Gazze'de deniz ablukasını kırmak için uluslararası kampanya başlatıldı

İzzeddin Ebu Ayşe

Gazze, modern zamanların en uzun deniz ablukasını yaşıyor.

İsrail, üst üste 17 yıldır Gazze Şeridi'nin 45 kilometre uzunluğundaki sahiline sıkı kısıtlamalar getirerek bölge sakinlerinin dış dünyayla iletişimini engelliyor.

Tel Aviv, bunun güvenlik gerekçeleriyle kaynaklandığını savunuyor.

Deniz ablukası nedeniyle Gazze halkının Filistin'in su sınırları içerisinde hareket etmesi engelleniyor ve kıyı açıklarındaki gaz yatakları da dahil olmak üzere doğal kaynaklarından faydalanması önleniyor.

Aynı şekilde İsrail, balıkçılık alanını da kısıtlıyor ve balıkçılık teknelerine yönelik ekipmanların girişini engelliyor.

Bundan daha zor olanı ise Tel Aviv, Gazze'yi dünyaya bağlayan bir koridor veya çıkış noktası açmayı reddediyor.

Bu zor kısıtlamaların gölgesinde Gazze'deki Yasama Konseyi, hükümet kurumları ve sendika kurumları Avrupalı ve Arap parlamenterlerle temasa geçti.

Parlamenterlere, Gazze Şeridi'nin çektiği acılar ve deniz ablukasının boyutları detaylı bir şekilde anlatıldı ve kendilerinden İsrail'e Gazze limanlarını açması ve dünyayla su yolu kurması için baskı yapmaları istendi.

Uluslararası dayanışma

Gazze üzerindeki deniz kısıtlamalarının kaldırılmasına küresel açıdan önem veriliyor.

Abluka meselesiyle ilgili uluslararası dayanışma faaliyetleri yeniden başladı.

Gazze ablukasını kırmaya yönelik küresel kampanyanın koordinatörü Ziyad el-Alul, "Yılın başından bu yana, İsrail'e deniz üzerindeki kısıtlamaları kaldırması için baskı yapacak geniş bir hareketi harekete geçirmek amacıyla dünyanın dört bir yanındaki ülkelerle temaslarda bulunuyoruz" dedi.

**Bölge sakinleri, 45 kilometrelik plajın yalnızca üçte ikisinden yararlanıyor (Meryem Ebu Dakka-Independent Arabia)**

Alul, "Birden fazla çerçevede uluslararası bir kampanya yürütüldü. Bunlardan ilki, aralarında İspanya, İtalya, İsveç, Danimarka ve İngiltere'nin yanı sıra Ürdün, Lübnan ve Kuveyt'in de bulunduğu 25 Arap ve Avrupa ülkesindeki saha faaliyetleridir. İkinci çerçeve hukuki. Bir Avrupa heyeti, Avrupalı parlamenterlerle işbirliği içinde Uluslararası Ceza Mahkemesi'ne Gazze'nin deniz ablukasına ilişkin suçlarla ilgili bir dilekçe sundu. Son çerçeve ise Gazze Şeridi'nden gelen siyasi bir çerçeve. Yasama Konseyi, Avrupa parlamentolarına denizlere uygulanan kısıtlamalara son verilmesinin gerekliliğini açıklayan siyasi mesajlar gönderdi" açıklamasında bulundu.

Avrupa parlamentolarıyla iletişim koordinatörüne göre Birlik ülkeleri, Gazze'ye karşı deniz ablukasını kırmaya yönelik uluslararası kampanyaya yanıt verdi ve bunu meşru bir hak olarak kabul etti.

Bu bağlamda deniz üzerindeki kısıtlamaların kaldırılması, Gazze Şeridi'ndeki limanların açılmasına izin verilmesi ve su yolunun açılması yönünde önlemler alması için İsrail'e baskı yapmaya başladı" dedi.

Deniz kuşatması

Filistinliler, 2006'dan bu yana karasularında hareket kısıtlamaları ve deniz kaynaklarının kullanımından mahrum bırakılıyor.

Balıkçılar Sendikası Başkanı Nizar Ayyaş, bu kuşatmanın niteliğine ilişkin olarak "Gazze, dünyadaki en korkunç kısıtlamaları yaşıyor. Gazze'deki deniz kuşatmasının benzeri yok. Modern çağ, hiç bu kadar uzun bir kuşatmaya tanık olmamıştı. Çünkü 17 yıldır toplumun tüm kesimlerini tüketen katı İsrail önlemlerinin acısını çekiyoruz" ifadelerini kullandı.

