Katar-İran görüşmelerinde ikili ilişkiler ve bölgesel gelişmeler gündeme geldi

İran Cumhurbaşkanı Reisi dün Tahran’da Katar Dışişleri Bakanı Abdurrahman Al Sani’yi kabul etti. (İran Cumhurbaşkanlığı)
İran Cumhurbaşkanı Reisi dün Tahran’da Katar Dışişleri Bakanı Abdurrahman Al Sani’yi kabul etti. (İran Cumhurbaşkanlığı)
TT

Katar-İran görüşmelerinde ikili ilişkiler ve bölgesel gelişmeler gündeme geldi

İran Cumhurbaşkanı Reisi dün Tahran’da Katar Dışişleri Bakanı Abdurrahman Al Sani’yi kabul etti. (İran Cumhurbaşkanlığı)
İran Cumhurbaşkanı Reisi dün Tahran’da Katar Dışişleri Bakanı Abdurrahman Al Sani’yi kabul etti. (İran Cumhurbaşkanlığı)

Katar Dışişleri Bakanı Muhammed bin Abdurrahman Al Sani dün İran’ı ziyaret etti. Abdurrahman Al-Sani ziyaret kapsamında ilk olarak İranlı mevkidaşı Hüseyin Emir Abdullahiyan ile bir araya geldi. Söz konusu görüşmede ikili ilişkiler ve bölgesel gelişmeler ele alındı. İran resmi haber ajansı, 2015 yılında imzalanan nükleer anlaşmayı canlandırmak için gerçekleştirilen Viyana görüşmeleri devam ederken Doha’nın Tahran ve Washington arasında ‘arabuluculuk’ yaptığı yönündeki haberleri ise yalanladı.
İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan, 11 Ocak’ta Doha'ya yaptığı ziyarette Katar Emiri Şeyh Temim bin Hamad Al Sani ve Dışişleri Bakanı Şeyh Muhammed Al Sani ile bir araya gelmişti. İran’ın Doha Büyükelçisi Hamidreza Dehghani’nin resmi Twitter hesabından yaptığı açıklamaya göre iki bakan geçtiğimiz salı ve çarşamba günleri telefon görüşmeleri gerçekleştirdi.
İran Dışişleri Bakanlığı’ndan yapılan açıklamada, Bakan Hüseyin Emir Abdullahiyan’ın dün sabah Katarlı mevkidaşını Tahran'ın merkezindeki Dışişleri Bakanlığı karargahında kabul ettiği bildirildi. Açıklamada görüşmede nükleer müzakerelerin gündeme gelmediği, Afganistan ve Yemen de dahil olmak üzere ikili ve bölgesel başlıkların ele alındığı ifade edildi.
Katarlı Bakan Al Sani de Twitter hesabından yaptığı açıklamada şunları söyledi:
“Bugün Tahran'da kardeşim Dr. Abdullahiyan ile görüştüm. Bölgesel meselelerdeki son gelişmeler hakkında oldukça verimli bir tartışma gerçekleştirdik. Katar politikasının sabitelerinin, özellikle de bölgede istenen istikrarı sağlamaya yönelik siyasi diyaloga ulaşmak için köprüler kurmayı gerektiren durumlarda, iyi komşuluk ve yapıcı diyaloga dayalı olduğunu vurgulamak istiyorum.”
Katar Dışişleri Bakanı daha sonra İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi ile bir araya geldi. Görüşmede, komşu ülkeler arasında derinleşen ilişki ve artan sinerjinin güvenliği sağlayabileceği vurgulandı. Bölgesel iş birliğinin güvenlik ve bölge ülkelerinin ilerlemesine katkı sağladığı ve bu durumun memnuniyetle karşılandığı vurgulandı.
İran Cumhurbaşkanlığı’ndan yapılan açıklamada Reisi’nin Doha’dan Gaz İhraç Eden Ülkeler Forumu'na (GECF) katılmak üzere davet aldığı bildirildi. Ayrıca Reisi’nin enerji üreten ülkeler arasındaki koordinasyonu artırma talebinde bulunduğu kaydedildi.
Katar Dışişleri Bakanlığı’nın internet sitesinde yapılan açıklamada, görüşmede ikili iş birliği ilişkilerin, bölgesel arenadaki gelişmelerin ve bölgenin güvenlik ve istikrarını korumanın yollarının gözden geçirildiği bilgisi paylaşıldı.
Katarlı Bakan’ın ziyareti, Abdullahiyan’ın geçtiğimiz pazartesi günü yaptığı açıklamada, Tahran'ın ‘iyi bir nükleer anlaşmaya’ varma olasılığını hissetmesi halinde Washington ile doğrudan görüşmeye hazır olduğunu söylemesinin ardından geldi.
