Kongre’den Biden’ı İran nükleer anlaşmasına karşı uyardı

Cumhuriyetçi Senatör Ted Cruz, dün Washington'daki Capitol'de düzenlenen basın toplantısında (AFP)
Cumhuriyetçi Senatör Ted Cruz, dün Washington'daki Capitol'de düzenlenen basın toplantısında (AFP)
TT

Kongre’den Biden’ı İran nükleer anlaşmasına karşı uyardı

Cumhuriyetçi Senatör Ted Cruz, dün Washington'daki Capitol'de düzenlenen basın toplantısında (AFP)
Cumhuriyetçi Senatör Ted Cruz, dün Washington'daki Capitol'de düzenlenen basın toplantısında (AFP)

Kongre, ABD yönetiminin İran ile imzalanan nükleer anlaşmaya dönme çabalarına karşı uyarıda bulundu. 16 Demokrat senatör, İran'ın terörizme verdiği desteği veya balistik füze programını ele almayan bir nükleer anlaşmayı veto etmede Cumhuriyetçilere katılırken 62 senatör ise Devrim Muhafızları'nın terör listelerinden çıkarılmaması ve herhangi bir yaptırımın kaldırılmaması çağrısında bulundu.
Fikrin ortaya atan Cumhuriyetçi Senatör James Lankford, tasarının 4 Mayıs akşamı kabul edilmesinin ardından yaptığı açıklamada, “Bu gece senato, ABD'nin İran ile geçmişteki faaliyetlerini ve mevcut niyetlerini göz ardı eden bir nükleer anlaşma imzalamasını istemediğimize dair net bir mesaj gönderdi” ifadelerine başvurdu.
Lankford’un önerisi ABD Başkanı Joe Biden yönetimi için bağlayıcı olmasa da, Başkan’ın kendi partisinden doğrudan bir uyarı gönderilmiş oluyor. Aynı zamanda 2015 tarihli nükleer anlaşmayı yeniden hayata geçirme çabalarına karşı artan muhalefeti yansıtıyor.
Tasarıya oy veren önde gelen isimlerden ABD Senatosu çoğunluk lideri Chuck Schumer, müzakerelerin gidişatından rahatsız olduklarını açıkça gösteren diğer meslektaşlarına katıldı.
Temsilcilerin açıklamaları, ABD yönetiminin İran'ın bölgedeki istikrarı bozucu faaliyetlerine değinmeden anlaşmaya devam etme ısrarından ve Beyaz Saray’ın Devrim Muhafızları’nın terör listelerinden çıkarılması üzerine durmasından memnun olmadıklarını gösteriyor. Daha önce Biden'ı alenen eleştirmekten kaçınan bazı Demokratlar, Başkan’ı böyle bir adım atmaması konusunda uyarıyor. Lankford, önerisini onaylama çağrısında bulunduğu sıradaki açıklamasında, “Bu öneri, İran'ın terörist faaliyetleri, Biden yönetimi ile müzakereler sırasında Devrim Muhafızlarını terör düzenlemelerinden çıkarma talebi üzerine duruyor. Irak'ta bizim güçlerimize saldıran Devrim Muhafızları, güçlerimizin öldürülmesini kolaylaştırdı. İran'ın istediğini alamaması için bu projeye destek vermelisiniz” vurgusunda bulundu.
Biden’a yakınlığı ile bilinen, tasarı lehinde oy kullandığını belirten Senatör Chris Coons ise “Biden yönetimini Tahran'ın nükleer silah programını ve diğer kötü niyetli faaliyetlerini ele alan güçlü bir anlaşmaya teşvik etmek amacıyla kararı destekledim” ifadelerine başvurdu.
Lankford’un bağlayıcı olmayan önerisi, İran’ın nükleer silah geliştirme programını, istikrarsızlaştırıcı faaliyetlerini, balistik füze programını, terörizme yönelik desteğini, bireylerin ve grupların yaptırımlardan kaçınmasını içerecek bir nükleer anlaşmaya ihtiyaç olduğunu vurguluyor. Aynı zamanda ABD yönetimini Devrim Muhafızları'na yönelik yaptırımları kaldırmamaya, terör örgütleri listesine dahil etmeye çağırıyor.