Deniz ablukasının iki boyutu var. İlkinin, dünyayla iletişim düzeyine yansımaları var.

Bu çerçevede Ayyaş, "Gazze'de ticaret alışverişine izin verilen bir liman yok. Mevcut liman, 2000'den bu yana var, ama ticari uçuş yapmaya çalışsak İsrail onu saniyeler içinde ortadan kaldırır" dedi.

DAHA FAZLA OKU

Abbas: Oslo'dan bu yana kötünün daha kötüsüne doğru yürüyoruz

Kıbrıs ile Gazze arasına, ablukayı kıracak güvenli bir deniz koridoru

İsrail'in "eylül endişesi"nin sırrı nedir?

Balıkçılar Sendikası Başkanı, "Filistin Yönetimi'nin İsrail ile imzaladığı Oslo Anlaşmaları ve Paris Ekonomik Protokolü kapsamında güvenli geçiş ve ticari liman olmasına rağmen, Gazzelilerin deniz yoluyla seyahat etmesi yasaktır. Ama bugün bile ilkel bir şekilde yaşıyor ve seyahat ediyoruz" şeklinde konuştu.

Gazze denizine yönelik kısıtlamalar arasında insani boyutun da mevcut olduğunu belirten Ayyaş, İsrail'in yalnızca balıkçılara tahsis ettiği seyir alanını da kontrol ettiğini açıkladı.

Öyle ki anlaşmalarda 20 mil (32,2 km) öngörülmesine rağmen, yaklaşık 14 mil (22,5 km) kadar yelken açılmasına izin veriliyor.

Vatandaşlar ise başlangıçta 45 km olan plajın 30 km'sinden de yararlanıyor.

Ayyaş, Gazze hükümetinin karasularda bulunan gaz sahaları da dahil olmak üzere denizdeki doğal kaynaklarını kullanmasının yasak olduğuna dikkat çekerken, ayrıca İsrail'in balıkçılık malzemelerinin girişini de engellediğini ve daha da kötüsü balıkçıların sürekli ihlallere maruz kaldığını söyledi.

Balıkçı sendikalarının verilerine göre İsrail, bu yıl Gazzelilere denizde 200 kez saldırdı. Su üzerinde 32 kişi tutuklandı, 21 balıkçıya ise doğrudan ateş açıldı.

12 tekneye el konuldu. 60 teknenin ağları imha edildi, 11 tekne ise kısmen imha edildi.

**Gazze'nin denizdeki doğal kaynaklarını kullanması yasak (Meryem Ebu Dakka-Independent Arabia)**

Bozuk bağlantı noktaları

Filistinliler, deniz ablukasının kısıtlamalarının kaldırılması konusunda Avrupa ve Arap parlamentolarının İsrail'e uyguladığı baskıya büyük güven duyuyor.

Abluka, Gazze'nin farklı bölgelerinde inşa edilmiş, ikisi kısmen bireylerin hareketi ve ticari alışveriş için donatılmış, geri kalanı ise balıkçı tekneleri için demirleme görevi gören dört limana karşı gerçekleşiyor.

Ancak İsrail bu limanların kalıcı olarak faaliyet göstermesine izin vermiyor.

Uluslararası Filistin Halkının Haklarını Destekleme Komisyonu Hukuk Komitesi Başkanı Salah Abdul Ati, "Gazze'nin talepleri, kısıtlamaların hafifletilmesi değil, en uzun deniz ablukasının kaldırılması, limanların ulaşım ve ticarete açılması ve Gazze'yi dış dünyaya bağlayan güvenli bir su limanına sahip olunmasıdır" dedi.

Abdul Ati, "Uluslararası toplumun, balıkçılara İsrail teknelerinin baskısına karşı uluslararası koruma sağlaması, yedek parça, balıkçılık malzemeleri ve motorlar üzerindeki kısıtlamaların kaldırılması için çalışması ve Birleşmiş Milletler'de (BM) imzalanan Deniz Hukuku Sözleşmesi'ni uygulaması gerekiyor. Sözleşme, halkların 200 deniz miline (370 km) kadar bunlardan yararlanma hakkını öngörmektedir" ifadelerini kullandı.

Son olarak BM, İsrail'e kısıtlamalarını hafifletmesi ve denizde seyrüseferi kolaylaştıracak önlemler alması konusunda baskı yaptı.