Resmi IRNA haber ajansı, ziyaretin Washington ile doğrudan görüşmeleri kolaylaştırmayı amaçlamadığını aktardı. Tahran yönetimi, internet siteleri ve gazetelerinin arabuluculuk çabalarıyla ilgili haberleri yalanladı. IRNA’ya göre Doha ve Tahran yakın ilişkilere sahip olmalarına rağmen bu ziyaret bazı yanlış anlamalara yol açtı. Reuters'e göre bazı kesimler bu ziyaretin ABD ile doğrudan görüşmeleri kolaylaştırmak için gerçekleştirildiği görüşünde.
2015 yılında imzalanan anlaşmayı canlandırılmasının hedeflendiği müzakereler geçtiğimiz nisan ayında Viyana'da başladı. Geçtiğimiz Haziran ayından itibaren yaklaşık beş ay süreliğine askıya alınan görüşmelere kasım ayının sonunda start verildi. Bu süreç içinde ABD ve İran sekiz tur dolaylı görüşme gerçekleştirdi.
Eski ABD Başkanı Donald Trump, nükleer kısıtlamaları uzatacak ve İran'ın balistik ve bölgesel füze faaliyetlerini durduracak yeni bir anlaşmaya varmak amacıyla 2018'de anlaşmadan çekildi. Ancak Tahran yavaş yavaş anlaşmanın kısıtlamalarını ihlal etmeye başladı. İran'ın ABD'den daha fazla cezai adım atmayacağına dair güvence istiyor. Görüşmelerde orun oluşturan başlıca gündem maddeleri arasında nükleer faaliyetlerine ilişkin kısıtlamalar ve anlaşmaya dönüşün hızı ve kapsamı bulunuyor.
Tahran, Washington'ın artık nükleer anlaşmaya taraf olmadığı göz önüne alındığında, müzakerecilerinin Amerikalı müzakerecilerle aynı masada oturmasını reddediyor. Müzakere masasına dönmeden önce anlaşmaya dönülmesi gerektiğini vurguluyor.
AFP’nin haberine göre Katar Emiri Şeyh Temim ile ABD Başkanı Joe Biden arasında 31 Ocak'ta yapılması planlanan toplantıda nükleer müzakerelerin başlıca gündem maddesi olması bekleniyor. Katarlı bir yetkili, AFP’ye yaptığı açıklamada, “Katar, Kapsamlı Ortak Eylem Planı’nı canlandırmaya yardım etmeye çalışıyor” dedi. İsminin açıklanmamasını isteyen yetkili, “Bu konu önümüzdeki pazartesi günü Washington'da Emir ve Biden arasında tartışılacak” ifadesini kullandı.
Süreci yakından takip eden bir kaynak bu hafta başında Reuters’e yaptığı açıklamada, Abdullahiyan’ın 13 Ocak’ta gerçekleştirilen görüşmede Katar’dan, İran’da bulunan başta ABD’li ve Avrupalı olmak üzere çifte uyruklu mahkumların davasında arabuluculuk yapmasını istediğini söyledi.
Katar’ın bu talebi kabul edip etmediği ise bilinmiyor. Ancak geçmişte diğer ülkelerdeki yabancı mahkumların serbest bırakılmasına aktif olarak yardım etmişti.
ABD’nin nükleer müzakerelere liderlik eden en üst düzey yetkili ismi olan Robert Malley geçtiğimiz pazar günü yaptığı açıklamada, Washington’ın İran’ın rehin tuttuğunu belirttiği dört ABD vatandaşı serbest kalmadıkça nükleer anlaşmayı yeniden canlandırmasının olasılık dışı olduğunu söyledi. ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Ned Price da Washington'ın Tahran'da tutulan tutukluların dosyasını nükleer müzakerelerden ayırdığını vurguladı.
İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Said Hatipzade cevaben yaptığı açıklamada şu ifadeleri kullandı:
“İran hiçbir zaman bir ön koşul kabul etmedi. Tahran ve Washington, iki ayrı konu üzerinde (Viyana görüşmeleri ve mahkum değişimi) uzlaşabilirse kalıcı bir anlaşmaya varabilir.”
Reuters'e göre İranlı yetkililer konuyla ilgili yorum yapmaktan kaçındılar. Tahran, söz konusu mahkumları siyasi sebeplerle alıkoyduğunu reddediyor. Çifte uyruklu ve yabancı vatandaşların birçoğunu casusluk yapmakla suçluyor. Tahran ayrıca ABD'de tutuklu İranlıların da haksız yere alıkonulduğunu savunuyor.
Devrim Muhafızları Ordusu (DMO), son yıllarda çoğu casusluk ve güvenlik suçlamalarıyla onlarca çifte uyruklu ve yabancı vatandaşı tutukladı. İnsan hakları grupları, İran'ı bu tür tutuklamalar yoluyla diğer ülkelere tavizler verdirtmeye çalışmakla suçluyorlar. Batılı ülkeler uzun zamandır Tahran'ın siyasi mahkum olduğunu savunduğu vatandaşlarının serbest bırakılmasını talep ediyor.



İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
TT

İran ve İsrail: Büyük projelerin açmazı

İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)
İran'ın Gazze ve Lübnan'daki kolları ağır darbeler aldı (AFP)

Refik Huri

İran'ın tarihi geriye dönük olarak düzeltmenin imkânsız bir iş olduğunu kabul etmesi kolay değil. Coğrafyayla oynaması ve Ürdün Kralı İkinci Abdullah'ın Arap ve Sünni ayından Şii Hilali koparmak olarak adlandırdığı projeyi gerçekleştirmek umuduyla, Hegel'in tarihin kurnazlığı olarak adlandırdığı şeye karşı koymaya devam etmesi bir yanılsamadır. Hiçbir orta güç, bölgesel projesine hizmet etmek için savaşlara, kaosa ve istikrarsızlığa İran kadar bel bağlamamıştır. Donald Trump'ın Beyaz Saray'a dönmesinden önce bile, Mollaların yönettiği İslam Cumhuriyeti kadar fırtınanın ortasında duran bir bölgesel güç daha yoktur.

İran, onlarca yıl içinde İslami direniş adı altında silahlı mezhepçi örgütler kurarak en tehlikeli siyasi, askeri, güvenlik ve ideolojik yatırımı yaptı. Ardından bu örgütleri kendisini korumaya, İsrail ve en başta ABD olmak üzere Tahran'ın bütün düşmanlarına karşı vekaleten savaşmaya teşvik etti. Direniş ekseni ve arenalar birliği stratejisi aracılığıyla İsrail ile yaşanan çatışmada kendisini askeri bir aktör olarak dayattı. ABD'ye karşı olan ve onu Batı Asya’dan çıkarmak isteyen, ama bir anlaşma şansı varsa Washington’dan yana oynayan bir oyuncu, Arap sahnesinde bölgesel bir siyasi aktör olarak empoze etti. Çin, Rusya ve Kuzey Kore ile Richard Fontaine ve Andrea Kendall Taylor'ın kargaşa ekseni adını verdiği bir tür örtülü ittifaka da ulaşmış durumda. Kargaşa ekseni, ABD öncülüğündeki uluslararası sisteme karşı duruş ve çok kutuplu sisteme çağrıdır. Çoğulcu bir sistemin yokluğunda, kargaşa ekseninin kaos yaratmak için bir sistem projesine ihtiyacı yoktur.

Ancak İran Dışişleri Bakanı Abbas Arakçi'nin İslam Cumhuriyeti'nin gücünün en önemli bileşeni olarak kabul ettiği direniş ekseninin nispeten düşük maliyeti, jeopolitik ve stratejik olarak maliyetli hale geldi. Zira öncelikle Hamas, İsrail'i sarsan Aksa Tufanı operasyonunun Filistin'i özgürleştirme dalgasının başlangıcı olacağını sandı. İkincisi, Hizbullah Güney Lübnan cephesi üzerinden Hamas'a destek savaşı başlatmaya karar verdi. Üçüncüsü, İran Suriye'de yayıldı. İlk önce Gazze’nin yapıları ve halkı bir imha savaşına maruz kaldı. Ardından Hizbullah ağır darbe aldı. Son olarak da Suriye'de Esed rejimi devrildi, böylece İran Suriye köprüsünü, Filistin kalesini, Arap derinliğini ve Lübnan arenasını kaybetti.

