Lavrov ve Abdullahiyan’ın görüşmelerinin ana gündemi: Nükleer anlaşma ve Batı’nın politikalarına karşı direnme

İki bakan Ukrayna ve bölgesel mevzuların yanı sıra ‘stratejik ortaklığı’ güçlendirme meselesini görüştüler.

Lavrov ve Abdullahiyan’ın dün Moskova'da düzenlediği basın toplantısından bir kare (Reuters)
Lavrov ve Abdullahiyan’ın dün Moskova'da düzenlediği basın toplantısından bir kare (Reuters)
TT

Lavrov ve Abdullahiyan’ın görüşmelerinin ana gündemi: Nükleer anlaşma ve Batı’nın politikalarına karşı direnme

Lavrov ve Abdullahiyan’ın dün Moskova'da düzenlediği basın toplantısından bir kare (Reuters)
Lavrov ve Abdullahiyan’ın dün Moskova'da düzenlediği basın toplantısından bir kare (Reuters)

Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov dün İranlı mevkidaşı Hüseyin Emir Abdullahiyan’la görüşmesinde ikili, bölgesel ve uluslararası dosyaları birçok konuyu el aldı. İki ülke arasındaki ‘stratejik ortaklığın’ güçlendirilmesine yönelik tarafların çabaları çerçevesinde ortak iş birliği meseleleri ve Ukrayna’daki durumun yanı sıra, İran nükleer anlaşmasına ilişkin müzakerelerin yeniden başlatılması konusu görüşmelerde büyük bir yer kapladı. Moskova, Suudi Arabistan ile İran arasındaki ilişkileri normalleştirme çabalarını memnuniyetle karşıladı. Lavrov, bu yolun bölgesel atmosferi yumuşatmak ve askıda bekleyen sorunları çözüme kavuşturmada ilerleme kaydetmek adına önemli bir temel oluşturduğunu belirtti.
Görüşmenin başında Rus bakan, iki ülke ilişkilerinin niteliksel olarak yeni bir düzeye taşındığını söyleyerek ekonomik ticaret oranlarındaki artış ile iki ülke arasındaki enerji alanları ve büyük projelerdeki ortak çalışmaları övdü. Lavrov'a göre ikili, Filistin meselesi, Afganistan, Yemen, Güney Kafkasya ve Hazar Denizi'ndeki durumları ayrıntılı olarak ele aldı.

Rusya Çin’in rolünü olumlu karşılıyor
Lavrov, Ukrayna meselesine uzun bir şekilde değinerek ‘İran'ın çatışmayı çözmek için siyasi girişimlere ilgi gösterdiğini’ söyleyerek bu tutumuna övgüde bulundu. Öte yandan ‘ABD'nin uluslararası ilke ve yasaları ihlal etmeye devam ettiğine’ işaret ederek bu durumu şiddetle eleştirdi. Lavrov, Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü’nü (NATO) sert bir şekilde hedef alarak çatışmaya taraf olmak ve ‘Ukrayna’nın yanında savaşmakla’ suçladı. Lavrov “NATO aslında Kiev rejiminin safında savaşıyor. Uzun süredir çatışmanın içine çekilen ve daha da derine sürüklenen NATO ülkelerinin yıkıcı çizgisine bir kez daha dikkat çektik” dedi.
Buna karşılık Abdullahiyan, ülkesinin Rusya'nın gösterdiği tavırları anladığını vurgulayarak ‘Batı’nın, Kiev’e silah sağlamaya devam ederek Ukrayna'daki durumu daha da karmaşıklaştırdığını’ savundu. Abdullahiyan “Aslında Batı'nın Ukrayna'yı farklı silahlarla donatıyor olmasının durumu karmaşıklaştırdığını düşünüyoruz. Biz her zaman bu meselenin siyasi yollardan çözülmesi gerektiğine inandık” dedi.
Görüşmenin sonunda yapılan basın toplantısında Lavrov, Pekin'in tutumlarını överek ülkesinin Çin'in Ukrayna anlaşmazlığını çözme girişimini desteklediğini söyledi. Lavrov “Ukrayna sorununu siyasi yollardan çözmeliyiz. Dolayısıyla Çin girişimini destekliyoruz” dedi. Rus bakan, ülkesinin ‘Çin ile güçlü ilişkileri olduğunu, ilişkilerinin iyi gittiğini ve Çin'in küresel güvenlikle ilgili girişimini desteklediklerini’ kaydetti. Ayrıca Tahran ile Riyad arasındaki ilişkilerin yeniden tesis edilmesine arabuluculuk ettiği için Çin'in çabalarına övgüde bulundu. Bu adımın, Yemen'de siyasi bir çözüm yolunun açılmasına, gergin bölgesel atmosferin durulmasına ve askıda bekleyen sorunların çözümüne yönelik arayışlara yardımcı olacağını savundu.
Öte yandan Abdullahiyan, Riyad ile ilişkilere değinerek “Suudi Arabistan ile İran arasındaki ilişkilerin ilerlemesi biraz zaman alıyor ve hala sorunlar var. Ancak bunlar müzakerelerin ilerlemesine engel olarak görülmüyor (...) Komşularımızla ilişkileri geliştirmek prensibimizin bir parçasıdır ve İran ile Suudi Arabistan arasındaki ilişkilerin normalleşmesi bu yönde atılmış bir adımdır” ifadelerini kullandı. Tahran’ın ‘Yemen'deki krizle ilgili devam eden müzakereleri memnuniyetle karşıladığını’ belirten Abdullahiyan, ‘barış getiren’ her türlü çabaya destek vermenin öneminin altını çizdi. Abdullahiyan iki ülke arasındaki ilişkilerin güçlendirilmesini hızlandırmak için yakında Suudi mevkidaşı Prens Faysal bin Ferhan ile bir görüşme yapacağını doğruladı ve “Barışı sağlayacak her türlü öneriye sıcak bakıyoruz ve Yemen'deki krizle ilgili devam eden görüşmeleri memnuniyetle karşılıyoruz” diye ekledi.