Temsilciler aynı zamanda Cumhuriyetçi Senatör Ted Cruz'un İran Merkez Bankası ve Devrim Muhafızları’na yönelik yaptırımların sürdürülmesine vurguda bulunan bir başka öneriyi de onayladı. 86 temsilci tarafından desteklenen tasarıda, söz konusu yaptırımların sürdürülmesinin İran ile Çin arasındaki işbirliğini sınırlamak için gerekli olduğu üzerine duruluyor. Aynı zamanda Biden yönetimini enerji, altyapı, ekonomi, finans, diplomasi, askeri ve bankacılık alanlarında bu iş birliğinin niteliğini ayrıntılı hale getiren bir raporu Kongre'ye sunmaya çağırıyor.
Cruz, öneriyi oylamaya sunduğu sırada yaptığı açıklamada şu ifadelere başvurdu:
“Biden yönetimi, Devrim Muhafızları ve Merkez Bankası'na yönelik terörle ilgili yaptırımların kaldırılması için görüşmelerde bulunuyor. Ancak 600'den fazla ABD personelinin ölümünden sorumlu olan Devrim Muhafızları, şimdi ise eski Dışişleri Bakanı Mike Pompeo ve eski Ulusal Güvenlik Danışmanı John Bolton'a karşı suikast düzenlemeye çalışıyor. Devrim Muhafızları'na yaptırım uygulanmasını destekliyorsanız tasarıyı desteklemek için oy verin, bu yaptırımların kaldırılmasını destekliyorsanız karşı oy verin”.
Kongre'de yönetimin nükleer anlaşmaya dönme çabalarına karşı bir muhalefet mevcut. Ancak temsilciler, anlaşma gerçekleştiği taktirde Beyaz Saray'ın eski Başkan Barack Obama yönetiminin yaptığı gibi Kongre'den onay istemeyeceğini biliyor. Önde gelen Demokratlar bu tür yasa tasarıları için Cumhuriyetçiler ile birlikte oy vererek, bunların bağlayıcı olmayan yasa tasarıları olmaları dolayısıyla yönetimi kısıtlamamış, yalnızca uyarmış oluyor.
Bu konuda yönetimin pozisyonu ise değişiklik gösteriyor. ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Ned Price, Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “ABD, İran ile nükleer anlaşmaya dönme yönünde karşılıklı taahhüdün kaydedildiği senaryoya ya da anlaşmanın sağlanamadığı senaryoya hazırlanıyor. Zirâ anlaşmaya geri dönüş belirsiz” ifadelerine başvurdu.
Diğer yandan Axios internet sitesinin haberine göre de İsrailli bir yetkili, nükleer anlaşmaya geri dönme çabaları başarısız olduğu taktirde ABD ve İsrail'in Tahran'a baskı yapmanın yolları üzerine durduğunu aktardı. Yetkilinin bildirdiğine göre, iki ülkenin ulusal güvenlik danışmanları geçtiğimiz hafta Beyaz Saray'da bir araya geldikleri sırada, Tahran'ı nükleer programında ilerlemeye, nükleer bomba üretimi için uranyumun yüzde 90'a kadar saflıkta zenginleştirmeye ittirmeden bu baskı senaryosunun nasıl uygulanacağı üzerine durdu.



İran’ın ikinci Rehberi, birinci Pehlevi deneyiminden ders çıkardı mı?

İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney, Tahran’da düzenlenen İslam Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında yaptığı konuşmanın ardından medya mensuplarına hitap etmek üzere kürsüye çıkıyor, 28 Haziran 2024 (AFP)
İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney, Tahran’da düzenlenen İslam Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında yaptığı konuşmanın ardından medya mensuplarına hitap etmek üzere kürsüye çıkıyor, 28 Haziran 2024 (AFP)
TT

İran’ın ikinci Rehberi, birinci Pehlevi deneyiminden ders çıkardı mı?

İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney, Tahran’da düzenlenen İslam Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında yaptığı konuşmanın ardından medya mensuplarına hitap etmek üzere kürsüye çıkıyor, 28 Haziran 2024 (AFP)
İran’ın dini lideri Ayetullah Ali Hamaney, Tahran’da düzenlenen İslam Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında yaptığı konuşmanın ardından medya mensuplarına hitap etmek üzere kürsüye çıkıyor, 28 Haziran 2024 (AFP)

Sami Mubayyed

Başkent Tahran bugün İsrail ordusu tarafından acımasızca bombalanıyor. Bu şehir ilk kez bu tür şiddetli saldırılara maruz kalmıyor. Modern tarihinde daha önce de bombalanmıştı, ancak koşullar ve nedenler farklıydı. İran'daki tüm yaşlılar, 1941 yılının o kavurucu yazını hatırlar. O zamanlar çocuk olanlar, İkinci Dünya Savaşı'nda Nazi Almanyası ile ilişkilerini kesmeyi reddeden Şah Rıza'yı caydırmak için İngiltere ve Sovyetler Birliği'nin askeri müdahalesine tanık olmuşlardı.

Şah Rıza, bu müdahaleden iki yıl önce İkinci Dünya Savaşı patlak verdiğinde İran'ın tarafsızlığını ilan etti ve Birinci Dünya Savaşı'nda olduğu gibi uluslararası çatışmaların ülkesine sıçramasını istemedi. Ülkesi, çatışan tüm Avrupa ülkeleriyle, özellikle de fabrikaların ve demiryollarının yönetiminde uzmanlarına büyük ölçüde güvendiği Almanya ile sağlam ticari ilişkilere sahipti.

İngiltere, Adolf Hitler’in yönettiği Nazi Almanyası ile olan ilişkilerinden dolayı İran’a öfkelendi ve Şah’tan ülkedeki bin Alman uzmanı sınır dışı etmesini istedi, ancak o bunu yapmadı. İngiltere ilk uyarısını 19 Temmuz'da, ikincisini ise 17 Ağustos'ta yaptı. Fakat İran bu uyarıları da görmezden geldi. Bunun üzerine 25 Ağustos'ta İngiliz kuvvetleri Irak'tan İran'a girdi ve İran'ın başkentini bombaladı, Sovyet ordusu ise Tebriz ve İran’ın diğer şehirlerini bombaladı.

İran ordusu hızla çöktü ve Şah Rıza, tahtını 16 Eylül 1941'de Batı'nın talepleri karşısında daha uysal olacağına söz veren oğlu Muhammed Rıza Pehlevi'ye devretmek zorunda kaldı. Rıza Pehlevi, 1979'da İslam Devrimi onu devirene kadar sözünü tam olarak yerine getirdi. Babası Şah Rıza önce Mauritius adasına, ardından Güney Afrika'ya sürgün edildi ve 26 Temmuz 1946'da vefat etti. Oğlu ise 27 Temmuz 1980'de sürgün olduğu Mısır'da vefat etti ve Kahire'de toprağa verildi.

İran ile İsrail arasında 13 Haziran'da başlayan son çatışmayla Rıza Pehlevi'nin torunu, Taht-ı Tavus'un meşru varisi ve Ali Hamaney'in rejiminin düşmesi halinde İran'ın başına geçmesi beklenen şahı Rıza Pehlevi'nin adı yeniden gündeme geldi.

Şah Rıza mavi kan değildi. Ne Avrupa ne de dünyadaki hanedanlarla boy ölçüşebilirdi. Bu yüzden kendisi ve ardından gelen çocukları için özel bir hanedan kurdu ve ona ‘Pehlevi’ adını verdi. Bu, onun ailesinin adı değil, eski bir Farsça kelimeydi.

