Ne sıradan ne de profesyonel hayatımda insanların greve ya da şiddet dolu protestolara kolayca gittiğine şahit olduğumu hatırlamıyorum. ABD, Kanada ve İngiltere’de bir süre geçirdim. Bu süre zarfında, talepleri ifade etmede gösteri kültürünün nispeten nadir olduğunu, kamu ve özel mülkiyette şiddet eylemlerinin ve vandalizm gaddarlığının daha da nadir olduğunu fark ettim. Burada, Paris'in yakılmasına ve Fransa'nın en ünlü lideri de Gaulle'ün düşmesine yol açan, 1968 Mayıs Devrimi olarak bilinen öğrenci hareketinden bahsetmiyorum. Daha ziyade geçmişte bugün artık mevcut olmayan sol yönelim tarafından motive edilen toplumsal nitelikteki işçi grevlerinden söz ediyorum. Sol partilerin ardından son yüzyılda hakim olan ideolojik güçler ve diğer entelektüel akımlar da zayıfladı.
Devrim yıllarından bu yana Fransa'da her şey özgürlük adına yapıldı. Bu geniş slogan altında, tüm tali sloganlar yükselir. Paris, dünya halkları arasında nadir görülen bir arzuyu ifade etmek için bu kış güzel sokaklarına döküldü: Gerekçe çalışma yıllarını azaltmak.
Fransızlar, İskandinavya dışında en önemli sosyal güvenlik sistemlerinden birine sahiptir. Yıllar önce Altıncı Bölge'de bir hastaneye birkaç günlüğüne gittiğimde bu deneyimi bizzat yaşadım. Ön büroya her geldiğimde, katip bana eve ücretsiz dönmeye ihtiyaç duyup duymadığım soruyordu.
Burada kendinizi rahat ve güvende hissediyorsunuz, sonra ertesi gün Paris'in yandığını gördüğünüzde büyük bir korku hissediyorsunuz çünkü Paris halkı devlete ne pahasına olursa olsun emeklilik yaşını düşürmek istiyor. 1998 yılında ABD’li Profesör (Harvard) David Fromkin, ‘About this World’ adlı bir kitap yayınladı. Fromkin, İlyas İlyas tarafından Arapçaya çevrilen ve Riyad Al-Rayes Yayınları tarafından yayınlanan Ortadoğu tarihi üzerine ‘Tüm Barışı Bitirecek Barış’ adlı kitabıyla ünlendi.
Fromkin, ‘İnsanları Bir Arada Tutmak’ başlıklı bölümde, Fransızların konfor endüstrisindeki en önemli iki işi icat ettiğini ve bunların arasında tarihin en büyük endüstrilerinin de bulunduğunu söylüyor: Turizm. 1936'da Leon Blom hükümeti ilk kez Ücretli Tatil Yasasını ve bununla birlikte tüm sınıfları kapsayan ölçekte bir boş zaman seyahati dalgasını kabul etti. Uzun yıllar önce, Mösyö Boulanger adlı bir Fransız, devrim sırasında zirvesine ulaşan bir endüstri olan ilk restoran fikrini geliştirmişti.
Fransızların bir dahaki sefere ne talep edeceğini bilmiyoruz ama lütfen biraz daha az kırıp döksünler ve gelenek meydanından uzak dursunlar.