ABD yaptırımlarına karşı
Lavrov, uluslararası meselelerde iki ülkenin tavırlarının örtüştüğüne dikkat çekerek, görüşmede ‘Batı'nın yapıcı olmayan politikasının kabul edilmeyeceğinin vurgulandığını ve Birleşmiş Milletler (BM) Dostlar Grubu'nun kurulmasına değinildiğini’ belirtti.
İkili ilişkiler konusunda Lavrov, ‘İran'ın Şangay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) üyeliğinin acilen tamamlanması’ gerektiğini vurguladı. İki tarafın ‘ilişkilerin yasal ve belgeli temelinin güçlendirilmesi konusunda anlaştığını ve iki ülke arasında bir önceki anlaşma yerine yeni bir anlaşmaya varmak için çalıştıklarını’ söyledi. Ayrıca, ‘ticari ilişkilerin ileri düzeyde gelişmesine özel önem verilmesi gerektiğine’ işaret etti.
İranlı bakan, ikili ilişkilerin gelişme düzeyine övgüde bulunarak iki ülkenin arasındaki yeni stratejik ortaklık anlaşmasına son dokunuşları yapmaya yakın olduğunu söyledi. Rus mevkidaşını anlaşmayı nihai haliyle imzalamak için yakında Tahran'ı ziyaret etmeye davet ettiğini duyurdu. Abdullahiyan İran'ın, gelecek zirvesi için ŞİÖ’ye 49 belge sunduğunu açıkladı.
Abdullahiyan ayrıca, Rusya ve İran’ın Uluslararası Kuzey-Güney Ulaştırma Koridoru (INSTC) projesini uygulamaya devam etme ve bununla ilgili tüm sorunları çözme konusunda mutabık kaldığına işaret etti. Abdullahiyan “Görüşmeler verimli geçti. Siyasi, güvenlik, ticaret, ekonomik ve diğer konulara değindik (...) Rusya ve İran arasında ortaklık bağlarının kurulmasında olumlu gelişmeler var. Belki bundan sonraki aşamada iki ülke yönetimleri ve kurumları arasında ortak bir uzlaşıya varabiliriz” dedi.
Lavrov, İran nükleer anlaşması konusu üzerinde de uzun uzadıya durarak “İran nükleer anlaşmasıyla ilgili BM kararının yeniden başlatılması çağrısında bulunuyoruz. Dünya ABD'nin taahhütlerine geri dönmesini bekliyor” dedi. Lavrov “Rusya ve İran, Kapsamlı Ortak Eylem Planı’nın (KOEP) alternatifi olmadığı ve anlaşmanın bir an önce uygulanması gerektiği konusunda ortak bir anlayışa sahipler” ifadelerini kullanarak ülkesinin ‘bu kararın tam olarak uygulanmasında ve buna engel olan eylemlere karşı çıkılmasında’ ısrar ettiğini söyledi. Lavrov ‘İran'a yönelik tüm yasadışı yaptırımların kaldırılması gerektiğini’ de özellikle vurguladı.
Abdullahiyan, Moskova'ya vardığında İran televizyonuna ‘nükleer müzakereler için pencerenin hala açık olduğunu ve nükleer anlaşma ve tarafların taahhütlerine geri dönmesinin toplantıların konuları arasında olduğunu’ söylemişti. İran Dışişleri Bakanı, ‘Rusya'nın yeni müzakere turunda etkin rol oynadığını ve Rusya'daki meslektaşlarının tarafları taahhütlerine döndürme yönünde çabalarını sürdürdüklerini’ belirtmişti.

