi bahanelere başvurmakla suçladı. Bağımsız uzmanlar, protestoların patlak vermesine neden olan krizin nedenlerinin baraj inşaatı, su transferi, nehirler için su hakkının sağlanamaması ve yağ veya şeker kamışı gibi endüstriyel tarım veya petrol gibi endüstriyel alanlarda çevre uzmanlarının tavsiyelerine dikkat edilmemesi gibi insan müdahalelerinden kaynaklandığını öne sürüyor. 
İran Parlamentosu’nda dün su protestoları konusunda şiddetli bir tartışma yaşandı. İçişleri Bakanı Abdurrıza Rahmani Fazlı'nın kapalı oturumda krizin patlak vermesi nedeniyle güvenlik durumuna ilişkin verdiği brifingin ardından Huzistan Milletvekilleri Topluluğu tüm su transfer projelerinin tamamen durdurulması çağrısında bulunan bir bildiri yayınladı.

Bildiride şu ifadeler yer aldı:
"Geçen yıl boyunca yaşanan su gerilimine ilişkin milletvekillerinin uyarıları ciddiye alınmadı. Bu nedenle tarım, hayvancılık ve çevrenin çeşitli alanlarında telafisi mümkün olmayan zararlara tanık oluyoruz ve bunun da ötesinde halkın güveninde bir azalma görüyoruz." 
"Uzun yıllardır Huzistan'ın sorunları manşetlerde yer alıyor. Bölge halkı su sıkıntısı, işsizlik, yüksek fiyatlar, enflasyon gibi birçok sorunla boğuşuyor. Buna karşılık devlet tarafından etkili önlemler alınmadı. Su gerginliği artık zirveye ulaştı ve bölge halkının endişeleri daha ciddi hale geldi ve her geçen gün artıyor.”
Yetkililere ‘ciddi bir uyarı’ yapan milletvekilleri, içme suyu ve tarım alanındaki tüm sorunların çözülmesi, hayvancılık alanında uğraşan halkın ve çevrenin ihtiyaçlarının karşılanması ve Huveyze Bataklıkları'nın kurtarılması çağrısında bulundu. Milletvekilleri ayrıca, “Nehir suyunun Karun, Marun ve Karha yataklarından diğer bölgelere aktarılması projesinin arkasında duranları hızlı ve derinlemesine bir araştırma yapmadan aldıkları bu kararın sonuçları konusunda uyarıyoruz” dediler.
Buna karşılık Fars haber ajansı ise, yayınladığı bir haberde, tünellerin yapımını savunarak projeyi ülkenin statüsü için bir zorunluluk olarak değerlendirdi. Ajans, Karun Nheri kollarından su aktarılmasının Ahvaz protestoları üzerindeki etkisini hafife aldı. Yerel medya da Devrim Muhafızları’na bağlı ajansın tutumunu eleştirdi. Yerel bir internet sitesi, "Bu rapor, bir sonraki hükümette su transfer projesinin durdurulmasını beklemememiz gerektiği ve 80 yılı aşkın süredir endüstriyel amaçlı su hırsızlığının devam edeceği anlamına geliyor" diye yazdı.
Aynı kapsamda, 500'den fazla üniversite profesörü ve uzman, hükümet, yargı ve parlamento başkanlarına Ahvaz'daki su kriziyle ilgili bir mektup gönderdi. Mektubu imzalayanlar Ahvaz, Çaharmahal ve Bahtiyari eyaletlerinin ve kuzeydeki Gilan ve Mazenderan eyaletlerinin karşı karşıya olduğu tehdit durumunu eleştirdiler.
İsminin açıklanmaması kaydıyla Şarku'l Avsat'a konuşan bir çevre uzmanı ve aktivist şu açıklamayı yaptı:
"Su transferi ve baraj inşaatı çalışmaları, iklim değişikliği ve yükselen sıcaklıklardan ziyade başka konulara dayanıyor. Ancak su mafyası bu iki konuda ısrar ediyor. Ahvaz milletvekillerinden biri halen yönetimin su nakli için izin almaya çalıştığını söylüyor. Bu nedenlerden dolayı ülkenin suyunu yönetmek için Enerji Bakanlığı ile hiçbir bağı olmayan bağımsız bir özel uzmanlar komitesinin kurulmasını öneriyoruz.
"Çevre ve doğa severler olarak Ahvaz bölgesinin geleceğinden endişeliyiz. Ancak yetkililer sorunları çözmek  yerine aktivistlerin söylediklerinden dolayı bize yöneliyor ve eleştirmenlere sert bir şekilde yaklaşıyor. Su transferi meselesi onlar için kırmızı çizgi iken, bu konular İsfahan'da ortak bir söylem haline geldi.”



İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
TT

İran'da iki halef seçimi krizi: Ilımlılık ve aşırılık oyunu

Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)
Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor (Reuters)

Refik Huri

Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi'nin helikopter kazasında ölmesi, İran'ı kritik bir dönemde iki halef kriziyle karşı karşıya bıraktı; birincisi zamanından önce gelen cumhurbaşkanının halefi krizi. İkincisi,1979'da İslam Devrimi'nin fitilini ateşleyen İmam Humeyni’den çok daha uzun süre hüküm süren Dini Lider Ali Hamaney'in sağlık durumu sebebiyle zamanı yaklaşan halefini seçme krizi. Hamaney'in halefinin radikal bir din adamı olacağı kesin ve Reisi öne çıkan bir adaydı. Hem Dini Lider hem de Dini Lider’in istediği seçeneğe oy veren Uzmanlar Konseyi çevresinde önemli bir seçenekti. Reisi'nin halefi konusu ise görünürde Reisi, Ahmedinejad ve Hatemi gibi aşırı muhafazakâr veya Rafsancani ve Ruhani gibi reformcu ve ılımlı bir figür olacak din adamı ya da eski Devrim Muhafızları subayı seçeneklerine açık görünüyor.

Sistemin gerçek hesapları arasında hiçbir fark yok. Zira gerçek güç, “ilahi meşruiyete” sahip olan, kayıp ve beklenen “zamanın sahibinin” vekili olan Dini Liderin elinde. Herhangi bir dini rejim gibi, gittikçe daha da aşırılaşma yönünde ilerlemeye mahkûm bir rejimde, Dini Liderin aşırı muhafazakâr olması doğal. Teorik olarak “halk meşruiyetini” temsil eden cumhurbaşkanlığı makamı için muhafazakâr ya da ılımlı adayları seçen de odur. Seçimler, ister iç koşullar isterse dış ilişkilerin görünen yönü olsun, rejimin her aşamadaki ihtiyaçlarına bağlıdır. Dünyada İran’daki “reformcu akımın” başarısı üzerine oynanan bahisler bağlamında yapılan eski ve yeni tartışmalar ise bir nevi kendini kandırmadır. Dini Liderin iradesi olmadan hiçbir reformcu iktidara ulaşamaz. Cumhurbaşkanı Muhammed Hatemi, Hasan Ruhani ve onlardan önce İmam Humeyni'nin ölümünden sonra arkadaşı Ali Hamaney'in Dini Lider konumuna gelmesinde önemli rol oynayan Haşimi Rafsancani'de olduğu gibi, iktidara gelip çizilen kırmızı çizgileri aşmaya çalışan herhangi bir reformcu figür izolasyona mahkumdur.

