Putin'le röportaj yapan ABD'li gazeteciye Avrupa'dan yaptırım talebi

Seyahat yasağı getirilmesi istendi

54 yaşındaki Tucker Carlson, Fox News'teki görevinden geçen yıl ayrıldı (Reuters)
54 yaşındaki Tucker Carlson, Fox News'teki görevinden geçen yıl ayrıldı (Reuters)
TT

Putin'le röportaj yapan ABD'li gazeteciye Avrupa'dan yaptırım talebi

54 yaşındaki Tucker Carlson, Fox News'teki görevinden geçen yıl ayrıldı (Reuters)
54 yaşındaki Tucker Carlson, Fox News'teki görevinden geçen yıl ayrıldı (Reuters)

ABD'nin tanınmış muhafazakar gazetecilerinden Tucker Carlson'ın Moskova'da Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'le bir araya gelmesi Avrupa Birliği'nde rahatsızlık yarattı.

Newsweek'e konuşan Avrupa Parlamentosu'ndan vekiller, Carlson'a yaptırım uygulanabileceğini söyledi.

ABD'li gazetecinin Donald Trump'ın sözcüsü olduğunu ve Avrupa'ya seyahat yasağı uygulanması gerektiğini söyleyen eski Belçika Başkanı ve AP milletvekili Guy Verhofstadt, "Putin bir savaş suçlusu olduğuna ve ona yardım eden herkese AB yaptırımı uygulandığına göre, Dış Eylem Servisi'nin Carlson'ın dosyasını da incelemesi mantıklı olacaktır" ifadelerini kullandı.

Eski milletvekili Luis Garicano ise, Verhofstadt'ın düşüncelerini paylaştığını belirterek, "O artık bir haberci değil, Avrupa topraklarındaki en çirkin rejim için çalışan bir propagandacı" ifadelerini kullandı.

AB'nin diplomatik kolu olan Dış Eylem Servisi (EEAS), bloğun dış politikalarından sorumlu ve aynı zamanda yaptırım uygulanacak kişilerle ilgili kanıtları inceleyen birim.

Putin'le röportaj yapmak için Kremlin'e giden Tucker Carlson için yaptırım çağrıları dile getirilse de, Avrupa Parlamentosu'nun yaptırım uygulama yetkisi bulunmuyor.

Newsweek'e konuşan EEAS Sözcüsü Peter Stano, ypatırımlarla ilgili süreci gizli yürütmeyi tercih ettiklerini ancak AB kurumları içinde Carlson'a yaptırım uygulanmasıyla ilgili bir tartışma olmadığını söyledi.

Bir Avrupalı diplomat, Carlson'a seyahat yasağı uygulanabilmesi için ABD'li gazetecinin Moskova'nın saldırgan eylemleriyle bağlantısının kanıtlanması gerektiğine dikkat çekti.

Kısa süre önce Fox News'teki görevinden ayrılarak bağımsız çalışmaya başlayan Carlson, hafta başında Moskova'da görüntülenmişti.

Salı günü yayımladığı videoda Putin'le röportaj yaptığı duyuran Carlson, "Vladimir Putin'i çok sevdiğimiz için burada değiliz. ABD'yi sevdiğimiz için buradayız ve onun müreffeh ve özgür kalmasını istiyoruz" demişti.

Birçok Amerikalının, Putin'in Ukrayna'yı neden işgal ettiğini bilmediğini belirten Carlson, "Onun sesini hiç duymadınız. Bu yanlış" diye konuştu.

Birçok Batılı gazetecinin röportaj taleplerini reddeden Putin'in neden Tucker Carlson'la görüştüğü sorusuna yanıtsa Kremlin'den geldi.

Carlson'ın Batılı anaakım haber medyasının aksine "tek taraflı bir habercilik anlayışına" sahip olmadığını belirten Kremlin Sözcüsü Dimitri Peskov, "O Rusya yanlısı değil, Ukrayna yanlısı da değil. Amerika yanlısı. Ama en azından geleneksel Anglo-Sakson medyasının tam tersi pozisyon alıyor" ifadelerini kullandı.

Vladimir Putin'in verdiği röportaj bu gece TSİ 02.00'de Carlson'ın internet sitesinden yayımlanacak.

Independent Türkçe



Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
TT

Ayırma ve ilhakın tehlikeleri: Bölünmeden sonra birlik

Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)
Suriye'deki haritanın değişmesi Ortadoğu'daki haritalara değişimi dayatıyor (AFP)

Refik Huri

Suriye'nin birliğine ve toprak bütünlüğüne saygı gösterilmesi yönündeki resmi Arap ve uluslararası çağrıların yanında, Suriye'nin bölünmesi yönünde seslerin yükselmesi şaşırtıcı değil. İlginç olan, bölünmeyi savunanların üç temel hususu göz ardı etmeleridir. Birincisi, Suriye'nin 2011 yılından bu yana bölgesel veya uluslararası bir gücün ya da her ikisinin kontrolünde olan kısımlara bölünmüş olduğudur. İkincisi, rejimin yıkılmasından sonraki doğal eğilim, bölünmeden birleşmeye doğru gitmektir; bölünmeyi resmen veya zorla kökleştirmek değildir. Üçüncüsü, Suriye haritası bölge haritasından izole bir harita değildir, dolayısıyla aktörler ister yerel ister bölgesel veya küresel olsunlar, bu haritayla oynamak, diğer haritalarla oynamaya kapalı bir süreç değildir.