Suriye ve Güney Kafkasya
Suriye mevzusunda Abdullahiyan, Washington'un Tahran'ı Fırat'ın doğusundaki ABD üslerini hedef almakla suçlamasını eleştirerek “Bu suçlamalar, herhangi bir delil ve belge olmadan bize yöneltilmiştir” dedi. Ankara ile Şam arasındaki ilişkileri yakınlaştırma meselesini görüşmek üzere Suriye, İran, Rusya ve Türkiye'nin önümüzdeki hafta dışişleri bakan yardımcıları düzeyinde bir toplantı gerçekleştireceğini duyurdu.
Abdullahiyan, “Moskova ve Tahran, Türkiye ve Suriye'nin pozisyonlarını birbirine yaklaştırmak için çaba harcıyor” dedi. Gelecek haftaki görüşmeden bir anlaşma çıkması halinde dışişleri bakanları düzeyinde benzer bir toplantı yapılacağını belirtti.
Ayrıca Lavrov ile yaptığı toplantıda Güney Kafkasya bölgesindeki durumu görüştüklerini belirterek “Güney Kafkasya'daki duruma odaklandık çünkü oradaki gerginliğin devam etmesi hiçbir tarafın çıkarına değil” dedi. Buna karşılık Lavrov, Azerbaycan ile İran arasındaki ‘sürtüşme’ durumuna bir an önce çözüm bulunmasını umduğunu dile getirdi.



Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP
TT

Suriye ve İsrail: Sıcak mı yoksa geçici bir barış mı?

Fotoğraf: AFP
Fotoğraf: AFP

İbrahim Hamidi

Son zamanlarda Suriye ve İsrail arasındaki barış olasılıkları hakkında çokça konuşuluyor. Bununla birlikte, iki tarafın içerik ve zaman dilimi açısından ne ölçüde ilerleyebileceğine dair beklentiler de çoğaldı. Öyle ki bir İsrailli gazeteci, Şam'ın, Lübnan Trablusu’na karşılık Suriye’nin Golan Tepeleri şeklinde bir takas önerdiğini bile öne sürdü.

Birçok arabulucunun Şam ve Tel Aviv arasında çeşitli başlıklar taşıyan mesajlar taşıdığı tartışmasız. Bunlar arasında Suriye ve İsrail arasında 1974’te varılan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması, milislere ve güvenlik tehditlerine karşı güvenlik bilgileri paylaşımı, Suriye ve Lübnan arasındaki sınırın ve Şeba Çiftlikleri'nin geleceğinin belirlenmesi, Şam'ın İbrahim Anlaşmaları’na katılımı sayılabilir.

Her bir madde ne anlama geliyor?

Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması: 1948'deki Nekbe'den sonra Şam ve Tel Aviv arasında bir ateşkes anlaşması imzalandı ve tampon bölgeler oluşturuldu. Ateşkesin uygulanması şu anda BM güçleri tarafından denetleniyor. 1973’teki savaştan sonra ise dönemin ABD dışişleri bakanı Henry Kissinger arabuluculuk yaptı ve Suriye ile İsrail genelkurmay başkanları tarafından 31 Mayıs 1974'te Cenevre'de imzalanan Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nı sonuçlandırdı. Bu, Golan cephesinin gelecekteki herhangi bir askeri eylemin tarafı olmayacağı anlamına geliyordu; bunun için 10 kilometre derinliğinde bir tampon bölge ve her iki tarafta 20 kilometre derinliğinde iki askerden arındırılmış bölge oluşturuldu. Birleşmiş Milletler Ayrılma Gözlem Gücü'nün (UNDOF) bin 250 personeli de her iki tarafın taahhütlere bağlı kalıp kalmadığını, yani anlaşmanın şartlarına göre buraya izin verilmeyen silah ve unsurların konuşlandırılıp konuşlandırılmadığını denetleyecekti.