Balıkçılık sektöründe kullanılan hammaddeleri tanıtmayı başardı. Ancak bölge sakinleri deniz ticareti yoluyla ekonomik fayda arayışına girdiği için bu adım yeterli olmadı.

**Netanyahu herhangi bir su yolu veya ticari liman açma planına karşı çıkıyor (Meryem Ebu Dakka-Independent Arabia)**

İsrail'in tavrı

İsrail tarafından ise Knesset üyesi Avigdor Liberman, eski hükümette Savunma Bakanı iken, Gazze Şeridi'nin kıyısı açıklarında, Gazze'yi sökülebilir bir köprüyle dışarı bağlayan yapay bir ada üzerinde yüzen bir limanın hizmete açılmasını ve bireylerin seyahat etmesi için güvenli bir koridor oluşturulmasını önerdi. Ancak bu öneri reddedildi.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, Gazze Şeridi'ne giren ve çıkan malların ve insanların denetlenmesinin garanti edilememesi nedeniyle, su yolu veya ticari liman açacak herhangi bir plana karşı olduğunu söyledi.

Netanyahu, ordunun ve Şin Bet Güvenlik Servisi'nin limanın kurulmasında güvenlik sorunu olduğunu gördüklerini belirtti.

Ancak Dışişleri ve Maliye Bakanlıkları'ndaki profesyonel yetkililer, bu çözümün hem siyasi hem de ekonomik açıdan iyi değerlendirildiğini söyledi.

Gazze Denizi'ne yönelik kısıtlamalarla ilgili olarak ise Emekli İsrail Deniz Kuvvetleri Komutanı Eliezer Marom, bu ablukanın ekonomik açıdan tükenen halkı cezalandırmak değil, güvenlik, iç cepheyi korumak ve Gazze'ye silah kaçakçılığını önlemek için gerçekleştirildiğini belirtti.

Independent Arabia - Independent Türkçe

Husam İytani

Arap-İslam tarihinde gelip geçen hanedanlar ve devletler arasında Emeviler, Arap kimliğini canlandırma projesinin bayrağını taşıyacak aday olarak öne çıktı. Beşşar Esed ve rejiminin devrilmesinden sonra Emeviler’den daha fazla bahsedilir oldu. Öyle ki, bazıları Emevi politikası ve kültürünün propagandasını yapmaya başladı.

Bu projenin bayrağını taşımak için neden Emevilerin tercih edildiğini anlamak zor değil. Bu sebep de Esed rejimi, Hizbullah, Irak’ta otoritenin büyük bir bölümü ile Yemen'deki Husiler'in içinde yer aldığı azınlık ittifakını oluşturan “direniş ekseni”nin sonunu duyurmaktan başka bir şey değil. İran önderliğindeki eksen gücünün zirvesinde iken, Lübnan’da (Avncı) Özgür Yurtsever Hareket de destekçi sıralarında oturuyordu.

Ancak “yeni Emeviler” meselenin sadece Maşrık’ın (Levant) kaderini belirleme konusunda Arap kontrolünün yeniden sağlanması meselesinden ibaret olmadığını, aynı zamanda bu görevi Sünni Arap Müslümanların üstlenmesine, direniş ekseninin başını çeken mezhep ve dini grupların, son dönemde yaşadıkları yenilgiler ve Esed rejiminin çökmesiyle bir kenara itilmesine kadar uzandığını söylemekten kaçınıyorlar.

Ancak “tarihi” Emeviler belirsiz bir tercih gibi görünüyor. En azından bunu söyleyebiliriz. Zira Emeviler hakkında sahip olduğumuz bilgilerin büyük çoğunluğunun devletin yıkılmasından sonra yazıldığı ve onlara karşı açıkça düşman bir tavırdan geri kalınmadığı konusunda görüş birliği vardır. Onlar hakkında elimizdeki en eski kitap, Emeviler döneminin sonlarında doğup Abbasiler döneminin başlarında kitabını yazan Halife bin Hayyat'ın kitabı olabilir. Emevi devletinin bir asır bile sürmediğini, yöneticilerinin bir yandan fetihlerle, diğer yandan da iç ve kabileler arası savaşlarla meşgul olduklarını da belirtmeden geçmeyelim. Öte yandan modern arkeoloji ve nümizmatik, Emeviler hakkında şu anda dolaşımda olanlardan farklı bilgiler sunmaktadır. Emevi tarihiyle ilgili dolaşımda olan anlatılar arasındaki çelişkilerin ayrıntılarına girmeden, Ürdün’deki Kusayr Amre’de keşfedilenler, Emevi tarihi hakkında bütün bilinenleri sorgulamak için yeterlidir.