Lübnan ve ardından Irak'tan öğrendiğimiz ders Sykes-Picot haritalarının, yüz yıldan fazla bir süredir milliyetçi birleştirme çabalarının ve mezhepçi bölme çabalarının başarısına direndiğidir. Ne ülkeler arasındaki birlik girişimleri başarılı oldu ne de bölünmeler gerçekleşti. Sir Mark Sykes ve François Georges-Picot'nun bölge hakkındaki bilgisizliklerine, İngiliz ve Fransız stratejik tercihler, iki manda ülkesi arasındaki petrol ve diğer hususlarla ilgili rekabet nedeniyle heterojen grupları kapsayan sınırlar çizmekte keyfi davrandıklarına dair hikayelere rağmen, bölge ülkelerinin haritaları iç içe geçmiş ve birbiriyle bağlantılıdır.

Diğer bir deyişle Suriye'de haritanın değişmesi, Lübnan, Irak, Filistin, Türkiye ve İran'daki haritaların da değişmesi anlamına geliyor. Bu da bir tür ayırma ve bir tür ilhak demektir. Zayıf ülkelerden toprak almak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen güçlü ülkelere eklemektir. Burada Osmanlı İmparatorluğu'nun özellikle Halep ve Musul'u ilhak etme hayallerine, Velayeti Fakih’in “Gizli İmam'ın zuhuru ve devletinin kurulması” için her şeyi ilhak etme ve dünyayı yönetme hayalleri, Suriye'deki Golan Tepeleri, Hermon Dağı'nın zirvesi, su kaynakları, Batı Şeria ve tabii Gazze’yi kapsayan ve hatta Güney Lübnan'da Evveli Nehri'ne kadar uzanan “Büyük İsrail” hayalleri ekleniyor.

Ayırma ve ilhak denkleminin gerçekten başarılı olması durumunda bölgede nasıl bir tablonun ortaya çıkacağını bilmeyen yoktur. Topraklarını kaybeden ülkeler ile kendilerine ait olmayan toprakları ilhak eden ülkeler arasında bir barış, kalkınma ve iş birliği tablosu olmayacağı kesindir. Aksine çatışmalara ve savaşlara sahne olacaktır. Dahası sadece İsrail ile toprağı kurtarmak için bir yüz yıl daha sürecek askeri çatışma yaşanmayacak, aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu ile Pers İmparatorluğu arasındaki yüzyıllar süren çatışmalara da geri dönülecektir. Bu ikisi arasındaki çatışma ise sadece nüfuz için değildir.

Bölgesel oyunun, ister şiddetli çatışma bağlamında isterse her bir bölgesel gücün kendine özgü alanlarda nüfuzunu artırma ve böylece yeni bir bölgesel güvenlik sistemi düzenleme anlayışı bağlamında olsun, Türkiye, İran ve İsrail ile sınırlı olduğu düşünülemez. Uluslararası oyun daha büyük. Fransız siyaset bilimci Bertrand Badie'nin “ittifakların giderek ortadan kalktığı ve mevcut gerçekliğe damga vuran bir aşırı akışkanlığın hâkim olduğu, böylece korunan müttefik veya vekilin asıl güç karşısında bir tür bağımsız hareket etme marjına sahip olduğu bir döneme giriş” olarak adlandırdığı bir dönemde, fırsat verilen devlet dışı güçler olgusunun rolü açıktır.

Rusya Ukrayna savaşıyla meşgulse de Suriye'deki Hmeymim Hava Üssü ve Tartus Deniz Üssü'nün korunması için de aktif olarak çalışıyor. Ukrayna savaşında bile Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in yürüttüğü savaş Ukrayna'dan çok daha büyük bir savaştır. Şarku'l Avsat'ın  Indepenedent Arabia'dan aktardığı analize göre Soğuk Savaş sonrasında Batı'nın Rusya'ya karşı haddini aşma durumunu “düzeltmek” ve Moskova'nın büyük bir gücün odak noktası olduğunu kanıtlamak için yapılan bir savaştır.

Mara Karlin'in “Topyekûn Savaş” ile ilgili bir makalesinde söylediği gibi, ABD “Kızıldeniz'in güvenliğini sağlamada başarısız olduysa ve Hint ile Pasifik Okyanuslarını güvence altına alma gücü ile ilgili soru karşısında durduysa” da Ortadoğu ve Uzakdoğu’da büyük oyunu oynamaya kararlı. Çin, ABD tarafından korunan Tayvan'ı geri almakla çok ilgilense ve 130 ülkenin katıldığı “Kuşak ve Yol” projesi konusunda çok rahat olsa da kendisine nüfuz alanları aramaya zorlayan devasa bir deniz ve hava kuvveti inşa ediyor. Ortadoğu ise sadece ticaretten ibaret değil.

Ayırma ve ilhak konuşmaları ile ilgili olarak George Washington Üniversitesi'nde siyaset bilimi ve uluslararası sorunlar profesörü Mark Lynch, “Ortadoğu'nun sonu”ndan bahsediyor. Neden? Çünkü ona göre “eski bir harita yeni bir gerçekliği çarpıtıyor.” Ortadoğu artık Amerikan üniversitelerinin ve ABD Dışişleri Bakanlığı'nın haritalarındaki gibi Arap dünyası, İsrail, Türkiye ve İran’dan ibaret değil. ABD Merkez Komutanlığı haritasına göre artık Afganistan, Cibuti, Eritre, Etiyopya, Kenya, Pakistan ve Somali'yi de kapsıyor. Edgar Morin'in dediği gibi “Hayatın tümü belirsizlik denizinde yüzmektir.”

*Bu analiz Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.