O dönemde Tel Aviv adına Kissinger, Hafız Esed'i Golan'da “Suriyeli olmayan unsurların, yani Filistinli savaşçıların faaliyetlerinin engellenmesini” taahhüt eden yazılı bir maddeyi anlaşmaya eklemek için ikna etmeye çalıştı. Esed bunu reddetti, ancak Filistinli fraksiyonların bu bölgede herhangi bir faaliyetini yasaklayan gizli bir sözlü anlaşma ile bu maddeyi kabul etti. Bu anlaşma, onlarca yıl boyunca uygulandı ve birçok kişi Golan yakınlarında silahlı eylem düzenlemeye çalıştığı için hapse atıldı.

2011'den sonra UNDOF kuvvetleri geri çekildi ve Suriye'nin güneyindeki Golan Tepeleri yakınlarında Suriyeli muhalif gruplar, İran’a bağlı milisler ve Hizbullah'ın konuşlanmasıyla birlikte silahların yayılmasının doğurduğu bir kaos yaşandı. 2018'de Başkanlar Donald Trump ve Vladimir Putin arabuluculuk yaptılar ve “İsrail'in güvenliğinin garanti altına alınmasının” gerekliliği konusunda anlaştılar. Gerçekten de Suriye hükümet güçlerinin bölgeye geri dönmesi ve ABD'nin güneydeki silahlı Suriye muhalefetini desteklemekten vazgeçmesi karşılığında, “tüm Suriyeli olmayan unsurların” yani İran’a bağlı milislerin ve ağır silahlarının Golan Tepeleri'nden Suriye topraklarının 85 kilometre derinliğine çekilmesini içeren bir anlaşma imzalandı.

Rejimin 8 Aralık'ta devrilmesiyle birlikte İsrail, Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeye girdi, Hermon Dağı'ndaki (Şeyh Dağı) bir tepenin kontrolünü ele geçirdi, Şam yolunda çok sayıda bölgeyi işgal etti. Ayrıca Suriye'deki birçok bölgeye yüzlerce hava saldırısı düzenledi ve Suriye'nin stratejik askeri altyapısını yok etti.

İstenen, Suriye'nin Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda el-Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın silahını korumak için öne süreceği gerekçeleri ortadan kaldırmaktır

Şeba Çiftlikleri: İsrail 2000 yılının ortalarında Güney Lübnan'dan çekilmeye karar verdiğinde, Şam'da bir siyasi toplantı düzenlendi ve ardından Hizbullah'ın silahını muhafaza etmesi için bir gerekçe “yaratılmasına” karar verildi. Söz konusu gerekçe Şeba Çiftlikleri'nin Lübnan'a ait ve Hizbullah'ın da “işgal altındaki toprakları kurtarmaya çalışan bir direniş hareketi” olduğuydu.

Bu nedenle şimdi Şam'dan istenen, Şeba Çiftlikleri ve Kafr Şuba Tepeleri üzerindeki egemenliğini teyit etmesi ve şu anda Gacar köyünü bölen BM “Mavi Hattı”nın yerini belirlemektir. Yani, Suriye hükümeti Beyrut'a iki bölgenin İsrail tarafından işgal edilen Suriye toprakları olduğunu yazılı olarak teyit etmelidir. Pratikte istenen ise Hizbullah'ın gerekçelerini ortadan kaldırmaktır.

Güvenlik bilgilerinin paylaşımı: Suriye sınırlarında milislerin yayılması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığı yapılması nedeniyle, terörizm ve kaosla mücadele etmek ve bölgesel istikrarı sağlamak amacıyla Suriye ile İsrail'in de dahil olduğu bölgesel bir mekanizmanın kurulması öneriliyor.

İbrahim Anlaşmaları: Bahreyn, BAE, Fas ve Sudan ilk Trump yönetimi sırasında anlaşmalara katıldılar. ABD Başkanı şu anda Suriye'nin de bu anlaşmalara katılmasını öneriyor. Beyaz Saray bu talebi birden fazla kez duyurdu ve bunu toplu olarak duyurmak için Suriye ve İsrail liderleriyle bir zirve düzenlemeyi de önerdi.