Emeviliği canlandırmak, geçmişi geleceğe rehber kılan bir rüya haline getiren Baas ideolojisiyle aynı kaynaktan besleniyor

Dini açıdan Emevi Halifeliğinin Sünni mezhebine mensubiyeti, sadece Şiiliğin kurucusu olarak görülen İmam Ali bin Ebu Talib ile yaşadığı ihtilaf üzerinden tespit edilmektedir. Bu ise Sünnilik ve Şiiliğin ancak daha sonraki dönemlerde iki ayrı mezhep olarak ortaya çıktığı gibi bazı gerçekleri göz ardı etmektedir. Emevilerin, mutlak ve monarşik yönetimi meşrulaştırmak için Cebriyye’yi bir devlet doktrini olarak benimsedikleri doğrudur; ancak Emeviler dönemi bir bütün olarak belirli fıkıh akımlarının ortaya çıkışına tanık olmamıştır. Bunların çıkışı Abbasiler dönemine kadar ertelenmiştir.

Dini- fıkhi açıdan durum bu şekildedir. Öte yandan mevcut kaynaklara dayanırsak, Emevi imparatorluk projesinin devletlerin devamlılığı için yeterli unsurlara dayanmadığını görüyoruz. Emeviler dönemindeki fetihlerin hızı bizi şaşırtsa da örneğin, “Endülüs’ten Sind’e kadar uzanan” halifeliğin, sadece fetihlerden elde edilen ganimetlerin dağıtımının esas alındığı bir vergi sistemine dayandığını görürüz. Ancak kaynakların tükenmesi, Yezid bin Velid'in “kesintici” diye adlandırılmasına neden olan maaşlarda yaptığı kesintiler gibi devletin askerlerine karşı yükümlülüklerini yerine getirme gücünün azalması, bunun isyan ve hoşnutsuzluk hareketlerini körüklemesi sebebiyle bu fetihler de durdu.

Burada önemli olan, romantik milliyetçiliği andıran, basit bir canlandırma eğilimi ve çocuksu bir tarih anlayışı taşıyan imparatorluk projesi, bugün Suriye'de gördüğümüz türden, kuruluşu büyük engellerle karşı karşıya olan bir devletin sloganı olmaya uygun mudur?

Açıktır ki, Emeviliği yeniden canlandırmayı siyasi bir fikir olarak ortaya atanlar, bu sloganın, Endülüs ve Sind’de dalgalanan Emevi devletinin bayraklarıyla sınırlı görünen anlamını benimsemekle yetinmektedirler. İsrail tankları ülkenin güneyinde ilerlerken, devletin yeniden birleşme ve iç uzlaşı umutları şu ana kadar parlak görünmezken, ekonomide kayda değer bir iyileşmenin görülmediği bir dönemde, fetih övgüleri söylemenin anlamını hesaba katmadıkları açıktır.

Bu söylediklerimiz, mirasa, (hayali bile olsa) tarihe ya da toplumun beklenti ve hayallerine yönelik bir saldırı değildir. Bilakis söylenmesi gereken, bizi o devirlerden, köprülerin altından çok suların aktığı bin iki yüz yılı aşan bir zamanın ayırdığıdır. Geçmişe dönmenin çoğu zaman tarihe nesnel olarak bakıldığında hiçbir temeli olmayan yanılsamalara yatırım yapmak olduğudur. Dahası bu, Emeviliği canlandırmanın, geçmişi geleceğe rehber kılan bir rüya haline getiren Baas ideolojisiyle aynı kaynaktan beslendiğini göstermektedir. Baas Partisi’nin sonu ise kötü bir şekilde devrilene kadar geçmişi, bugünü ve geleceği mahveden Irak ve Suriye Baası olarak ikiye bölünmek oldu.

O halde yeni Emevilerin, okul kitapları, müfredat ve Feyruz'un seslendirdiği Said Akl’ın şiirleri çıkarıldığında, bu sloganlarından geriye ne kalacağını kendilerine sormaları daha iyi olmaz mı?

*Bu makale Şarku'l Avsat tarafından Londra merkezli Al Majalla dergisinden çevrilmiştir.

Gazze'de deniz ablukasını kırmak için uluslararası kampanya başlatıldı

25 ülkede saha çalışmaları, İsrail'in suç şikayeti ve Avrupa parlamentolarında konuşma