Kovid-19’a karşı üretilen antikorlar 10 ay boyunca vücutta kalıyor

Kovid-19’a karşı üretilen antikorlar 10 ay boyunca vücutta kalıyor
TT

Kovid-19’a karşı üretilen antikorlar 10 ay boyunca vücutta kalıyor

Kovid-19’a karşı üretilen antikorlar 10 ay boyunca vücutta kalıyor

Akademik bilim dergisi Nature Microbiology’nin son sayısında yayınlanan bir çalışmada, St. Thomas Hastanesi'nde yeni tip koronavirüsün (Kovid-19) ilk dalgasında enfekte olan 38 hasta ve sağlık çalışanının aşılanmadan önceki antikorları incelendi.
Şarku’l Avsat’ın Nature Microbiology’den aktardığı bilimsel çalışmaya göre enfeksiyondan hemen sonra antikor seviyelerindeki düşüşe rağmen, sonuçlar çoğu insanın (18-19 hasta) enfekte olduktan 10 ay sonra antikor seviyelerini koruduğunu gösterdi.
Bilimsel sonuçlar, Kovid-19 virüsünün hücrelere bulaşmasını engellemek üzere virüse bağlanarak onunla savaşmaya yardımcı olan antikorların gelecekteki enfeksiyonlarla savaşmak için vücutta ne kadar süre kaldığını da gösteriyor.
İngiltere'deki Londra King's Koleji İmmünoloji ve Mikrobiyal Bilimler’de Uzman Dr. Katie Doors liderliğindeki araştırmacılar, belirli bir koronavirüsün mutasyona uğramış varyantına karşı savaşmak için oluşturulan antikorların diğer varyantlara nasıl tepki vereceğini test etti. Kovid-19 varyantının yanı sıra, Alfa, Beta, Delta varyantlarına baktılar. Spesifik bir koronavirüs varyantından gelen antikorlar, kendi varyantlarından bir enfeksiyona karşı güçlü bir yanıt oluşturabilse de, sonuçlar antikorların farklı varyantlara karşı savaşırken daha az etkili olduğunu gösterdi.
Antikorlar, koronavirüsün dış yüzeyinde bulunan spike (başak) proteinine bağlanır. Aşılar, koronavirüse karşı bağışıklık tepkisini oluşturmak için bu proteini taklit eder. (Bu proteinler virüslere yapışarak bunların insan hücrelerine bulaşmasını engelleyen proteinler.)
Bununla birlikte, koronavirüsün mutasyona uğramış türleri olan Alfa, Beta ve Delta gibi yeni varyantların ortaya çıkması Kovid-19’u hedeflemek üzere geliştirilen aşıların yeni varyantlara karşı etkili olup olmayacağı ve yeni aşıların bu varyantlara karşı tasarlanmasının gerekip gerekmediği konusunda akıllarda soru işaretleri bıraktı.
Çalışmanın yardımcı araştırmacısı Dr. Liane Dupont, 29 Ekim'de Londra King's Koleji web sitesinde yayınlanan bir raporda, “Bu çalışma, farklı koronavirüs varyantları tarafından indüklenen antikor yanıtları hakkında benzersiz bir içgörü sağlar” ifadelerini kullandı.
Bununla birlikte, bu sonuçlar Alfa, Beta ve Delta varyantlarının başak proteininde farklılıklar olduğunu göstermekte. Söz konusu bu durum, bu yeni varyantlardan biri etrafında tasarlanan aşıların diğer varyantlara karşı daha az etkili olabileceği anlamına geliyor.
Bu bulgular aynı zamanda orijinal virüsün varyantı etrafında tasarlanan mevcut aşılarımızın tüm varyantlara karşı en iyi korumayı sağladığını ve aşı programları için kullanılması gerektiğini göstermekte.
Bu araştırma, Dr. Katie Doors tarafından yürütülen ve 3 ay içinde Kovid-19’a karşı antikor yanıtlarına bakan önceki bir çalışmanın devamı niteliğinde.
Bu yeni araştırma, St. Thomas Hastanesi'nde yapılan klinik denemelerde hastaneye yatırılan hastalara bulaşan virüslerin dizilimini yapabilen meslektaşlarıyla yakın iş birliği sayesinde mümkün oldu.



Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash
TT

Otizmde devrim niteliğinde gelişme

Fotoğraf: Unsplash
Fotoğraf: Unsplash

Araştırmacılar, otizmin 4 alt tipini keşfederek bu genetik durumun altında yatan biyolojiyi anlamaya yönelik "dönüştürücü bir adım" attı.

Princeton Üniversitesi ve Simons Vakfı'ndan bilim insanları, otizm kohort çalışması SPARK'taki 5 bin çocuğun verilerini analiz ederek bireyleri özellik kombinasyonlarına göre gruplandırdı.

Araştırmacılar belirli özelliklerle ilgili genetik bağlantılar aramak yerine, sosyal etkileşimlerden tekrarlayan davranışlara ve gelişimsel kilometre taşlarına kadar 230'dan fazla özelliği her bir kişide değerlendirdi.

Bu analiz sayesinde otizmin farklı genetik varyasyon modellerine sahip 4 alt tipini tanımlamayı başardılar.

Flatiron Enstitüsü'nde yardımcı araştırmacı bilim insanı ve çalışmanın ortak başyazarı Natalie Sauerwald, "Otizmin tek bir biyolojik hikayesi değil, birden fazla farklı anlatısı olduğunu görüyoruz" diyor.

Bu, geçmişteki genetik çalışmaların neden genellikle yetersiz kaldığını açıklamaya katkı sağlıyor; aslında birbirine karışmış birden fazla farklı bulmacaya baktığımızı fark etmeden bir yapbozu çözmeye çalışıyorduk. Bireyleri ilk başta alt tiplere ayırana kadar resmin tamamını, genetik örüntüleri göremedik.

Bu 4 alt tip Sosyal ve Davranışsal Zorluklar, Gelişimsel Gecikmeyle Birlikte Karma OSB (Otizm Spektrum Bozukluğu), Orta Derecede Zorluklar ve Geniş Çaplı Etkilenme olarak belirlendi.

İlk tip, otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda gelişimsel kilometre taşlarına ulaşan fakat genellikle dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu, anksiyete veya depresyon gibi eşlik eden sorunlar yaşayan çocukları kapsıyor.

İkinci tipte gelişimsel kilometre taşlarına ulaşmada gecikme görülürken eşlik eden rahatsızlıklara dair herhangi bir belirtiye rastlanmıyor.

Üçüncü tip olan Orta Derecede Zorluklar'da otizmle ilgili temel davranışlar olsa da diğer gruplar kadar güçlü değil. Otizmi olmayan çocuklarla benzer bir hızda kilometre taşlarına ulaşıyor ve eşlik eden rahatsızlıklar görülmüyor.

4. tipte en uç ve geniş kapsamlı zorluklar yaşanıyor.

Katılımcıların yüzde 37'sinin yer aldığı birinci ve yüzde 34'ünün bulunduğu üçüncü tip en yaygın gruplar. Yüzde 19'unu içeren ikinci ve yüzde 10'unun olduğu 4. tiplerse en nadir olanlar. 

Bulgular, genetik farklılıkların "yüzeyde benzeyen klinik görünümlerin ardındaki farklı mekanizmalara işaret ettiğini" vurguluyor.

Örneğin hem Geniş Çaplı Etkilenme hem de Karma OSB gruplarındaki çocuklar gelişimsel gecikme ve zihinsel engellilik gibi bazı önemli özellikleri paylaşıyor. Ancak ilk grupta, ebeveynlerden geçmeyen de novo mutasyonların en yüksek oranı görülürken, ikinci grubun nadir kalıtsal genetik varyantları taşıma olasılığı daha fazla.

Bulgular otizmin sadece 4 alt tipi olduğu anlamına gelmiyor; en az 4 tane bulunduğunu ve bunların hem klinik seviyede hem de genom düzeyinde araştırmalar için anlamlı olduğunu gösteren veri odaklı bir çerçevenin keşfedilmesini sağlıyor.

Otizmle mücadele eden ailelerin, çocuklarının hangi otizm alt tipine sahip olduğunu bilmesi yeni bir netlik, kişiye özel bakım, destek ve topluluk imkanı sunabilir.

Independent Türkçe