Eğer Tel Aviv ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir

Mümkün olan nedir?

Trump yönetimi ve Batılı ülkeler Suriye hükümetine çok “kredi” verdiklerine inanıyorlar; tanınma, izolasyonunun sona erdirilmesi, yaptırımların kaldırılması ve yardım sağlanması. Bu nedenle İsrail ile ilişkiler kurma ve yeni Ortadoğu’ya yönelik bölgesel vizyonun bir parçası olarak İbrahim Anlaşmalarına katılma yolunda hızla ilerlemesini istiyorlar.

Şam'ın şu anda bu adımı atabileceğini düşünmek bir hatadır. Gerçekten mümkün olan, öncelikle acil ve gerekli adımları atmaktır. Yani Şam ve Tel Aviv'in “saldırmazlık” anlaşmasına varması, bir diğer deyişle Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’na olan bağlılıklarını yenilemeleridir. Ama bu fiili olarak İsrail'in Golan Tepeleri'ndeki tampon bölgeden ve 8 Aralık'tan sonra ele geçirdiği alanlardan çekilmesini içeriyor.

UNDOF'un Kuvvetlerin Ayrıştırılması Anlaşması’nın tüm maddelerinin uygulanmasını denetlemesinin, milislerin ve disiplinsiz unsurların varlığını, Tel Aviv'in Suriye'nin güneyinde “7 Ekim senaryosunun tekrarı” olarak adlandırdığı bir hadiseyi önleyecek tüm güvenlik garantilerini sağladığına şüphe yoktur. Zira anlaşma, askeri unsurların ve silahların sayısını, türünü ve menzilini belirlemektedir. Eğer Tel Aviv, ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını isterse, büyük ihtimalle Şam da Arap ve Türk güçlerinin var olmasını talep edecektir. Bu, Kissinger'ın ABD güçlerinin UNDOF içinde konuşlandırılmasını önerdiği ve Esed'in karşılığında Sovyet güçlerinin de konuşlandırılmasını talep ettiği 1974 müzakerelerini hatırlatıyor.

Sınırın kontrol altına alınması, silah ve uyuşturucu kaçakçılığının önlenmesi Suriye’nin çıkarına olduğundan Lübnan ile sınırları belirleme, Şeba Çiftlikleri'nin Suriye'ye ait olduğunu teyit etme gücüne sahiptir. Özellikle Türkiye, Suriye ve komşu ülkeleri (Irak, Ürdün ve Lübnan) kapsayan bir blok kurmayı önerdiğinden, büyük ihtimalle bölgesel bir terörle mücadele mekanizmasına katılmaya da istekli olacaktır.

Suriye'nin İbrahim Anlaşmaları'na katılması talebi, bu anlaşmayı imzalayan diğer Arap ülkeleriyle arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller

İbrahim Anlaşmaları'na katılma konusuna gelince, bu, Suriye ile bu anlaşmayı imzalayan diğer ülkeler arasındaki farkı gündeme getirmektedir. Zira diğer dört Arap ülkesinin işgal edilmiş toprakları yok ve İsrail'e komşu değiller. Suriye'nin egemenliğini ve birliğini yeniden sağlamak, ordusunu kurmak ve yeniden inşa projesini uygulamakla meşgul olduğu doğru, ancak buna İbrahim Anlaşmaları'na katılmakla başlaması, önceliklerinin uygulanmasını kolaylaştırmaktan ziyade zorlaştıracaktır. Başka bir deyişle, yeni kurulacak askeri güçlerin birliği için bir meydan okuma oluşturacaktır.

Bu Suriye-İsrail maddelerinin ve bazı tarafların “sıcak barış” çabalarının, İran ve vekillerinin 7 Ekim 2023'ten bu yana yaşadığı büyük yenilgilerden sonra yeni bir bölgesel düzen arayışıyla bağlantılı olduğuna şüphe yoktur. Ancak, “ihlallerin” kolay görülmesi, İran'a kaos yaratma bahaneleri, Türkiye'ye de Suriye'nin yeni eğilimlerini “frenlemek” için gerekçeler sunacaktır ve bu da “barışı geçici” hale getirecektir. Şam ve Tel Aviv arasındaki müzakere masasının önceliklerini düzenlemek, Suriye'nin bir eksenden diğerine geçişini sağlamlaştırmak için hayati bir gerekliliktir.