Bir profesörün nasihati

Londralı emektar gazeteci Adil Derviş, gazetenin pazar makalesinde, basın ve yayın endüstrisinin geleceği için ‘meselelerin anası’ olan bir konuya değindi.
Bugün haberlerin ve basın hikayelerinin akışını ve üretimini kim kontrol ediyor? İnsanlar haber verilerini nereden alıyor? Kim kime ne söylüyor? Her gün haberleri dinleyen ve haber önceliklerini belirleyen kimdir? Bugünün elektronik basın sitelerinde, küresel medya dilinde ‘manşet’ denen ve bültenlerde ilk haber anlamına gelen şeyi kim belirliyor?
Başka bir deyişle, bugünün gazetecisi kimdir ve gazetecilik nedir?
Kendisini, medyanın ‘eskilerinden’ biri olarak tanımlayan Adil Derviş, makalesini, küresel arama motoru ‘Google’ın, büyük Batı basınının içerik satın alma ve bunları servis etme rolüyle olan anlaşma haberi üzerine yazdı. Kendisi, merhum Filistinli Emile Habibi gibi bu anlaşma hususunda kötümserdir.
Makale, özellikle de Arap dünyamızdaki ve medya endüstrisindeki gazete yayıncılarından, okumaya ve düşünmeye değer.
Derviş, bugün İngilizlerin yüzde 40’ının haberlerini internet platformlarından ve uygulamalarından aldığını belirttikten sonra benim de dikkatimi çekti. Bu paragraf, WhatsApp, Messenger, Viber gibi uygulamaları kastediyor. Tek başına ‘WhatsApp’, kullanıcılarının yüzde 51’i tarafından kapalı bir iletişim aracı olarak tercih ediliyor. Örneğin parlamento gazetecilerinden ve siyasi partilerdeki milletvekillerinden oluşan bizim gruplarımız gibi, bazı etkili gruplara sahiptir. BBC, The Times ve CNN gibi kamuoyu oluşturan kurumların da her birinin kendi grupları bulunuyor.
Daha sonra yazar, bu durumun bir sonucu olarak gerçek gazetecinin oluşumunda ciddi bir etkene dikkat çekiyor; “Genç nesil gazeteciler arasında yaygın olan tembellik, onları benzer bir kalıpta veya kaynak çeşitliliği olmaksızın sürü zihniyetiyle düşünmeye itiyor”.
Evet… Bu, basın için gerçek bir tehlikedir ve Meslek ahlakıyla çevrili pratik araçlarla donanmış silahlı harflerle, gazetecilik içgüdüsünün ölümüdür.
Tüm her şeyin ötesinde; Gazetecilik, en doğru ve doğru bilgi arayışında, kesintisiz bilgi ve birikim treninin içerisinde bir römorktur.
Evet… Google, Facebook, Twitter ve diğerleri… Bunlar, herkesin gazetecilik işine bağlı kalmasını kolaylaştırdı, ama pusulayı kaybetti, gönderen ile muhatap arasındaki mesaj kayboldu. Ancak bir katili memnun etti. Zira profesyonel ve bilişsel ‘tembelliği’ hile ve hayatın bir aracı yaptı!