Birinci Şah Rıza

Rıza Han, 1789-1925 yılları arasında İran'ı yöneten Kaçar Hanedanlığı döneminde küçük bir subaydı. Sertliği ve soğukkanlılığıyla tanınırdı, ancak eğitimli değildi, daha çok bir dağ adamı gibiydi. Babasının (o da bir subaydı) aşırı yoksulluğundan kurtulup, İran'ı birçok alanda dünyaya açan büyük bir hanedanlık kurdu, ancak bu hanedanlık, Humeyni’nin İslam devrimi ile yıkıldı.

ı8ı
ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger ile İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi'nin İsviçre'de çekilmiş bir fotoğrafı, 18 Şubat 1975

İngiltere, 1919 anlaşmasıyla İran'da geniş siyasi haklar elde etti. Aynı zamanda 20 Şubat 1921'de Rıza Han'ın Şah Ahmed'e karşı yaptığı askeri darbenin arkasındaki ana itici güç olduğu düşünülüyor. Hukukçu Seyyid Ziyaeddin Tabatabai ile iş birliği yaparak onu başbakan olarak atadı, kendisi ise savunma bakanı olarak atanmadan önce genelkurmay başkanlığı görevini üstlendi. Ülkeyi perde arkasından yöneten Rıza Han, iki yıl sonra Şah'ı Avrupa'ya sürgüne gönderdi ve İran için istediği siyasi sistemi düşünmeye başladı. Rıza Han, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Kemal Atatürk'e hayrandı ve İran'ı bir cumhuriyete dönüştürmeyi ve onun ilk cumhurbaşkanı olmayı ciddi olarak düşünüyordu. Ancak dini kurumlar İslam dininin cumhuriyetleri tanımadığını ve uzun tarihinde sadece monarşi veya halifeliği tanıdığını söyleyerek bu eğilime karşı çıktı. İran parlamentosu 1925 yılının ekim ayında Kaçar Hanedanlığını düşürdü ve aynı yılın sonunda Şah Rıza ülkenin yöneticisi olarak ilan edildi ve 25 Nisan 1926'da taç giydi.

Şah döneminde eğitim yaygınlaştı ve devlet okulları uzak bölgelere yayıldı, Fransa'dan eğitim müfredatı getirildi ve bu müfredata Fars milliyetçiliği fikirleri aşılandı.

Reformcu Şah

Yeni Şah, İran'ı gelişmiş bir ülkeye dönüştürmek istiyordu. Bu amaçla yargı, eğitim ve askeri kurumlarda iddialı bir reform programı başlattı. Alman disiplinine ve Alman sanayisine hayran olan Şah, Alman üniversitelerinde eğitim görmüş danışmanlarla çevresini donattı. Emniyet Teşkilatı’nı Savunma Bakanlığı'ndan alıp Savaş Bakanlığı'na bağladı. Hava Kuvvetlerini kurdu, donanmayı örnek bir şekilde geliştirdi ve subaylarını Fransız, İngiliz ve Alman askeri enstitülerinde uzmanlık eğitimleri almaları için bu ülkelere gönderdi. 1941 yılına gelindiğinde, Savunma Bakanlığı'nın genel bütçeden aldığı pay yüzde 30'a ulaşmış, zorunlu askerlik süresi iki yıla çıkarılmış ve ordu 1925'te 40 bin kişilik bir güce sahipken, 1940'ta 120 bini aşan bir güç olmuştu. Suçluları cezalandırmak, muhalifleri tutuklamak ve vergileri tahsil etmek için orduyu kullandı. Demir yumruk yönetimiyle tanınan Şah, kendisine destekleyenler de dahil olmak üzere tüm siyasi partileri yasakladı ve özel gazeteleri kapattı.