Esasında İran'ın bölgesel projesi, Velayet-i Fakih yönetimine giden yolda bir aşama olan Filistin'i kurtarma projesinden daha büyük ve her iki proje de şu anda çıkmaza girmiş durumda. Filistin'i kurtarma projesi sadece İsrail ve kıyamet silahlarına değil, ABD ve Avrupa duvarlarına tosladı ve Rusya ile Çin tarafından da kabul edilebilir bir proje değil. Ayrıca 22 Arap ülkesini temsil eden Arap Zirvesi, 2000'li yılların başındaki Beyrut Zirvesi'nden itibaren barışın stratejik bir tercih olduğunu teyit etti. İran'ın bölgesel projesi, ABD'yi askeri, güvenlik ve hatta ekonomik olarak Ortadoğu'dan çıkarmak gibi zorlu bir meydan okuma ile çatışıyor. Aynı zamanda kendi halkı, liderleri, ittifakları ve önemli stratejik konumu bulunan büyük ve güçlü bir Arap dünyasıyla da çatışıyor.

Filistin’i gerçekten kurtarmak isteği bir yana, kurtarma gücüne sahip olmayan Tahran, İsrail ile anlaşmazlık yoluyla da olsa iki devletli çözüm yoluna taş koymaya katkıda bulunuyor.  Binyamin Netanyahu hükümeti Filistin devletinin kurulmasını reddediyor ve Batı Şeria ile Gazze'yi ilhak etmeyi amaçlıyor. Mollalar rejimi, Batı Şeria ve Gazze'de kurulacak Filistin devleti projesini engellemede İsrail’in ağırlığına ek ağırlık katıyor. Nitekim İsrail, Filistin devletinin kurulmasının Filistin'de bir İran terör üssü kurma projesi olduğunu iddia etmeye başladı. Netanyahu’ya göre sorun, İran'ın Suriye'den çekilmesinden ve İsrail'in Suriye ordusundan kalan stratejik silahları imha eden hava saldırıları düzenlemesinden ve Tahran adına savaşan örgütlerin zayıflatılmasından sonra bile devam ediyor. Hiçbir şey onun bu tutumunu değiştirmiyor. Oysa Irak’ın nükleer reaktörünü yerle bir eden saldırıyı düzenleyen 69. Filo'ya komuta eden pilotun İngiliz dergisi The Economist’e verdiği röportajda da söylediği gibi İsrail için en büyük tehdit İran değil, Filistinlilerle geçinememek ve birlikte yaşayamamaktır. Çünkü İsrail'in karşı karşıya olduğu asıl zorluk, ‘askeri gücünü stratejik kazanımlara ve barışa dönüştürmektir’, aksi takdirde kan daha uzun yıllar akmaya devam edecektir.

Büyük açmaz ikilidir; İran'ın bölgesel projesi, kendi kapasitesinden, Batı ile çatışmasından ve İsrail ile vekiller üzerinden savaşmasından daha büyüktür. Keza İsrail'in bölgesel projesi, Tel Aviv'in ekonomik, askeri ve sosyal olarak taşıyabileceğinden daha büyüktür. Batı ve Doğu'nun İsrail'in aşırılığına ve Filistin devletinin kurulması fırsatının kaçırılmasına yönelik sabrını zorlamaktadır. General Şaron'un dediği gibi, Washington'un hizmetinde olan “yüzen bir uçak gemisi” konumundan çıkıp Amerikan korumasına ihtiyaç duyan İsrail'in yükünü ABD'nin ne kadar süre ve ne ölçüde taşıyacağı da bilinmemektedir. Buradaki ders, herkesin göreceği şekilde duvara asılı olan Amerikalı stratejik analist Anthony Cordesman'ın şu sözüdür: “Savaşlar riskleri ortadan kaldırmakla ilgili değil, riskleri yönetmekle ilgilidir.”

*Bu makale Şarku’l Avsat tarafından Independent Arabia’dan çevrilmiştir.