Hamaney, "bugün ülkenin asıl meselesinin ekonomi ve temel zayıf noktasının da ekonomik mesele" olduğunu düşünüyorsa, Reisi'nin halefi ekonomiye odaklanacak, insanları ekonomik durumdan ve uygulanan sosyal kısıtlamaların sertliğinden kaynaklanan toplumsal memnuniyetsizliklerini azaltmaya ikna edecek ılımlı bir şahsiyet olabilir. Ama bunun aksini düşünenler de var. Bunlara göre Reisi'nin Türkiye, Mısır, Suudi Arabistan, BAE, Katar ve diğerlerine açılma konusunda yaptıkları, ancak ılımlı bir cumhurbaşkanının aksine sorgulanmadan esneklik gösterebilecek katı görüşlü bir cumhurbaşkanı tarafından yapılabilirdi. Pratik olarak Hamaney'in elinde olan anahtar, adayları eleyen ve Reisi'nin aday gösterilmesi sırasında kazanacağı korkusuyla Ali Laricani’nin yarış dışı bırakılmasında olduğu gibi, seçilen adaya tehdit oluşturanların adaylığını önleyen Anayasa Koruma Konseyi'ne ödünç olarak veriliyor. Konsey, eski cumhurbaşkanı Ruhani’nin bile, uzun süredir üyesi olmasına rağmen Uzmanlar Konseyi'ne aday olmaya uygun olmadığına karar vermişti. Bunun nedeni, İmam Humeyni'nin en başından beri İslam Cumhuriyeti'nin en yüksek önceliklerini belirlemiş olmasıdır ve bunlardan en öne çıkanları iki tanedir. Birincisi, "İslam hükümeti velayet ile imanın ikizidir ve düzeni sağlamak bir görev borcudur." İkincisi ise "devrimi ihraç etmek, çünkü rejim kapalı bir ortamda kalırsa kesinlikle yenilgi ile yüzleşecektir." Arap ülkelerindeki Şii milis gruplara “yatırım” yapılması ve Filistin kartına sahip olunmaya çalışılması da bundandır. Bunun hiçbir bölgesel güçte daha önce görülmemiş pratik uygulaması ise Lübnan'da Hizbullah, Irak’ta Haşdi Şabi, özellikle de Hizbullah Tugayları, Seyyid el-Şuhada Tugayı, Kays el-Hazali hareketi, Suriye'de Afganlardan oluşan Fatimiyyun Tugayı ile Pakistanlılardan oluşan Zeynebiyyun Tugayı gibi silahlı mezhepçi ideolojik grupların kurulması, Yemen’de Ensarullah (Husiler), Gazze’de Hamas ve İslami Cihat’ın desteklenmesidir. İran'ın hiçbir şey yapmadan kazanmasını sağlayan da budur. Vekalet ile kazanıyor, vekalet ile savaşıyor ve vekalet ile anlaşıyor. Brookings Enstitüsü Başkan Yardımcısı ve Dış Politika Programı Direktörü Susan Maloney'nin söylediği gibi, Tahran'ın bölgede bahse girdiği şey bir kaos sistemidir. Maloney İran'ın stratejisini "güçlü düşmanlarına, özellikle de ABD'ye karşı avantaj elde etmenin ekonomik açıdan ucuz bir yolu olarak, asimetrik savaşa yatırım yapmak" olarak tanımlıyor. Sahne çok çelişkili ve Sovyetler Birliği'nde yaşanan ve onun çöküşüne yol açan duruma benziyor; içeride ekonomik zayıflık, dışarıda güçlü nüfuz ve büyük harcamaların yapıldığı askeri güç. Hamaney'in 2003'te İran penceresinden gördüğü kadarıyla bölgedeki sahne şöyleydi; “Washington yeni bir Ortadoğu yaratma konusunda tamamen başarısız oldu. Bölgenin jeopolitik haritasının köklü bir değişim içinde olduğu doğru ama bu ABD'nin değil, direniş cephesinin yararına bir değişim. Evet, Batı Asya'nın jeopolitik haritası değişti ama direnişin lehine olacak şekilde değişti.” Dahili sahneye gelince, zorlu ekonomik durumdan duyulan memnuniyetsizlik nedeniyle halk seçimlere katılma konusunda isteksiz. Kadınlara başörtüsünün dayatılmasına, sosyal davranışlar ve giyim üzerindeki kısıtlamaların sıkılaştırılmasına karşı gösteriler düzenleniyor. Son parlamento seçimlerine seçmenlerin ancak yüzde 41'i katıldı. Başkent Tahran'da bu oran yüzde 19'du.Türk analist Murat Yetkin, "İran rejimi uzun menzilli füzeler üretebiliyor ama Cumhurbaşkanı Reisi'nin uçağının yerini tam olarak belirleyemiyor" derken abartmıyordu. Aslında İran'ın uçağın düşüşüne ilişkin hikayesi hâlâ eksik. Dahası kazanın gerçek nedenleri, teknik neden veya sisten mi kaynaklandığı, yoksa sabotaj sonucu mu olduğu gibi sorular cevapsız kalacak kadar boşluklarla dolu. Resim net değil; cumhurbaşkanının uçağı düşerken kendisine eşlik eden iki uçak Tebriz'e dönüş yolculuğuna nasıl devam edebildi? Reisi'nin dini lider konumuna gelmesini engellemek için biri bir komplo mu kurdu? Cenaze törenlerinde Şiiliğin abartılı tezahürleri, soruları gülünç hale getirmeye yönelik bir çaba mıydı?

Totaliter rejimlerde gerçeği bilmek zordur. Ancak içeride baskı ve disipline, bölgede ise kaosa bel bağlayan İslami rejim, din adamları ve Devrim Muhafızları arasında karma bir rejim haline geldi. Devrim Muhafızları, Reisi'nin halefinin seçiminde önemli, Hamaney'in halefinin seçiminde ise daha büyük bir rol oynuyor.