Şah döneminde eğitim yaygınlaştı ve devlet okulları uzak bölgelere yayıldı, Fransa'dan eğitim müfredatı getirildi ve bu müfredata Fars milliyetçiliği fikirleri aşılandı. Şah rejimi 1941 yılında devrilmeden önce, devlete ait 2 bin 300 ilkokulda okuyan erkek öğrenci sayısı 280 bine ulaşmıştı, 28 bin öğrenci de ortaokullarda eğitimlerine devam ediyordu. Politeknik Enstitüsü'nü kuran Şah, 1936 yılında Tahran Üniversitesi’nin kapılarını erkek ve kız öğrencilere açtı ve üniversite tıp, mühendislik, hukuk ve tarım bilimleri alanlarında uluslararası geçerliliği olan bilimsel diplomalar vermeye başladı.

Şah, bakanların ve subayların eşlerine başörtüsü yasağı getirdi. Bazen polisler, Şah'ın kararını reddeden kadınların başörtülerini zorla çıkarmak için müdahale ediyordu.

Kadınların özgürlüğü

Şah Rıza, İranlı kadınların eğitimli ve toplumda aktif olmasını istiyordu. Eğitimlerinin yanı sıra, kadınların devlet memuru olmasına, kafelere, restoranlara, otellere ve sinemalara girmesine izin verdi. En ünlü ve en cesur kararı, 1936 yılında Kum ve Meşhed'deki dini otoritelere karşı gelerek çadoru (İran'da kadınlar tarafından giyilen bir çarşaf) yasaklamasıydı. Bir molla (din adamı) camide oturma eylemi yaptı. Bunun üzerine Şah, caminin basılması talimatı verdi. Şah Rıza takvimler 8 Ocak 1936'yı gösterdiğinde başı açık haldeki eşi ve kızlarıyla birlikte Tahran'da öğretmen okulunun açılışına katıldı.

Ayrıca İranlılara tek tip ve batılı kıyafetler giymelerini zorunlu kılan Şah, Avrupa'da giyilen kıyafetleri giyerlerse zamanla Avrupalılar gibi bir düşünce tarzına ve kişiliğe bürüneceklerini ve elbette giyim tarzı açısından da Avrupalılara benzeyeceklerini söyledi. 1927'de erkeklere ‘Pehlevi şapkası’ takmaları zorunluluğu getirildi. İki yıl sonra da mollalar ve medrese öğrencileri dışındaki herkese batı tarzı resmi şapkayı takmalarını zorunlu kıldı. Şah, 1935 yılında ülkesinin adını Pers yerine ‘İran’ olarak değiştirdi. Çünkü yeni ismin ilerleme ve refahı çağrıştırdığını, eski ismin ise tarihe ve geçmişe bağlılığı çağrıştırdığını, geleceğe atıfta bulunmadığını düşünüyordu.

sdfgrt
Tahran'daki parlamento binası önünde düzenlenen bir protesto gösterisine katılan İranlı kadınlar, 11 Nisan 1999 (AFP)

Şah’ın tüm bu reformları onu muhaliflerinin doğrudan hedefi haline getirdi. Bir yandan anayasacılar ve laikler, diğer yanda dindarlar ve radikaller olmak üzere muhaliflerinin sayısı çoktu. Bunların arasında elbette İslam devrimini yöneten (ve birinci Rehber olan) Ruhullah Humeyni de vardı. Humeyni, Şah ve oğlundan intikam almak için 1979'da Fransa'daki sürgünden döndü. Arkadaşı Ali Hamaney'e Şah Rıza’dan ya da 1941’deki İngiltere-Sovyetler Birliği işgalinden bahsedip bahsetmediğini bilmiyoruz, çünkü İran’ın mevcut Dini Lideri (Rehber) Hamaney o zamanlar henüz iki yaşındaydı. Fakat babası Cevad Hamaney, bu olayları çok iyi biliyordu, çünkü onları yakından yaşamıştı ve 1986'da vefat etmeden önce oğluna da anlatmış olduğundan eminim. Şimdi sorulması gereken soru şu: Ali Hamaney, 1941 deneyiminden ders çıkardı mı?

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.